ابن سکیت
معلومات شخصیت | |
---|---|
نام: | ابو یوسف یعقوب بن اسحاق دورقی اہوازی |
لقب: | ابن سکیّت |
پیدائش: | 186 ھ.ق |
اصحاب: | امام جوادؑ تے امام ہادیؑ |
سماجی خدمات: | ماہر ادیب و لغت شناس |
یَعْقوب بن اِسْحاق دورَقی اَہوازی(186-244ھ.ق)، اِبْن سِکّیت دے نام توں معروف، اپنے زمانے دے شیعہ ماہر ادیب، لغت شناس تے امام جوادؑ تے امام ہادیؑ دے اصحاب وچوں سن ۔
آپ نوں ابن سکیت کہنے دی وجہ آپ دے والد دی طولانی خاموشی تے سکوت دسیا جاندا اے۔ علم نحو تے عربی ادبیات وچ آپ نوں شہرت حاصل سی تے آپ دی مشہور تصنیف اصلاح المنطق اے۔
جدوں متوکل عباسی نے اپنے بیٹےآں (المعتز باللہ تے المؤید باللہ) نوں حضرت علیؑ دے صاحبزاداں (حسنین) نال موازنہ کردے ہوئے انہاں توں سوال کیتا تو آپ نے کہیا: حضرت علیؑ دا غلام قنبر تیرے تے تیرے بیٹےآں توں افضل اے۔ اسی گل اُتے متوکل نے انہاں نوں قتل کرنے دا حکم صادر کیتا۔
ولادت تے کنیت
[سودھو]کہیا گیا اے کہ آپ سن 186 ھ.ق [۱] نوں خوزستان دے شہر دورق وچ پیدا ہوئے تے اوتھے توں اپنے خاندان دے نال بغداد چلے گئے سن ۔[۲]
آپ دی کنیت ابن سکیت تے ابو یوسف اے۔[۳] سکیت آپ دے والد اسحاق دا لقب سی جو انہاں نوں طولانی سکوت تے خاموشی دی وجہ توں دتا گیا سی ۔[۴]
شخصیت تے علمی مقام
[سودھو]شیعہ علماء انہاں نوں امام جوادؑ تے امام ہادیؑ دے انہاں اصحاب وچوں قرار دیندے نيں جنہاں نوں ائمہ دے نزدیک اک خاص احترام حاصل سی ۔[۵] شیعہ علمائے رجال انہاں نوں ثقہ، ماہر ادیب تے لغت شناس قرار دیندے نيں۔[۶] افندی اصفہانی ثعلب توں نقل کردے نيں کہ علم لغت وچ ابن اعرابی دے بعد ابن سکیت توں ودھ کر کوئی ماہر ادیب نئيں سی ۔[۷]
مدرس تبریزی وی انہاں نوں شعر و ادب، علم نحو تے ہور علوم عربیہ وچ ماہر تے علم رجال وچ ثقہ قرار دیندے ہوئے کہندے نيں کہ اوہ شعر تے قرآنی علوم اُتے مکمل تسلط رکھدے سن ۔[۸]
علمی آثار
[سودھو]ابن سکیت بہت ساری لکھتاں دے مالک سن تے انہاں دے علمی آثار نوں علم لغت تے علم نحو دے منابع وچوں قرار دتا جاندا اے۔
مطبوعہ آثار
[سودھو]- اصلاح المنطق؛ انہاں دی سب توں معروف تالیف
- الاضداد
- الالفاظ
- القلب و الابدال
- شرح دیوان الحُطَیئۃ
- شرح دیوان الخنساء
- دیوان طرفۃ بن عبد
- شرح دیوان عروۃ بن ورد
- شرح دیوان قیس بن خطیم
- شرح دیوان نابغہ ذبیانی
- شرح دیوان مزرّد
خطی آثار
[سودھو]- البحث
- المقصور و الممدود
- منطق الطیر و منطق الریاحین
منسوب آثار
[سودھو]- الابل
- الاجناس الکبیر
- الارضین و الجبال و الاودیۃ
- الاصوات
- الامثال
- ساب
- الانواع
- الایام و اللیالی
- البیان
- الthumb
- التوسعہ فی کلام العرب
- خلق الانسان
- الدعاء
- الزبرج
- السرج و اللجام
- سرقات الشعراء و ما تواردوا علیہ
- الطرق
- الطیر
