جنت البقیع دی تریخ
جنت البقیع اسلام دی تریخ دے جملہ مہم آثار وچوں اک اے ، جسنوں وہابیاں نے ۸شوال ۱۳۴۳ مطابق مئ ۱۹۲۵ نوں شہید کرکے دوسرے کربلا دی داستان نوں قلمبند کرکے اپنے یزیدی افکار تے عقیدے دا برملا اظہار کيتا اے ۔
قبرستان بقیع (جنت البقیع) دے تریخ دا مطالعہ کرنے توں معلوم ہُندا اے کہ ایہ مقبرہ صدر اسلام توں نہایت ہی محترم دا مقام رکھدا سی ۔ حضرت رسول خدا صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم نے جدوں مدینہ منورہ ہجرت دی تاں قبرستان بقیع مسلماناں دا اکلوتا قبرستان سی تے ہجرت توں پہلے مدینہ منورہ دے مسلمان "بنی حرام" تے "بنی سالم" دے مقبراں وچ اپنے مرداں نوں دفناتے سن ۔ تے کدی کبار تاں اپنے ہی گھراں وچ اپنے مردیاں نوں دفناتے سن تے ہجرت دے بعد رسول خدا حضرت محمد مصطفیٰ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دے حکم توں بقیع کہ جس دا ناں "بقیع الغرقد" وی اے مقبرہ دے لئی مخصوص ہوئے گیا۔
جنب البقیع وچ سب توں پہلے پیغمبر صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دے مخلص صحابی تے حضرت علی ابن ابیطالب علیہم السلام دے قریبی ساتھی تے دوست "جناب عثمان بن مظعون" دفنائے گئے جنہاں دے بارے وچ حضرت علی علیہ السلام اپنے گفتگو دے درمیان بہت زیادہ یاد کردے تے حضرت علی دا حضرت عثمان بن مظعون دے بارے وچ انہاں دتی محبت دا اندازہ لگایا جاسکدا اے کہ اپنے اک بیٹے دا ناں عثمان رکھیا سی ۔
جنت البقیع ہر اعتبار توں تاریخی ، مہم تے مقدس اے ۔ حضرت رسول خدا صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم نے جنگ احد دے بعض شہداء نوں تے اپنے بیٹے "ابراہیم " نوں وی جنت البقیع وچ دفنایا اے ۔ اس کےعلاوہ محمد تے آل محمد صلوات اللہ علیہ تے علیہم اجمعین دے مکتب یعنی مکتب اہل بیت دے پیروکاراں دے لئی بقیع دے نال اسلامی تے ایمانی وابستگی اے کیونجے یہا ں اُتے چار معصومین دوسرے امام حضرت حسن بن علی علیہم السلام ، چوتھے امام حضرت علی بن حسین زین العابدین علیہم السلام ، پنجويں امام حضرت محمد بن علی الباقر علیہم السلام تے چھیويں امام حضرت جعفر بن محمد صادق علیہم السلام دا جای مدفن اے ۔
اسکے علاوہ ازواج رسول خدا حضرت محمد مصطفیٰ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم ، زوجہ ولی خدا علی مرتضی، ام البنین فاطمہ بنت اسد والدہ مکرمہ علمدار کربلا حضرت ابوالفضل العباس علیہ السلام، حضرت دے چچا "عباس" تے کئ بزرگ صحابی حضرات مدفون نيں ۔
اسلام دی تریخ دا گہوارہ" مکہ مکرمہ" اور" مدینہ منورہ" رہیا اے جتھے تریخ اسلامی دے کلیدی آثار ہونا طبیعی امر اے لیکن وہابیت دی آمد توں "شرک"کے عنوان توں بے منطق تے برہان قرآنی انہاں تمام تاریخی اسلامی آثار نوں محو کرنے دا سلسلہ وی شروع ہوئے ا جس پرعالم اسلام وچ مکتب اہل بیت علیہم السلام نوں چھڈ کے سبھی مجرمانہ خاموشی اختیار کيتے ہوئے نيں ۔ تریخ دا مطالعہ کرنے تے سیّاحاں تے سفرناواں توں اسلام دی تریخ دے آثار قدیمہ دی حفاظت تے موجودگی دا پتہ ملدا اے از جملہ جنت البقیع کہ جس دی دور وہابیت تک حفاظت کيتی جاندی سی تے قبراں اُتے کتیبہ لکھے پئے سن جس وچ صاحب قبر دے ناں تے نشانی ثبت سن وہابیاں توں سب محو کردتا اے ۔ایتھے تک ائمہ معصومین علیہم السلام دے قبراں اُتے جو روضے تعمیر سن انہاں نوں وی مسمار کردتا اے ۔
جنت البقیع دے آثار دے بارے وچ "مصر" دے " محمد لبیب مصری" نامی شخصیت دے سفر نامے وچ وی ملدا اے جنہاں نے 1327 ہجری قمری وچ سعودی عربیہ دا سفر کيتا سی۔ اوہ اپنے سفرنامے وچ جنت البقیع دے بارے وچ لکھدے نيں کہ:اوتھے (جنت البقیع وچ )پر "قبہ البین" نامی معروف گنبد اے جتھے اُتے اک کمرہ اے جس وچ اک گھڑیا اے جس دے بارے وچ کہیا جاندا اے کہ اوتھے اُتے پیغمبر خدا صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دے دندان مبارک گرے نيں ۔ تے قبہ دے اندر امام حسن دا ضریع اے جو کہ سٹیل دا بنیا ہویا اے جس اُتے فارسی خطاطی توں لکھیا ہويا اے ۔ میرے خیال سےعجم(غیر عرب) شیعاں دے آثار ہون گے ۔
وہابی جس بارے وچ زیادہ حساس نيں اوہ قبراں اُتے تعمیر دا اے خاص کر پیغمبراں ، اولیاء الہی تے صالحین دی قبراں دا مسئلہ اے ۔ اس دے بارے وچ سب توں پہلے "ابن تیمیہ" تے اسکے معروف شاگرد"ابن قیّم" نے اپنی رائے ظاہر کرکے روضاں تے آستاناں نوں منہدم کرنے دا فتوی صادر کيتا سی ۔
ابن قیّم نے اپنی کتاب وچ لکھیا اے : «جو تعمیرات قبور اُتے بنائی گئ نيں انہاں نوں منہدم کرنا واجب اے تے منہدم کرنے اُتے قبر اُتے حتی اک دن دے لئی آثار دا باقی رکھنا جائز نئيں اے »جب سعودیاں نے 1344 ہجری قمری وچ مکہ مکرمہ تے مدینہ منورہ اُتے تسلط حاصل کيتا انہاں نے "بقیع" تے حضرت رسول خدا صلی اللہ آلہ وسلم انہاں دے اہلبیت علیہم السلام تے اصحابہ منتجبین دے آثارکو مسمار کرنے دا سلسلہ شروع کيتا جس دی آغاز 8شوال 1343 مطابق مئ 1925 نوں ہويا اے جو کہ حالے تک جاری اے ۔
جنت البقیع تے ا س وچ د فن اسلامی شخصیتاں
[سودھو]قافلہ بشریت نے ہر زمانے وچ اس گل دا مشاہدہ کيتا اے کہ مظلوم دے سر نوں تن توں جد ا کر دینے دے بعد وی ارباب ظلم نوں چین نئيں ملدا بلکہ انکا سارا اسيں تے غم ایہ ہُندا اے کہ دنیا توں مظلوم تے مظلومیت دا تذکرہ وی ختم ہوئے جائے ، اس سعی وچ کدی ورثا ء نوں ظلم دا نشانہ بنا یا جاندا اے تاں کدی مظلومیت دا چرچہ کرنے والو ں دی مشکاں کسی جاندیاں نيں مگر اپنے ناپاک ارادےآں نوں عملی جامہ پہنانے دے لئی آخری چارہ کار دے طور اُتے مظلوم دی نشانی یعنی تعویذ قبر نوں وی مٹا دتا جاندا اے ، تاکہ نہ علامت باقی رہیگی تے نہ ہی زمانہ ، ظلم تے ستم نوں یاد کريں گا ّ۔ایہ سلسلہ روز ازل توں جاری تے ساری اے ؛مگر جس کر تے فر توں اس ظالمانہ روش نوں اختیار کيتا گیا ايسے شدت توں مظلومیت وچ نکھار پیدا ہُندا گیا تے فیر سلسلہ مظالم دی ایہ آخری کڑی ہی ظالم دے تابوت دی آخری کیل ثابت ہوئی جس دے بعد ظلم تے ظالم دونے ہی فنا ہوئے گئے ، اس دی جیندی جاگتی مثال کرب تے بلا اے جتھے متعدد د فعہ سلاطین جور نے سید الشھداء حضرت امام حسین دے مزار نوں مسمار کرنا چاہیا مگر اج وی اس عظیم بارگاہ دی رفعت باقی اے جدوں کہ اس سیاہ کاری دے ذمہ داراں دا ناں تک صفحہ ہستی توں پوری طرح مٹ چکيا اے ۔
