دیا شنکر نسیم
| دیا شنکر نسیم | |
| جنمستھان : | لکھنؤ، بھارت |
| جمݨ تریخ : | 1811ء |
| مرن تریخ : | 1845ء |
| مرنستھان : | لکھنؤ |
| گن : | اردو شاعری |
| خاصیئت : | اردو مثنوی |
دیا شنکر کول نسیم (جم: 1811ء— مرن: 1845ء) اردو دے شاعر تے حیدر علی آتش دے شگرد سی ۔ اردو مثنوی گلزارِ نسیم اوہناں وجہ شہرت اے ۔ دیا شنکر دا تخلص نسیم سی ۔ دیا شنکر نسیم دا خاندان کشمیری پنڈتاں دا سی جیہڑا اودھ وچ آباد ہو گیا سی ۔ پنڈت دیا شنکر نسیم اودھ دی فوج وچ منشی سی ۔ دیا شنکر 34 ورھےآں دی عمر وچ 1845ء نوں فوت ہو گئے ۔
لکھتاں
[سودھو]ان کی مشہور تصانیف :
- گلزار نسیم
- گل بکاولی
- گل بکاولی
قصہ گل بکاؤلی جیہڑا پہلاں نثر وچ سی ۔ ایہنوں نظم وچ بدل کے گلزار نسیم ناں رکھیا ۔ تشبیہ تے استعارا تے صنائع لفظی تے معنوی نال بیان نوں آراستہ کیتا تے قصے نوں مختصر کیتا اے ۔ میر حسن دی مثنوی سحرالبیان توں بعد ایہی مثنوی اے ۔ جیہڑی مقبول عام ہوئی ۔
پنڈت دیا شنکر نسیم نے دو لکھتاں لکھیاں ۔ اک ” دیوانِ نسیم“ تے دوسری” گلزار نسیم“ ۔ دیوانِ نسیم بہت مختصر اے ۔ ایہدے وچ مکمل تے نا مکمل غزلاں دی تعداد تقریبن 48 اے ۔لیکن جیس لکھت نے مرن توں بعد وی دیا شنکر نسیم نوں اردو ادب وچ جیوندا رکھیا ، اوہ “ گلزارنسیم“ مثنوی اے ۔