خواجہ گل محمد عرف کنگال
خواجہ گل محمد مانسہرہ ہزارہ دے قصبہ مانگلی دے رہنے والے سن
بچپن توں ہی علوم و معارف دا شوق فرما سی جدوں درسیات توں فارغ ہوئے تاں باطنی تربیت دے مراکز دی تلاش وچ نکلے عقیدت دا خلوص تے تلاش دی صداقت خواجہ عبدالصبور دے آستانے اُتے لے گئی حاضری دتی دل نے گواہی دتی کہ ایہی اوہ منزل اے جس دی تلاش سی شیخ طریقت نےنہ صرف دامن پھڑیا بلکہ مرکز نگاہ بنا لیا تبلیغِ دین دے مشن اُتے روانہ ہوگئے تے اس قدر توانائی دکھادی کہ کشمیر دے علاوہ ضلع ہزارہ وی آپ دی برکات توں جگمگا اٹھا کئی متوسلین خلافت تک پہنچے تے نامور ہوئے آپ دے کئی خلفاء نيں جنہاں وچ عبدالغفور خواجہ عبد المجید خواجہ محمد رفیع دے ناں نمایاں اے خواجہ عبدالمجید دا ناں سب توں بلند اے کہ آپ دا فیضان بہت اے خواجہ گل محمد دا وصال 24 محرم 1198ھ وچ ہويا مزار موضع مانگلی شریف علاقہ پکھلی ضلع مانسہرہ وچ اے۔[۱]
دہلی توں شاہی خاندان نال نسبی تعلق رکھنے والے اک مشہور بزرگ شہزادہ گل محمد المعروف میاں کنگال صاحب نے اپنی عمر دا آخری حصہ مانگلی ہی وچ درس و تدریس تے بیعت و ارشاد دے مشاغل وچ گزاریا ۔آپ اُتے مرزا مظہر علی جانِ جاناں دی صحبت دا اثر ہويا تے طریقِ امیری ترک کر کے طریق فقیری اختیار کيتی آپ نے درانیاں دا آخری عہد اپنی اکھاں توں دیکھیا سی آپ دا مقبرہ ہن وی مانسہرہ روڈ دے کنارے مانگلی دے ايسے مقام اُتے اے ۔ جتھے آپ دا تکیہ تے مسجد سی۔[۲]