لیکن افسوس !گذ شتہ صدی وچ ۴۴ ہجری ق ٨ شوال المکرم نوں آل سعو دنے بنی امیہ تے بنی عباس دے قدم توں قدم ملیا تے ہوے خاندان نبوت تے عصمت دے لعل تے گہر دی قبراں نوں ویران کرکے، اپنے اس عناد تے کینہ دا ثبوت دتا جو صدیاں توں انہاں دے سیناں وچ پنہاں سی ۔اج آل محمد دی قبراں بے سقف تے دیوار نيں جدوں کہ انہاں دے صدقے وچ ملنے والی نعمتاں توں ایہ یہودی نما سعودی اپنے محلےآں وچ مزے اڑا رہے نيں اس چوری دے بعد سینہ زوری دا ایہ عالم اے کہ چند ضمیر تے قلم فروش مفتی اپنے بے بنیاد فتوےآں دی اساس انہاں جعلی روایات نوں قرار دیندے نيں جو بنی امیہ تے شام دے ٹکسال وچ بنی ، بکی تے خریدی گئیاں نيں حسبنا کتاب اللہ دی دعویدار قوم اج قرآن دے صریحی احکا م نوں چھڈ کے اپنی کالی کرتوتاں دا جواز ، نقلی حدیثاں دی آغوش وچ تلاش کر رہی اے ۔
ستم بالائے ستم ایہ کہ انہاں مقدس مزاراں نوں مسمار دے دینے دے بعد ہن اس مملکت توں چھپنے والی کتاباں وچ ،بقیع وچ دفن انہاں بزرگان اسلام دے ناں دا وی ذکر نئيں ہُندا اے ، مبادا کوئی ایہ نہ پوچھ لے کہ فیر انہاں دے روضے کہیا ں گئے ؟
چنانچہ سعودی عرب دے وزارت اسلامی: امور اوقاف تے دعوت تے ارشاد دی جانب توں حجاج کرام دے لئی چھپنے تے انہاں دے درمیان مفت تقسیم ہونے والے کتابچہ رہنمائے حج تے عمرہ تے زیارات مسجد نبوی (مصنف :متعدد علماء کرام ، اردو ترجمہ شیخ محمد لقمان سلفی ١۴١٩ ھ )کی عبارت ملاحظہ ہوئے :
اہل بقیع : حضرت عثمان ، شہدائے احد تے حضرت حمزہ رضی اللہ عنھم دی قبراں دی زیارت وی مسنون اے ...مدینہ منورہ وچ کوئی دوسری جگہ یا مسجد نئيں اے کہ جس دی زیارت مشروع ہوئے اس لئی اپنے آپ نوں تکلیف مین نہ ڈالو تے نہ ہی کوئی ایسا کم کرو جس دا کوئی اجر نہ ملے بلکہ الٹا گناہ دا خطرہ اے (١)
یعنی اس کتا ب دے لکھنے والے علماء دی نگاہ وچ بقیع وچ جناب عثمان، شہداء احد تے حضرت حمزہ دی قبراں دے علاوہ کوئی تے زیارت گاہ نئيں اے جدوں کہ اسلام دی تریخ دا مطالعہ کرنے والا اک معمولی سا طالب علم وی ایہ گل بخوبی جابتا اے کہ اس قبرستان وچ آسمان علم تے عرفان دے ایداں دے آفتاب تے ماہتاب دفن نيں،جنکی ضیا ء توں اج تک کائنات منور تے ضوفشاں ہے ۔
ہن ایداں دے وقت وچ جدوں کہ وہابی میڈیا ایہ کوشش کر رہی اے کہ جنت البقیع وچ مدفون،بزرگانِ اسلام دے ناں نوں وی مٹا دتا جائے ، ضروری اے کہ تمام مسلماناں دی خدمت وچ مظلوماں دا تذکرہ کيتا جائے تاکہ دشمن اپنی سازش وچ کامیاب نہ ہوئے نے پائے ہور ایہ وی واضح ہوئے جائے کہ اسلام دی اوہ کیہڑی مایۂ ناز تے افتخار ہستیاں نيں جنہاں دے مزارکو وہابیاں دی کم عقلی تے کج روی نے ویران کردتا اے لیکن اس گفتگو توں پہلے اک گل قابل ذکر اے کہ ایہ قبرستان پہلے اک باغ سی ۔عربی بولی وچ اس جگہ دا ناں البقیع الغرقد اے بقیع یعنی مختلف درختاں دا باغ تے غرقد اک مخصوص قسم دے درخت دا ناں اے چونکہ اس باغ وچ ایداں دے درخت زیادہ سن اس وجہ توں اسنوں بقیع غرقد کہندے سن اس باغ وچ چاراں طرف لوکاں دے گھر سن جنہاں وچوں اک گھر جناب ابو طالب دے فرزند جناب عقیل دا وی سی جسنوں دارعقیل کہندے سن بعد وچ جدوں لوکاں نے اپنے مرحومین نوں اس باغ وچ اپنے گھراں دے اندر دفن کرنا شروع کيتا تاں دار عقیل پیغمبر اسلام (ص) دے خاندان دا قبرستان بنا تے مقبرہ بنی ہاشم اکھوایا رفتہ رفتہ پورے باغ توں درخت کٹتے گئے تے قبرستان بندا گیا ۔
مقبرہ ٔبنی ہاشم ، جو اک شخصی ملکیت اے ، ايسے وچ ائمہ اطہار دے مزارتھے جنہاں نوں وہابیاں نے منہدم کردتا اے (٢)
افسوس تاں اس وقت ہُندا اے جدوں اس تاریخی حقیقت دے مقابلے وچ انہدام بقیع دے بعد سعودی عرب توں چھپنے والے رسالہ ام القری (شمارہ جمادی الثانیہ ١٣۴۵ ھ ) وچ اس ظالم فرقہ دے مفتی تے قاضی ابن بلیہد کا ایہ بیا ن نظراں توں گزردا اے کہ بقیع موقوفہ اے تے قبراں اُتے بنی ہوئی عمارتاں قبرستان دی زمین توں استفادہ کرنے توں رکدی نيں
نہ جانے کس شریعت نے صاحبان ملکیت دی زمین وچ بیجا دخالت تے اسنوں موقوفہ قراردینے دا حق اس زرخرید مفتی نوں دے دتا ؟
اس مقدس قبرستان وچ دفن ہونے والے عمائد اسلام دے تذکرے توں پہلے ایہ بتا دینا ضروری اے کہ بقیع دا احترام ، فریقین دے نزدیک ثابت اے تے تمام کلمہ گویان اس دا احترام کردے نيں اس سلسلے وچ فقط اک روایت کافی اے ام قیس بنت محصن دا بیان اے کہ اک دفعہ وچ پیغمبر (ص) دے ہمراہ بقیع پہونچی تاں آپ (ص) نے فرمایا : اس قبرستان توں ستر ہزار افراد محشور ہون گے جو حساب تے کتاب دے بغیر جنت وچ جاواں گے ، ہور انہاں دے چہرے چودھواں دے چاند دی مانند دمک رہے ہون گے (٣)
ایداں دے با فضیلت قبرستان وچ عالم اسلام دی ایسی عظیم الشان شخصیتاں آرام کر رہیاں نيں جنہاں دی عظمت تے منزلت نوں تمام مسلمان ،متفقہ طور اُتے قبول کردے نيں ۔ آیئے دیکھو کہ اوہ شخصیتاں کون نيں :
(١)امام حسن مجتبی ٰ :
آپ پیغمبر اکرم (ص) دے دھوہندے تے حضرات علی تے فاطمہ دے وڈے صاحب زادے نيں ۔منصب امامت دے اعتبار توں دوسرے امام تے عصمت دے لحاظ توں چوتھے معصوم نيں آپ دی شہادت دے بعد حضرت امام حسین نے آپ نوں پیغمبراسلام (ص) دے پہلو وچ دفن کرنا چاہیا مگر جدوں اک سرکش گروہ نے راستہ روکیا تے تیربرسائے تاں امام حسین نے آپ نوں بقیع وچ دادی دی قبر دے پاس دفن کيتا ۔ اس سلسلہ وچ ابن عبد البر توں روایت اے کہ جدوں ایہ خبر ابو ہریرہ نوں ملی تاں کہیا : والله ما ھو الا ظلم ، يمنع الحسن انہاں يد فن مع ابيه ؟والله انه لابن رسول الله (ص) ( خدا دی قسم ایہ سرا سر ظلم اے کہ حسن نوں باپ دے پہلو مین دفن ہونے توں روکیا گیا جدوں کہ خداکی قسم اوہ رسالت مآب صلعم دے فرزند سن )(۴)۔آپ دی مزار دے سلسلہ وچ ستويں ہجری قمری دا سیاح ابن بطوطہ اپنے سفرنامہ وچ لکھدا اے کہ :بقیع وچ رسول اسلام (ص) دے چچا عباس ابن عبد المطلب تے ابوطالب دے پوتے حسن بن علی دی قبراں نيں جنہاں دے اُتے سونے دا قبہ اے جو بقیع دے باہر ہی توں دکھادی دیندا اے ۔۔۔دونے دی قبراں زمین توں بلند نيں تے نقش تے نگار توں مزین نيں ۔(۵)اک ہور سنی سیاح رفعت پاشا وی نا قل اے کہ : عباس تے حسن دی قبراں اک ہی قبہ وچ نيں تے ایہ بقیع دا سب توں بلند قبہ اے (۶)بتنونی نے لکھیا اے کہ : امام حسن دی ضریح چاندی دی اے تے اس اُتے فارسی وچ نقوش نيں (٧)
مگر اج آل سعود دی کج فکری دے نتیجے وچ ایہ عظیم بارگاہ تے بلند تے بالا قبہ منہدم کردتا گیا اے تے اس امام ہمام دی قبر مطہر زیر آسمان اے۔
٢)حضرت امام زین العابدین سجاد :
