ایودھیا تنازع
ایودھیا تنازع |
---|
بابری مسجد |
تنظیماں |
شخصیتاں |
ایودھیا تنازع اک سیاسی، تاریخی تے معاشرتی دے علاوہ مذہبی بحث اے جو بھارت وچ جاری اے۔ اس بحث دا مرکزی نقطہ ایودھیا شہر اے جو اترپردیش دے ضلع فیض آباد وچ واقع اے۔ اس تنازع دے اہم نقاط وچ ہندو بھگوان رام کيتی جائے پیدائش، بابری مسجد دی تریخ تے اس دا مقام تے ایہ وی کہ آیا ایہ مسجد اس جگہ تعمیر کسی مندر نوں گرا کر بنائی گئی سی، شامل نيں۔
بابری مسجد نوں 6 دسمبر 1992ء نوں اک سیاسی ریلی وچ منہدم کر دتا گیا سی۔ اس دے بعد الہ آباد ہائی کورٹ وچ اس زمین دی ملکیت دے متعلق مقدمہ دائر کر دتا گیا سی جس دا فیصلہ 30 ستمبر 2010ء نوں آیا۔ اس مشہور فیصلے وچ عدالت دے تن ججاں نے فیصلہ دتا کہ ایودھیا دی 2.77 ایکڑ زمین نوں تن حصےآں وچ تقسیم کر دتا جائے۔ اک تہائی رام للا یعنی شیر خوار رام نوں دتی جائے جس دی نمائندگی ہندو مہا سبھا کر رہی سی، اس جگہ مندر تعمیر ہوئے گا۔ اک تہائی زمین سنی وقف بورڈ نوں دتی جائے تے باقی حصہ ہندو مذہبی تنظیم نرمااوہی اکھاڑے نوں دتی جائے۔ تن ججاں نے اس اُتے متفقہ فیصلہ نئيں دتا سی کہ ایہ مسجد مندر نوں منہدم کر کے بنائی گئی سی۔ اُتے اس گل اُتے سبھی جج متفق سن کہ اس جگہ پہلے اک مندر یا مندر نما کوئی عمارت ایتھے موجود سی۔[۱] انڈیا دے محکمہ آثار قدیمہ دے سروے دی کھدائی نال ملن والے نمونےآں توں ایتھے مندر دی موجودگی اُتے زور دتا گیا سی۔[۲][۳][۴][۵][۶]
مذہبی پسِ منظر
[سودھو]رام جنم بھومی
[سودھو] تفصیلی لی لئی ویکھو: رام جنم بھومی
ایودھیا تنازع اس زمین دے متعلق اے جسنوں اسيں اج رام جنم بھومی دے حوالے توں جاندے نيں۔ اس جگہ 1528ء وچ بابری مسجد تعمیر کيتی گئی سی۔ رامائن دے مطابق ایودھیا وچ ہندو بھگوان رام دی پیدائش ہوئی سی جو ایودھیا دے راجا دشرتھ تے رانی کوشلیا دے بیٹے سن ۔ بوہت سارے ہندو انہاں نوں وشنو دا اوتار مندے تے پوجا کردے نيں۔
ہندو مذہبی تحریر گروڑ پران دے مطابق موکش دے لئی ست جگہاں وچوں اک جگہ ایودھیا وی اے۔ موکش پیدائش تے وفات دے چکر توں نجات دا ناں اے۔[۷]
بابری مسجد
[سودھو] تفصیلی لی لئی ویکھو: بابری مسجد
1525ء وچ مغل بادشاہ بابر نے شمالی ہندوستان اُتے حملہ کيتا تے اس دے وڈے حصے اُتے قبضہ کر ليا۔ اس دا اک سالار میر باقی 1528ء وچ ایودھیا آیا تے ہندو عقیدے دے مطابق ایتھے موجود مندر نوں ڈھا کر[۸] اس دی جگہ مسجد تعمیر دی جسنوں بعد وچ مسجدِ جنم استھان تے بابری مسجد دے ناں توں جانا گیا۔[۹] بابری مسجد اُترپردیش دی عظیم ترین مسیتاں وچوں اک سی۔ اترپردیش وچ مسلماناں دی خاصی آبادی اے۔[۱۰] کہیا جاندا اے کہ مسلمان تے ہندو ایتھے عبادت دے لئی آندے سن تے مسلمان مسجد دے اندر جدوں کہ ہندو مسجد دے باہر احاطے وچ عبادت کردے سن ۔ جدوں برطانیہ نے اس ریاست اُتے قبضہ کيتا تاں انہاں نے دونے دے درمیان وچ جنگلہ لگیا دتا تاکہ تنازعات نہ ہاں۔[۱۱]
تاریخی پس منظر
[سودھو]گپت دور
