سید حامد حسین موسوی
سید حامد حسین موسوی | |
---|---|
مکمل نام | سيد حامد حسين معروف بنام سید مہدی بن سید محمد قلی موسوی نيشابورى |
کنیت | ابو ظفر |
دلیل شہرت | عبقات الانوار |
جم تریخ | ۵ محرم ۱۲۴۶ ق |
محل ولادت | لکھنؤ ہندوستان |
محل زندگی | ہندوستان |
نسب | موسوی |
اساتید | سید محمد قلی (والد) سيد محمد عباس تسترى، سيد محمد بن دلدارعلى، سيد حسين بن دلدارعلى |
آثار | عبقات الانوار فی امامۃ الائمۃ الاطہار
افحام اہل المین فی رد ازالۃ الغین الشریعۃ الغرّاء شوارق النصوص اسفار الانوار عن حقایق افضل الاسفار |
مشہوررشتےدار | جد امجد: سید اللہ کرم موسوی
والد: سید محمد قلی فرزند صالح: سید ناصر حسین |
سید مہدی ابو ظفر (۱۲۴۶-۱۳۰۶ ھ)، میر حامد حسین ہندی دے ناں توں مشہور، تیرہويں صدی ہجری دے ہندوستان دے سادات تے شیعہ علماء وچوں سن ۔ آپ نے تشیع دے دفاع تے شیعاں دے خلاف لکھی گئی کئی کتاباں دے جوابات لکھے۔ انہاں دی سب توں مشہور کتاب عبقات الانوار چند جلداں دا مجموعہ اے کہ جسنوں انہاں نے امام علی (ع) دی امامت تے ولایت دے اثبات تے دفاع وچ لکھیا۔ مختلف علمی محافل وچ آپ دی بہت توصیف بیان ہوئی اے تے چہ بسا آپ نوں شیعہ علماء وچ کم نظیر جانا گیا اے ۔
علامہ سید حامد حسین موسوی، ہندوستان دے اک مایہ ناز شیعہ عالم دین تے متکلم سن ۔
شہرلکھنؤ دے رہنے والے سن، متعدد کتاباں دے مؤلف سن ۔
ولادت
[سودھو]آپ دی ولادت 5 محرم سنہ 1246ھ مطابق 26 جون سنہ 1830ء نوں شہر میرٹھ وچ ہوئی۔ اس وقت آپ دے والد علامہ محمد قلی کنتوری میرٹھ وچ سکونت پزیر سن ۔
آپ دے اجداد دا تعلق اصل وچ ایران دے شہر نیشاپور توں سی ۔
جیون
[سودھو]سيد مير حامد حسين بن سید محمد قلی موسوی ہندى نيشابورى شیعہ متكلّمین وچوں نيں۔ آپ ہندوستان دے شہر میرٹھ وچ 5 محرم ۱۲۴۶ق/۱۲۱۰شمسی نوں پیدا ہوئے۔[۱] آپ دا ناں سید مہدی رکھیا گیا تے کنیت ابو ظفر سی ۔ اک رات آ پ دے والد سید محمد قلی نے خواب وچ اپنے جد امجد سید حامد حسین نوں دیکھیا ۔ فیر بیدار ہوئے تاں آپ نوں بیٹے دی ولادت دی خبر ملی ۔ آپ نے اس خواب دے پیش نظر آپ نوں سید حامد حسین دے ناں توں شہرت دتی ۔[۲] 15سال دی عمر وچ آپ دے والد میرٹھ توں لکھنو آ گئے ۔
والد دی جانب توں آپ کاشجره نسب ۲٧ پشتاں وچ امام موسی کاظم(ع) توں ملتاهے ۔ آپ اہل علم خاندان نال تعلق رکھدے سن ۔ آپ دے اجداد ایران دے شہر نیشابور دے رہنے والے سن تے ستويں صدی ہجری وچ مغلاں دے ایران اُتے حملے دی وجہ توں آپ دے اجداد نے ہندوستان ہجرت دی تے اوتھے قیام پذیر ہوئے۔[۳]
