تفسیر عیاشی (کتاب)
مؤلف | محمد بن مسعود عیاشی (متوفای سنہ ۳۲۰ ہجری قمری) |
---|---|
زبان | عربی |
موضوع | تفسیر قرآن |
تعداد جلد | 2 مجلد |
ناشر | مکتبہ العلمیہ الاسلامیہ |
محل نشر | تہران |
تفسیر عَیّاشی قرآن کریم دی احادیث دے ذریعے تفسیر یعنی تفسیر روایی اے جسنوں شیعہ مفسر محمد بن مسعود عیاش السلمی السمرقندی معروف بہ عیاشی (متوفی سنہ ۳۲۰ ھ) نے تحریر کيتا اے۔ عیاشی عصر غیبت صغری وچ شیخ کلینی دا ہمعصر شیعہ متقدم محدثین وچوں نيں تے ایہ کتاب شیعاں دے حدیثی منابع وچ شمار ہُندی اے۔
بعد والے تفاسیر وچ اس تفسیر توں جو مطالب ذکر کيتے گئے نيں انہاں توں معلوم ہُندا اے کہ ایہ تفسیر پورے قرآن دی تفسیر اُتے مشتمل سی لیکن اس وقت جو چیز اس تفسیر وچوں ساڈے پاس موجود اے اوہ سورہ حمد دی ابتداء توں سورہ کہف دے آخر تک اے۔
تفسیر عیاشی دا تفسیر قمی تے تفسیر فرات کوفی (پہلی صدی ہجری دی ہور روایی تفاسیر) توں وجہ تمایز ایہ اے کہ تفسیر عیاشی نوں فقہی جہات توں آیات الاحکام قرار دتا گیا اے۔ عیاشی نے علم کلام تے شیعہ تے غیر شیعہ فرقےآں توں وی بحث کيتی اے تے اس حوالے توں مختلف روایات نوں وی ذکر کيتا اے۔ انہاں تمام خصوصیات دے باوجود اس کتاب نوں نقل کرنے والےآں تے اسنوں تدوین کرنے والےآں دی طرف توں احادیث دے اسناد نوں حذف کرکے بطور مرسل ذکر کرنے دی وجہ توں اس کتاب دی اہمیت وچ کمی آئی اے۔
معرفی کتاب
[سودھو]تفسیر عَیّاشی عصر غیبت صغرا (۲۶۰ـ۳۲۹ق) توں متعلق شیعہ قدیمی تفاسیر وچوں اے تے اس زمانے دے دوسرے شیعہ علمی آثار دی طرح اس وچ وی احادیث دا پہلو نمایاں طور اُتے دیکھی جا سکدی اے۔ لیکن مصنف دی آیات الاحکام اُتے زیادہ توجہ دینے دی وجہ توں اس دا فقہی پہلو دوسرے شیعہ قدیمی تفاسیر جداں تفسیر فرات کوفی تے تفسیر علی بن ابراہیم قمی دی فقہی پہلو توں زیادہ نمایاں نظر آندا اے۔[۱]
کتاب دے بعض اجزاء دا مفقود ہونا
[سودھو]بعد والے تفاسیر وچ اس تفسیر توں جو مطالب ذکر کيتے گئے نيں انہاں توں معلوم ہُندا اے کہ ایہ تفسیر پورے قرآن دی تفسیر اُتے مشتمل سی لیکن اس وقت جو چیز اس تفسیر وچوں ساڈے پاس موجود اے اوہ سورہ حمد دی ابتداء توں سورہ کہف دے آخر تک اے۔ ایہ تفسیر اصل وچ دو جلداں اُتے مشتمل علم تفسیر دے ماہرین دے ہاں موجود سی جس توں اوہ روایت نقل کردے سن ۔ حاکم حسکانی اپنی کتاب شواہد التنزیل وچ تقریبا 30 روایت اس کتاب توں نقل کردے نيں۔[۲] شیخ طبرسی نے وی اس کتاب دے دونے جلداں توں تقریبا 70 احادیث نقل کيتے نيں۔[۳] علامہ مجلسی فرماندے نيں: اس تفسیر دے دو قدیمی نسخےآں نوں ميں نے دیکھیا اے۔[۴]
علامہ مجلسی دے زمانے دے بعد توں فیر اس کتاب دے دوسرے حصے دے بارے وچ کوئی معلومات نئيں نيں تے آقا بزرگ تہرانی نے اس کتاب دے پہلے حصے دے خطی یا چاپ شدہ نسخےآں دی تعداد نوں چھ نسخےآں تک شمار کردے نيں۔[۵]
مصنف تے اس تفسیر دی اہمیت
[سودھو]شیخ عیاشی علم رجال دے ماہرین وچوں سن تے شیعہ تے اہل سنت مورخین نے اگرچہ آپ دی تعریف تے تمجید دی اے او آپ نوں اک فقیہ، محدث تے شیعہ بزرگان وچ شمار کيتا اے ؛ [۶] لیکن کہندے نيں کہ آپ ضعیف افراد توں وی بہت زیادہ احادیث نقل کردے سن ۔[۷]
