قراۃ العین طاہرہ
قراۃ العین طاہرہ | |
---|---|
جم | سنہ 1817 [۱][۲][۳][۴][۵] |
وفات | 27 اگست 1852 (34–35 سال)[۶] |
طرز وفات | سزائے موت |
شہریت | دولت علیہ ایران |
مذہب | بابیت [۷] |
مذہب | بابیت [۷] |
عملی زندگی | |
استاذہ | شیخ احمد احسائی ، سید کاظم رشتی ، سید علی محمد باب |
پیشہ | شاعر ، الٰہیات دان ، حقوق نسوان کی کارکن ، لکھاری ، استاد |
پیشہ ورانہ زبان | فارسی ، ترکی ، عربی |
شعبۂ عمل | شاعری ، فعالیت پسند |
ترمیم |
قرۃ العین طاہرہ | |
---|---|
جم | سنہ 1817 [۱][۲][۳][۴][۵]
|
وفات | 27 اگست 1852 (34–35 سال)[۶]
|
طرز وفات | سزائے موت |
شہریت | دولت علیہ ایران |
مذہب | بابیت [۷] |
مذہب | بابیت [۷] |
عملی زندگی | |
استاذہ | شیخ احمد احسائی ، سید کاظم رشتی ، سید علی محمد باب |
پیشہ | شاعرہ الٰہیات تے حقوق نسواں دی کارکن |
پیشہ ورانہ زبان | فارسی ، ترکی ، عربی |
شعبۂ عمل | شاعری ، فعالیت پسند |
ترمیم |
قرۃ العین طاہرہ مشہور فارسی شاعرہ، علی محمد باب دی ستارہويں حروف حی تے بہائی مذہب دی مبلغہ سن۔ کلاسیکی فارسی شاعرات وچ انہاں دا ناں سب توں بلند اے۔
مشہور فارسی شاعرہ تے بہائی مذہب دی وذی مبلغہ سی ۔ کلاسیکی فارسی شاعرات چ اسدا ناں اچا مرتبہ رکھدا اے ۔
زندگی
[سودھو]1823ء وچ ایران دے قدیم شہر قزوین وچ پیدا ہوئیاں۔ انہاں دا اصل ناں زرین تاج سی ۔ اوہ ایران دے عظیم شیعہ آیت اللہ ملیا برغانی دی صاحبزادتیاں سن۔ والدہ دا ناں آمنہ خانم قزوینی سی ۔ انہاں دی شادی قزوین دے نوجوان عالم شیخ محمد تقی توں ہوئی، جنہاں نوں شہید ثالث دے ناں توں وی جانیا جاندا اے۔ انہاں دی فطانت تے علمیت دا ایہ عالم سی کہ کم عمری ہی وچ اوہ اپنے والد تے چچا جداں نوابغ نوں مباحثاں وچ لاجواب کر دیتاں۔ اوہ بچپن ہی توں اک قادر الکلام شاعرہ وی سن۔ ایران وچ انہاں دی شہرت دی اک ہور وجہ انہاں دا حسن و جمال وی سی ۔1850ء وچ ، دین وچ فتنہ پھیلانے دے الزام وچ بادشاہ ناصر الدین قاچار نے انہاں نوں سزائے موت دلوا دی۔
مذہب
[سودھو]وہ پیدائشی طور اُتے شیعہ خانوادہ توں تعلق رکھدیاں سن، لیکن ابتدا ہی توں ہر گل اُتے “کیوں“ دی جرح کرنے والا باغیانہ مزاج پایا سی ۔ شہر وچ دینی مسائل پُچھنے دے لئی آنے والی خواتین توں انہاں نے علی محمد باب دے خروج تے تعلیمات دا سنیا جس نے حال ہی وچ مہدویت دا دعویٰ کیتا سی ۔ طاہرہ انہاں دی تعلیمات توں متاثر ہوئیاں تے باب توں خفیہ خط کتابت شروع کر دتی۔ اوہ علی محمد باب اُتے ایمان لیانے والے پہلے 18 لوکاں (جو بابی تریخ وچ “حروف حی“ دے ناں توں وی جانے جاندے نيں)، وچوں واحد خاتون مبلغہ سن۔ سیّد کاظم رشتی نے انہاں نوں “قرۃ العین“ دا لقب دتا تے بہاء اللہ نے انہاں نوں “طاہرہ“ دا لقب دتا۔ انہاں نے اپنے گھر نوں خیرباد کہنے دے بعد شہر بہ شہر بابی مذہب دی تبلیغ شروع کر دتی تے ہزاراں لوکاں نوں اپنے نظریات توں متاثر کیتا۔ اوہ اک بلیغ تے شعلہ نوا مقرر تاں سن ہی، لیکن انہاں دے حسن دا ایہ عالم سی کہ اوہ جدوں دوران تقریر اپنے چہرے توں نقاب گرا دیتاں تاں مجمع وچ موجود تمام حاضرین بابی مذہب دا کلمہ پڑھنے لگدے۔