[سودھو]600 ق م یعنی گوتم بدھ دے دور وچ ایودھیا نوں سکیتہ کہندے سن تے ایہ شمالی ہندوستان دے چھ وڈے شہراں وچوں اک سی۔ گپت دور وچ کمار گپت یا سکند گپت نے اسنوں اپنا راجگڑھ بنایا تے اس دا ناں ایودھیا رکھیا گیا۔ کالی داس نے رگھوونش ایتھے لکھی تے اسنوں گوپراتر تیرتھ یعنی گپتر گھاٹ کہیا۔ رام دے بارے خیال سی کہ اوہ ايسے جگہ توں سریو دے پانی وچ داخل ہوئے کے آسماناں نوں گئے۔ مقامی روایات نوں فرانسز بچانن تے الیگزندر کنگم نے لکھیا کہ رام دے جانے دے بعد ایودھیا اجڑ گیا تے وکرمادتیہ نے اسنوں دوبارہ آباد کيتا۔ چندر گپت دوم دی بیٹی بربھوندی گپتا وی رام دی پیروکار سی۔ اس دا بیٹا پراورسینا دوم نے سیتبو بندھ وچ لکھیا کہ رام نوں وشنو سمجھیا جاندا سی۔ اس نے پراورپور وچ رام دا مندر 450 عیسوی وچ بنایا سی۔[۱۲]
گاہاداوالا دور
[سودھو]گپتا عہد دے بعد شمالی ہندوستان دا راجگڑھ قنوج نوں منتقل ہوئے گیا تے ایودھیا نظر انداز کر دتا گیا۔ گاہادوالا جدوں گیارہويں صدی عیسوی وچ برسرِا قتدار آئے تاں انہاں نے ایودھیا اُتے فیر توجہ دتی۔ ایہ خاندان وشنوداس سی۔ انہاں نے ایودھیا وچ وشنو دے بہت سارے مندر بنائے جنہاں وچ پنج اورنگ زیب دے عہد تک باقی سن ۔[۱۳] ماہرین ہندویات ہانس ٹی بیکر نے ایہ نتیجہ اخذ کيتا کہ ایتھے رام دی پیدائش دے مقام اُتے مندر دا ہونا ممکن اے۔[۱۴]:91[حواشی ۱] اگے چل کے رام دے پیروکار وشنو مت وچ بدل گئے کہ رام وشنو دا موجودہ اوتار نيں۔ اس لئی ایودھیا وچ عبادت دے لئی سفر نوں ترویج ملی۔
مغل عہد
[سودھو]موجودہ دور وچ مسجد دے بارے سوچیا جاندا سی کہ اوہ رام کيتی جائے پیدائش اُتے بنی سی جو ایودھیا دے و سط وچ اک وڈے ٹیلے اُتے سی۔ اسنوں رام دروگ یا رام کوٹ یعنی رام دا قلعہ کہیا جاندا سی۔ مسجد اُتے تختی لگی اے کہ اسنوں 1528 عیسوی وچ میر باقی نے بابر دے احکامات اُتے تعمیر کرایا سی۔
ویہويں صدی دے اوائل وچ مولوی عبد الغفار دی تحریر تے اس دور دے ہور متون دے تحقیقی جائزے توں مؤرخ ہرش نرائن نے نتیجہ اخذ کيتا اے کہ نوجوان بابر قلند دے بھیس وچ کابل توں اودھ (ایودھیا) شاید حقائق دا جائزہ لینے آیا سی۔ ایتھے اس دی ملاقات صوفی بزرگ شاہ جلال تے سید موسیٰ توں ہوئی تے انہاں توں ہندوستان دی فتح منگی۔ عبد الغفار دی کتاب وچ 1981ء دے ایڈیشن وچ درج سی بابر نے ہندوستان دی فتح دے بعد ایتھے مسجد دی تعمیر دا وعدہ کيتا سی۔ اصل کتاب نوں مولوی عبد الکریم نے فارسی وچ لکھیا سی جو سید موسیٰ دے روحانی سلسلے دا اک رکن سی۔ اس کتاب دا اردو ترجمہ تے حواشی اس دے پوتے مولوی عبد الغفار نے لکھے۔ عبد الغفار دی پرانی کتاب وچ زیادہ تفصیل سی جو 1981ء دے ایڈیشن وچ کم کر دتی گئی۔ ایودھیا دے لالہ سیندا رام دے پاس اس کتاب دا 1932ء والا ایڈیشن موجود اے، نے لکھیا، ‘فقیر نے اسنوں ہندوستان دی فتح دا وعدہ کيتا تے کہیا کہ بدلے وچ اسنوں جنم استھان مندر نوں ڈھا کر اوتھے مسجد بنائی جائے۔ بابر نے اسنوں قبول کر ليا تے اپنے وطن پرت گیا۔‘
بابر دا قلندر دے روپ وچ ہندوستان آنے دا تذکرہ سانوں عبد للہ دی کتاب تاریخِ داؤدی وچ وی ملدا اے جس وچ ایہ وی درج اے کہ بابر دی ملاقات سلطان سکندر لودھی توں دہلی وچ ايسے روپ وچ ہوئی سی۔ بابری مسجد دی تختی اُتے اسنوں بابر قلندر لکھیا گیا اے۔ سید موسیٰ دی قبر وی بابری مسجد دے نیڑے بنی ہوئی اے تے انہاں دے مزار دے دو ستون اوداں ہی کالے بسالٹ توں بنائے گئے نيں جو بابری مسجد دی تعمیر وچ وی استعمال ہوئے سن ۔ اس توں اندازہ ہُندا اے کہ سید موسیٰ ایتھے پہلے توں موجود مندر دی تباہی دے کچھ ذمہ دار سن ۔
