قاضی عبدالستار
قاضی عبدالستار | |
---|---|
جم | 8 فروری 1933
|
وفات | 29 اکتوبر 2018 (85 سال) |
قومیت | برطانوی ہند بھارت |
عملی زندگی | |
پیشہ | علی گڑھ مسلم یونیورسٹی دے شعبہ اردو وچ پروفیسر تے صدر شعبہ |
وجہ شہرت | افسانہ نگاری تے تاریخی ناول نگاری |
کارہائے نمایاں | پدم شری اعزاز تے غالب اکیڈمی اعزاز |
اعزازات | |
ترمیم |
پروفیسر قاضی عبدالستار اردو دے مشہور افسانہ نگار تے تاریخی ناول نگار سن ۔ اوہ علی گڑھ مسلم یونیورسٹی دے شعبہ اردو وچ پروفیسر تے ايسے دے صدر شعبہ رہ چکے نيں۔ انہاں نوں پدم شری اعزاز تے غالب اکیڈمی اعزاز توں نوازیا گیا، جس وچ سابق الذکر اعزاز دے اوہ اولین وصول کنندہ رہے سن ۔
پیدائش
[سودھو]قاضی مچریندا پنڈ، سیتاپور ضلع، اتر پردیش وچ 1933ء وچ پیدا ہوئے۔ اوہ علی گڑھ مسلم یونیورسٹی توں 1954ء وچ دے اک ریسرچ اسکالر دے طور اُتے منسلک ہوئے تے بعد وچ ايسے دے شعبہ اردو دے تدریسی عملے دا حصہ بنے۔ اوہ اس شعبے دے صدر شعبہ دے طور اُتے سبک دوش ہوئے۔ [۱]
نگارشات
[سودھو]قاضی نے اپنے تصنیفی سفر دا آغاز اک افسانہ نگار دے طور اُتے کيتا۔ انہاں دا اک افسانہ پیتل دا گھر ادبی حلفےآں وچ بہت مشہور ہويا۔ انہاں دی ابتدائی نگارشات اودھ دے علاقے وچ زمین داری دے زوال دے مرکوز رنيں۔ بعد دے دور وچ اوہ تاریخی ناول لکھنے لگے۔ انہاں دی مشہور نگارشات وچ دارا شکوہ، خالد بن ولید تے غالب اُتے مبنی تحریراں کافی مشہور ہوئیاں۔[۱]
قاضی عبدالستاراک کامیاب ناول نگار سن ۔ انہاں دی بولی اوراسلوب تخلیقی اے۔ ايسے وجہ توں انھاں نے اپنے ناولاں وچ وڈی مہارت دے نال ابتدا توں انتہا باندھے رکھیا اے۔ اوہ اردو دے معروف فکشن نگار تے پدم شری اعزاز یافتہ سن جنہاں دا گزر جانا اردو فکشن کااک وڈا سانحہ اے۔ فکشن دی ایسی قدآور شخصیت خال خال ملدی نيں۔ اوہ عہد حاضر دے ممتاز ، معتبر تے معمار فکشن ہونے دے نال نال ایسی تخلیقی قوت دے مالک سن جنہاں دی عظمت دا اعتراف انہاں دے معاصرین کردے نيں۔ 8فروری 1933 وچ سیندا پورضلعے دے مچھریٹاپنڈ، اترپردیش وچ پیدا ہوئے۔وہ لمبے عرصے توں بیمار چل رہے سن تے علاج دے دوران ہی 28 اکتوبر2018 دی رات نوں سر گنگا رام ہاسپٹل، دہلی وچ اپنے چاہنے والےآں نوں داغ مفارقت دے گئے لیکن انہاں دی ادبی خدمات انھاں تاحشر زندہ رکھے گی جسنوں فکشن دا قاری کدی فراموش نئيں کر سکدا۔ علی گڑھ مسلم یونیورسٹی دے منٹوسرکل قبرستان وچ انھاں سپرد خاک کيتا گیا۔علی گڑھ مسلم یونیورسٹی ، شعبۂ اردو دے پروفیسر تے صدر شعبہ وی رہے ۔ملازمت دے فرائض توں باعزت سبکدوش ہونے دے بعد وی ادبی مصروفیات توں وابستگی رہی تے اپنے قلم کالوہا منوایا۔ قاضی صاحب نے جتھے کثرت توں ناول رقم کیتے اوتھے افسانے وی لکھے۔ان دے افسانےآں دا مجموعہ’پیتل دا گھنٹہ‘ اے جس وچ شامل افسانےآں نوں پڑھ کر انہاں دی افسانوی صلاحیت دا اندازہ بخوبی لگیا یاجا سکدا اے۔ انہاں دا پہلا ناول’شکست دی آواز ‘ہے جسنوں انھاں نے 1953 وچ لکھیا تے ادارۂ فروغ اردو، لکھنؤسے جنوری1954 وچ شائع کيتا۔ بعد وچ ایہ ناول ’دودِچراغ‘ دے ناں توں وی شائع ہويا۔ ہندی والےآں نے ا توں ’پہلااور آخری خط‘کے ناں توں شائع کروایا۔ قاضی صاحب دا دوسرا ناول ’شب گزیدہ‘ہے جو 1959 وچ رسالہ’نقوش‘ وچ شائع ہويا۔ اس دے بعد انہاں دے کئی ناول بادل، داراشکوہ (1976)، صلاح الدین ایوبی(1968) ،مجوّبھیا(1974)، غبار شب (1974)، غالب(1968)، خالد بن ولید(1995)، وغیرہ تواتر دے نال منظر عام پرآئے تے انھاں فکشن دی دنیا وچ حیات جاویدانی عطا کيتی۔ان دے اسلوب بیان نے اک ادبی مزاج دی تعمیر وتشکیل وچ نمایاں رول اداکیا اے۔ ایہ وی سچ اے کہ انہاں دے ناول ’حضرت جاں‘اور ’تاجم سلطان‘ نے انہاں دی ودھدی ہوئی مقبولیت دی رفتارکو متاثر وی کيتابلکہ ایويں کہیا جائے کہ قاضی صاحب دے کیرئیرماں عارضی ٹھہراؤ پیدا کيتا تاں غلط نہ ہوئے گا۔بقول خالد اشرف:
’’قاضی عبدالستار دے ناول عام طور اُتے دو موضوعات دا احاطہ کردے نيں151 اول تقسیم وطن دے نتیجہ دے طور اُتے یوپی دے مسلم جاگیرداراں دا زوال تے دوم مسلم فاتحین ومفکر دی تریخ۔ ايسے لئی انہاں دے کچھ ناول بنیادی طور اُتے تاریخی ناولاں دے زمرے وچ آندے نيں۔ ’آنگن‘ دی طرح قاضی عبدالستار دے ایتھے وی کدرے سیاست گھراں وچ باپ بیٹےآں تے بھائیاں دے درمیان دیواراں کھڑی کردی نظر آندی اے تاں کدرے ایہ نوجوان رئیس زاداں نوں سب کچھ تیاگ کر گاندھی جی دے دسے ہوئے راستے اُتے چل کے جدوجہد دی تلقین کردے نيں۔‘‘1 قاضی صاحب دا پسندیدہ موضوع اودھ دے جاگیردارانہ نظام دا زوال اے جسنوں انہاں نے اپنے کئی ناولاں وچ بردا اے۔ انہاں نوں مکمل طور اُتے تاریخی ناول نگار دی حیثیت توں دیکھنا میری سمیرے توں زیادتی ہوئے گی کیونجے انہاں دے ناولاں وچ تہذیبی رجحان، سماجی کیفیت، جاگیردارانہ نظام دا زوال، حالات حاضرہ دی ترجمانی گو کہ متنوع موضوعات انہاں دے فکشن دے ترکش وچ موجود نيں جس دے جوازماں شکست دی آواز، شب گزیدہ، مجوّبھیا تے ’بادل‘ نوں پیش کيتا جا سکدا اے۔ ناول ’شکست دی آواز‘ وچ زمینداری دے خاتمے تے اس توں پیدا ہونے والے حالات دا تجزایہ کیہ گیا اے۔ اس وچ دکھایا گیا اے کہ لال پور دے جاگیردار چودھری نعمت رسول دی تمام جاگیراں ختم ہوجانے دے بعد وی اوہ سابقہ آن بان تے شان و شوکت نوں قائم رکھنے دا جھوٹھا بھرم رکھدے نيں تے اسنوں برقراررکھنے دے لئی ناجائز دولت دی حصولیابی وچ منہمک ہوئے جاندے نيں۔ ایہ ناول اودھ دے جاگیرداراں دی کسمپرسی تے انہاں دے افلاس دا اظہار اے۔
قاضی صاحب کسی خاص تحریک توں وابستہ نئيں سن ۔ انہاں دے ایتھے زندگی دا ہر پہلو تے ہر جزو پایا جاندا اے ۔بدلدے ہوئے حالات دے نال انہاں دا ذہن تے انہاں دا قلم وی تغیر پذیررہیا۔ انھاں نے اپنا رشتہ زندگی توں جوڑا اے اس لئی انسانی معاشرہ دی مکمل تے جامع تصویراں انہاں دے ایتھے دکھادی دیندی نيں ۔ وارث علوی نے اپنے مضمون وچ لکھیا اے کہ’’جب اسيں قاضی صاحب دی ادبی تخلیقات دا ذکر کردے نيں تاں انہاں وچ عموماًان دے تاریخی ناولاں دا ذکر نئيں کردے نيں۔‘‘قاضی صاحب اس دے جواز وچ کچھ ایويں رقمطراز نيں :
