قاری فخر الدین گیاوی
محمد فخر الدین فخر ؔ گیاوی | |
---|---|
مدرسہ قاسمیہ اسلامیہ، گیا دے مہتمم | |
عہدہ سمبھالیا ۱۹۴۱ء توں ۱۹۸۸ء | |
سابقہ | محمد خیر الدین گیاوی |
کامیاب | قاری معین الدین قاسمی گیاوی، سابق صدر جمعیت علمائے بہار (الف) |
ذاتی | |
پیدائش | محمد فخر الدین ۱۹۱۲ء |
وفات | ۹ فروری ۱,۹۸۸Error: Need valid year, month, day سال) | (عمر
مذہب | اسلام |
اولاد | محی الدین قاسمی گیاوی معین الدین قاسمی گیاوی دو بیٹیاں |
فقہی مسلک | حنفی |
مادر علمی | مدرسہ قاسمیہ اسلامیہ، گیا مدرسہ فرقانیہ، لکھنؤ مدرسہ فرقانیہ، ٹونک مظاہر علوم سہارنپور دار العلوم دیوبند |
استاداں | حسین احمد مدنی مرتضی حسن چاند پوری محمد میاں دیوبندی محمد اعزاز علی امروہوی اصغر حسین دیوبندی محمد شفیع دیوبندی و ہور |
محمد فخر الدین فخر ؔ گیاوی (۱۹۱۲ء - ۹ فروری ۱۹۸۸ء) اک ہندوستانی دیوبندی عالم، نعت گو شاعر، معلم تے مصنف سن ۔ انھاں نے تقریباً ۵۰ سال تدریسی و دینی خدمات انجام دتیاں نيں۔
مڈھلا جیون تے تعلیم
[سودھو]ولادت
[سودھو]ان دی ولادت ۱۳۳۱ھ بہ مطابق ۱۹۱۲ء نوں محلہ باٹم برج، مولانا عبد الغفار لائن، گیا، صوبہ بہار اڑیسہ (موجودہ صوبہ بہار) وچ انہاں دے نانا عبد الغفار سرحدی گیاوی دے مکان وچ ہوئی سی۔[۱][۲]
تعلیم
[سودھو]حفظ، تجوید تے عالمیت دی تعلیم
[سودھو]حفظ دے بعد فارسی وچ گلستانِ سعدی تک دیاں کتاباں گھر اُتے اپنے والد محمد خیر الدین گیاوی ہی توں پڑھیاں، فیر مدرسہ فرقانیہ لکھنؤ جاکے اک سال قاری عبد المالک صدیقی علی گڑھی توں روایتِ حفص عن عاصم وچ تجوید و قراءت دی تعلیم حاصل کيتی تے اوتھے اُتے درس نظامی دی شرح ماۃ عامل تک دیاں کتاباں وی پڑھیاں۔ فیر گھر آکے اپنے والد توں ہی ہدایۃ النحو وغیرہ کتاباں پڑھیاں، فیر قاری عبد المالک دے پاس (جو اس وقت مدرسہ فرقانیہ لکھنؤ توں مدرسہ فرقانیہ ٹونک منتقل ہو گئے سن ) ٹونک، راجستھان گئے تے اوتھے اُتے ہور مشقِ قرات دی تے شرحِ جامی تک دیاں کتاباں وی پڑھیاں۔ فیر گھر آکے اپنے والد توں تیسری بار شرح جامی، دوسری بار قدوری، سراجی تے شرح رہتل پڑھی۔ فیر دوبارہ لکھنؤ جاکے دو سال وچ قراءاتِ سبعہ دی تکمیل کی، لکھنؤ توں واپسی اُتے والد توں عربی پڑھنا شروع کیا، اُتے والد دی ناسازی طبیعت کيتی بنا اُتے ایہ سلسلہ جاری نہ رہ سکا، فیر مدرسہ حمیدیہ قلعہ گھاٹ، دربھنگہ وچ چند دناں رہ کے مدرسہ مظاہر علوم سہارنپور چلے گئے تے اک سال اوتھے رہ کے مولانا صدیق احمد کشمیری، مولانا عبد الشکور کامل پوری تے مولانا جمیل احمد تھانوی جداں استاداں توں فیض یاب ہوئے۔[۱][۲]
