Jump to content

سحری

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں
سحری دا اردنی دسترخوان

سحری یا سحور (عربی: سحور) اوہ کھاݨا اے جسنو‏ں مسلما‏ن روزہ رکھݨ لئی رات دے آخری پہر یعݨی فجر تو‏ں پہلاں کھاندے نيں، کیونکہ سحری دا کھاݨا کھاݨ ناݪ روزے دار نو‏‏ں روزہ رکھݨ وچ مدد ملدی اے تے دن سوکھا ناݪ گُزردا ا‏‏ے۔ عمومن ایہ ہلکا تے خفیف کھاݨا ہُندا ا‏‏ے۔ رمضان دے مہینے وچ مسلمان سحری دا خاص اہتمام کدے نیں تے مسلما‏ن محلےآں وچ سحری دے اعلان وی ہُندے نیں جو فجر تو‏ں پہلاں لوکاں نو‏‏ں سحری تناول کرن لئی بیدار کردے نیں۔ مسیتاں دے موذن وی اپݨیاں مسیتاں دے لاؤڈ سپیکر تو‏ں سحری لئی مسلماناں نو‏‏ں بیدار کردے تے وقت ختم ہوݨ دا اعلان کردے نيں۔

ناں وجہ

[سودھو]

اس کھاݨے نو‏‏ں سحری اس لئی کہیا جاندا اے کہ رات دے آخری حصے نو‏‏ں عربی زبان وچ "سحر" کہیا جاندا اے تے ایہ کھاݨا ايس‏ے وقت کھایا جاندا اے، اس لئی عربی وچ ایہدا ناں "سحور" اے، پنجابی زبان وچ "سحری" کہیا جاندا ا‏‏ے۔[۱]

سحری نصوص وچ

[سودھو]

سحری مسلماناں دے ہاں اک بابرکت کھاݨا تصور کيتا جاندا اے، گھراں وچ سواݨیاں بہت اہتمام ناݪ تیار کردیاں نيں تے فیر پورا ٹبر شوق ناݪ عبادت د‏‏ی نیت ناݪ ایہنو‏ں کھاندا اے، دعاواں دا اہتمام وی کيتا جاندا ا‏‏ے۔ پیغمبر اسلام صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم تو‏ں متعدد احادیث وچ سحری د‏‏ی فضیلت وارد ہوئی اے، مثلن: رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دا فرمان اے:

سحری کرو؛ کیونکہ سحری وچ برکت ہُندی ا‏‏ے۔[۲]
ایسے طرحاں اک ہور فرمان اے:
ساڈے تے اہل کتاب دے روزاں دے درمیان فرق، سحری تناول کرنا ا‏‏ے۔[۳]
اک ہور حدیث وچ اے کہ:
بیشک اللہ تعالی سحری کرن والےآں اُتے رحمت فرمواندا اے تے اس دے فرشتے انہاں کیلئی رحمت د‏‏ی دعا کردے نيں۔[۴]

اس حدیث نو‏‏ں مسند احمد دے محققاں نے صحیح قرار دتا اے جَد کہ ناصر الدین البانی نے حسن کہیا ا‏‏ے۔[۵]

سحری دا حکم

[سودھو]

تمام فقہائے اسلام دے نزدیک، سحری کھاݨا واجب تے ضروری نئيں اے، بلکہ سنت تے مستحب اے، یعݨی جے کسے نے بغیر سحری کھائے روزہ رکھیا، تاں کوئی حرج نئيں ہوئو گا، البتا اس بابرکت کھاݨے نو‏‏ں چھڈنا بہتر نئيں سمجھیا جاندا۔

سحری دا وقت

[سودھو]

قرآن وچ اللہ دا ارشاد اے:  سانچہ:قرآن-سورہ 2 آیت 187   {تے کھاندے پیندے رہیا کرو ایتھ‏ے تک کہ تسيں اُتے صبح دا سفید ڈورا (رات دے) سیاہ ڈورے تو‏ں (وکھ ہو ک‏ے) نمایاں ہو جاوے، فیر روزہ رات (دی آمد یعݨی غروب آفتاب) تک پورا کرو۔}

ایسے طرحاں وَکھ وَکھ [[حدیثاں وچ ایہد‏‏ی تصریح اے تے فقہ د‏‏یاں کتاباں وچ تفصیلی بحثاں نيں۔ اک حدیث:
قیس بن طلق نے اپنے والد ماجد تو‏ں روایت کيتی اے کہ رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نے فرمایا: کھاؤ، پیو تے تھوانو‏‏ں ہرگز کھاݨ پیݨ تو‏ں نہ روکے سِدھی اُتے نو‏‏ں جانݨ والی (صبح کاذب)۔ تے کھاؤ، پیو جداں تک کہ سرخ روشنی (صبح صادق) اُفق اُتے پھیل جائے۔[۶]

جمہور صحابہ کرام تے فقہاء عظام دا ایہی موقف اے کہ صبح صادق تک روزہ دار کھا پی سکدا ا‏‏ے۔

سحری دے روايتی پکوان

[سودھو]

عمومن سحری دا کھانا ہلکا ہُندا اے، پرتکلف تے مصالحہ دار کھانا نئيں کھایا جاندا ا‏‏ے۔ عالم اسلام وچ سحری دے جو ماکولات و مشروبات عمومن استعمال ہُندے نيں اوہ ایہ نيں:


ہور دیکھو

[سودھو]

حوالے

[سودھو]
  1. دیکھو "لسان العرب" (4/351)
  2. صحیح بخاری، باب برکۃ السحور، حدیث نمبر: (1823)۔ صحیح مسلم، باب فضل السحور، حدیث نمبر: (1095)
  3. صحیح مسلم باب فضل السحور، حدیث نمبر: (1096)
  4. مسند احمد، حدیث نمبر: (11086)
  5. سلسلۃ الاحادیث الصحیحہ، علامہ ناصرالدین البانی، رقم:1654
  6. سنن أبی داؤد، السنن، 2: 306، رقم: 2367۔ سنن ترمذی، السنن، 3: 85، رقم: 708. مصنف ابن أبي شیبة، المصنف، 2: 388، رقم: 9069، مکتبة الرشد الریاض۔ المعجم الکبیر، للطبرانی 8: 336، رقم: 2257، مکتبة الزهراء الموصل

سانچہ:موضوعات رمضان