علی محمد باب نے انہاں دے تن وچ جناب سیّدہ فاطمۃ الزھرا دے روح دے حلول کر جانے دی نوید دی، جس توں انہاں نے مظہر سیدہ طاہرہ ہونے دا دعویٰ کر دتا، جسنوں ایران وچ ہتھوں ہاتھ لیا گیا۔
بعد وچ اوہ بہاء اللہ دی تعلیمات دی وی بہت وڈی مبلغ بنیاں۔ بغداد پہنچ کے مفتی اعظم نال ملاقات کيتی تے نہایت ہی قابلیت دے نال بابی تحریک اُتے روشنی پائی، فیر مفتی اعظم توں درخواست کيتی کہ اوہ انہاں نوں تبلیغِ بابیت دی اجازت داں مفتی اعظم توں نااُمید ہونے دے بعد انہاں نے گورنر وقت نال ملاقات کيتی تے تبلیغ دی اجازت چاہی گورنر نے اِنہاں نوں کہیا ”میری عملداری توں نکل جاؤ“۔ ناچار انہاں نے بغداد نوں چھڈ دتا۔ بغداد توں نکلدے ہی ایہ بابیت دی تبلیغ وچ مشغول ہوگئياں بغداد توں کرمان شاہ تے کرمان شاہ توں ہمدان جاندے جاندے اِنہاں نے کئی افراد نوں دائرہِ بابیت وچ داخل کیتا اس دے بعد زرین تاج عرف قرۃ العین نے ہمدان توں طہران جاکے محمد شاہ والئی ایران وعظ و نصیحت کرنے دا قصد کیتا۔ جدوں اِنہاں دے والد حاجی ملیا صالح نوں اس گل دا علم ہويا تاں جلدی توں آئے تے بیٹی نوں قزوین لے گئے۔ کچھ ایام تک زرین تاج امن و سکون توں رہیاں لیکن حسب معمول بابیت دا پرچار دوبارہ شروع کر دتا۔ جس دی وجہ توں انہاں شوہر تے سسر دے درمیان چپقلش شروع ہو گئی فیر انہاں نے فتویٰ دتا کہ محمد تقی (شوہر) و ملیا محمد (سسر) دونے واجب القتل نيں تے کہیا ”جو تبلیغ دا مانع اے اس دا خون حلال اے “۔ ایہ سن بابی جوش وچ آ گئے تے محمد تقی نوں قتل دا کرنے منصوبہ بنا کے انہاں دا قتل کر دتا۔
جم تے موت
[سودھو]ایہہ 1832ء چ ایران دے شہر قزوین چ جمی ۔ اسدا اصل ناں زرین تاج سی ۔ اوہ ایران دے وڈے شیعہ عالم ملا برغاتی دی دھی سی ۔ اسدی ماں دا ناں آمنہ خانم سی ۔ اسدا ویاہ نوجوان عالم شیح محمد تقی نال ہوئیا ، جسنوں شہید ثالث آکھئیا جاندا اے ۔ اسدی ذہانت تے فطانت دا ایہہ عالم سی کہ نکی عمرے ای ایہہ اپنے پیؤ تے چاچے ورگے وڈے عالماں نوں لاجواب کر دیندی سی ۔ اوہ بچپن توں ای اک قادرالکلام شاعرہ سی ۔ ایران چ اسدی مشہوری دی اک وجہ اسدا حسن تے جمال وی سی ۔
1850ء چ دین چ فتنہ پھیلان دے الزام چ بادشاہ ناصر الدین قاچار نے اسنوں سزائے موت دتی ۔
1850ء چ بغاوت ، دین چ فتنہ پھیلان تے زنانیاں دے حقاں چ کجھ باغیانہ سوال چکن دے الزام چ ایران دے بادشاہ ناصر الدین قاچار نے اسنوں سزائے موت دا حکم دتا ۔