مسجد دی تختی اُتے درج اے کہ ایہ مسجد بابر دے احکامات اُتے 1528ء وچ تعمیر کيتی گئی تے اُس دور دی ہور تحاریر توں مسجد دے بارے کوئی ذکر نئيں ملدا۔
بابر نامہ وچ وی نہ تاں مسجد دا تذکرہ ملدا اے تے نہ ہی مندر نوں ڈھانے کا۔ تلسی داس نے رامچریت مناس کوایودھیا وچ تحریر کرنا شروع کيتا۔ اس نے ایہ کم رام دے جنم دن نوں 1574ء وچ شروع کيتا مگر اس نے جنم استھان اُتے مسجد دے حوالے توں کچھ نہ کہیا۔ اوہ اپنے شہر ونارسی توں رام دے جنم دن دے بہت وڈے میلے وچ شرکت دے لئی آیا سی۔ ابوالفضل ابن مبارک (1551ء–1602ء) نے اکبر نامہ دی تیسری جلد آئینِ اکبری نوں 1598ء وچ مکمل کيتا تے ایودھیا وچ رام دی رہائش گاہ تے قدیم مقدس مقام دا تاں تذکرہ کيتا اے مگر مسجد دے بارے کوئی گل نئيں کيتی۔ انگریز سیاح ولیم فنچ نے 1611ء وچ ایودھیا دی سیاحت دی تے رانی چند دے گھراں تے قلعے دی حالتِ زار دے بارے لکھیا کہ اس جگہ ہندو عقائد دے مطابق عظیم خدا نے گوشت پوست دا روپ اختیار کيتا تاکہ دنیا دا تماشا دیکھ سکے۔ اس نے قلعے دے کھنڈر وچ برہمن پجاری وی دیکھے جو یاتریاں دے ناں لکھ رہے سن ۔ کہیا جاندا اے کہ ایہ روایت قدیم دور توں چلی آ رہی اے۔ اُتے اس نے وی مسجد دا کوئی تذکرہ نئيں کيتا۔
مغل دور دا اواخر
[سودھو]مسجد دے بارے پہلی اطلاع صحیفہ چہل نصائحِ بہادر شاہی نامی کتاب وچ ملدی اے جس دے بارے کہیا جاندا اے کہ اوہ بہادر شاہ دی بیٹی نے لکھیا سی۔ ایہ شہزادی اورنگزیب دی پڑپوتی سی۔ ایہ کتاب ستارہويں صدی وچ لکھی گئی۔ اس کتاب وچ درج اے کہ متھرا، بنارس تے اودھ وغیرہ وچ مشرک ہندو بت پرستاں دے مندراں نوں توڑ کر مسیتاں بنائی گئیاں نيں۔ اودھ وچ تباہ ہونے والے مندر نوں ہندو سیندا رسوئی تے ہنومان دی قیام گاہ کہندے نيں۔ اس کتاب وچ بابر دا تاں کوئی تذکرہ نئيں ملدا مگر ایودھیا دی مسجد نوں اورنگ زیب دی بنائی ہوئی متھرا تے بنارس دی ہور مسیتاں دے نال بیان کيتا گیا اے۔
جئے سنگھ دوم (1688–1743) جو سوائی جئے سنگھ دے ناں توں وی مشہور اے، نے شمالی ہندوستان وچ ہندو مت دے تمام اہم تھاںواں اُتے زمین خرید کر جئے سنگھ پور بنائے۔ انہاں وچ متھرا، ورندون، بنارس، الہ آباد، عجائن تے ایودھیا وی شامل سن ۔ انہاں سرگرمیاں دی تفصیلات جئے پور دے عجائب گھر وچ دستاویزی شکل وچ محفوظ اے۔ پروفیسر ناتھ نے انہاں دستاویزات دا مطالعہ کر کے ایہ نتیجہ اخذ کيتا کہ جئے سنگھ نے رام جنم استھان دی زمین نوں 1717ء وچ خریدتا سی۔ زمین دی ملکیت دیوتا دے ناں اُتے سی۔ 1717ء توں مغل ریکارڈ وچ ايسے ناں توں اس زمین دا تذکرہ ملدا اے۔ پروفیسر نوں گماشتہ ترلوک چند دا اک خط وی ملیا اے جو 1723ء وچ لکھیا گیا سی۔ اس وچ درج اے کہ مسلم دور وچ ہندو لوکاں نوں دریائے سریو وچ مذہبی اشنان توں منع کر دتا گیا سی تے ایہ وی کہ جئے سنگھ پور دے قیام توں ایہ پابندی وی ہٹ گئی۔