نیشابوری بادشاہاں دے دور وچ مشہد تے نیشاپور سمیت ایران دے کئی شہراں توں لوکاں دی کثیر تعداد نے ہندوستان ہجرت دی تے اسکے مختلف شہراں وچ آباد ہوئے ۔ اسوقت دے ہندوستان دے حکومتی دربار دی مذہبی تے سیاسی شخصیتاں خراسانی سن۔ نیشاپور دے نقوی سادات اودہ دے بادشاہاں دے دور وچ ہندوستان چلے گئے سن ۔سید میر حامد حسین نیشابوری صاحب عبقات الانوار انہاں بادشاہاں دے ماتحت اپنی فعالیتاں انجام دیندے سن ۔[۴]
آپ نے چھ سال دی عمر وچ مقامی مدرسے وچ شیخ کرم علی دے ہاں تعلیم شروع کيتا۔ لیکن کچھ مدت بعد آپ دے والد محترم نے آپ دتی دی تعلیمی ذمہ داری اپنے ذمہ لے لی تے 14 سال دی عمر تک آپ نے مقدمات تے علم کلام دی تعلیم حاصل کيتی۔[۵] مير حامد حسين 15 سال دی عمر وچ اپنے والد گرامی دی وفات دے بعد اپنی پڑھائی نوں جاری رکھنے دے لئی ہور اساتید دے ہاں گئے۔
تھاںواں حريرى تے ديوان متنبى نامی کتاباں نوں مولوى سيد بركت على تے نہج البلاغہ نوں مفتی سید محمد عباس شوشتری دے ہاں پڑھی۔ علوم شرعيہ نوں ہندوستان دی معروف ترین شخصیتاں سلطان العلماء سيد محمد بن دلدارعلى تے اان دے بھائی سيد العلماء سيد حسين بن دلدارعلى پڑھے تے علوم عقليہ سيد العلماء سيد مرتضى دے فرزند، ملقب بہ خلاصۃ العلماء دے پاس پڑھے۔
اس زمانے وچ مناہج التدقيق نامی کتاب جو اپنے استاد سيد العلماء سيد حسين بن دلدارعلى دی تصنیفات وچوں سی، نوں انہاں توں لے کے اس اُتے حاشیہ لکھیا۔ کئی سال تعلیم حاصل کرنے دے بعد آپ تحقیق تے ریسرچ دے شعبے توں منسلک ہوگئے۔ ابتداء وچ اپنے پدربزرگوار سيد محمد قلى دیاں لکھتاں رسالہ تقيّہ تے تشييد المطاعن دی تصحيح، نقد تے اس کتاب دے متن دا اصلی منابع دے متن توں مقائسہ شروع کيتا۔
مولوى حيدر على فيض آبادى دی شیعاں دے خلاف لکھی گئی كتاب منتہى الكلام دے منظر عام اُتے آنے دے بعد اس دے جواب وچ آپ نے "استقصاء الافحام" نامی کتاب لکھی۔ اک طرف مخالفين ایہ دعوا کر رہے سن کہ شيعہ اس کتاب دے مطالب دا جواب دینے دی قدرت نئيں رکھدے ایتھے تک کہ کتاب دے مؤلف دے بقول جے شیعاں دے اولین ور آخرین وی جمع ہونگے تاں وی میری کتاب دا جواب نئيں دے سکن گے۔ دوسری طرف توں ہندوستان دے یزرگ علماء جداں سلطان العلماء، سيد العلماء، مفتی سید محمد عباس شوشتری وغیرہ خاص حکومتی حالات دے پیش نظر اس طرح دیاں کتاباں دے جواب نئيں دے سکدے سن ایداں دے وچ سید میر حامد حسین صاحب دا جواب نہایت ہی تعریف دے لائق قرار پایا۔
