چین وچ تریخ اسلام
Part of a series on چین وچ اسلام | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
بوآ چین وچ اسلام | ||||||
چین وچ اسلام دی آمد تے اِس دی تبلیغ اک تاریخی حیثیت رکھدی اے۔چین وچ مجموعی طور اُتے تبلیغ اسلام دا آغاز ستويں صدی وچ ہويا تے ایہ تبلیغ تے اشاعت اسلام دا کم ستارہويں صدی تک یعنی منگ خاندان دے زوال تک جاری رہیا۔
چین وچ اسلام دی آمد دے ماخذ
[سودھو]- ہور پڑھو: عرب ماپہلے اسلام
چین وچ داخلہ ٔ اسلام دی اک غیر مستند روایت ایہ بیان کيتی جاندی اے کہ ہجرت حبشہ دے زمانہ وچ دو صحابیٔ رسول جعفر ابن ابی طالب تے سعد بن ابی وقاص چین آئے سن ۔ اِس روایت دے متعلق کوئی تاریخی شہادت تریخ وچ نئيں ملدی کیونجے اِنہاں دونے صحابیاں دا مدفن جزیرہ عرب اے ۔اک دوسری روایت دے مطابق سعد بن ابی وقاص چین دے تیسرے تے اپنے آخری دورے وچ 650ء توں 651ء دی وسطی مدت وچ چین آئے جو خلیفہ سوم عثمان غنی دا عہدِ خلافت سی ۔ جے ایہ تاریخی روایت درست ہوئے تاں ایہ واقعہ چین دے شہنشاہ گاؤژونگ دے عہد دا اے جو 649ء توں 683ء تک شہنشاہ چین سی ۔
تانگ خاندان دے دور وچ چین دی خوشحالی دی راہاں برقرار ہوئیاں تاں لوکاں دے اذہان تجارتی تے ذہنی ترقی دی جانب مائل ہوئے۔ ایہ اوہ زمانہ سی جس وچ مغربی ایشیا دے مختلف مذاہب دا اثر چین دی زندگی اُتے پڑنا شروع ہويا۔ بدھ مت، عیسائیت تے یہودیت وی اِسی زمانے وچ چین وچ داخل ہوئے۔ اسلام جو ابتداً خلافت راشدہ دے دور وچ جزیرہ عرب توں نکل کے ایشیاء وچ منتقل ہوئے رہیا سی، اوہ ما وراء النہر وچ پہنچکيا ہويا چین وچ داخل ہويا۔ تقریباً تیس سال دے عرصے وچ مسلم آبادیاں ایشیا وچ قائم ہوچکيتیاں سن تے مسلمان جدوں ما وراء النہر وچ داخل ہُندے ہوئے مشرقی ترکستان پہنچے تاں اوتھے دے باشندے وی اسلام توں فیض یاب ہوئے تے منجملہ اُنہاں سب قبیلے دے جنہاں نے اسلام قبول کيتا، اُنہاں وچ اک قبیلہ ’’ہوئی چِہی‘‘ وی سی ۔ اوہ لوک قتیبہ بن مسلم دے زمانہ وچ حلقہ ٔ اسلام وچ داخل ہوئے تے اج چینی زبان وچ انہاں مسلماناں نوں ’’ہوئی ہوئی‘‘ کہندے نيں، جس دی اصل ’’ہوئی چِہی‘‘ سی تے ایہ ناں غیر مسلماناں نے اُنہاں مسلماناں دے لئی تجویز کیتا سی جو عہد تانگ خاندان وچ اسلام لائے۔ کیونجے اُنہاں دے اکثر افراد اُس زمانے وچ ’’ہوئی چِہی‘‘ قبیلہ نال تعلق رکھدے سن، لیکن یوآن خاندان یعنی ابتدائی مغلاں دے زمانہ وچ انہاں مسلماناں نے ’’ہوئی چِہی‘‘ دے ناں توں اِجتناب کیتا تے ’’ہوئی چِہی‘‘ نوں ’’ہوئی ہوئی‘‘ وچ تبدیل کر دتا، کیونجے ایہ لفظ اُنہاں دے نزدیک بالکل اسلام دا مفہوم ادا کردا اے تے مشرق بعید وچ اج تک اوہ اِسی ناں توں مشہور نيں۔[۱]