آ پ دا ناں علی اے تے امام حسین دے بیٹے ہور عالم تشیع دے چوتھے امام نيں ۔ آپ دی ولادت ٣٨ ھ وچ ہوئی آپ دے زمانے دا مشہور سنی محدث تے فقیہ محمد بن مسلم زہری آپ دے بارے وچ کہندا اے کہ :ما رايت قرشيا اورع منه ولا افضل(٨) (ميں نے قریش وچوں کسی نوں آپ توں بڑھکر پرہیزگار تے بلند مرتبہ نئيں دیکھیا )ایہی نئيں بلکہ کہندا اے کہ : ما رايت افقه منه(٩) ، ہور ایہ کہندا اے کہ : علی ابن الحسين اعظم الناس علیّ منة (١٠)(دنیا وچ سب توں زیادہ میری گردن اُتے جس دا حق اے اوہ علی بن حسین دی ذات اے )۔آپ دی شہادت ۴ ٩ ھ وچ ٢۵ محرم الحرام نوں ہوئی تے بقیع وچ چچا امام حسن دے پہلو وچ دفن کيتا گیا ۔رفعت پاشا نے اپنے سفر نامے وچ ذکر کيتا اے کہ امام حسن دے پہلو وچ اک ہور قبر اے جو امام سجاد دی اے جس دے اُتے قبہ اے ۔ مگر افسوس ١٣۴۴ھ وچ تعصب دی آندھی نے غربا ء دے اس آشیانے نوں وی نہ چھڈیا تے اج اس عظیم امام تے اسوہ اخلاق دی قبر ویران اے ۔
(٣)حضرت امام محمد باقر :
آپ رسالت مآب ۖکے پنجويں جانشین تے وصی تے امام سجاد دے بیٹے نيں ہور امام حسن دے دھوہندے تے امام حسین دے پوتے نيں ۔ ۵۶ ھ وچ ولادت تے ١١۴ وچ شہادت ہوئی ۔ واقعہ کربلا وچ آپ دا سن مبارک چار سال سی ، ابن حجرھیثمی (الصواعق المحرقہ دے مصنف ) دا بیا ن اے کہ : امام محمد باقر توں علم تے معار ف ، حقائق احکام ، حکمت تے لطائف دے ایداں دے چشمے پھوٹے جنہاں دا انکا ر بے بصیرت یا بد سیرت تے بے بہرہ انسان ہی کر سکدا اے ۔اسی وجہ توں ایہ کہیا گیا اے کہ آپ علم نوں شگافتہ کرکے اسنوں جمع کرنے والے نيں ایہی نئيں بلکہ آپ ہی پرچم علم دے آشکار تے بلند کرنے والے نيں ۔(١١) ايسے طرح عبد اللہ ابن عطاء دا بیان اے کہ ميں نے علم تے فقہ دے مشہور عالم حکم بن عتبہ (سنی عالم دین ) نوں امام محمد باقر دے سامنے اس طرح زانوئے ادب تہ کر کے آپ توں علمی استفادہ کردے ہوئے دیکھیا جداں کوئی بچہ کسی بہت عظیم استاد دے سامنے بیٹھیا ہوئے ۔(١٢)
آپ دی عظمت دا اندازہ اس واقعہ توں بخوبی لگایا جا سکدا اے کہ حضرت رسول اکرم ۖنے جناب جابر بن عبد اللہ انصاری جداں جلیل القدر صحابی توں فرمایا سی کہ : فان ادرکتہ یا جا بر فا قرأ ہ منی السلام (١٣) (ائے جابر جے باقر نال ملاقات ہوئے تاں میری طرف توں سلام کہنا) ايسے وجہ توں جناب جابر آپ دی دست بوسی وچ افتخار محسوس کردے سن تے اکثر تے بیشتر مسجد النبوی وچ بیٹھ کر رسالت پناہ ۖ دی طرف توں سلام پہونچانے دی فرمایش دا تذکردے سن (١۴)
عالم اسلام بتا ئے کہ ایسی عظیم شخصیت دی قبر نوں ویران کرکے آل سعود نے کيتا کسی اک فرقہ دی دل شکنی دی اے یاتمام مسلماناں نوں تکلیف پہونچائی اے ؟
آپ امام محمد باقر دے فرزند ارجمند تے شیعاں دے چھیويں امام نيں ۔ ٨٣ھ وچ ولادت تے ١۴٨ وچ شہادت ہوئی آپ دے سلسلہ وچ حنفی فرقہ دے پیشوا مام ابو حنیفہ دا بیان اے کہ ميں نے نئيں دیکھیا کہ کسی دے پاس امام جعفر صادق توں زیادہ علم ہوئے (١۵)اسی طرح مالکی فرقہ دے امام مالک کہندے نيں : کسی نوں علم تے عبادت تے تقوی ٰ وچ امام جعفر صادق توں ودھ کے نہ تاں کسی اکھ نے دیکھیا اے تے نہ کسی کان نے سنیا اے تے نہ کسی دے ذ ہن وچ ایہ گل آسکدی اے ۔(١۶) نیزاٹھويں قرن وچ لکھی جانے والی کتاب الصواعق المحرقة کے مصنف نے لکھیا اے کہ : (امام )صادق توں اس قدر علوم صادر ہوئے کہ لوکاں دے بولی زد ہوئے گیا سی ایہی نئيں بلکہ بقیہ فرقےآں دے پیشوا جداں یحییٰ بن سعید ، مالک، سفیان ثوری ، ابو حنیفہ ...وغیرہ آپ توں نقل روایت کردے سن (١٧)مشہور مورخ ابن خلکان رقمطراز ہیکہ وکان تلمیذ ہ ابو موسیٰ جابر بن حیان (١٨)(مشور زمانہ شخصیت اورعلم الجبرا دے موجد جابر بن حیان آپ دے شاگرد سن )
مسلمانوںکی اس عظیم ہستی دے مزار اُتے اک عظیم الشان روضہ وقبہ سی مگر افسوس اک عقل تے خرد توں عاری گروہ دی سر کشی دے نتیجہ وچ اس وارث پیغمبر ۖ دی لحد اج ویران اے ۔
(۵) جناب فاطمہ بنت اسد :
آپ حضرت علی دی ماں نيں تے آپ ہی نے رسالت پناہ صلعم دی والدہ دے انتقال دے بعدآنحضرت ۖ دی پرورش فرمائی سی آنحضرت ۖ نوں آپ توں بیحد انسیت تے محبت سی تے اپ وی اپنی اولاد توں زیادہ رسالت مآب دا خیال رکھدیاں سن ۔ہجرت دے وقت حضرت علی دے ہمراہ مکہ تشریف لاواں تے آخر عمر تک اوتھے رہیاں۔آپ دے انتقال پررسالت مآب ۖ نوں بہت زیادہ صدمہ ہويا سی تے آپ نے کفن دے لئی اپنا کردا عنایت فرمایا سی ہور دفن توں پہلے چند لمحاں دے لئی قبر وچ لیٹے سن تے قرآن دی تلاوت فرمائی سی ، نماز میت پڑھنے دے بعد آپ نے فرمایا سی :کسی وی انسان نوں فشار قبر توں نجات نئيں اے سوائے فاطمہ بنت اسد دے ۔ہور آپ نے قبر دیکھ کے فرمایا سی جزاک الله من ام تے ربيبة خير ا ، فنعم الام تے نعم الربيبة کنت لی(١٩) آپ دا رسول مقبول (ص) نے اِنّا احترام فرمایا مگر آنحضرت (ص) دی امت نے آپ دی تاں ہین وچ کوئی کسر اٹھا نہ رکھی ، ایتھے تک کہ آپ دی قبر وی ویران کر دتی ۔جس قبر وچ رسول (ص)نے لیٹ کر آپ نوں فشار قبر توں بچایا سی تے قرآن دی تلاوت فرمائی سی ، اس اُتے بلڈوزر چلا یا گیا تے تعویذ قبر نوں وی مٹا دتا گیا ۔
آپ رسول اسلام(ص) دے چچا تے مکہ دے شرفاء تے بزرگانہاں وچوں سن ، آپ دا شمار حضرت پیغمبر(ص)کے مدافعان تے حامیان ، ہور آپ (ص) دے بعد حضرت امیرالمومنین دے وفادارےآں تے جاں نثاراں وچ ہُندا اے ۔عام الفیل توں تن سال پہلے ولادت ہوئی تے ٣٣ ھ وچ انتقال ہويا آپ عالم اسلام دی متفق فیہ شخصیت نيں ۔ماضی دے سیاحاں نے آپ دے روضہ تے قبہ دا تذکرہ کيتا اے (٢٠)مگر افسوس آپ دے قبہ نوں منہدم کر دتا گیا تے قبرویران ہوئے گئی۔
(٧) جناب عقیل ابن ابی طالب :
آپ حضرت علی دے وڈے بھا ئی سن اورنبی کریم(ص) آپ نوں بہت چاہندے سن عرب دے مشہور نساب سن تے آپ ہی نے حضرت امیر دا عقدجناب ام البنین توں کرایا سی ۔ انتقال دے بعد آپ نوں آپ دے گھر (دارعقیل ) وچ دفن کيتا گیا، انہدام توں پہلے آپ دی قبر وی سطح زمین توں بلند سی مگر انہدام نے ہن آپ دی قبر دا نشان مٹا دتا اے (٢١)
آپ جناب جعفر طیار ذوالجناحین دے وڈے صاحبزادے تے امام علی دے داماد (جناب زینب سلام اللہ علیھا دے شوہر ) سن آپ نے دو بیٹےآں محمد تے عون نوں کربلا اس لئی بھیجاتھاندا کہ امام حسین اُتے اپنی جان نثار کر سکن آپ دا انتقال ٨٠ ھ وچ ہويا تے بقیع وچ چچا عقیل دے پہلو وچ دفن کيتا گیا ، ابن بطوطہ دے سفر نامہ وچ آپ دی قبر دا ذکر اے (٢٢)سنی عالم سمہودی نے لکھیا اے : چونکہ آپ بہت سخی سن اس وجہ توں خدا وند کریم نے آ پ دی قبر نوں لوکاں دی دعاواں قبول ہونے دی جگہ قرار دتا ھے(٢٣)مگر صد حیف ! آ ج جناب زینب (س) دے سہا گ دا نشان قبر وی باقی نئيں اے ۔
