ابراہیم بن مالک اشتر
ابراہیم بن مالک اشتر | |
---|---|
جم | سنہ 642 [۱] |
وفات | سنہ 691 (48–49 سال)
|
وجہ وفات | لڑائی میں مارا گیا |
طرز وفات | لڑائی میں ہلاک |
رہائش | کوفا |
شہریت | خلافت راشدہ |
والد | مالک اشتر |
عملی زندگی | |
استاذ | جندب ازدی ، ابوذر غفاری ، عمر فاروق ، مالک اشتر |
تلمیذ خاص | مجاہد بن جبر |
پیشہ | عسکری قائد ، والی |
مادری زبان | عربی |
پیشہ ورانہ زبان | عربی |
عسکری خدمات | |
وفاداری | خلافت راشدہ |
شاخ | خلافت راشدہ دی فوج |
لڑائیاں تے جنگاں | صفین دی لڑائی ، جنگ خازر |
ترمیم |
ابراہیم بن مالک اشتر نخعی (قتل: 72 ھ) مالک اشتر دے فرزند جنہاں نے مختار بن ابو عبید ثقفی دی حمایت وچ امام حسین (ع) دے خون دا بدلہ لینے دے لئی اموی حکومت دے خلاف قیام کيتا۔
ابراہیم دی مختار دے نال شمولیت توں پہلے دی زندگی دے بارے وچ کوئی خاص معلومات نئيں ملدیاں. فقط ایہ کہیا گیا اے کہ آپ نے جنگ صفین وچ امام علی(ع) دے چاہنے والےآں دے ہمراہ معاویہ دے نال جنگ کيتی۔ مختار دے قتل ہونے دے بعد، مصعب بن زبیر دے نال مل گیا تے عبدالملک بن مروان دی فوج دے ہتھوں سنہ ٧٢ق وچ قتل کيتا گیا۔
اس نے کچھ عرصہ مختار تے مصعب دے حکم تاں، موصل تے اس دے اطراف دے علاقےآں دی حکومت وی کیتی۔
جنگ صفین وچ شرکت
[سودھو]ابراہیم دی مختار دے نال بیعت کرنے توں پہلے والی زندگی دے بارے وچ کوئی خاص معلومات نئيں ملدیاں صرف ایہ کہ آپ نے جنگ صفین وچ امام علی(ع) دے چاہنے والےآں تے اپنے والد مالک اشتر دے رکاب وچ معاویہ نال جنگ کيتی.[۲]
قیام مختار ثقفی دی حمایت
[سودھو]ابراہیم دی طرف توں قیام وچ شرکت کرنے دی دعوت
[سودھو]سنہ ٦٦ ق/٦٨۵م وچ مختار نے محمد بن حنفیہ دا نمایندہ بن کے، امام حسین(ع) دے خون دا بدلہ لینے دے لئی امویون دے خلاف قیام کیا. اس وقت کوفہ دے شیعہ جو مختار دے قیام دے حامی سن انہاں نے ابراہیم نوں اس دے والد دی امام علی(ع) دے نال وفارداری دی وجہ توں اپنے گروپ وچ داخل ہونے دی دعوت دتی ابراہیم نے اس دعوت نوں قبول کرنے دی شرط رکھی کہ اوہ اس صورت وچ اس گروپ وچ داخل ہوئے گا کہ گروپ دی فرمان روائی اسنوں دتی جائے، لیکن اہل تشیع نے یاد آوری کرائی کہ اس گروپ دا کمانڈر مختار ثقفی انتخاب ہوئے چکيا اے . کچھ دیر بعد مختار خود ابراہیم دے پاس گیا تے اسنوں ابن حنفیہ دا لکھیا ہويا خط دتا جس وچ ابراہیم دے لئی لکھیا سی کہ اوہ امویون دے خلاف قیام وچ مختار دی ہمراہی کرے.[۳]
دعوت دی قبولیت
[سودھو]ابراہیم نے پہلے تاں اس خط دے بارے وچ شک کيتا کہ کیہ واقعی ایہ خط ابن حنفیہ دی طرف توں اے یا نئيں.[۴] لیکن یزید بن انس اسدی، احمر بن شمیط بجلی تے عبداللہ بن کامل شاکری نے گواہی دتی کہ انہاں نے خود دیکھیا اے کہ محمد بن حنفیہ نے ایہ خط ابراہیم دے لئی لکھیا اے .[۵] اس دے بعد ابراہیم نے ایہ دعوت قبول کيتی تے مختار دے نال بیعت کيتی.