اک مسیحی کیتھولک مبلغ جوزف ٹیفنتھلر نے ایودھیا دا چکر 1766–1771ء وچ لگایا سی۔ اس نے لکھیا کہ شہنشاہ اورنگزیب نے رام کوٹ دے قلعے نوں گرا کر ايسے جگہ مسلم عبادت گاہ بنائی جس دے تن گنبد سن ۔ کچھ لوک کہندے نيں کہ ایہ مسجد بابر نے بنوائی سی۔ اس دے 14 کالے ستون نيں جو قلعے دی تباہی توں بچ گئے سن ۔ انہاں وچوں بارہ ہن مسجد دی عمارت نوں سہارا دے رہے نيں۔ اورنگزیب تے بابر دے ناں دی الجھن کافی اہم اے۔ اس نے ایہ وی لکھیا کہ ایتھے ہندو پنج انچ اُچے مربع ڈبے دی عبادت کردے نيں جو زمین توں اُتے نکلیا ہويا اے۔ اسنوں پنگوڑا کہندے نيں۔ کہیا جاندا اے کہ ایتھے اک بار وشنو رام دی شکل وچ پیدا ہوئے سن ۔ اس نے دسیا کہ ایتھے ہر سال رام دا جنم دن منایا جاندا اے تے ایہ تہوار پورے ہندوستان وچ مشہور اے۔
تنازعے دی ابتدا
[سودھو]ایودھیا وچ پہلے پہل مذہبی فساد دی خبر 1850ء دی دہائی توں ملدی اے۔ ایہ فساد ہندومان دی گڑھی دے پاس اک مسجد توں متعلق سی۔ اس دوران وچ ہندوواں نے بابری مسجد اُتے حملہ کيتا۔ تب توں مقامی ہندو گروہ وقتاً فوقتاً اس مسجد دی اراضی دی ملکیت دا مطالبہ کردے آئے نيں تے ایتھے مندر دی تعمیر دا مطالبہ وی کردے رہے نيں، مگر انگریز حکومت نے ہمیشہ انکار کيتا۔ 1946ء وچ ہندو مہاسبھا دی اک شاخ اکھل بھارتیہ رامیانہ مہاسبھا (ABRM) نے اس اراضی دی ملکیت دے لئی احتجاج شروع کيتا۔ 1949ء وچ گورکھ ناتھ مت دے سنت دیگ وجے ناتھ نے اس احتجاج وچ شمولیت اختیار کيتی تے رام چریت منا نوں نو روز پڑھیا۔ اس دے اختتام اُتے ہندوواں نے مسجد اُتے حملہ کر کے اوتھے رام تے سیندا دی مورتیاں رکھ دتیاں فیر لوکاں نوں ایہ یقین دلایا گیا کہ ایہ بت مسجد دے اندر خودبخود نمودار ہوئے۔ ایہ واقعہ 22 دسمبر 1949ء نوں ہويا۔
جواہر لعل نہرو نے مسجد توں انہاں مورتیاں نوں ہٹانے اُتے زور دتا مگر مقامی افسر دے دے دے نیئر جو انتہا پسند ہندوواں دے نیڑے سی، نے احکامات مننے توں انکار کر دتا تے کہیا کہ اس طرح فرقہ ورانہ فسادات شروع ہوئے جاواں گے۔ پولیس نے اس جگہ نوں عوام (بشمول ہندو اورمسلمان) دے لئی بند کر دتا۔ اُتے مورتیاں اندر موجود رہیاں تے پجاری ہر روز جا کے پوجا کردے سن ۔ اس طرح مسجد خود بخود مندر بن گئی۔ سنی وقف بورڈ تے اے بی آر ایم نے عدالت وچ مقدمات دائر کر دتے کہ ایہ اراضی انہاں دی ملکیت اے۔ زمین نوں متنازع قرار دے کے بند کر دتا گیا۔
کرسٹوفر جیفرپرت نے گورکھیا ناتھ نوں ہندو قوم پرست جماعت دی اک شاخ قرار دتا جو سنگھ پریوار دے نال نال وکھ قائم سی۔ 1964ء وچ وشو ہندو پریشد دے قیام تے اس دی طرف توں بابری مسجد دے مقام اُتے تنازعے نوں ہويا دینے دے بعد زعفرانی سیاست دی ایہ دونے شاخاں اک ہوئے گئياں۔ ڈسٹرکٹ مجسٹریٹ نیئر، جس نے نہرو دے احکامات مننے توں انکار کيتا سی، نوں ملازمت توں ہٹا دتا گیا مگر اسنوں مقامی ہیرو دا درجہ مل گیا تے بھارتیہ جنا سنگھ دا سیاست دان بن گیا۔
بابری مسجد دا انہدام
[سودھو]1980ء وچ وشو ہندو پریشدنے جو ہندو قوم پرست جماعت سنگھ پریوار دی اک شاخ اے، اس جگہ نوں ہندوواں نوں دلانے دی تحریک شروع دی تاکہ ایتھے نوزائیدہ رام دا مندر بنایا جا سکے۔ 1980ء وچ جَن سَنگھ دی باقیات توں بھارتیہ جنتا پارٹی دی تشکیل ہوئی تے اس تحریک دا سیاسی چہرہ بنی۔ 1986ء وچ اک ڈسٹرکٹ جج نے حکم دتا کہ دروازے کھول کر ہندوواں نوں مسجد وچ عبادت کرنے دتی جائے جس توں تحریک نوں تقویت پہنچی۔ ستمبر 1990ء وچ بی جے پی دے رہنما ایل دے ایڈوانی نے ایودھیا تنازع نوں لے کے رتھ یاترا شروع کرائی تاکہ اس تحریک نوں ہور طاقت دتی جا سکے۔ ایڈوانی نے بعد وچ اپنی یاداشتاں وچ لکھیا، ‘جے مسلماناں نوں مکہ وچ تے مسیحیاں نوں ویٹی کن وچ اپنا مذہبی مرکز قائم کرنے دی اجازت اے تاں ایودھیا وچ ہندوواں نوں کیوں منع کيتا جائے؟‘۔ اس یاترا دی وجہ توں کئی شہراں وچ فسادات ہوئے تے آخرکار بہار دی حکومت نے ایڈوانی نوں گرفتار کر ليا۔ اس دے باوجود بہت سارے کار سیوک ایودھیا پہنچ گئے تے مسجد اُتے حملے دی کوشش کيتی۔ انھاں اتر پردیش دی پولیس تے نیم فوجی دستےآں نے روک دتا تے اس کشمکش وچ کئی کار سیوک مارے گئے۔ وی پی سنگھ دی مرکزی حکومت نوں کمزوری دا طعنہ دے کے بی جے پی نے اترپردیش دی اسمبلی وچ اکثریت حاصل کر لئی تے لوک سبھا وچ وی انہاں دی تعداد ودھ گئی۔
6 دسمبر 1992ء نوں وشو ہندو پریشد تے اس دی حامی جماعتاں بشمول بی جے پی نے اک ریلی دا انعقاد کيتا جس وچ وشو ہندو پریشد تے بی جے پی دے ڈیڑھ لکھ ارکان جمع ہوئے۔ رسومات وچ بی جے پی دے ایڈوانی، مرلی منوہر جوشی تے اوما بھارتی وغیرہ جداں رہنماؤن نے تقاریر کيتياں۔ تقاریر توں مجمعے وچ اشتعال بڑھدا گیا تے آخر مسجد اُتے حملہ کر دتا گیا۔ پویس دی نفری بوہت گھٹ سی۔ کارسیوکاں نے مختلف آلات استعمال کردے ہوئے چند گھنٹےآں وچ مسجد نوں منہدم کر دتا۔ ریاستی حکومت سپریم کورٹ وچ ایہ عہد کر چکيتی سی کہ مسجد کوکوئی نقصان نئيں پہنچے گا۔ انہدام دے بعد فسادات وچ 2٫000 توں زیادہ افراد ہلاک ہوئے۔ ممبئی، بھوپال، دہلی تے حیدرآباد جداں وڈے شہراں وچ وی فسادات پھوٹ پئے۔
16 دسمبر 1992ء نوں ہندوستان دی حکومت نے لب رہان کمیشن تشکیل دتا جو بابری مسجد دے انہدام توں متعلق حالات دا جائزہ لیندا۔ مختلف حکومتاں توں توسیع دے بعد ایہ ہندوستان دی تریخ دا طویل ترین کمیشن بن گیا۔ اس دی رپورٹ وچ بی جے پی دے رہنما اٹل بہاری واجپائی، لال کرشن اڈوانی، مرلی منوہر جوشی، اُس وقت اترپردیش دے وزیرِ اعلیٰ کلیان سنگھ، پرمود مہاجن، اوما بھارتی، وجے راجے سندھیا دے علاوہ وشو ہندو پریشد دے گریراج سنگھ کشور تے اشوک سنگھل نوں ذمہ دار ٹھہرایا گیا۔ رپورٹ وچ ہور اہم رہنماواں وچ شیو سینا دے سربراہ بال ٹھاکرے تے سابقہ آر ایس ایس دے رہنما گوند اچاریہ نوں وی شامل کيتا گیا۔ بہت سارے گواہاں دی شہادتاں دے مطابق رپورٹ نے ایہ نتیجہ اخذ کيتا کہ بہت سارے رہنماواں نے اشتعال انگیز تقاریر کيتياں جس دی وجہ توں مسجد منہدم ہوئی۔ ایہ وی کہیا گیا کہ جے اوہ انہدام نوں روکنا چاہندے تاں روک سکدے سن ۔
اس واقعے اُتے بہت ساری مسلم تنظیماں نے احتجاج کيتا۔ جولائی 2005ء نوں نامعلوم افراد نے اس مقام اُتے بنے ہوئے مندر نوں تباہ کر دتا۔ 2007ء وچ گوپال داس جو اُس وقت رام مندر دا مہاپجاری سی، نوں فون اُتے قتل دی دھمکیاں دتیاں گئیاں۔ کئی ممنوعہ دہشت گرد تنظیماں نے بابری مسجد دی تباہی نوں وجہ بنا کے حملے کیندے۔ اس جگہ دی ملکیت دی قانونی جنگ جاری اے۔
ابتدائی تاریخی سروے
[سودھو]1767ء وچ مسیحی مبلغ جوزف ٹیفنتھلر نے لکھیا کہ مسجد دے مقام اُتے ہندو پوجا کر رہے سن تے رام نوامی دا جشن منا رہے سن ۔ 1788ء وچ اس دی فرانسیسی کتاب جو پیرس وچ شائع ہوئی، نے دسیا کہ اس جگہ مغل شہنشاہ اورنگزیب نے رام کوٹ دے قلعے نوں تباہ کر کے مسجد بنائی جس دے تن گنبد سن ۔ 1707ء وچ اورنگزیب دی وفات دے بعد ہندوواں نے اس جگہ اُتے قبضے دے لئی کئی جنگاں کيتياں۔