907ء وچ تانگ خاندان دی سلطنت ختم ہوئے گئی تاں سونگ خاندان برسر اِقتدار آیا۔ تانگ خاندان دے عہد وچ تبلیغ اسلام اپنے عروج اُتے رہی تے وکھ وکھ قبیلے نے اسلام قبول کرکے چینی علاقےآں تے صوبےآں وچ آبادیاں قائم کيتیاں۔ سونگ خاندان دے دوسرے حکمران شہنشاہ تائی ژونگ (دور حکومت: 976ء تا 997ء) دے زمانہ ٔ حکومت وچ کاشغر دے حاکم بغرا خان نے چینی ترکستان اُتے لشکرکشی کردتی، کیونجے بغرا خان والی ٔ خراسان دے ماتحت سی تے اِس لشکرکشی دے بعد بغرا خان نے چینی ترکستان نوں اپنے ماتحت کر ليا تے اوتھے دے باشندےآں نوں غلام بنا لیا تے شمال و جنوب وچ ’’یتان و شان‘‘ نوں اُنہاں دی سکونت دے لئی مقرر کر دتا، چونکہ اُنہاں وچوں اکثر مسلمان سن، اِس لئی اُنہاں نوں آزاد کر دتا تے اُنہاں نوں ایہ اختیار دِیا گیا کہ جتھے اُنہاں دا جِی چااے، اوہ اوتھے مقیم ہوسکدے نيں۔ اج چینی ترکستان تے کانسو وچ اک مسلم قبیلہ ’’جوتون گان دل‘‘ (دونغان) دے ناں توں مشہور ۔ موجودہ لوکاں دا بیان اے کہ ایہ قبیلہ اُنہاں لوکاں دی اولاد اے جنہاں نوں بغرا خان نے 976ء توں 987ء دے زمانہ وچ قید کر دتا سی ۔[۲] 1068ء وچ صفر خان حاکم بخارا نے جو غز ترک قبیلہ نال تعلق رکھدا سی، چین دے دار الحکومت آیا تے شہنشاہ چین نال ملاقات کيتی جس دی وجہ توں حکمران چین تے مسلماناں دے تعلقات مضبوط ہوئے۔ سونگ خاندان دے چوتھے حکمران رین ژونگ نے اُس دا شاندار استقبال کیتا تے دربارِ چین وچ اُس نوں خاص مہمان دی حیثیت توں رکھیا تے اُنہاں دی دوستی و تعلقات ایداں دے بندھے کہ بعد وچ کشیدہ نئيں ہوئے۔[۳]
یوآن خاندان دے امرا وچ مسلماناں دی تعداد خاصی زیادہ سی۔ تریخ یوآن وچ درج اے کہ شہنشاہ شین چونگ (عہد حکومت: 1312ء) نے اک شخص حسن نامی نوں اپنا وزیر مقرر کیتا مگر اُس نے پہلے عہدہ قبول نہ کیتا کیونجے حسن مغل دستور توں واقف سی کہ دربار وچ عموماً دو وزیر ہُندے سن، اک وزیر ایمن تے دوسرا ایسر۔ وزیر ایمن دا مرتبہ وزیر ایسر توں بلند ہُندا سی تے چونکہ شہنشاہ نوں اصرار سی کہ حسن نوں وزیر بنایا جائے، اِسی لئی حسن نے صرف وزیر ایسر دا عہدہ قبول کر ليا۔ وزیر ایمن دے لئی شہنشاہ نے اک دوسرے شخص بطاش نامی ترک نوں منتخب کیتا سی ۔ یوآن خاندان دے عہد وچ مجلسِ شوریٰ جو صوبہ جاندی حکومتاں توں متعلق ہُندی سی، شہنشاہ عموماً اُس وچ مغل مسلماناں نوں مقرر کیتا کردا سی ۔ جے اُنہاں وچ کوئی قابل تے لائق آدمی نہ مل سکدا تاں ترک مسلمان منتخب کر ليا جاندا۔ تے جے ترک مسلمان وی اِس عہدے دے لائق نہ ملدے تاں تب ہان مسلماناں دا انتخاب ہُندا سی ۔ عام طور اُتے ہانیاں نوں چینی مسلمان کہندے نيں۔ 1258ء وچ سقوط بغداد وچ خلافت عباسیہ دا خاتمہ ہويا تے بغداد ہلاکو خان دے ہتھوں تباہ ہويا۔ دولت اسلامیہ دے مرکز وچ چونکہ علمی زِندگی بالکل فنا ہوچکی سی تے سوائے کھنڈر شہر دے بغداد دی حیثیت کچھ وی باقی نہ رہ گئی سی۔ ایسی حالت وچ چین وچ تبلیغ اسلام وسیع پیمانے اُتے جاری رہی۔ اِس زمانے وچ عربی علوم و فنون نوں چین وچ مروج ہوئے تے علم طب، علم نجوم تے فنِ سپہ گری دے شعبہ جات اُتے مسلمان فائز ہُندے رہے۔[۴] یوآن خاندان دے ميں محکمہ ٔ تریخ نویسی اُتے جو 1227ء وچ قائم کیتا گیا سی، وچ جدوں کم بڑھدا گیا تاں شہنشاہ نے چینیاں تے مسلماناں توں پنج افسران منتخب کرکے اِس ادارے وچ مقرر کیتے کہ تریخ مرتب کرنے وچ اوہ مدد کرن۔ 1314ء وچ مسلماناں دے لئی دارالاستفتاء دی بنیاد رکھی گئی جنہاں وچ وڈے وڈے مسلمان علما مقرر ہوئے۔ محکمہ ٔ فوج وچ وی ہزاراں مسلمان کم کردے سن جو فن سپہ گری توں واقف سن ۔ 1346ء وچ توپچی دا عہدہ وی مسلماناں دے سپرد کر دتا گیا تے 1353ء وچ محکمہ الفوج والبحر وی قائم ہويا جس وچ مسلمان فوجاں دے لئی درجہ ٔ اول دے دستے موجود سن ۔ [۵]