(٩)جناب ام البنین:
آپ حضرت علی دی زوجہ تے حضرت ابوالفضل عباس دی والدہ نيں ، صاحب معالم مکہ والمدینہ دے مطابق آپ دا ناں فاطمہ سی مگر صرف اس وجہ توں آپ نے اپنا ناں بدل دتا کہ مبادا حضرات حسن تے حسین نوں شہزادی کونین (س) نہ یاد آجاواں تے تکلیف پہونچے ۔(٢۴)آ پ انہاں دو شہزادےآں توں بے پناہ محبت کردیاں سن ۔واقعہ کربلامیںآپ دے چار بیٹےآں نے امام حسین اُتے اپنی جان نثار دی اے ۔انتقال دے بعد آپکو بقیع وچ رسالت مآب دی پھو پھیاں دے بغل وچ دفن کيتا گیا ، ایہ قبر موجودہ قبرستان دی کھبے جانب والی دیوار توں متصل اے تے زائراں ایتھے کثیر تعداد وچ آندے نيں ۔
(١٠)جناب صفیہ بنت عبد المطلب :
رسول اسلام (ص) دی پھُپھی تے عوام بن خولد دی زوجہ سن ، آپ اک باشہامت تے شجاع خاتون سن اک جنگ وچ جب بنی قریظہ دا اک یہودی ، مسلمان خواتین دے تجسس وچ ،خیمےآں وچ گھس آیا تاں آپ نے حسان بن ثابت توں اسنوں قتل کرنے دے لئی کہیا مگر جدوں انہاں دتی ہمت نہ پئی تاں آپ خود بہ نفس نفیس اٹھاں تے حملہ کر کے اسنوں قتل کر دتا ۔آپ دا انتقال ٢٠ ھ وچ ہويا آپ نوں بقیع وچ مغیرہ بن شعبہ دے گھر دے پاس دفن کيتا گیا .پہلے ایہ جگہ بقیع العماتکے ناں توں مشہور سی۔ مورخین تے سیاحو ں دے نقل توں معلوم ہُندا اے کہ پہلے تعویذ قبر واضح سی (٢۵) مگر ہن فقط نشان قبر باقی بچا اے ۔
(١١)جناب عاتکہ بنت عبد المطلب :
آپ رسول اللہ (ص ) دی پھُپھی سن آپ دا انتقال مدینہ منورہ وچ ہويا تے بہن صفیہ دے پہلو وچ دفن کيتا گیا ۔رفعت پاشا نے اپنے سفر نامہ وچ آپ دی قبر دا تذکرہ کيتا اے (٢۶)مگر ہن صرف نشان ہی باقی رہ گیا اے ۔
(١٢)جناب حلیمہ سعدیہ :
آپ رسول اسلام (ص) دی رضاعی ماں سن آپ دا تعلق قبیلہ سعد بن بکر توں سی انتقال مدینہ وچ ہويا تے بقیع دے شمال مشرقی سرے اُتے دفن ہوئیاں ۔آپ دی قبر اُتے اک عالی شان قبہ سی رسالت مآب(ص) اکثر تے بیشتر ایتھے آکے آپ دی زیارت فرماندے سن .(٢٧)
مگر افسوس ! سازش تے تعصب دے مرموز ہتھوں نے سید المرسلین (ص) دی اس محبوب زیارت گاہ نوں وی نہ چھڈیا تے قبہ زمین بوس کر کے قبر دا نشان مٹا دتا گیا۔
(١٣)جناب ابراہیم بن رسول اللہ (ص):
آپ دی ولادت ساتویںہجری قمری وچ مدینہ منورہ وچ ہوئی مگر سولہ ستاراں ماہ بعد ہی آپ کاانتقال ہوئے گیااس موقع اُتے رسول (ص) مقبول نے فرمایا سی :ادفنو ہ فی البقیع فان لہ مرضعا فی الجنة تتم رضاعہ (٢٨)(اسنوں بقیع وچ دفن کرو بے شک اس دی دُدھ پلانے والی جنت وچ موجود اے جو اس دی رضاعت نوں مکمل کرے گی )۔آپ دے دفن ہونے دے بعد بقیع دے تمام درختاں نوں کٹ دتا گیا تے اس دے بعد ہر قبیلے نے اپنی جگہ مخصوص کر دتی جس توں ایہ باغ قبرستان بن گیا ۔ابن بطوطہ دے مطابق جناب ابراہیم دی قبر اُتے سفید گنبد سی (٢٩)اسی طرح رفعت پاشا نے وی قبر اُتے قبہ دا تذکرہ کيتا اے (٣٠)مگر افسوس آل سعود دے مظالم کانتیجہ ایہ اے کہ اج فقط قبر دا نشان باقی رہ گیا اے ۔
(١۴) جناب عثمان بن مظعون :
آپ رسالت مآب (ص) دے باوفا تے باعظمت صحابی سن آپ نے اس وقت اسلام قبول کيتا سی جدوں فقط ١٣ آ دمی مسلمان سن اس طرح آپ کائنات دے چودہويں مسلما ن سن ۔ آپ نے پہلی ہجرت وچ اپنے صاحبزادے دے نال شرکت فرمائی فیر اس دے بعد مدینہ منورہ وی ہجرت کرکے آئے ۔جنگ بدر وچ وی شریک سن ، عبادت وچ وی بے نظیر سن آپ دا انتقال ٢ ھ ق وچ ہويا اس طرح آپ پہلے مہاجر نيںجس دا انتقال مدینہ وچ ہويا ۔ جناب عائشہ توں منقول روایت دے مطابق حضرت رسول اسلام (ص) نے آپ دے انتقال دے بعد آپ دی میت دا بوسہ لیا ،ہور آ پ (ص)شدت توں گریہ فرما رہے سن (٣١)۔آنحضرت نے جناب عثمان دی قبر اُتے اک پتھر نصب کیندا سی تاکہ علامت رہے مگر مروان بن حکم نے اپنی مدینہ دی حکومت دے زمانے وچ اسنوں اکھاڑ کر سُٹ دتا سی جس اُتے بنی امیہ نے اس دی وڈی مذمت کيتی سی ۔(٣٢)
(١۵) جناب اسمعٰیل بن امام صادق :
آپ امام صادق دے وڈے صاحبزادے سن تے آنحضرت دی زندگی ہی وچ آپ دا انتقال ہوئے گیا سی ۔سمہودی نے لکھیا اے کہ آپ دی قبر زمین توں کافی بلند تھی(٣٣) ايسے طرح مطری نے ذکر کيتا اے کہ جناب اسمعٰیل دی قبر تے اس دے شمال دا حصہ (امام)سجاد دا گھر سی جس دے بعض حصے وچ مسجدبنائی گئی سی جس دا ناں مسجد زین العابدین سی (٣۴)مرأ ة الحرمین دے مولف نے وی جناب اسمعٰیل دی قبر اُتے قبہ دا تذکرہ کيتا اے ١٣٩۵ ھ ق وچ جدوں سعودی حکومت نے مدینہ دی شاہراہاں نوں وسیع کرنا شروع کيتا تاں آپ دی قبر کھود پائی مگر جدوں اندر توں سالم بدن بر آمد ہويا تاں اسنوں بقیع وچ شہداء احد دے نیڑے دفن کيتا گیا (۵٣)۔
(١۶) جنا ب ابو سعید حذری :
رسالت پناہ دے جاں نثار تے حضرت علی دے عاشق تے پیرو سن ۔مدینہ وچ انتقال ہوئے ا تے حسب وصیت بقیع وچ دفن ہوے ۔رفعت پاشا نے اپنے سفر نامہ وچ لکھیا اے کہ آپ دی قبر دا شمار معروف قبراں وچ ہُندا اے ۔(٣۶)امام رضا نے مامون رشید نوں اسلام دی حقیقت توں متعلق جوخط لکھیا تھااسماں جناب ابو سعید حذری نوں ثابت قدم تے با ایمان قرار دیندے ہوے آپ دے لئی رضی اللہ عنھم تے رضوان اللہ علیھم دی لفظاں استعمال فرمائی سن (٣٧)
(١٧)جناب عبد اللہ بن مسعود :
آ پ بزرگ صحابی تے قرآن مجید دے مشہور قاری سن آپ حضرت علی دے مخلصین تے جاں نثاراں وچوں سن آپ نوں خلافت دوم دے زمانے وچ نبی اکرم (ص) توں احادیث نقل کرنے دے جرم وچ زندانی کيتا گیا جس دتی وجہ توں آ پ نوں چنگا خاصا زمانہ زندان وچ گزارنا پيا (٣٨)آپ دا انتقال ٣٣ ھ ق وچ ہويا سی آپ نے وصیت فرمائی سی کہ جناب عثمان بن مظعون دے پہلو وچ دفن کيتا جائے تے کہیا سی کہ : فانہ کان فقیھا ( بے شک عثمان ابن مظعون فقیہ سن ) رفعت پاشا دے سفر نامہ وچ آپ دی قبر دا تذکرہ اے ۔
(١٨۔٢٧)ازواج پیغمبر ۖ دیاں قبراں : بقیع وچ مندرجہ ذیل ازواج دی قبراں نيں
- (١٨) زینب بنت خزیمہ (وفات ۴ ھ)
- (١٩)ریحانہ بنت زید (وفات ٨ ھ)
- (٢٠)ماریۂ قبطیہ (وفات ١۶ ھ)
- (٢١)زینب بنت جحش (وفات ٢٠ ھ)
- (٢٢)ام حبیبہ (وفات ۴٢ ھ یا ۴٣ھ)
- (٢٣)حفصہ بنت عمر (وفات ۴۵ ھ)
- (٢۴)سودہ بنت زمعہ (وفات ۵٠ ھ)
- (٢۵)صفیہ بنت حی (وفات ۵٠ ھ)
- (٢۶)جویریہ بنت حارث (وفات ۵٠ ھ)
- (٢٧)ام سلمہ (وفات ۶١ ھ)
یہ قبراں جناب عقیل دی قبر دے نیڑے نيں ،ابن بطوطہ دے سفر نامہ وچ روضہ دا تذکرہ اے (٣٩) مگر ہن روضہ کتھے ؟ !