- فَعَل و اَفْعَل
- المثنی و المبنی و المکنی
- المذکر و المؤنث
- معانی الابیات
- معانی الشعر الکبیر
- معانی الشعر الصغیر
- النبات و الشجر
- النوادر
- الوحوش
- الحشرات
- ماجاء فی الشعر و ما حُرّف عن جہتہ
کیفیت شہادت
[سودھو]تاریخی مصادر دے مطابق آپ 5 رجب سن 244 ھ.ق نوں 58 سال دی عمر وچ شہید ہوئے۔[۹] آپ دی شہادت دی کیفیت دے بارے وچ احادیث مختلف نيں: بعض کہندے نيں کہ آپ نوں شیعہ ہونے دے جرم وچ ماریا گیا،[۱۰] اس ضمن وچ اک واقعہ نقل کردے ہوئے آپ تے متوکل عباسی دے درمیان ہونے والی اک گفتگو دی طرف اشارہ کردے نيں۔ ابن سکیت متوکل عباسی دے بیٹےآں دے استاد سن، اک دن متوکل نے انہاں توں کہیا: آیا تواڈے نیڑے میرے دو بیٹے "معتز باللہ" تے "مؤید بالله" زیادہ محبوب نيں یا علی ابن ابی طالب دے بیٹے حسنین؟ ابن سکیت نے عباسی خلیفہ دے جواب وچ کہیا: خدا دی قسم حضرت علیؑ دا غلام قنبر وی تیرے تے تیرے بیٹےآں توں افضل نيں۔ اس موقع اُتے متوکل سخت ناراض ہو گیا تے اس نے اپنے کارندیاں نوں ابن سکیت دی زبان کٹن دا حکم دتا۔[۱۱] اس اُتے متوکل دے غلام نے انہاں نوں پیراں تھلے روند ڈالا اسی حالت وچ انہاں نوں انہاں دے گھر لے جایا گیا جتھے آپ دی موت واقع ہوئی۔[۱۲]
حوالے
[سودھو]- ↑ دائرۃ المعارف تشیع، ج ۱، ص ۳۲۶.
- ↑ صدر، تأسیس الشیعہ، ۱۳۷۵ش، ص ۱۵۵.
- ↑ نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶ق، ص ۴۴۹.
- ↑ صدر، تأسیس الشیعہ، ۱۳۷۵ش، ص۱۵۵.
- ↑ نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶ق، ص ۴۴۹. تفرشی، نقد الرجال، ۱۴۱۸ق، ج ۵، ص ۹۴.
- ↑ حلی، خلاصۃ الاقوال، ۱۴۱۷ق، ص ۲۹۹.
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۵، ص ۳۸۵.
- ↑ مدرس، ریحانۃ الادب، ۱۳۶۹ش، ج ۷، ص ۵۶ و ۵۷.
- ↑ دانش نامہ ایران و اسلام، ج ۲، ص ۶۳۱.
- ↑ نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶ق، ص ۴۴۹.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج ۲۱، ص ۱۳۹.
- ↑ امین، اعیان الشیعہ، ج ۱۰، ص ۳۰۶.
منابع
[سودھو]- نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، قم، یونیورسٹی مدرسین، ۱۴۱۶ق.
- افندی، عبداللہ، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، قم، مطبعہ الخیام، بی تا.
- حلی، حسن بن یوسف، خلاصۃ الاقوال فی معرفۃ الرجال، نشر الفقاہۃ، ۱۴۱۷ق.
- خویی، ابو القاسم، معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، ۱۴۱۳ق.
- امین، محسن، اعیان الشیعہ، بیروت، دار التعارف، بی تا.
- تفرشی، مصطفیٰ بن حسین، نقد الرجال، قم، آل البیت، ۱۴۱۸ق.
- مدرس تبریزی، محمد علی، ریحانہ الادب فی تراجم المعروفین بالکنیہ او اللقب، تہران، خیام، ۱۳۶۹ش.
- صدر، حسن، تاسیس الشیعہ لعلوم الاسلام، تہران، اعلمی، ۱۳۷۵ش.
|