جنہاں نے مختار دے قیام وچ شرکت کيتی انہاں وچوں اکثر نوں محمد بن حنفیہ نوں ابراہیم دے ناں خط لکھنے دے بارے وچ شک سی تے بہت جستجو دے بعد ابو عمرہ کیسان نے خط دے صحیح ہونے دی گواہی دتی تے کہیا کہ اوہ مختار نوں مورد اعتماد سمجھدے نيں، تے سب نے اس قول نوں کہ ایہ خط محمد بن حنفیہ دی طرف توں اے قبول کيتا تے اس دے صحیح ہونے دی گواہی دتی.[۶]
آغاز قیام
[سودھو]ابراہیم تے مختار نے آپس وچ طے کيتا کہ ربیع الاول دے وسط وچ سنہ ٦٦ ق/ اکتوبر ٦٨۵م نوں کوفہ توں قیام دی شروعات کيتی جائے، لیکن تیاری مکمل نہ ہونے دی وجہ توں اک ہفتہ بعد ايسے مہینے جمعرات دے دن قیام دا آغاز کیا.[۷] اس دوران ابراہیم دا ہر وقت مختار دے پاس آنا جانا دیکھ کے عبداللہ بن مطیع جو کہ عبداللہ بن زبیرکی طرف توں کوفہ دا حاکم سی، اسنوں شک ہوئے گیا.[۸] تے قیام دے بارے وچ باخبر ہوئے گیا، کوفہ دے ہیڈ ایاس بن مضارب توں کہیا کہ حالات اُتے نظر رکھے تے کچھ لوکاں نوں شہر دے حساس نقاط اُتے توجہ کرنے دا حکم دتا. ابراہیم بدھ دے دن، یعنی قیام توں اک دن پہلے اپنے دوستاں دے ہمراہ جنہاں دی تعداد بہت زیادہ سی، مختار دے گھر دی طرف جا رہے سن کہ راستے وچ ایاس بن مضارب توں روبرو ہوئے. ابراہیم نے ایاسنوں مزاحمت ایجاد کرنے دی وجہ توں قتل کيتا تے اس دے بعد جلدی ہی قیام شروع ہوگئی.
اک طرف ابراہیم، مختار ثقفی تے انہاں دے طرفدار، دوسری طرف ابن مطیع و راشد بن ایاس، جنہاں دے درمیان لڑائی شروع ہوئے گئی راشد ماریا گیا تے ابن مطیع پِچھے ہٹ گیا تے ابراہیم نے اسنوں محاصرے وچ لے لیا. اوہ کچھ دن دے بعد بھج گیا تے اس دے سب دوست مختار دے لشکر وچ شامل ہوئے گئے. ابراہیم تے مختار طرفدار اکثر موالی سن کہ جو لکڑی دے گرز توں لڑدے سن، جنہاں نوں (خشیہ) دا ناں دتا گیا.[۹] تے بعض نے غلطی توں انکو (حسینیہ) دا ناں دتا کیونجے ایہ قیام دے دوران (یا لثارات الحسین) دے نعرے لگاندے سن .[۱۰] لیکن ہن رستہ[۱۱] تے ابن قتیبہ[۱۲] خشبیہ نوں ابراہیم دا طرفدار کہیا گیا اے جنہاں نے عبیداللہ بن زیاد دے نال لکڑیاں نال جنگ کيتی تھی.