اوہ پیدائشی طور تے شیعہ ٹبر نال تعلق رکھدی سی ۔ پر شروع توں ای ہر گل چ "کیوں" دی جرح کرن آلا مزاج پائیا سی ۔ شہر چ دینی مسئلے پچھن آن آلی زنانیاں توں اسنے علی محمد باب دے خروج تے تعلیمات دا سنئیا جس نے ہنے ہنے مہدیت دا دعوی کیتا سی ۔ طاہرہ اینہاں تعلیمات توں متاثر ہوئی تے باب نال خفیہ خط کتابت شورع کر دتی ۔ اوہ علی محمد باب تے ایمان لیان آلے پہلے 18 لوکاں ( جنہاں نوں بابی تریخ چ "حروف حی" آکھئیا جاندا اے ) ، چ کلی زنانی مبلغہ سی ۔ سید کاظم رشتی نے اسنوں "قراۃالعین" دا لقب تے بہاء اللہ نے طاہرہ دا لقب دتا ۔
اسنے اپنا گھر چھڈ کے شہر شہر بابی مذہب دی تبلیغ شوع کر دتی تے ہزاراں لوکاں نوں اپنے نظریات توں متاثر کیتا ۔ اوہ اک بلیغ تے شعلہ نوا مقررہ تے سیگی ای ۔ پر اسدے حسن دا ایہہ عالم سی کہ جدوں تقریر دے دوران اوہ اپنے چہرے توں نقاب گرا دیندی تے مجمع چ موجود سارے حاضرین بابی مذہب دا کلمہ پڑھن لگدے ۔
بعد چ اوہ بہاءاللہ دی تعلیمات دی وی وڈی مبلغہ بنی ۔
1850ء وچ بغاوت، دین وچ فتنہ پھیلانے تے خواتین دے حقوق اُتے کچھ باغیانہ سوالات اٹھانے دے الزام وچ ایران دے بادشاہ ناصر الدین قاچار نے اپنے دربار بلیایا۔ انہاں نے بادشاہ نوں مخاطب کر کے ایہ اشعار کہے:
- تاں و ملک و جاہ سکندری
- من و رسم و راہ قلندری
- جے آن نکوست، تاں در خوری،
- جے این بد است، مرا سزا
(تیرے پاس ملک، جاہ تے بادشاہی اے، وچ ہاں کہ میرے پاس قلندرانہ اطوار نيں۔
جے اوہ بھلی چیز اے، تاں تینوں مبارک، لیکن جے ایہ شے بری اے، تاں مینوں [یہ بدی] قبول اے۔)
کہیا جاندا اے کہ بادشاہ جو انہاں دے حسن و جمال نوں دیکھ کر پہلے ہی پگھلنے دے نیڑے سی، انہاں دی اس بے ساختہ جواب اُتے انہاں دی ذہانت دا وی قائل ہو گیا، اس خوف توں کہ انہاں دے ہور چند لمحے دربار وچ رہنے اُتے مبادا اوہ انہاں نوں دل دے بیٹھے، جلد از جلد انہاں نوں انجام تک پہنچیا دتا جائے۔ اس نے انہاں دے بال اک گھوڑے دے پِچھے باندھ کر اسنوں دوڑا دتا تے انہاں نوں اذیتاں دے کے قتل کر دتا گیا۔
بعض روایات دے مطابق گلا گھونٹ کر لاش نوں اگ لگیا دتا گیا بعض دا بیان اے کہ باغ ایخانی وچ لے جاکے تانت توں گلا گھونٹ دتا گیا۔ بعض بیان کردے نيں کہ قصر شاہی دے اک باغ وچ جسنوں ”نگارستان“ کہندے سن، لے جاکے دھکیل دتا گیا تے کنويں نوں پتھراں توں پاٹ دتا گیا۔ اک بیان دے مطابق زرین تاج دی زلفاں چاراں طرف توں کٹ دتیاں گئیاں تے چند یا دے گردا گرد سر مونڈ دتا گیا، فیر سر دے بیچ دے بال اک خچر دی دُم توں باندھے گئے تے انہاں نوں اِسی طرح کھینچدے ہوئے دارالقضا لیایا گیا اک روایت دے مطابق انہاں نوں اوتھے لے جاکے پہلے گلا گھونٹا گیا فیر اگ وچ جھونک دتا گیا تے ایہ 9 جولائی 1850ء نوں وفات پا گئياں۔[۸]
نمونۂ کلام
[سودھو] ؎ گر بہ تاں افتدم نظر، چہرہ بہ چہرہ، رو بہ رو
شرح دہم غم ترا، نکتہ بہ نکتہ، مو بہ مو
؎ از پۓ دیدن رخت، ہمچو صبا فتادہ ام
خانہ بہ خانہ، در بہ در، کوچہ بہ کوچہ، نوں بہ کو
؎ می رود از فراق تو، خون دل از دو دیدہ ام
دجلہ بہ دجلہ، یم بہ یم، چشمہ بہ چشمہ، جو بہ جو
؎ دور دہان تنگ تو، عارض عنبرین خطت
غنچہ بہ غنچہ، گل بہ گل، لالہ بہ لالہ، بو بہ بو