دار العلوم دیوبند وچ داخلہ و فراغت
[سودھو]شوال ۱۳۵۲ھ بہ مطابق ۱۹۳۴ء وچ دار العلوم دیوبند وچ داخلہ لیا تے پنج سال دارالعلوم وچ تعلیم حاصل کرنے دے بعد شعبان ۱۳۵۷ھ بہ مطابق ۱۹۳۸ء وچ اوتھے توں فراغت حاصل کيتی۔[۲][۳]
دار العلوم دیوبند وچ انہاں دے استاداں
[سودھو]ان دے دار العلوم دیوبند دے استاداں وچ حسین احمد مدنی، محمد اعزاز علی امروہوی، محمد ابراہیم بلیاوی، سید اصغر حسین دیوبندی، محمد شفیع دیوبندی، ظہور احمد دیوبندی، عبد السمیع دیوبندی، ریاض الدین بجنوری، محمد جلیل علوی کیرانوی، عبد الحق نافع گل پشاوری تے شمس الحق سرحدی شامل سن ۔[۳][۱]
ماہنامہ البیان دا اجرا
[سودھو]’’انجمن اصلاح البیان ‘‘ (موجودہ نام: بزمِ سجاد) دار العلوم دیوبند وچ صوبجات بہار، اڑیسہ، جھارکھنڈ، نیپال دے طلبہ دی محبوب انجمن اے، جسنوں فخر گیاوی دے دار العلوم وچ داخلہ توں چھ سال پہلے سید منت اللّٰہ رحمانی نے قائم کيتا سی، فخر گیاوی وی بزمِ سجاد توں منسلک ہوکے کچھ ہی عرصے وچ اپنی خداداد صلاحیتاں دی بنا اُتے قائدانہ کردار دے طور اُتے رونما ہوئے، اس وقت تک اس بزم دی طرف توں کوئی تحریری شمارہ شائع نئيں ہويا سی، باذوق طلبہ انفرادی طور اُتے تحریری مشق کيتا کردے، فخر گیاوی نے بزم توں کسی تحریری شمارہ دی اشاعت دی کمی نوں دیکھدے ہوئے اس کمی دے ازالے تے طلبہ وچ تحریری ذوق پیدا کرنے دے لئی اگلے ہی سال ’’البیان‘‘ دے ناں توں اک ماہنامہ دا اجرا کيتا تے جمادی الاولی ۱۳۵۳ھ وچ اس دا پہلا شمارہ اپنی ادارت وچ شائع کيتا تے چار سال اس دے مدیر رہے، فخر گیاوی نوں اس مقصد وچ خاصی حد تک کامیابی وی ملی، طلبہ دی اک وڈی تعداد اس تحریک وچ شامل ہوگئی، جنہاں لوکاں نے اس تحریک توں متاثر ہو کے فن تحریر وچ اک خاص کمال پیدا کیا، انہاں وچ سلیمان آسیؔ مظفر پوری، شمس الحق شمس ؔ مظفر پوری، صغیر احمد قاسمی، قمر ؔ بہاری، ازہر مونگیری، صداقت حسین چمپارنی، عبد الحنان گیاوی وغیرہ دے ناں قابل ذکر نيں۔[۴]
تدریسی و انتظامی زندگی
[سودھو]سہارنپور و دیوبند دے دور طالب علمی ہی وچ فخر گیاوی اک قاری قرآن دی حیثیت توں مشہور ہو چکے سن ۔ چناں چہ دار العلوم دی طالب علمی دے زمانے وچ ہی اک عالم محمود سورتی، مہتمم دار العلوم تاموے، کیمبل روڈ، رنگون نے اپنے مدرنال کيتی تدریس دے لئی انھاں دعوت دے دی، جس دی بنا اُتے فراغت دے بعد فخر گیاوی رنگون گئے تے اک سال اس مدرسے وچ مدرس رہے۔[۳][۱]
