نصیر ترابی
| نصیر ترابی | |
|---|---|
| جم | 15 جون 1945 |
| وفات | 10 جنوری 2021 (76 سال) |
| رہائش | کراچی |
| شہریت |  برطانوی ہندستان |
| والد | رشید ترابی |
| عملی زندگی | |
| مادر علمی | کراچی یونیورسٹی |
| پیشہ | شاعر ، لکھاری ، فرہنگ نویس |
| پیشہ ورانہ زبان | اردو |
 باب ادب
| |
ترمیم  | |
نصیر ترابی (ولادت: 25 جون 1945ء - وفات 10 جنوری 2021ء)پاکستان دے اردو زبان دے نامور شاعر، ماہر لسانیات، لغت نویس سن ۔ اوہ نامور ذاکر تے خطیب علامہ رشید ترابی دے فرزند سن ۔ پاکستانی ٹی وی ڈراما ہمسفر دا ٹائٹل گیت ( وہ ہم سفر تھا) ، اوہناں دا لکھیا ہويا اے۔[۱] نصیر ترابی رشید ترابی دے بیٹے سن ۔[۲]
نصیر ترابی [۳] نے بہت ساریاں غزلاں لکھیاں نیں ۔[۴][۵]
حالات زندگی
[سودھو]نصیر ترابی 15 جون 1945ء نوں ریاست حیدرآباد دکن وچ پیدا ہوئے۔ آپ دے والد دا ناں رشید ترابی سی ۔[۲] تقسیم ہند توں بعد پاکستان آگئے ۔ 1968ء وچ کراچی یونیورسٹی توں تعلقات عامہ وچ ایم اے کيتا ۔ 1962ء وچ شاعری دا آغاز کيتا ۔ اوہناں دا اولین مجموعا کلام عکس فریادی 2000ء وچ شائع ہويا ۔ ایسٹرن فیڈرل یونیئن انشورنس کمپنی وچ ملازمت اختیار کيتی تے افسر تعلقات عامہ مقرر ہوئے ۔[۶]
لِکھتاں
[سودھو]- عکسِ فریادی (غزلیات)
- شعریات (شعر و شاعری اُتے مباحث تے املاء اُتے مشتمل)
- لاریب (نعت، منقبت، سلام)، اکادمی ادبیات پاکستان ولوں علامہ اقبال ایوارڈ ملیا ۔
- لغت العوام
وفات
[سودھو]نصیر ترابی 10 جنوری 2021ء نوں 75 سال دی عمر وچ انتقال کرگئے۔ نصیر ترابی دے انتقال دی تصدیق انہاں دے اہلخانہ نے دی اے۔[۲]
غزلاں
[سودھو]اوہناں دی اک غزل (وہ ہم سفر تھا) نوں بہت چرچا ملی ۔ اس غزل نوں اک پاکستانی ڈرامے ہم سفر دا تھیم گیت وی بنایا گیا۔ ڈرامے دا تھیم رومینٹک سی، سو مکھ گیت لئی اس رمانٹک غزل نوں چُݨیا گیا پر جے اس غزل دا پچھوکڑ دیکھیئے تاں ایہنوں، ترابی صاحب نے ڈھاکا دے پاکستان توں الگ ہو جان اُتے لکھیا سی ۔ اس طرحاں، ایہ غزل سچ مچ وچارن جوگ ہو جاندی اے ۔
(1)
ترک تعلقات پہ
رویا نہ تو، نہ میں
لیکن یہ کیا کہ چین سے
سویا نہ تو، نہ میں
وہ ہم سفر تھا مگر اسسے ہمنوائی نہ تھی
کہ دھوپ چھاؤں کا عالم رہا، جدائی نہ تھی
وہ ہم سفر تھا....
عداوتیں تھیں تغافل تھا، رنجشیں تھیں مگر
بچھڑنے والے میں سب کچھ تھا، بے وفائی نہ تھی
وہ ہم سفر تھا مگر اس سے ہمنوائی نہ تھی
کہ دھوپ چھاؤں کا عالم رہا، جدائی نہ تھی
وہ ہم سفر تھا....
کاجل ڈالوں، کرکرا سُرما ، سہا نہ جائے
جن نین میں پی بسے، دوجا کون سمائے
بچھڑتے وقت ان آنکھوں میں تھی ہماری غزل
غزل بھی وہ، جو کبھی کسی کو سنائی نہ تھی
وہ ہم سفر تھا مگر اس سے ہمنوائی نہ تھی
کہ دھوپ چھاؤں کا عالم رہا، جدائی نہ تھی
وہ ہم سفر تھا....
(2)
جب تک بکے نہ تھے، کوئی پوچھتا نہ تھا
تو نے مجھے خرید کر انمول کر دیا ۔[۵]