شاہ نور محمد بہرائچی
شاہ نور محمد بہرائچی | |
---|---|
[[File:|200px|alt=]] | |
پیدائش | نور محمد 1869ء قصبہ رسڑا بلیا، اتر پردیش، ہندوستان |
وفات | 15 مارچ 1931ء |
مدفن | احاطہ شاہ نعیم اللہ بہرائچی بہرائچاتر پردیش ہندوستان |
رہائش | محلہ شہر بہرائچاتر پردیش ہندوستان |
اسمائے دیگر | مولاناالحاج شاہ نور محمد نقشبندی رسڑاوی ثم بہرائچی |
وجہِ شہرت | سلسلہ نقشبندیہ دے مشہور بزرگ |
کارہائے نمایاں | تفسیر اکلیل نوں طبع کیتا ۔ |
مؤثر شخصیتاں | شیخ الدلائل مولانا عبد الحق مہاجر مکی |
مذہب | اسلام |
اولاد | محفوظ الرحمن نامی بانی جامعہ مسعودیہ نور العلوم بہرائچ |
مولانا شاہ نور محمدنقشبندی ؒ دی پیدائش 1286ھ مطابق 1869ء وچ رسڑا[۱] ضلع بلیا وچ ہوئی سی۔ آپ دے والد دا ناں شیخ کریم اللہ سی ۔ آپ حضرت شیخ الدّلائل علامہ محمد عبد الحق مہاجر مکیؒ دے خلیفہ مجاز سن ۔ آپ ضلع بہرائچ وچ اک روحانی بزرگ سن تے اج آپ دی یادگار دے طور اُتے اک بہت وڈا مدرسہ قائم اے جس دا ناں جامعہ عربیہ مسعودیہ نورالعلوم اے۔ جسنوں آپ دے فرزند مولانا محفوظ الرحمن نامیؒ نے قائم کیتا سی ۔
تعلیم
[سودھو]آپ دی ابتدائی اردو فارسی دی تعلیم بلیا وچ ہی ہوئی۔ تعلیم دا شوق آپ کوبچپن توں سی ۔ تے ايسے شوق نے آپ نوں ترک وطن اُتے مجبور کیتا تے گھر توں پیدل غازی پور پہنچے ،تے اوتھے کئی سال تک تحصیل علم وچ مصروف رہے۔ٖغالباََآپ نے عربی دیاں کتاباں اوتھے پڑھی سی۔ انہاں دناں مولانا احمد حسن کانپوری دا حلقہ درس پورے ہندوستان وچ مشہور سی ۔ مولانا نور محمد دے علمی شوق نے غازی پور نوں وی خیرباد کہنے اُتے مجبور کر دتا تے اوتھے توں کچھ دور پیدل کچھ دور اونٹھ گڈی اُتے سفر کردے ہوئے [[کانپور]] پہنچے تے عربی دی مکمل تعلیم حاصل کيتی تے سند فراغت لی ۔
ابتدائی حالات
[سودھو]مولانا نور محمد نے اپنے زمانہ تعلیم وچ اپنے والد توں اک پیسہ دی وی مدد نہ لئی۔ چونکہ تبلغ و ہدایت دا ذوق شروع توں سی ۔ وعظ وغیرہ کہنے جاندے جو کوئی حسبتہ للہ امداد کردا اس توں ضروریات زندگی پوری فرماندے ،کتاباں خریدتے سن بلکہ والدین دی خدمت وچ وی کچھ بھیج دیندے سن ۔ تے کدی ٹوپیاں بنا کے فروخت کرا لیندے تے ايسے وچ گزر کردے۔ اک زمانہ اوہ وی گزریا کہ محض اک سیر ستو وچ آپ نے دو ماہ تک گزر کیتا۔ تعلیم دے حاصل کرنے دے آخری سالاں وچ اک صاحب دے ایتھے اس صورت وچ انہاں دے صاحب زادگان نوں تعلیم دیندے سن مستقل طور اُتے کھانے دا انتظام ہوئے گیا سی مگر جو خادمہ کھانا دینے آندی اسوچوں تقریباََنصف کھانا خود کھا لیندی سی۔ مولانا نے باوجود اس دا علم رکھدے ہوئے صاحب خانہ توں اس دی شکایت نہ فرمائی۔ تے جدوں گھر والےآں نوں اس دی خبر معلوم ہوئی تاں مولانا دی اس سیرت توں متاثر ہوئے۔ ايسے زمانہ وچ مولانا دی عبادت دا ایہ حال سی کہ تہجد دی نماز بوہت گھٹ قضا ہُندی سی ۔
تبلیغی خدمات