(٢٨۔٣٠) جناب رقیہ، ام کلثوم ،زینب :
آپ تِناں دی پرورش جناب رسالتمآب ۖ تے حضرت خدیجہ نے فرمائی سی ،اسی وجہ توں بعض مورخین نے آپ دی قبراں نوں قبور بنات رسول اللہ دے ناں توں یاد کيتا اے ،رفعت پاشا نے وی ايسے اشتباہ دی وجہ توں انہاں سب نوں اولاد پیغمبر ۖ قرار دتا اے اوہ لکھدا اے :اکثر لوکاں دی قبراں نوں پہچاننا مشکل اے البتہ بعض بزرگان دی قبراں اُتے قبہ بنیا ہویا اے ، انہاں قبہ دار قبراں وچ جناب ابراھیم ،ام کلثوم،رقیہ،زینب،وغیرہ اولاد پیغمبر دی قبراں نيں (۴٠)
(٣١)شہداء احد :
یاں تاں میدان احد وچ شہید ہونے والے فقط ستر افراد سن مگر بعض شدید زخماں دی وجہ توں مدینہ وچ آکے شہید ہوئے انہاں شہداء نوں بقیع وچ اک ہی جگہ دفن کيتا گیا جو جناب ابراہیم دی قبر توں تقریبا ٢٠ میٹر دے فاصلے اُتے اے ہن فقط انہاں شہد اء دی قبراں دا نشان باقی رہ گیا اے ۔
(٣٢) واقعہ حرہ دے شہداء :
کربلا وچ امام حسین دی شہادت دے بعد مدینے وچ اک ایسی بغاوت دی آندھی اٹھی جس توں ایہ محسوس ہوئے رہیا سی کہ بنی امیہ دے خلاف پورا عالم اسلام اٹھیا کھڑا ہوئے گا تے خلافت تبدیل ہوئے جائیگی مگر اہل مدینہ نوں خاموش کرنے دے لئی یزید نے مسلم بن عقبہ دی سپہ سالاری وچ اک ایسا لشکر بھیجیا جس نے مدینہ وچ وڑ کے اوہ ظلم ڈھائے جنہاں دے بیان توں بولی تے قلم قاصر نيں ۔اس واقعہ وچ شہید ہونے والےآں نوں بقیع وچ اک نال دفن کيتا گیا اس جگہ پہلے اک چہار دیواری تے چھت سی مگر ہن چھت نوں ختم کر کے فقط چھوٹی چھوٹی دیواراں چھڈ دتی گئیاں نيں ۔
(٣٣) جناب محمد بن حنفیہ :
آپ حضرت امیر دے بہادر صاحبزادے سن ۔ آپ نوں آپ دی ماں دے ناں توں یاد کيتا جاندا اے امام حسین دا اوہ مشہور خط جس وچ آپ نے کربلا دی طرف سفر دا سبب بیان فرمایا اے ؛آپ ہی دے ناں لکھیا گیا اے ۔(۴١)آپ دا انتقال ٨٣ ھ وچ ہويا تے بقیع وچ دفن کيتا گیا ۔
(٣۴)جناب جابر بن عبد اللہ انصاری :
آپ رسالت پناہ (ص) تے حضرت امیر دے جلیل القدر صحابی سن آنحضرت (ص)کی ہجرت توں پندرہ سال پہلے ،مدینہ وچ پیدا ہوے تے آپ (ص) دے مدینہ تشریف لیانے توں پہلے اسلام لا چکے سن ۔آنحضرت (ص) نے امام محمد باقر تک سلام پہونچانے دا ذمہ آپ ہی نوں دتا سی آپ نے ہمیشہ اہل بیت دی محبت کادم بھر ا۔امام حسین دی شہادت دے بعد کربلا دا پہلا زائر بننے دا شرف آپ ہی نوں ملیا مگر حجاج بن یوسف ثقفی نے محمد وآل محمد دی محبت دے جرم وچ بدن نوں جلوا ڈالیا سی آپ دا انتقال ٧٧ھ وچ ہويا تے بقیع وچ دفن ہوے (۴٢)
(٣۵)جناب مقداد بن اسود :
حضرت رسول خدا(ص) تے حضرت علی دے نہایت ہی معتبر صحابی سن ۔ آخری لمحہ تک حضرت امیر دی امامت اُتے باقی رہے تے آپ دی طرف توں دفاع وی کردے رہے امام محمد باقر دی روایت دے مطابق آپ دا شمار انہاں جلیل القدر اصحا ب وچ ہُندا اے جو پیغمبر اکرم (ص) دی رحلت دے بعد ثابت قدم تے با ایمان رہے (۴٣)
جَنَّت البَقیع مستندتاریخی دستاویزات دی روشنی وچ
[سودھو]جنت البقیع اوہ قبرستان اے کہ جس وچ رسول اکرم (ص) دے اجداد ،اہل بیت (ع) ، اُمّہات المومنین، جلیل القدر اصحاب، تابعین اوردوسرے اہم افراد دی قبور نيں کہ جنہاں نوں ٨۶ سال پہلے آل سعود نے منہدم کر دتا کہ اُنہاں وچوں تاں اکثر قبور دی پہچان تے اُنہاں دے صحیح مقام دی شناخت ممکن نئيں!