اس دے بعد كتاب شوارق النصوص فیر عظیم المرتبت جلداں اُتے مشتمل مجموعہ عبقات الانوار دی تألیف وچ مشغول ہوگئے تے عمر دے آخر تک ايسے طرح تحقیق تے تصنیف وچ مصروف رہے۔
سنہ ۱۲۸۲ق وچ حج تے اسکے بعد عتبات عالیات دی زیارت توں مشرف ہوئے۔ حرمین شریفین توں نادر کتاباں توں کچھ نمونہ برداری دی تے عراق وچ علماء دی عملی محافل وچ شرکت کيتی جتھے آپ دی نہایت قدردانی کيتی گئی تے آپ نوں شاندار خراج تحسین پیش کيتی گئی۔ انہاں مسافرتاں توں واپس آکے انہاں مسافرتاں وچ انجام دینے والے علمی کارنامےآں نوں "اسفار الانوار عین وقایع افضل الاسفار" نامی کتاب وچ جمع کيتا۔
مير حامد حسين نہایت ہی اُتے تلاش، زمان شناس تے اسلامی شناس عالم دین سن ۔ اپنی ساری زندگی دینی اعتقادات وچ تحقیق تے تصنیف تے دین تے اعتقادات دی دفاع وچ صرف کيتا۔ زیادہ لکھنے دی وجہ توں آپ دا سجے ہتھ کم کرنا چھڈ دتا تے عمر دے آخری ایام وچ کھبے ہتھ توں لکھنے لگے۔[۶] تے بعض اوقات آپ بولدے سن تے دوسرے لکھدے سن ۔[۷]
عمر دے آخری ایام تک کار تے تلاش جاری رکھیا ایتھے تک کہ مریض ہوئے گئے جس دی بنا اُتے بیٹھیا وی ممکن نئيں سی تے آپ پشت دے لیٹے رہندے سن تے ايسے حالت وچ وی اپنے سینے اُتے کتاب رکھ دے مطالعہ تے لکھدے سن ۔ کہیا جاندا اے کہ سینے اُتے کتاب رکھ دے زیادہ مطالعہ کرنے دی وجہ توں کتاب دا اثر آپ دے سینے اُتے رہ گیا سی۔ [۸]
ماہ صفر ۱۳۰۶ق دی 18 تریخ نوں آپ دی وفات واقع ہوئی تے آپ نوں آپ دے حسینیے وچ ہی دفن کيتا گیا۔ آپ دے وفات دی خبر دے بعد عراق وچ وکھ وکھ تھانواں اُتے آپ دے سوگ وچ مجالس متعقد ہوئی۔
لکھنو وچ آپ دی لائبریری وچ شیعہ تے غیر شیعہ کتاباں دا ذخیرہ موجود اے۔ سید محسن امین صاحب اعیان الشیعہ اس لائبریری دیاں کتاباں دی تعداد نوں 30 ہزار توں زیادہ خطی تے چاپی کتاباں ذکر کردے نيں.[۹]
خاندان
[سودھو]صاحب عبقات دے خاندان وچ کئی تے علماء وی دیکھنے نوں ملدے نيں:
- صاحب عبقات دے جد امجد، سید محمدحسین جو سید اللہ کرم موسوی (م ۱۱۸۱ق) دے ناں توں معروف اے، بارہويں صدی ہجری دے علماء تے زاہداں وچوں سن ۔ آپ قرآن تے نفیس کتاباں دی استنساخ دا اہتمام کردے سن ۔ کتابخانہ ناصریہ لکھنو وچ موجود قرآن، حق الیقین، تحفۃ الزائر تے جامع عباسی انہاں دے دستخط توں لکھی ہوئی اے۔ [۱۰]