بہت سارے شیعہ بزرگان جداں سید ہاشم بحرانی تفسیر البرہان وچ ، علامہ مجلسی بحارالانوار وچ تے فیض کاشانی تفسیر صافی وچ اس تفسیر توں بہت زیادہ احادیث نقل کيتے نيں۔ علامہ طباطبایی نے اس کتاب اُتے اک مقدمہ لکھیا اے جس وچ اس کتاب دی اہمیت تے اس دی قدر تے قیمت نوں بیان فرمایا اے۔[۸]
خصوصیات
[سودھو] | |
| |
| |
| |
مصنف نے کتاب دے شروع وچ اک مختصر مقدمہ لکھیا اے جس وچ قرآن کریم دی فضیلت تے قرآن دے مخالف احادیث نوں نقل نہ کرنے، تفسیر بہ رائ دی مذمت، علوم قرآنی جداں ناسخ تے منسوخ، ظاہر تے باطن ، محکم تے متشابہ تے قرآن دی تفسیر تے اسنوں سمجھنے دے لئی ائمہ معصومین(ع) دی طرف رجوع کرنے دی ضرورت وغیرہ توں بحث کيتیاں نيں۔[۹]
مؤلف نے دوسرے شیعہ مفسرین دی طرح اس تفسیر وچ وی اہل بیت(ع) دے فضائل تے انہاں دے دشمناں دے رزائل دے بارے وچ احادیث نوں ذکر کردے ہوئے شیعہ اعتقادات تے تعلیمات دی ترویج دی کوشش کيتی اے۔
تفسیر عیاشی دا تفسیر قمی تے تفسیر فرات کوفی توں وجہ تمایز ایہ اے کہ تفسیر عیاشی نوں فقہی جہات توں آیات الاحکام قرار دتا گیا اے۔
احادیث نوں بطور مرسل تے بغیر سند دے ذکر کرنا اس تفسیر دی دوسری خصوصیات وچوں اے جو اس کتاب دے تدوین تے اسنوں نقل کرنے والےآں نے حذف کيتیاں نيں۔کتاب دے مقدمہ وچ آنے والے مطالب دے مطابق انہاں نے انہاں روایات دے اسناد نوں حذف کيتا تاکہ مختصر ہونے دے نال نال کاتبوس دے لئی لکھنے وچ آسانی ہوئے اس دے علاوہ اک مناسب وقت وچ اس دے متن نوں کسی ایداں دے شخص جس نے خود مصنف توں سنیا ہوئے یا مصنف توں اجازہ لیا ہوئے نوں سنیا کر اس دی تصحیح کر لین گے۔[۱۰]
نشر تے اشاعت
[سودھو]- چاپ مکتبۃ الاسلامیہ تہران سنہ ۱۳۸۰ق.
- چاپ آقای سید ہاشم رسولی محلاتی دو جلداں وچ ، علامہ طباطبایی دے مقدمے دی نال۔
- چاپ بنیاد بعثت قم سنہ ۱۴۲۱ق ۳ جلد. اس چاپ وچ نصوص وچوں ۱۱۶ مورد مفقود نيں جو دوسرے شیعہ تے غیر شیعہ نقل وچ موجود نيں تے انہاں دی سند نوں مختلف افراد دی طرف نسبت دتی گئی اے۔
حوالے
[سودھو]- ↑ عیّاشی، تفسیر، ج ۱، ص۱۹۲، ۲۳۸، ۲۴۸.
- ↑ حاکم حسکانی، شواہد التنزیل، ۱۴۱۱ق، احادیث ۲٧، ۱۴۴، ۱۴۵، ۱۸۵، ۱۹۰، ۱۹۶ و...
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱٧ بہ بعد.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۸.
- ↑ تہرانی، الذریعہ، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۲۹۵.
- ↑ ابن ندیم، اللسٹ، ص۲۴۴. طوسی، اللسٹ، ۱۴۱٧ق، ص۲۱۲.
- ↑ نجاشی، رجال، ص۳۵۰.
- ↑ عیاشی، مقدمہ تفسیر عیاشی، ص۳ - ۵.
- ↑ عیاشی، تفسیر، ص۸ - ۱۸.
- ↑ عیاشی، مقدمہ تفسیر، ص۲.
مآخذ
[سودھو]- بغدادی، ابن ندیم، اللسٹ،.
- تہرانی، آقا بزرگ، الذریعۃ، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۰۳ق.
- حاکم حسکانی، عبیداللہ بن احمد، شواہد التنزیل لقواعد التفضیل، تہران، وزارت ارشاد، ۱۴۱۱ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، مؤسسۃ الاعلمی، ۱۴۱۵ق.
- طوسی، محمد بن حسن، اللسٹ، نشر الفقاہۃ، ۱۴۱٧ق.
- عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، تہران، المکتبۃ العلمیۃ الاسلامیۃ.
- مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسۃ الوفاء، ۱۴۰۳ق.
- نجاشی، احمد بن علی، اسماء مصنفی الشیعۃ، قم، یونیورسٹی مدرسین.
باہرلے جوڑ
[سودھو]- منبع مقالہ: دانشنامہ جہان اسلام
|