ایہ عالم اسلام خصوصاً شیعہ تے سنی مکاتب فکر نال تعلق رکھنے والے علمائ، دانشوراں اوراہل قلم دی ذمہ داری اے کہ اِنہاں قبور دی تعمیرنو دے لئی اک بین الاقوامی تحریک دی داغ بیل ڈالیںتا کہ ایہ روحانی تے معنوی سرمایہ تے آثار قدیمہ نال تعلق رکھنے والے اِس عظیم نوعیت دے قبرستان دی کہ جس دی فضیلت وچ روایات موجو دہاں، حفاظت اورتعمیر نوکے نال ایتھے مدفون ہستیوںکی خدمات دا ادنیٰ سا حق ادا کرسکن۔
تریخ قبرستان جنت البقیع
[سودھو]٨/ شوال تایخ جہان اسلام دا اوہ غم انگیز دن اے کہ جدوں چھیاسی سال پہلے ١٣۴۴ ہجری نوں وہابی فرقے نال تعلق رکھنے والے افراد نے جنت البقیع دے تاریخی قبرستان کومنہدم تے مسمارکر دتا سی۔ایہ دن اسلام دی تریخ وچ یوم الہدم کے ناں توں معروف اے ،یعنی اوہ دن کہ جدوں بقیع نامی تاریخی تے اسلامی شخصیتاں دے مدفن تے مزاراں نوں ڈھا کر اُسنوں خا ک وچ ملا دتا۔
جدّہ دے معروف عرب کالم نویس منال حمیدانلکھدے نيں:
بقیع اوہ زمین اے کہ جس وچ رسول اکرم (ص) دے بعد اُنہاں دے بہترین صحابہ کرامؓ دفن ہوئے اورجداں کہ نقل کيتا گیا اے کہ یہاںدس ہزار توں زیاد اصحاب رسول ؓمدفون نيں کہ جنہاں وچ اُنہاں دے اہل بیت ،اُمّہات المومنین ؓ.....،فرزند ابراہیم،چچا عباس بن المطلب ؓ،پھپھی صفیہ بنت عبدالمطّلب ؓ،اُنہاں دے دھوہندے حسنؓ،اکابرین اُمت تے تابعین شامل نيں۔ ایويں تریخ دے نال نال بقیع دا شمارشہر مدینہ دے اُنہاں مزاراں وچ ہونے لگیا کہ جتھے حجا ج بیت اللہ الحرام اوررسول اللہ (ص) دے روضہ مبارکہ دی زیارت تے وہاںنماز ادا کرنے والے زائرین اپنی زیا رت دے فوراً بعد حاضری دینے دی تڑپ رکھدے سن ۔ نقل کيتا گیا اے کہ آنحضرت (ص) نے اوتھے دی ریارت کيتی تے وہان مدفو ن افرادپر سلام کيتااوراستغفار دی دعا کيتی۔(الشر ق الاوسط؛١۵/ ذی الحجہ ١۴٢۶ ہجری، شمارہ ٩٩٠٩)
تین ناواں دی شہرت رکھنے والے اِس قبرستان بقیع،بقیع الغرقد یا جنت البقیع دی تریخ، اسلام تاں پہلے زمانے توں مربوط اے لیکن تاریخی کتابیںاِس قبرستان دی تریخ اُتے روشنی ڈالنے توں قاصر نيںلیکن اِس سب دے باوجود جو چیز مسلّم حیثیت رکھدی اے اوہ ایہ اے کہ بقیع،ہجرت دے بعدشہر مدینہ دے مسلماناں دے لئی دفن ہونے دا واحد قبرستان سی۔شہر مدینہ دے لوک اوتھے مسلماناں دی آمد توں پہلے اپنے مرداں نوں دو قبرستاناںبنی حراماوربنی سالمماں دفن کيتا کردے سن ۔(حجۃ الاسلام محمدصادق نجمی؛تریخ حرم ائمہ بقیع ،صفحہ ۶١ )
بقیع وچ مدفون شخصیتاں
[سودھو]اِس قبرستان وچ اسلام دی اہم شخصیتاں وچ ائمہ اربعہ تشیع(حضرت امام حسن مجتبیٰ (ع) ،حضرت امام زین العابدین (ع) ، حضرت امام محمدباقر (ع) اورحضرت امام جعفر صادق (ع) )کے علاوہ تے وی شخصیا ت مدفون نيں۔
علامہ سید محمد امین اِس بارے وچ لکھدے نيں:
بقیع وچ رسول اللہ (ص) دے چچا حضرت عباس بن المطّلب (ع) وی مدفون سن ،اِسی طرح حضرت ختمی مرتبت (ص) دے والد امجد حضرت عبداللہ (ع)، اُمّہات ُ المومنین، عثمان بن عفان، اسماعیل بن جعفر الصادق (ع) اورمذہب مالکی دے پیشوا، امام ابو عبداللہ مالک بن انس الاصبحی (متوفی ١٧٩ ہجری ) دی قبور نوں وی ویران کيتا گیا اے۔ (کشف الارتیاب؛صفحہ ۵۵)
خلیفہ سوم عثمان بن عفان دے قتل دے بعد جدوں اُنئيں بقیع وچ دفن ہونے توں روکیا گیا تاں اُنئيں بقیع توں باہر مشرقی حصے وچ حش کوکب نامی حصے وچ دفن کردتا گیا لیکن معاویہ ابن ابی سفیان دے زمانے وچ جدوں مروان بن حکم مدینے دا والی بناتو اُس نے حش کوکب تے بقیع دی درمیانی دیوار نوں ہٹا کر اُنہاں دی قبر نوں اِسی قبرستان وچ داخل کر دتا اورپتھر دا اوہ ٹکڑا کہ جسنوں خود رسو ل اکرم (ص) نے اپنے ہتھوں توں حضرت عثما ن بن مظعون (رض) دی قبر اُتے رکھیا سی، اُٹھا کر حضرت عثمان دی قبر اُتے رکھدے ہوئے کہیا: واللّٰه لا يکون علی قبر عثمان بن مظعون حجرٌ يعرف به(خد اکی قسم !عثمان بن مظعون (رض) دی قبر اُتے کوئی ناں ونشان نہ ہوئے کہ اوہ اُس دے ذریعے توں پہچانی جائے)۔([۱]۔[۲])
اُمّہات المومنین وچ حضرت زینب بنت خزیمہ، حضرت ریحانہ بنت زبیر، حضرت ماریہ قبطیہ، حضرت زینب بنت جحش، اُم ّ حبیبہ بنت ابی سفیان، حضرت سودہ اورعائشہ بنت ابی ابی بکر مدفون نيں۔ اِس دے علاوہ حضرت ختمی مرتبت (ص) دے فرزندابراہیم (ع) ، حضرت علی (ع) دی والدہ ماجدہ حضر ت فاطمہ بنت اسد(س)، زوجہ حضرت اُمّ البنین (س)،حلیمہ سعدیہ (س) ، حضرت عاتکہ، عبداللہ بن جعفر، محمد بن حنفیہ اورعقیل بن ابی طالب (ع)، نافع مولائے عبد اللہ بن عمر شیخ القراء السبعہ (متوفی ١۶٩ ہجری) دی قبور وی اوتھے موجود نيں۔([۳])
اِس دے علا اوہ یہاںمقداد بن الاسود، مالک بن حارث، مالک اشتر نخعی، خالد بن سعید، خزیمہ ذو الشہادتین، زید بن حارثہ، سعد بن عبادہ، جابر بن عبداللہ انصاری، حسّا ن بن ثابت، قیس بن سعد بن عبادہ، اسعد بن زارہ، عبد اللہ بن مسعود اورمعاذ بن جبل سمیت دوسر ے جلیل القدر صحابہ کرام وی ایتھے مدفون نيں۔ ([۴]۔)
مؤرّخین تے معروف سیاحاں دے نزدیک قبرستان بقیع دی تریخ
[سودھو]جنت البقیع ۴٩۵ ہجری یعنی پنجويں صدی ہجری دے اواخر توں صاحب ِگنبد تے بارگاہ سی۔ معروف اہل سنّت اندلسی مؤرّخ، سیاح، مصنف تے شاعر ابوالحسین محمدبن احمدبن جبیر (۵۴٠۔١۴ ۶ ہجری) جو ستويں صدی ہجری وچ حجاز دے اپنے سفرنامہ (تدوین شدہ ٨٧۵ ہجری) وچ لکھدے نيں:
اوہ سربفلک گنبد موجود بقیع دے نال ہی واقع اے۔([۵])
ابن جبیر دے سفر دے ڈیڑھ سو سال بعد اٹھویں صدی ہجری وچ ابن بطولہ نے شہر مدینہ داسفر کيتا اوراپنے مشاہدات نوں ایويں رقم کيتا:حرم ائمہ بقیع (ائمہ اربعہ علیہم السلام) وچ موجود قبور اُتے دراصل اک ایسا گنبد اے جو سر بفلک اے تے جو اپنے استحکام دی نظر توں فن تعمیر دا بہترین اورحیرت انگیز شاہکار اے۔ ([۶]) قرن معاصر دے معروف سفر نامہ مرآۃ الحرمین کے مصنف ابراہیم رفعت پاشا جو ١٣١٨ہجری، ١٣٢٠ہجری، ١٣٢١ہجری تے ١٣٢۵ہجری وچ مصری حجاج دے قافلے دے امیر محافظ محمل دی حیثیت توں اپنے پہلے سفر حج تے اُس دے بعد امیر الحجاج دی حیثیت توں اپنے بعد دے سفر حج دے چار سفراں کومرآۃ الحرمین نامی سفر نامہ وچ مفصل طور اُتے جنت البقیع دے منہدم کےے جانے توں اُنیس سال پہلے لکھدے نيں:
عباس بن عبد المطّلب چ(ع)، حسن بن علی تے تن ائمہ امام علی بن الحسین، امام محمد بن علی تے امام جعفر بن محمد علیہم السلام اک ہی گنبد دے تھلے مدفون نيں، جنہاں دا گنبد دوسرےآں توں بہت زیادہ اونچااے۔([۷])
جابری انصاری ،کتاب ِتریخ اصفہانوچ ١٣۴۴ ہجری دے واقعات دے ضمن وچ وہابیاں دے ملک حجاز اُتے حملہ کرنے اوراوتھے موجود اہم اسلامی شخصیتاں دی قبور اورمزارات نوں منہدم کرنے دے بار ے وچ لکھدے نيں:
حاجی امیر السلطنت دی جانب توں حکم دئیے جانے دے نتیجے وچ ١٣١٢ ہجری وچ د تے سال دی مدت وچ بنائی جانے والی ضریح نوں اوتھے (موجود ائمہ بقیع دی قبور)سے اُکھیڑ لیا گیا اورجب وہابیوںنے چاہیا کہ اوہ (قبرستان بقیع نوں منہدم ومسمار دے نے دے بعد) حضرت ختمی مرتبت (ص) دے حرم وچ داخل ہوںتو اُنہاں وچوں اک نے یٰاَیُّھَا الَّذِیْنَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوْا بُیُوْتَ النَّبِیّ....(اَے ایمان والو!نبی دے گھر وچ داخل نہ ہو...)کی آیت دی تلاوت دی تاں اوہ اِس جسارت نوں انجام دینے توں رُک گئے.....۔ ([۸] )
میرزا محمدحسین فراہانی نے ١٣٠٢ ہجری وچ اپنے سفر حج وچ بقیع اوراُس وچ موجود ائمہ اربعہ دی زیارت دا احوال کچھ یو ں درج کيتا اے:
قبرستان بقیع اک بہت وڈا قبرستان اے جو شہر مدینہ دے مشرق وچ دروازہ ئسور توں متصل اے .....یہ قبرستان حج دے موسم وچ حاجیاں دے لئی ہر دن مغرب دے وقت تک کھلا رہندا اے اورجو وی اِس دی زیارت کرنا چاہے اوہ اِس وچ جا سکتاہے لیکن حج دے علاوہ ایہ جمعرات دے زوال توں جمعہ دے غروب تک کھلا رہندا اے۔
ائمہ اثنیٰ عشر دے چار امام (ع) اک وڈے توں بقعہ(بارگاہ) وچ جو ہشت ضلعی شکل وچ بنایا گیا اے، مدفون نيں.... اِس بقعہ دی تعمیر دی صحیح تار یخ دا علم نہیںلیکن محمد علی پاشا مصری نے ١٢٣۴ ہجری وچ سلطان محمود خان عثمانی دے حکم دے مطابق اِسنوں تعمیر کرا یا اے اوراِس دے بعد توں تمام عثمانی سلاطین دی جانب توں ایہ بقعہ اوراِس قبرستان وچ واقع ہور تمام بقعہ جات ہر سال مرمت تے تعمیر کےے جاندے رہے نيں۔
ایتھے کچھ تھاںواں مشہور نيں جو حضرت فاطمہ صدیقہ طاہرہ(س) دی قبر دے ناں توں معروف نيں،اُنہاں وچوں اک بقیع وچ موجود حجرہ اے جسنوں بیت الاحزانکہیا جاندا اے تے اِسی وجہ توں ایتھے آنے والے حجاج تے زائرین حضرت فاطمہ زہرا(س)کی زیارت پڑھدے نيں۔ایتھے موجود قبر دے سامنے سونے اورچاندی دے تاراں توں مزین اک پردے نوں گنبد دے چاراں طرف ڈالاہويا اے اوراُس اُتے ایہ عبارت درج اے :سلطان احمد بن سلطان محمد بن سلطان ابراہیم([۹])۔ ([۱۰])
حاجی فرہاد میرزا ١٢٩٢ ہجری وچ اپنے سفر حج دے مشاہدات نوں اپنے سفر نامہ ہَدْیَۃُ السَّبِیْلوچ لکھدے نيں:
میں باب ِ جبرئیل (ع) توں باہر آکے ائمہ بقیع دی زیارت توں مشرف ہويا....متولّی نے ضریح دا دروازہ کھولااور وچ اندر گیااورضریح دے گردچکر لگایا،اوتھے پیر دی طرف دی جگہ بہت چھوٹی اے کہ جتھے صندوق (قبر) تے ضریح دا درمیانی فاصلہ نصف ذراع توں وی کم اے۔ ([۱۱])
نائب الصدر شیرازی ١٣٠۵ ہجری وچ اپنے سفر حج دے مشاہدات نوں اپنے سفر نامہتُحْفَۃُ الْحَرِمَیْنِ وچ لکھدے نيں:
وادی بقیع داہنے ہتھ اُتے واقع اے جو اک سر پوشیدہ مسجد اے کہ جس (کے صدر دروازے )پریہ عبارت درج اے:ھٰذَامَسْجِدُ اُبَی بْنِ کَعْب وَصَلّیٰ فِیْہِ النَّبِیُّ غَیْرَ مَرَّۃ'ٍ'،(یہ مسجد اُبی بن کعب اے کہ جس وچ رسول اللہ (ص) نے کئی مرتبہ نماز پڑھی اے )۔ایتھے امام حسن (ع) ،امام زین العابدین (ع) ،امام باقر (ع) تے اما م صادق (ع) دی قبور مطہر ہ اک ضریح وچ دن دفن نيں،اُس دے سامنے اک پردے دار ضریح اے کہ جس دے بارے وچ کہیا جاندا اے کہ ایتھے حضرت فاطمہ زہر ا(س)مدفون نيں۔ ([۱۲]) معروف مدینہ شناس،مؤرّخ،محدث،رجال شناس اورادیب شافعی ابو عبد اللہ محب الدین محمد ابن نجار (۵٧٨۔۴٣ ۶ ہجری)کہندا اے .
وَعَلَيها بَابَانِ يفْتَحُ اَحَدُھُمَا فِی کُلِّ يوْم لِلزِّيارَۃِ ،قبرستان بقیع دے دو دروازے سن کہ جنہاں وچوں اک دروازہ ہر دن زائرین دے لئی کھولیا جاندا سی۔ ([۱۳])
قبرستان بقیع دی تعمیر،ضریح تے حرم دی منظر کشی
[سودھو]قبرستان بقیع اپنی تریخ وچ تن مرتبہ تعمیر کيتا گیا اے ۔معروف سیاح تے مؤرّخ ابن جبیر اپنے سفر نامہ وچ لکھدے اے:
بقیع پہلی مرتبہ ۵١٩ ہجری وچ اَلْمُسْتَنْصَر بِاللّٰہِ اورتیسری مرتبہ تیرہويں صدی دے اواخر وچ سلطان محمود غزنوی دے ذریعے توں تعمیر کيتا گیا اے ۔ایتھے موجود کُتباں اُتے درج عبارتاں کہ جنہاں کوسیاحاں نے اپنے اپنے سفر ناواں وچ بیان کيتا اے ،اِسی حقیقت دی عکاسی کردیاں نيں۔ (رحلہ ابن جبیر؛مطبوع دار الکتاب اللُّبْنَانیہ، صفحہ ١٧٣)
اک حقیقت!
اک نکتے دی جانب اشارہ ضروری اے تے اوہ ایہ کہ ائمہ بقیع اُتے حرم وبارگا ہ دی تعمیر ۵١٩ ہجری توں پہلے ہوئی سی اوراُس دی اصلاح تے مرمت دا کم بعدماں انجام دتا گیا سی۔
مشہور مؤرّخ سمہودی ابن جبیر دی گل دے بر خلاف کہندا اے:
۵١٩ ہجری وچ تعمیر شدہ بارگاہو گنبد دے وجود وچ آنے دے پنجاہ سال بعد اِس حرم دی پہلی تعمیر عباسی خلیفہ مسترشد باللہکے حکم نال ہوئی ۔حضرت عباس بن عبد المطّلب (ع) دی قبر دے پاس طاق وچ موجود اک چھوٹے توں کُتبے اُتے ایہ عبارت درج اے: اِنَّ الْأمْرَ بِعملہ المُسْتَرشِد باللّٰہ تسع تے عشرۃ تے خمسمأۃ ۔([۱۴])
ایتھے اک اورنکتے دی جانب اشارہ ضروری اے تے اوہ ایہ اِس حرم دی اصل عمارت اِس تریخ توں پہلے اے کہ جسنوں سمہودی نے بیان کيتا اے اورحرم دی تعمیرکااُس دا حکم اُس دی مرمت تے اصلاح دے لئی سی۔دوسری گل ایہ کہ مسترشد باللہ اُنتیسواں(٢٩)عباسی خلیفہ اے جو ۵١٢ ہجری وچ اپنے باپ مستظہر باللہ کے بعد خلافت کوحاصل کردا اے تے ۵٢٩ ہجر ی وچ قتل کر دیاگیا۔
حرم ائمہ بقیع دی دوسری تعمیر تے مرمت عباسی خلیفہ مستنصر باللّٰہکے حکم توں ۶٢٣ ہجری تے ۶۴٠ ہجری دے درمیانی عرصے وچ انجام پائی ۔ سمہودی اِس بارے وچ لکھدا اے:
حر م بقیع وچ موجود محراب دے اُتے لگے ہوئے چھوٹے توں کُتبے اُتے ایہ عبارت درج اے :اَمر بعملہ المنصور المستنصر باللّٰہ ([۱۵])
مستنصر باللہ دا اصل ناں منصور،کنیت ابو جعفرتھی ،وہ الظَّاہر باللّٰہ کا بیٹا سی تے اوہ تیتیسوا ں(٣٣) عباسی خلیفہ اے تے علامہ سیوطی دے قول دے مطابق اوہ ۶٢٣ہجری وچ خلافت حاصل کردا اے تے ۶۴٠ ہجری وچ دار ِ فانی کووداع کہندا اے۔ ([۱۶])