جامعہ قاسمیہ رنگون دا قیام
[سودھو]اک سال دار العلوم تاموے وچ مدرس رہنے دے بعد شوال ۱۳۵۸ھ بہ مطابق نومبر/دسمبر ۱۹۳۹ء وچ اپنے شیخ حسین احمد مدنی دی دعا تے محمد اعزاز علی امروہوی دے مشورے توں رنگون ہی وچ جامعہ قاسمیہ دے ناں توں اک مدرنال کيتی بنیاد رکھی تے دو سال تک اس مدرسے نوں پروان چڑھایا، چند دناں وچ اوتھے شرح جامی تک دی تعلیم ہونے لگی؛ لیکن منشائے الٰہی سمجھاں کہ دوسری عالمی جنگ دے موقع اُتے جاپان دی رنگون اُتے بمباری توں پہلے ہی اپنے والد تے شیخ دے حکم توں رنگون توں ہندوستان چل دتے تے حالے کلکتہ ہی پہنچے سن کہ رنگون اُتے بمباری دی خبر آ پہنچی۔[۳][۱]
مدرسہ قاسمیہ اسلامیہ، گیا دا اہتمام
[سودھو]رنگون توں واپسی دے بعد اپنے شیخ حسین احمد مدنی دے مشورہ و دعا تے اپنے والد دے حکم توں مدرسہ قاسمیہ اسلامیہ، گیا دے انتظام و اہتمام دی ذمے داری سنبھالی، انہاں دے دور اہتمام وچ اس مدرسے نے خوب ترقی و شہرت حاصل کيتی، ۱۹۴۱ء توں اپنی وفات ۱۹۸۸ء تک تقریباً ۴۷ سال اس ادارے دے مہتمم رہے، اج اس مدرنال کيتی تقریباً ۱۰۰ شاخاں نيں۔ ایہ اوہ ادارہ اے، جو حسین احمد مدنی تے انہاں دے فرزندِ ارجمند سید اسعد مدنی دا منظورِ نظر سی تے جتھے جمعیت علمائے ہند (الف) دے صدر سید ارشد مدنی تے جمعیت علمائے ہند (م) دے سابق صدر محمد عثمان منصور پوری وی تدریسی خدمات انجام دے چکے نيں۔[۳][۱]
تلامذہ
[سودھو]فخر گیاوی دے مشہور تلامذہ وچ محی الدین گیاوی (فرزندِ اکبر)، معین الدین قاسمی گیاوی (فرزندِ اصغر)، عبد الرحیم بانکوی، میکائیل بانکوی، سید شمیم الحق گیاوی، سید قسیم الحق گیاوی، سید محمد یعقوب فریدی سمستی پوری، سید حسین احمد عارف گیاوی تے حافظ محمد محسن شامل سن، جنہاں دے علاوہ وی فخر گیاوی دے مشہور و غیر مشہور تلامذہ دی اک کثیر تعداد اے۔[۳]
بیعت و خلافت
[سودھو]وہ زمانۂ طالب علمی ہی وچ بشارت کریم گڑھولوی (۱۲۹۴ھ م ۱۸۷۷ء - ۱۳۵۴ھ م ۱۹۳۵ء) دی طرف مائل تے انہاں دے معتقد سن ؛ لیکن انہاں دی تعلیم توں فراغت توں پہلے ہی گڑھولوی دا انتقال ہوگیا، فیر اوہ حسین احمد مدنیؒ (۱۲۹۶ھ م ۱۸۷۹ء - ۱۳۷۷ھ م ۱۹۵۷ء) توں بیعت ہوئے تے تصوف وچ انہاں دے مجاز تے اجل خلفاء وچ شمار ہوئے۔[۳][۲]
شاعری