- آپ دے والد ماجد سید محمدقلی بن سید محمد حسین سنہ ۱۱۸۸ ق. وچ پیدا ہوئے تے سید دلدار علی نقوی دے شاگرداں تے ملازمین وچوں سن ۔ آپ نے بہت زیادہ کتاباں کتاباں تحریر کيتیاں نيں۔ عبدالعزیز دہلوی دی شیعاں دے خلاف لکھی گئی کتاب التحفۃ الاثنی عشریہ دے جواب وچ لکھی گئی کتاب تشیید المطاعن آپ دی مشہورترین کتاب اے۔ [۱۱] آیات الاحکام دی تفسیر وچ لکھی گئی کتاب تقریب الافھام وی آپ دی تحریر اے۔[۱۲] آپ محرم الحرام سنہ ۱۲۶۰ وچ وفات پائے.[۱۳]
- آپ دے بھائی سید سراج حسین، آپ دے وڈے بھائی نے علوم عقلیہ نوں سیدحسین بن سیددلدار دے ہاں پڑھی تے ریاضیات نوں انہاں نے یورپ وچ پڑھی نيں ریاضیات وچ کئی تألیفات وی رکھدے نيں۔ آپ سنہ ۱۲۸۲ق وچ وفات پائے۔[۱۴]
- آپ دے بھائی سید اعجاز حسین، نے فقہ، اصول، کلام تے حدیث وچ تعلیم حاصل کيتا۔ آپ نے مختلف تألیفات بالاخص "استقصاء الافحام" دی تدوین وچ اپنے بھائی میرحامد حسین دی مدد کردے سن ۔ اس دے علاوہ کشف الحجب تے الاستار عن وجه الکتب تے الاسفار، شذور العقیان فی تراجم الاعیان، رسالۃ فی مناظرتہ مع المولی جان محمد اللاہوری، القول السدید فی رد الفاضل الرشید ورگی کتاباں نوں تألیف کيتا اے۔ آپ ۱٧ شوال سنہ ۱۲۸۶ وچ وفات پا گئے۔[۱۵][۱۶]
- آپ دے بیٹے سید ناصر حسین، سنہ ۱۲۸۴ق وچ پیدا ہوئے۔ سید محسن امین انہاں دے بارے وچ لکھدے نيں:
- "آپ علم رجال تے حدیث وچ صاحب نظر ہونے دے نال بہت پرتلاش، کافی معلومات دے مالک تے نہایت قوی حافظہ دے مالک سن ۔ سوالات دے جواب وچ کتاباں دے صفحات تک ذکر کر کے جواب دیندے سن ۔ آپ ہندوستان دے مؤمنین دے لئی اک مرجع دی حیثیت رکھدے سن ۔ آپ لوکاں وچ بہت ہی محبوب تے اپنے خالق دے حضور نہایت ہی خاضع تے خاشع سن ۔ فارسی تے عربی ادب وچ ماہر سن تے انہاں زباناں دے استاد منے جاندے سن ۔ آپ نہایت ہی فصیح تے بلیغ گفتار دے مالک سن تے شعر تے شاعری وچ وی اپنی مثال آپ سن ۔[۱۷] اثبات رد الشمس، اسباغ النائل بتحقیق المسائل ، افحام الاعداء، الخصوم تے نفحات الازہار فی فضائل الائمۃ الاطہار16 جلد انہاں دے لکھتاں وچ شمار کيتے جاندے نيں۔[۱۸] آپ ۲۵ ذی الحجہ سنہ ۱۳۶۱ نوں وفات پا گئے۔[۱۹]
- سید محمد سعید فرزند سید ناصر حسین تے میرحامد حسین دے پوتے سنہ ۱۳۵۲ق نوں نجف شرف چلے گئے۔ نجف توں واپسی دے بعد اپنے آبائی شہر وچ لوکاں دی تعلیم تے تربیت دے فرائض انجام دیندے رہے آپ وی اپنے زمانے دے علماء تے مجتہدین وچ شمار ہُندے سن ۔ آپ مختلف لکھتاں دے مالک سن تے اپنے پدر بزرگوار دے تألیفات دی نشر تے اشاعت وچ زیادہ دلچسپی رکھدے سن آپ سنہ ۱۳۶۱ق وچ وفات پائے تے مقبرہ قاضی نوراللہ تستری وچ مدفون نيں۔