اس جنگ دے بعد، مختار کوفہ وچ مستقر ہوئے گیا تے نال نال کوشش کيتی کہ عراق دے دوسرے شہراں وچ وی امام حسین(ع) دے قاتلاں توں مقابلہ کرے. اس دے باوجود جدوں موصل دی امارت ابراہیم بن مالک اشتر نوں دتی تے اسنوں عبیداللہ بن زیادہ دے نال جنگ کرنے دے لئی عراق دی طرف روانہ کیا، (ذالحجہ،٦٦ ق/ جون ٦٨٦م) تاں بعض کوفیاں نوں مختار نوں کمزور سمجھ کر اس اُتے حملہ کر دتا. جلد ہی مختار نے اک آدمی نوں ابراہیم دی طرف بھیجیا.[۱۳] تے ابراہیم فوراً واپس آیا تے مختار دے ہمراہ کوفہ دے انہاں علاقےآں جنہاں نے فساد دی شروعات دی سن انہاں فسادات نوں ختم کیا.[۱۴]
عبیداللہ بن زیاد دے نال جنگ
[سودھو]فساد نوں خاموش کرنے دے بعد، ابراہیم ٨٠٠٠ توں ٢٠٠٠٠ دی تعداد دا لشکر جنہاں وچ زیادہ تر ایرانی سن .[۱۵] ٦ یا ٨ ذالحجہ [۱۶] یا ٢١ ذالحجہ [۱۷] نوں کوفہ توں ابن زیاد دے نال جنگ کرنے دی نیت توں خارج ہويا. ١٠ محرم سنہ ٦٧ (٦اکتوبر ٦٨٦م) زاب دے نزدیک موصل توں ۵ کیلو میٹر دے فاصلے اُتے [۱۸] دونے لشکراں دے درمیان جنگ شروع ہوئی. بلاذری دے بقول جنگ دے آغاز وچ ابراہیم دی سجے سائیڈ ٹُٹ گئی تے شاید ایہی وجہ ہوئی کہ کوفہ وچ ابراہیم دے قتل دی خبر پھیل گئی تے مختار کوفہ توں خارج ہويا.[۱۹] ادھر ابراہیم دا لشکر ابن زیاد دے لشکر نوں شکست دینے وچ کامیاب ہوئے گیا. ابراہیم نے اس جنگ وچ عبیداللہ تے کچھ دوسرے افراد جداں حصین بن نمیر تے شرجیل بن ذی الکلاع جو کہ امام حسین(ع) دے قاتل سن انہاں نوں اپنے ہتھوں توں قتل کیتا.[۲۰] تے کہیا گیا اے کہ انہاں دے جنازیاں نوں جلایا گیا.[۲۱]
مصعب دے میدان وچ حاضر ہونا
[سودھو]ابراہیم اس کامیابی دے بعد موصل چلا گیا تے اپنے کچھ دوست من جملہ اپنے سوتیلے بھائی عبدالرحمن کہ جنہاں دے پاس، تسخیر تے دوسرے شہراں جداں کہ نصیبین، حران، الزہا، سمیساط تے سنجار دی حکومت تھی.[۲۲] ابراہیم حالے تک موصل وچ سی کہ مصعب بن زبیر، کوفہ وچ شورش بپا کرنے والی تحریک جو ابراہیم بن اشتر تے مختار توں بچ کر اس دے نال ملحق ہوئے سن، دے نال مل کے کوفہ گیا تے مختار دے نال جنگ کر کے اسنوں قتل کر دتا. (رمضان ٦٧ہجری/ اپرایل٦٨٧م) اس دے بعد ابراہیم توں کہیا عبداللہ بن زبیر دی اطاعت کرو.[۲۳] ابن اثیر دے بقول، عبدالملک بن مروان نے وی ابراہیم نوں اپنی اطاعت کرنے دے لئی کہیا، لیکن کیونجے ابراہیم نے امویاں دے نال جنگ دے دوران، عبیداللہ بن زیاد تے شام دے کچھ اشراف نوں قتل کيتا سی، اس لئی عبدالملک دے نال ملنے توں خوفزدہ سی تے مصعب دی دعوت قبول کر لئی.[۲۴]
موصل دی حکومت
[سودھو]مصعب نے موصل، جزیرہ، آذربایجان تے امینیہ دی حکومت نوں اس توں واپس لے لیا تے اسنوں ارقہ دی جنگ اُتے بھیج دتا تے اس دی جگہ مہلب بن ابی صفرہ نوں حکومت دے دی، لیکن دوبارہ مہلب نوں اراقہ دی جنگ اُتے بھیج کر انہاں علاقےآں دی حکومت ابراہیم دے سپرد کر دتی.[۲۵] اس دے بعد ابراہیم اس حکومت اُتے باقی رہیا ایتھے تک کہ عبدالملک بن مروان عراق چلا گیا. مصعب بن زبیر مقابلے دے لئی کھڑا ہوئے گیا تے ابراہیم نوں اپنے قافلے دا سردار بنا کے خود جمیری، اوانا دے نزدیک چلا گیا. عبدالملک بن مروان جو کہ کوفہ تے بصرہ دے لالچ وچ سی، اس نے ابراہیم نوں خط لکھیا کہ تے فرات دے اطراف دی سرزمین دینے دا وعدہ کیا.[۲۶]، ابراہیم نے اوہ خط مصعب نوں نہ دکھایا تے اس دے علاوہ، عبدالملک دی دعوت وی قبول نہ کی، تے کوشش کيتی کہ مصعب اسنوں مکہ تبعید کرے، [۲۷] لیکن مصعب نے قبول نہ کيتا تے اوہ عبدالملک دی طرف چل پڑھیا تے "دیرالجاثلیق" وچ اس توں ملا.