[سودھو]فخر گیاوی اک کہنہ مشق، قادر الکلام تے فی البدیہ اشعار کہنے والے شاعر سن ۔[۵] انہاں دے اندر بچپن ہی توں شاعری دا ذوق تے خداداد صلاحیت موجزن سی، زمانۂ طالب علمی ہی وچ شعر کہنا شروع کر دتا سی۔[۴] ابتدا وچ تبسم ؔ تخلص کردے سن، فیر مستقل تخلص فخر ؔ اختیار کيتا۔ [۶][۷] اوہ عربی، فارسی تے اردو؛ تِناں زباناں وچ شعر کہندے سن،[۴] شاعری وچ انہاں دے خاص استاذ رسا ؔ ہمدانی گیاوی (متوفی: ۱۹۴۸ء) سن، انھاں نے بسمل ؔ سنسہاروی (متوفی: ۱۹۶۴ء) توں وی مشورۂ سخن لیا، ہور دار العلوم دیوبند دے زمانۂ طالب علمی وچ اردو فارسی شاعری وچ ابو الوفا عارف ؔ شاہجہان پوری (۱۹۰۱ء - ۱۹۸۰ء) توں تے عربی شاعری وچ محمد اعزاز علی امروہوی (۱۲۹۹ھ م ۱۸۸۲ - ۱۳۷۴ھ م ۱۹۵۵ء) توں اصلاح لی۔[۳][۶][۷]
لکھتاں
[سودھو]فخر گیاوی دی مطبوعہ لکھتاں چار نيں:[۴][۳]
(1) درسِ حیات: جس وچ انھاں نے عبد الغفار سرحدی گیاوی، بشارت کریم گڑھولوی تے محمد خیر الدین گیاوی دی تفصیلی سوانح حیات جمع کیتیاں ناں۔
(طبع اول: ۱۹۷۲ء، مرتب سید قسیم الحق گیاوی، طبع دوم: ۲۰۱۰ء، مرتب محمد اعظم ندوی)۔[۸]
(۲) نورِ ایماں: ایہ فخر گیاوی دی حمدیہ، نعتیہ، اصلاحی تے اسلامی نظماں دا مجموعہ اے، جو خاصا مقبول ہويا۔
(۳) نوائے درد: ایہ بشارت کریم گڑھولوی دی رحلت اُتے کہے گئے اشعار دا مجموعہ اے۔
(۴) نذرِ عقیدت: ایہ انہاں دے پیر و مرشد حسین احمد مدنی دی شان وچ کہے گئے اشعار دا مجموعہ اے۔
(تیسرا ایڈیشن: ۱۹۶۶ء، مرتب: سید قسیم الحق گیاوی)۔[۹]
وفات تے پسماندگان
[سودھو]فخر گیاوی دا انتقال ۲ جمادی الاخری ۱۴۰۸ھ بہ مطابق ۹ فروری ۱۹۸۸ء نوں گیا وچ ہويا۔[۵] نمازِ جنازہ جمعیت علمائے ہند دے سابق صدر سید اسعد مدنی نے پڑھائی[۱۰] تے کریم گنج، گیا دے قبرستان وچ سپردِ خاک ہوئے۔[۱۱] پس ماندگان وچ دو بیٹے سن : (۱) محی الدین گیاوی، (۲) معین الدین قاسمی گیاوی، سابق صدر جمعیت علمائے بہار (الف) و سابق مہتمم مدرسہ قاسمیہ اسلامیہ گیا (دونے وفات پا چکے نيں) تے دو بیٹیاں نيں، جنہاں وچوں اک قاری محمد حسان مظاہری ثم مکی، خلیفہ و مجاز محمد زکریا کاندھلوی توں منسوب ہوئی سی تے دوسری؛ سید محمد سالم کٹکی دے نکاح وچ آئی سی۔[۳]
حوالے
[سودھو]- ↑ ۱.۰ ۱.۱ ۱.۲ ۱.۳ ۱.۴ ۱.۵ "حضرت فخر گیاوی: حالات، خدمات، کچھ یاداں، کچھ گلاں از مولانا سید حسین احمد قاسمی عارف گیاوی", درسِ حیات, طبع دوم، 1431ھ بہ مطابق 2010ء (in ur), گیا: شعبۂ نشر و اشاعت: مدرسہ قاسمیہ اسلامیہ, 29-32.