تعلیم
[سودھو]آپ نے ابتدائی تعلیم اپنے والد توں حاصل کيتی۔ پندرہ سال دا سن سی کہ آپ دے والد دا انتقال ہوئے گیا۔
مولوی برکت علی حنفی توں آپ نے مقامات حریری تے دیوان متنبی پڑھیا تے علامہ مفتی سید محمد عباس شوشتری توں آپ نے نہج البلاغہ پڑھی۔
علوم عقلیہ نوں علامہ سید مرتضی خلاصۃ العلماء توں حاصل کیتا تے علوم شرعیہ وچ علامہ سید محمد سلطان العلماء تے انہاں دے بھائی علامہ سید حسین سید العلماء توں کسب فیض کیتا۔
تالیفات
[سودھو]آپ نے عربی، فارسی تے اردو تن زباناں وچ کتاباں لکھياں۔
آپ دی صرف مشہور تالیفات دا ناں ایتھے درج کیتا جا رہیا اے :
- عبقات الانوارفی امامۃ الائمۃ الاطہار : علامہ عبد العزیز محدث دہلوی نے اہل تشیع دے عقائد دی رد وچ فارسی وچ کتاب تحفۂ اثنا عشریہ لکھی، جس دے جواب وچ (صرف باب امامت دے جواب دے طور پر) آپ نے فارسی وچ ہی کتاب عبقات الانوار لکھی،ـ جو آپ دی سب توں مشہور تالیف شمار ہُندی اے تے متعدد جلداں اُتے مشتمل اے۔ لفظ عبقات، عربی بولی وچ عبقۃ دی جمع اے جس دے معنی نکہت تے خوشبو دے نيں تے انوار ایتھے اُتے نور دی جمع اے (نون دے زبر دے نال)، جس دے معنی غنچہ تے کلی دے نيں۔ عبقات الانوار یعنی غنچاں دی خوشبوئاں۔ لفظ انوار ایتھے اُتے نون دے پیش دے نال نور یعنی روشنی دی جمع نئيں اے۔
- إستقصاء الافحام واستيفاء الانتقام في رد منتهى الكلام : حیدر علی حنفی فیض آبادی دی کتاب منتہی الکلام دا جواب اے۔
- شوارق النصوص في تكذيب فضائل اللصوص
- أسفار الأنوار عن حقائق أفضل الأسفار
- إفحام أهل المين في رد إزالة الغين
- صفحة الألماس في حكم الارتماس
- الغضب البتار في مبحث آية الغار
- زين الوسائل إلى تحقيق المسائل
- النجم الثاقب في مسألة الحاجب
- الذرائع في شرح الشرائع
- درة التحقيق
- الطارف
وفات تے مدفن
[سودھو]18 صفر سنہ 1306ھ مطابق 24 اکتوبر سنہ 1888ء نوں لکھنؤ وچ آپ دی وفات ہوئی تے حسینیہ آیت اللہ غفرانمآب (لکھنؤ) وچ آپ نوں دفن کیتا گیا۔
آپ دی وفات دے موقع اُتے ہندوستان دے علاوہ ایران تے عراق وچ وی وسیع پیمانہ اُتے سوگ منایا گیا۔
تاثرات علما
[سودھو]- آیت اللہ میرزا حسن شیرازی عبقات الانوار اُتے تقریظ لکھدے ہوئے صاحب کتاب (علامہ حامد حسین) دے بارے وچ ایويں رقمطراز نيں:
”فلمّا وقفت بتأييد اللہ تعالی وحسن توفيقہ علی تصانيف ذی الفضل الغزير، والقدر الخطير، والفاضل النحرير، والفائق التحرير، والرائق التعبير، العديم النظير، المولوی حامد حسين“
- علامہ سید حسن صدر : ”كان من أكابر المتكلّمين، وأعلام علما الدين، وأساطين المناظرين المجاھدين، بذل عمرہ في نصرۃ الدين، وحمايۃ شريعۃ سيّد المرسلين، والأئمّۃ الھادين، بتحقيقات أنيقۃ، وتدقيقات رشيقۃ، واحتجاجات برھانيۃ، وإلزامات نبويۃ، واستدلالات علويۃ، ونقوض رضويۃ“[۲۰]
- محدث نوری : ”السّد السديد، والركن الشديد، سبّاح عيالم التحقيق، سيّاح عوالم التدقيق، خادم حديث أھل البيت، ومن لا يشقّ غبارہ الأعوجی الكميت، ولا يحكم عليہ لو ولا كيت، سائق الفضل وقائدہ وأميرالحديث ورائدہ، ناشر ألويۃ الكلام، وعامر أنديۃ الإسلام، منار الشيعۃ، مدار الشريعۃ، يافعۃ المتكلّمين، وخاتمۃ المحدّثين، وجہ العصابۃ وثبسی، وسيّد الطائفۃ وثقسی، المعروف بطنطنۃ الفضل بين ولايتی المشرقين، سيّدنا الأجل حامد حسين“[۲۱]
- محدث شیخ عباس قمی : ”السيّد الأجل العلامۃ، والفاضل الورع الفھامۃ، الفقيہ المتكلّم المحقّق، والمفسّر المحدّث المدقّق، حجّۃ الإسلام والمسلمين، آيۃ اللہ فی العالمين، وناشر مذہب آبائہ الطاھرين، السيف القاطع، والركن الدافع، والبحر الزاخر، والسحاب الماطر، الذي شھد بكثرۃ فضلہ العاكف والبادتی، وارتوی من بحار علمہ الظمآن والصادی“ [۲۲]
- علامہ مرزا ابوالفضل تہرانی : ”السيّد الجليل، المحدّث العالم العامل، نادرۃ الفلك وحسنۃ الھند، ومفخرۃ لكھنو وغرّۃ العصر، خاتم المتكلّمين، المولوی الأمير حامد حسين المعاصر الھندي اللّكھنوي قدّس سرّہ وضوعف برّہ“ [۲۳]
- علامہ سید محسن امین عاملی : ” كان من أكابر المتكلمين الباحثين عن أسرار الديانۃ والذابين عن بيضۃ الشريعۃ وحوزۃ الدين الحنيف علامۃ نحريرا ماھرا بصناعۃ الكلام والجدل محيطا بالاخبار والآثار واسع الاطلاع كثير التتبع دائم المطالعۃ لم ير مثلہ في صناعۃ الكلام والإحاطۃ بالاخبار والآثار في عصرہ بل وپہلے عصرہ بزمان طويل وبعد عصرہ حتی اليوم ولو قلنا إنہ لم ينبغ مثلہ فی ذلك بين الاماميۃ بعد عصر المفيد والمرتضی لم نكن مبالغين “ [۲۴]
- علامہ شیخ عبد الحسین امینی : ”السيد الطاھر العظيم كوالدہ المقدس سيف من سيوف اللہ المشھورۃ علی أعدائہ، ورايۃ ظفر الحق والدين، وآيۃ كبری من آيات اللہ سبحانہ، قد أتم بہ الحجۃ، واوضح المحجۃ، واما كتابہ العبقات فقد فاح أريجہ بين لابتي العالم، وطبق حديثہ المشرق والمغرب، وقد عرف من وقف عليہ أنہ ذلك الكتاب المعجز المبين الذی لا يأتيہ الباطل من بين يديہ ولا من خلفہ، وقد استفدنا كثيرا من علومہ المودعۃ في ھذا السفر القيم، فلہ ولوالدہ الطاھر منا الشكر المتواصل، ومن اللہ تعالی لھما أجزل الأجور“ [۲۵]