[سودھو]عربی دی تکمیل دے بعد آپ نے اپنی زندگی مسلماناں دی تبلغ و ہدایت دے لئی وقف کر دتی تے آخری عمر تک آپ دا ایہی مشغلہ رہیا۔ روہانی مدارج طے کرنے دے لئی آپ حضرت مولانا کریم بخش مؤی نقشبندی[۱] دے مرید ہوئے۔ کچھ دناں آپ دی خدمت وچ رہ کے فیوض و برکات حاصل کردے رہے۔ فیر حضرت شیخ الدلائل مولانا عبد الحق مہاجر مکی[۱] دی خدمت وچ حاضر ہوئے تے بیعت دی درخواست کيتی ،شیخ نے فرمایا کہ اک وڈے بزرگ دی بیعت دے بعد میرے توں بیعت کيتی ضرورت نہيں۔ آپ تعلیم حاصل کرن مولانا متعد سال تک مکہ معظمہ وچ حضرت شیخ الدلائل دی خدمت وچ رہ کے تصوف دے بلند ترین منازل طے کیتے۔ فیر شیخ نے خلافت دے کے ہندوستان آنے دی اجازت فرمائی۔ فیر حضرت شیخ دی حیات وچ کئی بار مکہ معظمہ تشریف لے گئے بعض دفعہ خود آپ دی طبیعت اس دے لئی محرک ہوئی تے بعض دفعہ حضرت شیخ نے ایما فرمایا۔ مولانا شاہ نور محمد اُتے آپ دے شیخ دی خاص طور توں نظر سی۔ جو لوک اوتھے حاضر ہُندے سن انہاں نوں معلوم ہُندا سی کہ شیخ جتنااہتمام مولانا دے لئی کردے سن تے کِسے دے لئی نہ فرماندے۔ حضرت شیخ نے اپنی جگہ مولانا دے لئی چھڈی سی۔ مولانا دا ارادہ سی کہ بقیہ حیات اوتھے رہ کے بسر کرے مگر ماوی دنیا اُتے روحانی دنیا دی کشش غالب آئی تے مکان دی ریارت کيتی بجائے عالم ارواح وچ خود صاحب مکان نال ملاقات کرنے دے لئی تشریف لیگئے مولانا نے شیخ الدلائل دی ضمیم کتاب تفسیر اکلیل[۱] جو 12سال دے عرصہ وچ تیار ہوئی سی تے ست جلد اں وچ اے اسنوں طبع کرنے دا اہتمام فرمایا تے محض خدا اُتے توکل کر کے اکلیل (موجودہ وقت وچ تاج پریس دے ناں توں اے )[۱] دے ناں توں اک پریس قائم کر کے اس کتاب نوں طبع کرایا ،اس دے بعد مولا نا دی ہور لکھتاں۔ ارشادالحق،تعلیم حقانی ،انیس المسافرین ،النورالمبین طبع کرائی۔ تے خود اپنے قلم توں شیخ الدلائل دی اک مختصر سوانح عمری لکھی۔ خلافت ملنے دے بعد مولانا نور محمد ؒ دا اکثر حصہ عمر بہرائچتے اس دے اطراف و جوانب وچ بسر ہويا۔ تے جدوں تک اکلیل نہ طبع ہوئی سی اس وقت تک تبلغ و ہدایت دے نال نال مطبع دی نگرانی وی فرماندے سن ۔ اکلیل چھپ جانے دے بعد آپ دی زندگی خدمت دین دے لئی وقف سی۔ مولانا شہر وچ تبلغ کرنے دے نال نال دہات وچ وی تبلغ کردے سن تے آپ دی اکثر زندگی غربا تے مساکین دے نال گزری ۔بہرائچ تے اس دے اطراف وچ تقریباََ 38سال آپ نے گزارے۔ آپ دی زندگی جس نوع توں بسر ہوئی اس توں آپ دے لئی اہل بہرائچکے دلاں وچ آپ دی محبت دن بہ دن ودھدتی گئی۔
عادات و خصائل و کمالات
[سودھو]مولانا نور محمد نہایت رحم دل رفیق القلب سن ۔ تے سینہ عشق رسول ؐسے لبریز سی ۔ رسول اللہصلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے ناں اُتے صلوۃ و سلام پڑھنے دے وقت بے اختیار اکھاں توں آنسو جاری ہوئے جاندے سن ۔ آپ کدی کِسے دی برائی نہ کردے سن ،تے جے کوئی شخص آپ دے متعلق کوئی نازیبا کلمات کہندا تے اس دی خبر آپ نوں ہوئے جاندی تاں فرماندے کہ کہنے دو۔