منگ خاندان دے ہمعصر ہندوستان وچ مغلیہ سلطنت تے عرب سمیت افریقہ تے یورپی ملکاں دے اک حصہ اُتے سلطنت عثمانیہ قائم سن۔ منگ خاندان دے عہد وچ مسلماناں نے نہ صرف فوجی ملازمتاں وچ حصہ لیا بلکہ تمدنی تے عمرانی عہدےآں اُتے وی اپنی استعداد تے ذہانت ظاہر کیتی۔1383ء وچ علامہ ٔ زمان نوں تقویم ہجری دے متعلق کرۂ ارض دے طول و عرض دے متعلق جو کتاباں عربی زبان وچ مل سکن، اُنہاں نوں چینی زبان وچ ترجمہ کرنے اُتے مقرر کیتا گیا۔ دراصل ایہ گل سی کہ ابتدا وچ جدوں امیرالفوج نے دار السلطنت اُتے قبضہ کیتا تھاتو یوآن خاندان دے شاہی کتاباں خاناں وچ بہت ساریاں ایسی کتاباں پائی گئياں سن جو غیر ملکی زباناں وچ سن تے اُنہاں کتاباں دے متعلق لوک بیان کیتا کردے سن کہ اوہ قدیم علما تے حکما دیاں لکھتاں نيں جنہاں وچ عقل تے حکمت آمیز اقوال موجود نيں تے عام گمان ایہ سی ایہ کِسے چینی نوں ایہ طاقت نئيں کہ اُنہاں اقوال دی تاویل کرسکے۔ چونکہ شہنشاہ تائی چُو اک دانشمند تے سمجھدار دانا شہنشاہ سی، لہٰذا اُس نے اُنہاں کتاباں نوں محفوظ رکھنے دا حکم دِیا آخر کار تحقیق توں معلوم ہويا کہ اوہ سب کتاباں عربی زبان وچ سن۔ شہنشاہ تائی چو نے علاقہ ہویہ چونگ تے لی زَن تے شیخ المشائخ نوں حکم دِیا کہ اِنہاں کتاباں دا ترجمہ عربی زبان توں چینی زبان وچ منتقل کر دیؤ تاکہ تقویم عالم دی تدوین وچ اِنہاں کتاباں توں مدد مل سکے۔ ایہ واقعات تریخ منگ خاندان دے سینتیسواں حصہ وچ مندرج نيں۔ بعد وچ اِنہاں کتاباں اُتے تحقیق جاری رہی کہ ایہ ترجمہ شدہ کتاباں کتھے چلی گئياں؟۔ مذکورۂ بالا بیانات توں واضح اے کہ منگ خاندان وچ اِسلامی علوم و فنون نوں خاص اہمیت حاصل سی، نہ صرف حکام اِنہاں توں دلچسپی لیندے سن، بلکہ شہنشاہِ وقت وی اِنہاں دے پھیلانے وچ حتیٰ الامکان کوششاں تے اِمداد کیتا کردے سن ۔[۶]
ہور ویکھو
[سودھو]- مسجد ہوائشنگ
- تانگ خاندان دے دور حکومت وچ اسلام
- سونگ خاندان دے دور حکومت وچ اسلام
- یوآن خاندان دے دور حکومت وچ اسلام
- منگ خاندان دے دور حکومت وچ اسلام
- چنگ خاندان دے دور حکومت وچ اسلام
حوالے
[سودھو]- ↑ بدرالدین چینی: چینی مسلمان، صفحہ 8۔ مطبوعہ اعظم گڑھ، 1935ء
- ↑ بدرالدین چینی: چینی مسلمان، صفحہ 22۔ مطبوعہ اعظم گڑھ، 1935ء
- ↑ بدرالدین چینی: چینی مسلمان، صفحہ 23۔ مطبوعہ اعظم گڑھ، 1935ء
- ↑ بدر الدین چینی: چینی مسلمان، صفحہ 25/26۔ مطبوعہ 1935ء
- ↑ بدر الدین چینی: چینی مسلمان، صفحہ 26۔ مطبوعہ 1935ء
- ↑ بدر الدین چینی: چینی مسلمان، صفحہ 25/26۔ مطبوعہ 1935ء