؎ ابرو چشم و خال تو، صید نمودہ مرغ دل
طبع بہ طبع، دل بہ دل، مہر بہ مہر، خو بہ خو
؎ مہر ترا دل حزاں، بافتہ بر قماش جاں
رشتہ بہ رشتہ، نخ بہ نخ، تار بہ تار، پو بہ پو
؎ در دل خویش طاہرہ گشت و نہ دید جز ترا
صفحہ بہ صفحہ، لا بہ لا، پردہ بہ پردہ، تاں بہ تو
یہ غزل قرۃ العین طاہرہ دی نمائندہ غزل اے، انہاں دی اس بحر اُتے مختلف شاعر نے بہت ساریاں طبع آزمائی دی اے۔ جون ایلیاء جو قرۃ العین دے بہت وڈے مدّاح سن، نے اس بحر نوں اپنی پسندیدہ ترین بحر کہیا اے۔ انہاں دے والد سید شفیق الحسن ایلیاء امروہوی جو قرۃ العین طاہرہ دے افکار توں بہت متاثر سن، نے اس زمین وچ غزل کہی اے:
- روئے حسن، رخ حسین، جلوہ طراز مشرقین
- غازہ بہ غازہ، خط بہ خط، دیدہ بہ دیدہ، دو بہ دو
طاہرہ تے حقوق نسواں
[سودھو]قرۃ العین طاہرہ ایران وچ حقوق نسواں اُتے گل کرنے والی پہلی خاتون سن۔ انہاں نے 1848ء وچ بابی مذہب قبول کرنے توں 4 سال پہلے حقوق نسواں تے عورت دے مرد دے برابر حقوق دی گل کيتی سی۔
ہور ویکھو
[سودھو]- سید علی محمد باب
- بہاء اللہ
- بابی مذہب
- بہائی مذہب
- ناصر الدین قاچار
حوالے
[سودھو]- ↑ ۱.۰ ۱.۱ مصنف: میری پاٹ فشر — ناشر: Longman Publishing Group — ISBN 978-0-321-19481-7
- ↑ ۲.۰ ۲.۱ عنوان : Leaves of the Twin Divine Trees — ISBN 978-0-85398-533-4
- ↑ ۳.۰ ۳.۱ مصنف: Victoria Kennick Urubshurow — ناشر: Routledge
- ↑ ۴.۰ ۴.۱ مصنف: William Sears — عنوان : Release The Sun — ناشر: Bahá'í Publishing Trust — ISBN 978-0-87743-003-2
- ↑ ۵.۰ ۵.۱ full work available at URL: http://www.bahai.org/library/authoritative-texts/shoghi-effendi/god-passes-by/ — مصنف: Shoghi Effendi — عنوان : God Passes By — ناشر: Universal House of Justice — ISBN 0-87743-020-9
- ↑ ۶.۰ ۶.۱ وصلة : امریکی راشٹری لائیبری ادھکار شناختی — اخذ شدہ بتاریخ: ۱۸ جنوری ۲۰۱۸ — ناشر: کانگرس لائیبریری
- ↑ ۷.۰ ۷.۱ ۷.۲ ۷.۳ https://en.wikipedia.org/wiki/Táhirih
- ↑ عبد البہاء، ایپی سوڈ آف دتی باب، صفحہ نمبر 45
- مضامین جنہاں وچ انگریزی بولی دا متن شامل اے
- صفحات مع خاصیت P244
- 1817 دے جم
- مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے
- 1852 دیاں موتاں
- 27 اگست دیاں موتاں
- صفحات مع خاصیت P1066
- ویکی ڈیٹا توں ماخوذ شعبۂ عمل
- 1814 دے جم
- ۱۸۵۲ دیاں موتاں
- انیہويں صدی دی ایرانی شخصیتاں
- انیہويں صدی شماریاتی
- انیہويں صدی دی مصنفات
- ایرانی شخصیتاں
- ایرانی مصنفات
- حروف حی
- خاتون مذہبی قائدین
- سزائے موت یافتہ ایرانی شخصیتاں
- شاعرات
- شیخیت
- عربی بولی شماریاتی شاعرات
- عربی بولی دے مصنفاں
- فارسی شاعر
- قزوین
- قزوین دیاں شخصیتاں
- مذہبی مصنفاں
- مقالے جنہاں وچ فارسی بولی دا متن اے
- ایران
- شخصیتاں
- تریخی شخصیتاں
- مشہور لوک
- پاکستانی شخصیتاں
- زندہ لوک
- مشہور زنانیاں