وفات
[سودھو]عبدالملک تے مصعب دے درمیان اصلی جنگ توں اک دن پہلے، ابراہیم بن اشتر تے محمد بن مروان دے درمیان جنگ ہوئی، ابن اشتر بہت شجاعت دے بعد، عتاب بن ورقاء تمیمی دی خیانت دی وجہ توں گویا کہ اس نے پہلی جنگ وچ عبدالملک دے نال عقب نشینی اختیار کيتی سی، [۲۸] شکست کھادی تے قتل ہوئے گیا. اس وقت عبید بن میسرہ جو کہ بنی عذرہ دا موالی سی جس نے ابراہیم نوں قتل کيتا سی، اس دے سر نوں اٹھایا تے حصین بن نمیر جو کہ جنگ خازر وچ ابراہیم دے ہتھوں قتل ہويا سی، اس دے غلاماں نے ابراہیم دے جنازے نوں جلا دتا.[۲۹]
ابراہیم دے قتل ہونے دی تریخ وچ مورخین دے درمیان اختلاف پایا جاندا اے . ابن اثیر [۳۰] تے طبری [۳۱] نے اک روایت دے مطابق، ٧١ق/٦٩٠م ذکر کيتی اے، لیکن اکثر مورخین نے ٧٢ق/٦٩١م [۳۲] یا ايسے سال جمادی الاخر/ نومبر کہیا اے .[۳۳]
ابراہیم دے قتل دے بعد، بعض شاعراں نے اس دے لئی شعر پڑھے.[۳۴] ابوالفرج اصفہانی نے اپنے کچھ بیت دی نسبت اس توں دتی اے .[۳۵] ابن حبان دے قول دے مطابق، ابن حجر عسقلانی نے اسنوں "ثقہ" راویاں توں کہیا اے، کیونجے اس نے اس دے والد تے عمر توں روایت نقل کيتی تے اس دے بیٹے مالک تے مجاہد نے وی اس توں روایت نقل کيتی نيں.[۳۶]
موت تریخ
[سودھو]ابراہیم دی وفات دے بارے وچ مورخین دے درمیان اختلاف پایا جاندا اے . ابن اثیر تے طبری نے اک روایت دے مطابق، ٧١ق/٦٩٠م کہیا اے، لیکن زیادہ تر مورخین نے اصلی تریخ ٧٢ق/٦٩١، اک صحیح قول دے مطابق ايسے سال (جمادی الاخر/نومبر) نوں کہیا گیا اے .
قبر
[سودھو]ابراہیم بن مالک دی قبر سامراء توں اٹھ فرسخ دور شہر دجیل دے جنوب وچ واقع اے . آپ دی قبر اہل تشیع دی زیارت گاہ تھی.[۳۷] سنہ ٢٠٠۵ء وچ اس مقبرے نوں بم حملے توں مسمار دے دتا گیا اے .
اسی طرح اک ہور قبر بحرین دے شہر "جزیرہ عسکر" وچ وی ابراہیم بن مالک دے ناں توں اے، ممکن اے ایہ قبر آپ دے کسی پوتے دی ہو[۳۸].
