گنگا جمنی تہذیب

گنگا جمنی کلچر جاں گنگا جمنی تہذیب (ہندوستانی: गंगा जमुनी तहज़ीब، گنگا جمنی تہذیب،) ہندستان دے ہندو اتے مسلم طرز زندگیاں دے اک دوجے نال گھل مل کے مشترک ہوند دے سبھیاچار دا نام اے ایشیا دے اس خطے وچ بولی، سبھیاچار، کلا، سنگیت، آرکیٹیکٹ اتے ہور رسماں روایتاں دا اساری ہزاراں سالاں دے جدوجہداں اتے انترئملاں نال ہویا اے اتے ایہناں وچ بنیادی تبدیلیاں آسان نال نہیں ہو سکدیاں۔ پاکستان اتے ہندوستان وچ سیاسی رشتے بھاویں جہو جاے مرضی ہون، دلی، لکھنؤ، حیدرآباد، اتے لاہور دی گنگا جمنی تہجیب ڈونگھیاں جڑھاں نہیں پٹیاں جا سکدیاں۔ کالیداس، بھگت کبیر، گرو نانک، بلھے شاہ، غالب اتے ہور کئیاں شاعراں تے درویشاں دیاں پائیاں پرتاں دی سانجھ اس دی پچھان بنی رہیگی۔ اس تہذیب دیاں جڑاں ہڑپا تے موہنجودڑو، گھڑام اتے سنگھول، گیا، گندھارا، ٹیکسلا، متھرا، اجنتا، اجمیر، قطب مینار، تاج محل، جامع مسجد، شالیمار باغ ہر جگہ پھیلیاں ہوئیاں ہن۔ حیدرآباد دکن 1950ویاں تک اسدا سبھ توں ودھیا نمونہ سمجھیا جاندا رہا اے!! اتر پردیش دے صوبے وچ اودھ دے علاقے نوں عامَ طور تے، اس سبھیاچار دا مرکز منیا گیا اے۔ لکھنؤ، کانپور، فیض آباد-ایودھیا، ورانسی (بنارس) لکھنؤ، کانپور، فیض آباد-ایودھیا، وارانسی (بنارس) وی اس سبھیاچار دے کئی مرکزاں وچوں کجھ کو ہن۔

استاد بسم اللہ خان نوں گنگا جمنی تہذیب دا ساکار روپ منیا جاندا اے۔