- ↑ ۲.۰ ۲.۱ ۲.۲ ۲.۳ "مولانا قاری فخر الدین گیاوی", تذکرہ مسلم شعرائے بہار (حصہ سوم), 1968ء (in ur), کراچی: انٹرنیشنل پریس, 201-203.
- ↑ ۳.۰۰ ۳.۰۱ ۳.۰۲ ۳.۰۳ ۳.۰۴ ۳.۰۵ ۳.۰۶ ۳.۰۷ ۳.۰۸ ۳.۰۹ محمد روح الامین میُوربھنجی (03 فروری 2022ء). «ابو الحیا مولانا قاری محمد فخر الدین فخرؔ گیاویؒ: حیات و خدمات». بصیرت آن لائن. دریافتشده در 03 فروری 2022. تاریخ وارد شده در
|accessdate=،|date=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ ۴.۰ ۴.۱ ۴.۲ ۴.۳ عبد الباری قاسمی سمستی پوری (5 دسمبر 2017ء). «ابو الحیاحضرت مولانا قاری فخرالدین فخرؔ گیاویؒ». قندیل آن لائن. دریافتشده در 03 فروری 2022. تاریخ وارد شده در
|accessdate=،|date=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ ۵.۰ ۵.۱ اعظمی, حبیب الرحمن قاسمی, ed. (رجب المرجب 1408ھ م مارچ 1988ء). "وفیات" (in اردو). ماہنامہ دار العلوم (مکتبہ دار العلوم دیوبند) 73 (3): 5-6.
- ↑ ۶.۰ ۶.۱ "عنوانات: "مولانا قاری محمد فخر الدین گیاوی"، "حضرت الحاج مولانا قاری محمد فخر الدین فخر گیاوی"", بہار وچ اردو دی نعتیہ شاعری دا تنقیدی مطالعہ (in ur). ناشر نامعلوم؛ مگر کتاب ریختہ (ویب سائٹ) اُتے موجود اے، معاون: گورنمنٹ اردو لائبریری، پٹنہ, 424-428 + 581-591.
- ↑ ۷.۰ ۷.۱ آئینۂ شعرائے بہار, 2002ء (in ur), پٹنہ: دار الادب، بہارستان، سلطان گنج, 63.
- ↑ «درس حیات دا مطالعہ کرن۔». archive.org. اپلوڈ: محمد خالد ندوی. 23-02-2022. دریافتشده در 24-02-2022. تاریخ وارد شده در
|accessdate=،|date=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ «نذر عقیدت مطالعہ کرن۔». ریختہ. سید قسیم الحق گیاوی. 1966. دریافتشده در 24-02-2022. تاریخ وارد شده در
|accessdate=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ نعمانی, منظور, ed. (شعبان المعظم 1408ھ م اپریل 1988ء). "وفیات" (in اردو). ماہنامہ الفرقان لکھنؤ (ماہنامہ الفرقان-31، نواں پنڈ مغربی لکھنؤ) 56 (4): 5-6.
- ↑ "مولانا قاری فخر الدین گیاوی", تذکرہ علمائے بہار (جلد اول), اشاعت اول، 1995ء (in ur), سیتامڑھی: شعبۂ نشر و اشاعت، جامعہ اسلامیہ قاسمیہ بالانال, 227-228.
- Pages with non-numeric formatnum arguments
- خطاهای یادکرد: تاریخ
- Age error
- مضامین جنہاں وچ urعمر بولی دا متن شامل اے
- ٹُٹے ہوئے جوڑاں آلے صفحے
- ۱۹۱۲ دے جم
- ۱۹۸۸ دیاں موتاں
- بھارت دے سنی علما
- بہار دی ادبی شخصیتاں
- دیوبندی شخصیتاں
- بہاری شخصیتاں
- بہار (بھارت) دیاں شخصیتاں
- ضلع گیا دیاں شخصیتاں
- گیا، بھارت دیاں شخصیتاں
- دار العلوم دیوبند دے فضلا
- 1912 دے جم
- 1988 دیاں موتاں