اٹھارويں صدی دے دوران وچ ایودھیا وچ ہندو روايتی طور اُتے رام کوٹ پہاڑی اُتے پوجا کردے رہے۔ برطانوی ذرائع دے مطابق فیض آباد دے ہندو تے مسلمان مسجد دے مقام اُتے 1855ء تک عبادت کردے رہے۔ کارنیگی نے 1870ء وچ لکھیا:
‘کہیا جاندا اے کہ ہندو مسجد دے احاطے تے مسلمان مسجد دے اندر عبادت کردے رہے سن ۔ برطانوی راج وچ جنگلہ لگیا دتا گیا تاکہ لڑیائی نہ ہوئے۔ ہندوواں نے ایتھے چبوترا بنایا جتھے چڑھاوے چڑھاندے سن ۔ ایہ چبوترا مسجد دے باہر مگر اس دے احاطے وچ بنایا گیا سی۔
1858ء وچ بابری مسجد دے مؤذن نے برطانوی حکومت کیتی پٹیشن وچ دسیا کہ احاطے وچ ہندو صدیاں توں پوجا کردے آئے نيں۔
برطانیہ نے اس مقام اُتے ہندو مسلم سیاسی تے مذہبی تنازعے نوں سمجھ لیا۔ 1869ء وچ اک مردم شماری وچ پتہ چلا کہ ایودھیا وچ 66.4 جدوں کہ فیض آباد وچ 60 فیصد ہندو آباد نيں۔ برطانیہ نے ایہ فیصلہ کيتا کہ آبادی دے لحاظ توں نئيں بلکہ مذہبی اعتبار یعنی رام کيتی جائے پیدائش دے اعتبار توں ایودھیا بنیادی طور اُتے ہندو اے۔
مہانت رام کیس
[سودھو]1885ء وچ مہانت رگھوبیر رام نے عدالت وچ بابری مسجد دے احاطے توں باہر مندر دی تعمیر دی اجازت منگی۔ فیض آباد دے ڈسٹرکٹ جج نے اس دے دعوے نوں تسلیم کرنے دے باوجود ایہ کہہ کے مقدمہ خارج کر دتا کہ اسنوں بہت وقت ہوئے گیا اے۔ 18 مارچ 1886ء نوں لکھے گئے عدالدی فیصلے وچ درج سی:
‘ميں نے تمام فریقین دی موجودگی وچ اس مقام دا دورہ کيتا۔ شہنشاہ بابر دی بنائی ہوئی مسجد ایودھیا دی سرحد اُتے جنوب مغرب وچ اے تے ایتھے کوئی آبادی نئيں۔ ایہ گل قابلِ افسوس اے کہ ہندو مذہبی مقام اُتے مسجد تعمیر کيتی گئی اے مگر چونکہ ایہ واقعہ 356 سال پرانا اے، سو اس اُتے ہن کچھ نئيں کيتا جا سکدا۔ ‘
آزادی دے بعد
[سودھو]بعد وچ فیض آباد وچ کئی مسیتاں بنیاں تے ایودھیا ايسے ضلع وچ واقع اے۔ ایودھیا وچ مسلماناں دی تعداد کافی کم اے تے ضلعی صدر مقام ایتھے توں ست کلومیٹر دور اے جتھے مسلماناں دی تعداد زیادہ اے۔ چونکہ 1949ء توں ہندوستانی حکومت دے حکم دے مطابق مسلمان مسجد توں 200 گز دے نیڑے نئيں جا سکدے سن تے مسجد دے صدر دروازے بند سن، مگر ہندو یاتریاں نوں پہلو دے دروازے توں اندر جانے تے پوجا دی اجازت سی۔ 1986ء وچ الہ آباد ہائی کورٹ نے صدر دروازے کھول کر ہندوواں نوں پوجا دی مکمل اجازت دے دی۔ بعد وچ ہندو گراوتھے نے درخواست کيتی کہ اوہ مسجد وچ کچھ تبدیلیاں کرنا چاہندے نيں تے نال ہی نويں مندر دی تعمیر دے لئی منصوبہ وی پیش کيتا۔ نتیجتاً ہندو مسلم فساد شروع ہوئے گئے۔ تب توں ایہ مسئلہ انا، سیاسی، تاریخی تے سماجی و مذہبی بحث دا مرکز بن گیا۔
کھدائی
[سودھو]متنازع مقام تے اس دے آس پاس دی کھدائی ہندوستان دے محکمہ آثار قدیمہ دی نگرانی وچ 1970ء، 1992ء تے 2003ء وچ کيتی گئی۔ ایداں دے واضح شواہد ملے نيں کہ اس جگہ اک وڈا ہندو مندر قائم سی۔ 2003ء وچ ہندوستانی عدالت نے محکہ آثارِ قدیمہ نوں حکم دتا کہ اوہ مسجد دے تھلے مندر دے حوالے توں نکلنے والی چیزاں دا ہور غور توں معائنہ کرے تے واضح جواب دے کہ آیا مسجد دے تھلے مندر سی یا نئيں۔ اُتے ایہ کہنا مشکل سی کہ ایہ آثار رام مندر دے ہون گے کیونجے ایہ آثار شیوا مندر توں زیادہ مماثل سن ۔ ماہرین نے ایتھے توں نکلنے والی چیزاں نوں شمالی ہندوستان دے مندراں دی واضح علامات قرار دتا۔ ہور ایہ وی کہیا:
‘پتھر تے منقش اِٹاں، بتاں تے ہور تعمیراتی خواص بشمول پتےآں دی شکل، املاکا، کپوتاپلی، پلستر، ہشت پہلو ستون، کنول دی شکل، گول مندر شمال وچ سن تے 50 ستوناں دی بنیاد توں پتہ چلدا اے کہ ایہ عظیم عمارت رہی ہوئے گی۔
پر آثارِقدیمہ دے شواہد اُتے فیصلہ ہونے توں پہلے کچھ اختلافی آراء سن۔ رام دے ایودھیا دی تریخ دے بارے وچ پروفیسر رام شرن شرما نے لکھیا، ‘ایودھیا قرون وسطیٰ توں ہندو مذہبی مقام بن دے ابھریا۔ اگرچہ وشنو سمرتی دے 85واں باب وچ ہندو مت دی پوجا دے 52 تھاںواں بشمول شہر، جھلیاں، دریا، پہاڑ وغیرہ دا تاں ذکر ملدا اے مگر ایودھیا اس لسٹ وچ شامل نئيں۔ شرما نے ایہ وی لکھیا کہ تلسی داس نے 1574ء وچ ایودھیا وچ "رام چَرِت مانس" لکھی مگر ایودھیا نوں یاترا دا مقام نئيں ظاہر کيتا۔ اس توں اندازہ ہُندا اے کہ ایودھیا وچ بابری مسجد دے مقام اُتے کوئی اہم مندر نئيں سی یا مسجد دی تعمیر توں پہلے ختم ہوئے چکيا سی۔ 1992ء وچ مسجد دے انہدام دے بعد پروفیسر رام شرن شرما نے مؤرخین سورج بھان، ایم اطہر علی تے دیوجندرا نرائن جہا دے نال قوم دے ناں تریخ داناں دے پیغام وچ لکھیا کہ متنازع جگہ اُتے مندر ہونے دا خیال غلط اے تے مسجد دے انہدام دی کوئی وجہ نئيں بندی۔ 2010ء وچ الہ آباد ہائی کورٹ دے اک جج نے سُنّی وقف بورڈ دی جانب توں پیش ہونے والے آزاد ماہرین اُتے وی تنقید دی جنہاں وچ سویرا جسوال، سپریا ورما، شیريں رتنجے تے جیا منون شامل سن ۔ بحث دے دوران وچ انہاں ماہرین دے دلائل غلط ثابت ہوئے۔ جج نے ایہ وی تبصرہ کيتا کہ انہاں ماہرین دی آرا دے پِچھے کسی قسم دی مناسب تحقیق، تفتیش یا مطالعہ شامل نئيں سی۔
اُدت راج دی بدھا ایجوکیشن فاؤنڈیشن نے دعویٰ کيتا کہ 2003ء وچ ملنے والے آثار دراصل بدھ مت دے اک ستوپا دے نيں جو مسلماناں دے ہندوستان آمد دے سلسلے دے دوران تے اس دے بعد تباہ کيتا گیا۔
ملکيتی دعوے
[سودھو]1950ء وچ گوپال سنگھ وشراد نے الہ آباد ہائی کورٹ وچ اک ملکيتی مقدمہ دائر کيتا تاکہ متنازع مقام اُتے پوجا دی اجازت دتی جائے۔ ایودھیا دے پرم ہنس داس نے فوراً بعد ایسا ہی اک مقدمہ دائر کيتا مگر اسنوں بعد وچ واپس لے لیا گیا۔ 1959ء وچ نرمااوہی اکھاڑا نامی ہندو مذہبی ادارے نے متنازع اراضی دے انتظام سنبھالنے دے لئی درخواست جمع کرائی۔ چوتھی درخواست مسلم وقف بورڈ نے جمع کرائی تے اس مقام دی ملکیت دا دعویٰ کيتا۔ الہ آباد ہائی کورٹ بنچ نے 2002ء وچ اس مقدمے دی سماعت شروع کيتی۔ اُتے اس دا فیصلہ 24 ستمبر تک مؤخر کر دتا گیا۔ سپریم کورٹ نے جدوں ہائی کورٹ بنچ دے فیصلے نوں مؤخر کرنے دا مقدمہ خارج کيتا تاں ہائی کورٹ نے اس فیصلے دے اعلان دے لئی 30 ستمبر 2010ء دی تریخ مقرر کيتی۔
30 ستمبر 2010ء نوں الہ آباد دی ہائی کورٹ دے تن رکنی بنچ جس وچ جسٹس ایس یو خان، سدھیر اگروال تے ڈی وی شرما شامل سن، نے فیصلہ جاری کيتا کہ زمین نوں تن حصےآں وچ تقسیم کيتا جائے۔ رام لالہ دی مورتی والے مقام نوں رام لالہ ورجمن کو، سیندا رسوئی تے رام چبوترادے لئی نرماوہی اکھاڑے تے باقی زمین سنی وقف بورڈ نوں دے دتی جائے۔ عدالت نے ایہ وی حکم دتا کہ موجودہ صورت حال تن ماہ تک جاں دی تاں برقرار رکھی جائے۔