متعلقہ مضامین
[سودھو]حوالے
[سودھو]- ↑ https://web.archive.org/web/20181013174625/http://mzarat.net/%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%87%D9%8A%D9%85-%D8%A8%D9%86-%D9%85%D8%A7%D9%84%D9%83-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D8%B1_1250.htm
- ↑ نصربن مزاحم، ۴۴۱
- ↑ بلاذری، ۵/۲۲۲
- ↑ نک: متن نامہدر بلاذری، ۵/۲۲۲؛ طبری، ٦/۱٦-۱٧؛ قس: اوہی نامہدر دینوری، ۲۸۹ بالمآل ۵/۹۹
- ↑ ابن سعد، ۵/۹۹
- ↑ دینوری، ۲۹۰
- ↑ بلاذری، ۵/۲۲۳؛ طبری، ٦/۱۸
- ↑ ابنسعد، ۵/۹۹
- ↑ بلاذری، ۵/۲۲۴-۲۲۸، ۲۳۱
- ↑ ابن عبدربه، ۲/۴۰۸
- ↑ ج٧،ص۲۱۸
- ↑ ص ٦۲۲
- ↑ بلاذری، ۵/۲۳۰، ۲۳۱
- ↑ بلاذری، ۵/۲۳۱-۲۳۵
- ↑ دینوری، ۲۹۳؛ ابنسعد، ۵/۱۰۰؛ بلاذری، ۵/۲۴۸؛ ذہبی، ۲/۳٧۵
- ↑ بلاذری، ۵/۲۴۸
- ↑ طبری، ٦/۸۱
- ↑ طبری، ٦/۸٦
- ↑ طبری، ۵/۲۴۹-۲۵۰
- ↑ خلیفہبن خیاط، ۱/۳۳۲؛ ابن قتیبہ، ۳۴٧؛ دینوری، ۲۹۵
- ↑ بخاری، ۱/۱٧۸
- ↑ بلاذری، ۵/۲۵۱؛ طبری، ٦/۹۲؛ ابن اثیر، ۴/۲٦۵
- ↑ بلاذری، ۵/۳۳۲، ۳۳٦
- ↑ ج۴،ص۲٧۵
- ↑ بلاذری، ۵/۳۳۱، ۳۳۲، ۳۳٧؛ دینوری، ۳۰۹
- ↑ بلاذری، ۳۳٧؛ دینوری، ۳۱۲
- ↑ بلاذری، ۳۳٧
- ↑ مسعودی، ۳/۱۰٦؛ بلاذری، ۵/۳۳۸، ۳۳۹
- ↑ بلاذری، ۵/۳۳۸، ۳۳۹
- ↑ ج۴،ص۳۲۳
- ↑ ج٦،ص۱۵۸
- ↑ بلاذری، ۵/۳۴۲؛ مسعودی، ۳/۱۰۵؛ ذہبی، ۳/۱۰۸
- ↑ طبری، ٦/۱٦۲
- ↑ بلاذری، ۵/۳۴۲
- ↑ ج۱٦،ص۸۵
- ↑ ص ۲۰
- ↑ حرز الدین، مراقد المعارف، ج۱، ص۳۸؛ قائدان، عتبات عالیات عراق، ص۲۱۴
- ↑ سایت سنوات الجریش
مآخذ
[سودھو]- ابناثیر، الکامل، بیروت، ۱۴۰۲ق.
- ابن حجر، احمد بن علی، تعجیل المنفعہ بزواید الرّجال الائمہ، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۴ق.
- ابن رستہ، احمد بن عمر، الاعلاق النّفیسہ، دخویہ دی کوشش، لیدن، ۱۸۹۱ ء.
- ابن سعد، محمد، طبقات الکبری،احسان عباس دی کوشش، بیروت، دار صادر.
- ابن عبد ربہ، احمد بن محمد، عقد الفرید،احمد الزین تے دوسرےآں دی کوشش، قاہره، ۱۹۵۲ ء.
- ابن قتیبہ، عبدالله بن مسلم، المعارف، ثروت عکاشہ دی کوشش، قاہره، ۱۹٦۰ ء.
- اصفہانی، ابو الفرج، الأغانی، قاہره، ۱۲۸۵ق.
- بخاری، محمد بن اسماعیل، التریخ الصّغیر، محمود ابراہیم زاید و یوسف مرعشی دی کوشش، بیروت، ۱۴۰٦ق.
- بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، بہ کوشش ف. گواتن، بغداد، مکتبہ المثنی.
- خلیفہ بن خیاط، تریخ، سہیل زکار دی کوشش، دمشق، ۱۹٦۸ ء.
- دینوری، احمد بن داود، اخبار الطوال، عبد المنعم عامر دی کوشش، قاہره، ۱۹٦۰ ء.
- ذہبی، شمس الدین محمد، تریخ الاسلام، قاہره، ۱۳٦۸ق.
- طبری، تریخ، محمد ابو الفضل ابراہیم دی کوشش، قاہره، ۱۹٦۰-۱۹٦۸ ء.
- مسعودی، علی بن حسین، مروج الذہب، بیروت، ۱۹٦٦ ء.
- نصربن مزاحم، وقعہ الصّفین، عبد السلام محمد ہارون دی کوشش، قاہره، ۱۳۸۲ق.