’’تاریخی ناول ، ناول دی اک وکھ ہی قسم اے جس وچ عموماًناول نگار اپنے بیندے ہوئے عہد نوں اس دے تمام تہذیبی تے تمدنی دبدبے دے نال قدآور کرداراں تے انہاں دی شاندار مہمات تے پُر وقار ڈرامائی مکالمےآں ، انہاں دے ہوش رُبا معاشقاں تے انہاں دے عروج وزوال دی ولولہ انگیز کہانیاں نوں رفیع الشان رزمیہ اسلوب وچ بیان کردا اے۔ ایسی شاندار تاریخی ناولاں اُتے تنقید دے اصول تے آداب وی اوہ نئيں ہُندے جو اک عام آدمی دی زندگی دا نقشہ کھینچنے والی حقیقت نگار تے نفسیاتی یا سماجی ناول دی تنقید دے ہُندے نيں ۔ وچ ذاتی طور اُتے تاریخی ناولاں وچ دلچسپی نئيں رکھدا اس لئی انہاں اُتے تنقید دے آداب توں واقف نئيں تے نہ چلدا اے کہ جمّی دا باپ روايتی شان وشوکت تے وضعداری نبھانے دے ناں پراپنے پنجاہ ہزار فولاد سواریاں نوں رکاب وچ لئی لوہے کالباس پہنے احکامات عالیہ دا انتظار کر رہے سن ۔‘‘6
قاضی عبدالستار دا لفظاں دا ذخیرہ انتہائی وسیع اے، اوہ لفظاں اُتے اس قدر قدرت رکھدے نيں کہ اسنوں مختلف پیرائے وچ استعمال کر لیندے نيں ۔ انہاں نے ہرقل اعظم دے حشم جاہ وجلال تے بادشاہ دی شان وشوکت نوں قائم رکھیا اے ۔ایہ ناول نگار دا ہی کمال اے کہ چند لفظاں دی وجہ توں کردار دی شخصیت پڑھنے والے قاری اُتے واضح کر دیندے نيں۔ان دی تمام لکھتاں دا بغور مطالعہ کرنے دے بعد نورالحسنین اس نتیجہ اُتے پہنچے نيں کہ :
’’تریخ دے جھروکاں توں عبدالحلیم شرر تے نسیم حجازی وغیرہ ادیباں نے نیم تاریخی تے فرضی کرداراں دے حسن وعشق دی داستاناں توں قاری دی اکھاں نوں خیرہ کے نے دی کوشش کيتی تاں قاضی عبدالستار نے تریخ دے پردےآں وچوں حقائق نوں بیان کردے ہوئے شاہی خانداناں دی عظمتاں دے نشان ، انہاں دے رعب داب ، رہن سہن، جاہ ہ جلال تے بولی وبیان دے انداز نوں قاری دے حافظے دا حصہ بنا دتا۔‘‘7
قاضی صاحب نے اپنی 85 سالہ زندگی وچ کئی ادبی کارنامے انجام دےئے جنہاں دی بنیاد اُتے انہاں نوں اہم اعزازات توں نوازیا گیا جنہاں وچ پدم شری ایوارڈ، غالب ایوارڈ، میرایوارڈ، یوپی اردو اکادمی ایوارڈ، عالمی ایوارڈ، پہلا نشانِ سرسید ایوارڈ ، بہادرشاہ ظفر ایوارڈ ، دوہا(قطر)کا بین الاقوامی ایوارڈ، قومی اقبال ایوارڈقابل ذکر نيں۔
اعزازات
[سودھو]قاضی نوں 1974ء وچ پدم شری اعزاز حاصل ہويا۔ 1998ء وچ اوہ اولین غالب اکیڈمی اعزاز دے وصول کنندے بنے۔ انہاں دے علاوہ وی اوہ کئی قومی تے بین الاقوامی اعزازات توں نوازے گئے۔ [۱]
انتقال
[سودھو]29 اکتوبر، 2018ء نوں پروفیسر قاضی عبدالستار دہلی وچ گزر گئے۔ انہاں نوں علی گڑھ مسلم یونیورسٹی دے قبرستان دے احاطے وچ دفن کيتا گیا سی۔[۱]
ہور ویکھو
[سودھو]- بھارت وچ اردو
- اتر پردیش وچ اردو
- اردو ادب
- اردو افسانہ نگاراں دی لسٹ
- اردو ناول نگاراں دی لسٹ
- علی گڑھ مسلم یونیورسٹی
- پدم شری اعزاز
- دارا شکوہ
- خالد بن ولید
- غالب