- علامہ شیخ آقا بزرگ تہرانی : ”کان کثیر التتبع واسع الاطلاع والاحاطۃ بالآثار و الاخبار والتراث الاسلامی، بلغ فی ذالک مبلغا لم یبلغہ احد من معاصریہ ولا المتاخرین عنہ بل ولا کثیر من اعلام القرون السابقۃ، افنی عمرہ الشریف فی البحث عن اسرار الدیانۃ والذب عن بیضۃ الاسلام و حوزۃ الدین الحنیف ولا اعہد فی القرون المتاخرۃ من جاھد جھادہ و بذل فی سبیل الحقائق الراھنۃ طارفہ و تلادہ، ولم تر عین الزمان فی جمیع الامصار و الاعصار مضاھیا لہ فی تتبعہ و کثرۃ اطلاعہ و دقتہ و ذکائہ و شدۃ حفظہ و ضبطہ “ [۲۶]
مآخذ و مصادر
[سودھو]- ↑ مجلہ عشاق اہل بیت جلد اول محرم ، صفر ،ربیع الاول1415ھ ق شمارہ2 ص 26،ادارہ تبلیغات تے ارشاد اسلامی ،قم،ایران
- ↑ مجلہ عشاق اہل بیت جلد اول محرم ، صفر ،ربیع الاول1415ھ ق شمارہ2 ص 25،ادارہ تبلیغات تے ارشاد اسلامی ،قم،ایران
- ↑ مصطفیٰ سلیمی زارع، عبقات الانوار تے علامہ میر حامد حسین، مجلہ حدیث اندیشہ، شمارہ ۸و۹، پاییز ۸۸
- ↑ مرتضی مطہری، خدمات متقابل ایران تے اسلام، از مجموعہ آثار شہید مطہری، ج۱۴، ص۳۴۸
- ↑ آقابزرگ تہرانی، نقباء البشر، ج۱، ص ۳۴٧
- ↑ مدرسی تبریزی، ریحانۃ الادب
- ↑ نجوم السماء،
- ↑ مرتضی مطہری، آشنایی با قرآن، ج۱۴، از مجموعہ آثار شہید مطہری. ج۲۸، ص:٧۶۲
- ↑ محسن امین، اعیان الشیعہ، ج۴، ص ۳۸۱
- ↑ عبقات الانوار، ج۱، مقدمہ، ص ۱۹
- ↑ السید علی المیلانی، السید حامد حسین تے کتابہ العبقات فی الذکری المئویہ لوفاتہ، تراثنا، السنۃ الاولی، رجب تے شعبان تے رمضان ۱۴۰۶، العدد ۴
- ↑ عبقات الانوار، ج۱، مقدمہ، ص ۲۰
- ↑ عبقات الانوار، ج۱، مقدمہ، ص ۲۰
- ↑ عبقات الانوار، ج۱، مقدمہ، ص ۲۰
- ↑ آقابزرگ تہرانی، طبقات اعلام الشیعۃ، قسم الکرام البررۃ، ج۲، ص ۱۴۹
- ↑ عبقات الانوار، ج۱، مقدمہ، ص ۱۸
- ↑ اعیان الشیعہ، ج۸، ص ۱۰٧
- ↑ عبقات الانوار، ج ۱، مقدمہ، ص ۳۹
- ↑ عبقات الانوار، ج ۱، مقدم، ص ۳۹
- ↑ تكملۃ امل الآمل، ج: 2
- ↑ تقریظ بر عبقات الانوار
- ↑ الفائدے الرضويۃ، ج: 1، ص: 91
- ↑ شفاء الصدور في شرح زيارۃ العاشور
- ↑ اعيان الشيعۃ، ج: 4، صفحہ: 381
- ↑ الغدير في الكتاب والسنّۃ والادب، ج : 1، صفحہ : 157
- ↑ نقباء البشر في القرن الرابع عشر، ج: 1، صفحہ: 347