ہور ویکھو
[سودھو]حواشی
[سودھو]- ↑ ہندوستانیات دے ماہر ہانس ٹی بیکر نے پنج مندراں دا تذکرہ کيتا اے: چکراتریٹھا گھاٹ اُتے وشنو ہری مندر، گوپراترا گھاٹ اُتے ہرسمرتی مندر، سوارگدوارا گھاٹ دی مغربی سمت چندر ہری مندر، ايسے گھاٹ دے مشرقی سمت درما ہری مندر تے رام جنم بھومی دے مقام اُتے وشنو مندر۔ انہاں وچوں اک نوں دریائے سرایو بہا کر لے گیا، ہری سمرتی مندر دے بارے معلومات نئيں ملدیاں جدوں کہ باقی تن بشمول جنم بھومی، اُتے مسیتاں بنا دتیاں گئیاں۔[۱۵]
حوالے
[سودھو]- ↑ [۱] Archived 6 اکتوبر 2010 at the وے بیک مشین
- ↑ شام موردے, آر (26 اگست 2003). "ASI findings may not resolve title dispute". دی ٹریبیون. https://web.archive.org/web/20181225023955/https://www.tribuneindia.com/2003/20030826/main6.htm.
- ↑ Prasannan, R. (7 Sep 2003) "Ayodhya: Layers of truth" The Week (India), from Web Archive
- ↑ «Proof of temple found at Ayodhya: ASI report». Rediff.com. 25 اگست 2003. بایگانیشده از اصلی در 2018-12-25. دریافتشده در 2012-06-20. نامعلوم پیرامیٹر دا
|url-status=
نظر انداز کردا (کمک); تاریخ وارد شده در|date=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ ابھینو گارگ (9 اکتوبر 2010). "How Allahabad HC exposed 'experts' espousing Masjid cause". دی ٹائمز آف انڈیا. https://web.archive.org/web/20121104114435/http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2010-10-09/india/28254384_1_asi-excavations-experts-waqf-board. Retrieved on 1 نومبر 2010.
- ↑ «Issues For Briefing». بایگانیشده از اصلی (پی ڈی ایف) در ۲۰۱۸-۱۲-۲۵. دریافتشده در ۱۱ جون ۲۰۱۲. نامعلوم پیرامیٹر دا
|url-status=
نظر انداز کردا (کمک) - ↑ (1976) The Hindu temple, Volume 1 By Stella Kramrisch, Raymond Burnier. گوگل بکس, 3. ISBN 9788120802230. Retrieved on 2 اکتوبر 2010.
- ↑ «Subject matter of the decided cases». بایگانیشده از اصلی (PDF) در ۲۰۱۸-۱۲-۲۵. دریافتشده در ۱۱ جون ۲۰۱۲. نامعلوم پیرامیٹر دا
|url-status=
نظر انداز کردا (کمک) - ↑ سید شہاب الدین عبد الرحمان (1987). Babri Masjid, تیسرا پرنٹ, Azamgarh: دار المصنفاں شبلی اکیڈمی.
- ↑ «Indian Census». Censusindia.gov.in. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در 15 اکتوبر 2010. دریافتشده در 26 ستمبر 2010. تاریخ وارد شده در
|accessdate=،|archivedate=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ van der Veer 1992, pp. 97-98, footnote 25.
- ↑ Jain 2013, pp. 3–5, 94–95.
- ↑ Paramasivan, Vasudha (2009). "Yah Ayodhya Vah Ayodhya: Earthly and Cosmic Journeys in the Anand-lahari", in Heidi R. M. Pauwels: Patronage and Popularisation, Pilgrimage and Procession. Otto Harrassowitz Verlag.
- ↑ Bakker, Hans (1991). "Ayodhya: A Hindu Jerusalem". Numen 38 (1).
- ↑ Jain 2013, p. 103 citing Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Citation/CS1/COinS' not found.