اِس حرم دی تیسری تعمیرتیرہاں صدی دے اوائل وچ عثمانی خلیفہ سلطان محمود غزنوی دے حکم نال ہوئی ۔
فرہاد میزرا ١٢٩٢ ہجری وچ حج دی سعادت دے حاصل ہونے دے بعدبقیع دا حال کچھ ایويں بیان کردا اے:
بقیع وچ بقعہ مبارکہ دی تعمیرنوسلطان محمود خان دے حکم توں اک ہزار دوسو ہجری وچ ہوئی،وہ سلطان محمد ثانی اے جو تیسوواں عثمانی خلیفہ اے ۔سلطان محمود چوبیس سال دی عمر وچ ١٢٢٣ ہجری وچ خلافت نوں پہنچیا تے ١٢۵۵ ہجری وچ انتقال کر گیا۔
(نامہ فرہاد میرزا؛چاپ مطبوعات علمی ١٣۶۶ شمسی ایرانی،تہران،صفحہ ١۴١) (رجوع کرو:قاموس الاعلام ترکی ؛جلد۶،صفحہ ۴٢٢۵؛فصلنامہ میقات ِ حج؛سال دوم ،شمارہ پنجم صفحہ ١١٨۔شمارہ ششم،زمستان ١٣٧٢ شمسی)۔
معروف سیاح تے مؤرّخ ابن جبیر اپنے سفر نامہ وچ لکھدے نيں: قبرستان بقیع دے دو دروازے نيں کہ جنہاں وچوں اک ہمیشہ بند رہندا اے تے دوسرا دروازہ صبح توں مغرب تک زائرین دے لئی کھلا رہندا اے ۔حرم بقیع ہشت ضلعی اے اوراِس دی دوسری خصوصیت اِس وچ محراب دا ہونا اے ہور اِس حرم دے بوہت سارے خادم سن ۔ دوسرے تمام حرماں دی مانند حرم ائمہ بقیع (ع) وچ وی ضریح ، روپوش، وڈے فانوس، شمعدان تے قالین موجود سن ۔ ([۱۷])
محمد لبیب مصری(بتنونی) ١٣٢٧ ہجری وچ حجاز دے اپنے سفرنامہ رحلہ بتنونی دے بارے وچ لکھدے نيں:
ومقصورۃ سیِّدنا الحسن فیھا فخیمۃ جدّاًو ھی من النّحاس المنقوش بالکتابۃ الفارسیّۃ وأظنّ أنَّّھا من عمل الشّیعۃ الأعاجم؛اوتھے قُبَّہُ البیننامی اک معروف گنبد موجودہے کہ جس وچ اک حجر ہ موجود اے تے اُس وچ اک گڑھا اے کہ جس دے بارے وچ ایہ گل شہرت رکھدی اے کہ ایتھے آنحضرت (ص) دا دندانِ مبارک گرا سی، اِس دے علاوہ امام حسن ابن علی (ع) دی قبر اک اورقبہ (بارگاہ) دے تھلے واقع اے کہ جسنوں تانبے دی دھات توں بنایا گیا اے اوراُس اُتے فارسی رسم الخط دی کوئی عبارت درج اے کہ جس دے بارے وچ میرا خیال اے کہ ایہ عجمی اہل تشیع دی جانب توں لکھی گئی اے۔ ([۱۸])
پہلی ضریح:
[سودھو]بتنونی اِس بیان دی روشنی وچ واضح ہوئے جاتاہے کہ ایہ پہلی ضریح اے کہ جسنوں ایرانیاں نے بنایا اے۔ جے ایہ تقریبی گمان وخیال واقعیت رکھدے ہاں تواِس ضریح دی تقریبی ساخت دی تریخ تے اِنہاں دے بانیاں دا وی اندازہ لگایا جاسکدا اے کہ ائمہ بقیع دے بقعہ جات دی تعمیر دے نال نال ایہ ضریح پنجويں صدی ہجری دے دوسرے نصف وچ مجد الملک براوستانی ' ' دے حکم توں بنائی گئی اے۔
دوسری ضریح:
[سودھو]سید اسماعیل مرندی اپنی کتابتوصیف ِ مدینہ کہ جسنوں اُنہاں نے ١٢۵۵ ہجر ی وچ تالیف کيتا اے، وچ لکھدے نيں:
ایہ پنجاں مطہر تن اک ضریح وچ دفن نيں جو لکڑی دی جالی دار ضریح اے تے عباس بن المطّلب (ع) اِسی ضریح وچ اِنہاں دے سرہانے بالکل جدا دفن نيں۔
ایہ صرف اوہ جسارتاں نيں کہ جنہاں نوں صر ف بقیع دے مسمار کيتے جانے دے ضمن وچ بیان کيتا گیاہے جدوں کہ آل سعود نے وہابی فرقے دی تعلیمات دے مطابق مکہ، مدینہ، طائف تے ہور بلاد ِاسلامی دے تمام تاریخی آثا ر ومزارات اوربارگاہاں نوں نابود کيتا اے کہ جنہاں دا تعلق شیعہ وسنی مکاتب ِ فکر نال تعلق رکھنے والی اہم شخصیتاں توں اے
حواشی
[سودھو]- (١) رہنمائے حج تے عمرہ تے زیارات مسجد نبوی ص ٢٧
- (٢)معالم مکہ والمدینہ ص ۴۴١
- (٣)صحیح بخاری ج ۴ ح ۴ تے سنن نسائی ج ۴ ح ٩١وسنن ابن ماجہ ج ١ ص ۴٩٣
- (۴) وفاء الوفاء ج ۴ ص ٩٠٩
- (۵) رحلة ابن بطوطہ ج ١ ص ا۴۴
- (۶) مرآة الحرمین ج١ ص ۴٢۶
- (٧) گنجینہ ہای ویران ص ١٢٧
- (٨)و(٩)و(١٠)البدایة والنھایة ج ٩ ص ١٢٢و ١٢۴ تے ١٢۶
- (١١) الصواعق المحرقة ص ١١٨
- (١٢) تذکرة الخواص ص ٣٣٧
- (١٣)و(١۴)تذکرة الخواص ص ٣٠٣
- (١۵)تذکرة الحفاظ ج ١ص ١۶۶
- (١۶)الامام الصادق والمذاھب الربعہ ج ١ ص ۵٣
- (١٧)الصواعق المحرقہ ص ١١٨
- (١٨)وفیات الاعیان ج ١ ص ٣٢٧
- (١٩)معالم مکہ والمدینہ ص ۴٢٨
- (٢٠) رحلة ابن بطوطہ ج ١ ص ١۴٣، مرآة الحرمین ج ١ ص ۴٢۶،
المرحلة الحجازیہ تے وفاء الوفاء ج ٣
- (٢١) معالم مکہ والمدینہ ص ۴۴١
- (٢٢) رحلة ابن بطوطہ ج ١ ص ١۴۴
- (٢٣) معالم مکہ والمدینہ ص ۴۴١
- (٢۴) معالم مکہ والمدینہ ص ۴۴٠
- (٢۵) رحلة ابن بطوطہ ج ١ ص ١۴۴
- (٢۶) مرآة الحرمین ج ١ ص ۴٢۶
- (٢٧) معالم مکہ والمدینہ ص۴۴٣
- (٢٨) معالم مکہ والمدینہ ص ۴۴٣
- (٢٩) رحلة ابن بطوطہ ج ١ ص ١۴۴
- (٣٠) مرآة الحرمین ج ١ ص ۴٢۶
- (٣١) معالم مکہ والمدینہ ص۴٢٢
- (٣٢) معالم مکہ والمدینہ ص۴۴٣
- (٣٣) معالم مکہ والمدینہ ص۴۴۵
- (٣۴) معالم مکہ والمدینہ ص۴٢۶
- (٣۵) معالم مکہ والمدینہ ص۴۴۵
- (٣۶) مرآة الحرمین ج ١ ص ۴٢۶
- (٣٧)عیون اخبار الر ضا ص ١٢۶باب ٣۵حدیث ١
- (٣٨)سیرہ پیشوایان ص ٣٢۴
- (٣٩) رحلة ابن بطوطہ ج ١ ص ١۴۴
- (۴٠)مرآة الحرمین ج١ ص۴٢۶
- (۴١)بحار الانوار ج ۴۴ص ٣٢٩
- (۴٢)سوگنامہ آل محمد (ص) ص ۵٠٧
- (۴٣)معجم رجال الحدیث ج ١٨ص ٣١۵
حمالے
[سودھو]- ↑ اُسد الغابۃ؛جلد ٣،صفحہ ٣٨٧
- ↑ تاریخ المدینہ ابن زبالہ نقل از وفاء الوفاء ؛جلد٣،صفحہ ٩١۴۔٨٩۴
- ↑ البقیع؛یوسف الہاجری،صفحہ ٣٧۔مرآۃ الحرمین؛ابراہیم رفعت پاشا،صفحہ ۴٢٧۔آثار اسلامی مکہ ومدینہ؛صفحہ ٩٩۔تریخ المعالم المدنیۃ المنوّرۃ ؛ سید احمد آل یاسین،صفحہ ٢۴۵۔طبقات القرای ؛جلد ٢،صفحہ ٣٣٠۔تہذیب التھذیب؛جلد ١٠ ،صفحہ ۴٠٧
- ↑ مستدرک حاکم؛جلد ٢،صفحہ ٣١٨۔سیرہ ابن ہشام ؛جلد ٣،صفحہ ٢٩۵
- ↑ رحلہ ابن جبیر؛مطبوع دار الکتاب اللُّبْنَانیہ،صفحہ ١۵٣
- ↑ رحلہ ابن بطولہ؛صفحہ ٨٩
- ↑ مرآۃ الحرمین؛جلد ١،صفحہ ۴٢۶،طبع مصر ١٣۴۴ہجر ی مطابق ١٩٢۵ عیسوی
- ↑ تاریخ اصفہان؛ صفحہ٩٢ ٣
- ↑ سنۃ اِحدي تے ثلاثین تے مأۃ بعد الف ١١٣١ہجری
- ↑ سفر نامہ فراہانی ؛صفحہ ٢٨١،طبع ١٣۶٢ شمسی ایرانی ،تدوین:مسعود گلزاری،چاپ چہارم
- ↑ ہَدْیَۃُ السَّبِیْل؛صفحہ ١٢٧
- ↑ تُحْفَۃُ الْحَرِمَیْنِ؛صفحہ ٢٢٧
- ↑ اخبار مدینۃ الرسول؛مکتبۃ دار الثقافۃ ،مکۃ مکرمۃ،صفحہ ١۵٣
- ↑ وفاء الوفاء ؛جلد٣ ،صفحہ ٩١۶
- ↑ وفاء الوفاء ؛جلد٣ ،صفحہ ٩١۶
- ↑ تریخ الخلفائ؛صفحہ ۴٢۴
- ↑ رحلہ ابن جبیر؛مطبوع دار الکتاب اللُّبْنَانیہ،صفحہ ١٧٣
- ↑ رحلہ بتنونی؛مطبوعہ ١٣٢٩ مصر،صفحہ ٢٣٧