حکم بن عبد اللہ بلخی
| حکم بن عبد اللہ بلخی | |
|---|---|
| جم |
|
| وفات |
|
 باب اسلام
| |
ترمیم  | |
ناں و کنیت
[سودھو]نام حکم بن عبد اللہ سلمہ بن عبد الرحمٰن ابو مطیع کنیت سی،امام توں انہاں دی فقہ اکبر دے آپ ہی راوی نيں،حدیث نوں امام ابو حنیفہ و امام مالک و ابن عون و ہشام بن حسان وغیر توں سُنا تے روایت کيتا تے آپ توں احمد بن منیع تے فلاد بن اسلم وغیرنے روایت کيتی تے بلخ دے لوکاں نے تفقہ کيتا۔ عبد اللہ بن مبارک آپ دے علم اوع دیانت دے سبب آپ دی وڈیتعظیم وتکریم کردے سن ،آپ مدت تکبلخ کے قاضی رہے تے امر معروف ونہی منکر وچ وڈا خیال کردے سن لیکن حدیث دے معاملے وچ محدثین نے آپ نوں ضعفاء وچوں شمار کيتا اے ۔آپ رکوع وسجو د وچ تن دفعہ تسبیح کہنے دی فرضیت دے قائل ہوئے۔
محمد بن فضل کہندے نيں کہ اک دفعہ خلیفہ دی طرف توں والی بلخ دے پاس اک کتابت آئی جس وچ ولیعہد دی نسبت لکھیا سی واٰ تَیْنٰہُ الْحُکْمَ صَبِیاً جدوں آپ نے اس گل نوں سنیا تاں وای بلخ دے پاس آکے کہیا کہ دنیاوی منفعت وچ تسيں اس حدکو پہنچ گئے ہو کہ کفر تک نوبت پہنچی اے ، آپ نے اس کلمہ نوں کئی دفعہ کہیا ،ایتھے تک کہ امیر روپيا اس دا سبب بیان کرنے دی التجا کی،آپ جمعہ دے روز منبر اُتے چڑھ کر اپنی ڈاڑھی یکڑ کر رونے لگے تے فرمایا کہ جو شخص بغیر حضرت یحییٰ پیغمبر دے ایسا کلمہ کہے اوہ کافر اے۔ تمام لوک ایہ حال دیکھ کے روڈ وڈے تے جو آدمی اوہ کتابت لیائے سن ،بھج گئے۔
وفات
[سودھو]آپ دی 199ھ مطابق 816ء جوزجان ضلع بلخ وچ ہويں وچ وفات ہوئی۔ ’’پسندیدہ دین ‘‘ آپ دی تریخ وصال اے،[۱] ۔[۲]
حوالے
[سودھو]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