تواضع
[سودھو]آپ نوں جے کوئی گھر لیجانا چاہندا تاں آپ اس دے منتظر نہ رہندے کہ فیر کوئی استقبال دے لئی آئے شہر وچ جے کوئی سواری لیانے نوں کہندا تاں آپ انکار فرما دیندے۔ امرا توں زیادہ غرباماں گھل مل کے رہنا پسند فرماندے۔ ملازماں دے ہُندے ہوئے وی گھر دا سامان وغیرہ وی خود خرید کر لے آندے،تے اکثر اوقات محلہ والےآں توں وی دریافت فرما لیندے سن ۔
سادگی
[سودھو]آپ دی وضع بالکل سادہ سی۔ اکثر کردا زیب تن رہندا سی ۔ سر اُتے گول ٹوپی یا کتھئی رنگ دا عمامہ ہُندا تھا،عیدین وغیرہ دے موقع اُتے اچکن تے عبا وی پہن لیندے سن ۔
ذکر الہٰی
[سودھو]ُآپ کوشیخ الدالائل مولانا محمد عبد الحق ؒ توں خلافت حاصل سی تے آپ طریقہ نقشبندیہ [۱] دے مطابق ہروقت ذکر الہٰی وچ مصروف رہندے سن تے ہر وقت آپ بولی اُتے ذکر خدا رہندا سی ۔ تے کدی کدی نیند دی حالت وچ آپ ذکر کرنا شروع کر دیندے سن تے آواز اِنّی بلند ہوئے جاندی سی کہ محلہ دے لوک نیند توں بیدار ہوئے جاندے سن ۔
توکل
[سودھو]آپ دے اکثر کماں دے افتتاح دے وقت ظاہری اسباب کچھ وی نہ ہُندے سن ۔ آپ نے جدوں تفسیر اکلیل دی طباعت اپنے ذمہ لی تاں اک جلد دے چھپنے دا سرمایہ وی نہ سی ۔ حالانکہ اس دے طباعت دا تخمیہ 2ہزار توں کم نہ سی ،مولانا محض توکل علی اللہ اس خدمت نوں اپنے ذمہ لیا آخر خدا نے اسنوں پورا کیتا۔ اک بار حج دا ارادہ ہويا ،چچا نے محض 2 روپئے آپ نوں دتے تے انہاں نوں 2روپاں نوں لےکے آپ حج اُتے چل دتے نہ کِسے توں کچھ طلب فرمایا نہ کِسے اُتے اپنی حاجت ظاہر کیتی۔ آپ خدا اُتے وڈا یقین رکھدے سن تے اللہ نے اس پورے صفر حج وچ آپ دا پورا خیال رکھیا۔
حج
[سودھو]مولانا ایويں تاں ہند وچ اقامت گزین سن مگر آپ دا دل ہمیشہ عرب دی سر زمین وچ لگیا رہندا سی ۔ تے 9 حج [۱] کر چکے سن آپ دی تمنا سی کہ حجاز ہی دے راہ وچ میری وفات وی ہويا۔ اللہ نے آپ دی ایہ تمنا وی پوری کی
آخری ایام
[سودھو]مولانا نورمحمد ؒ دی وفات اک بیحد تعجب انگیز سی۔ جس دی تفصیل کچھ اس طرح اے مولانا نور محمد ؒ نے 1348ھ وچ نواں (9) حج کیتا سی تے اوتھے توں واپس اُتے سخت علیل ہوئے گئے سن تے عرصہ تک علیل رہے ،ضعف بیحد ودھ گیا سی ،خوراک بوہت گھٹ رہ گئی سی جمادالشانی1349ھ تک مرض دا بہت اثر رہیا۔ لیکن فیر صحت وچ بہتری ہونے لگی تے تا دم وفات طبیعت رو بصحت ہی رہی لیکن اس مرض دا آپ دے مشاغل اُتے کوئی اثر نہ سی شاید ہی کوئی ایسا وقت ہويا کہ باجماعت نماز نہ پڑھی ہوئے۔ اس مرض دی حالت وچ آپ نے رسڑا وچ مدرسہ فیض عام دی بنیاد رکھی تے آپ دا سارا وقت ايسے دی تعمیر وچ صرف ہُندا سی ۔ خود تمام کماں دی نگرانی فرماندے تے بعض وقت خود اپنے ہتھوں توں کم شروع کر دیندے سن ۔ اس طرح عمارت تعمیر ہوئے گئی۔ رسڑا وچ مولوی سعید بہت زیادہ علیل سن مولانا عیادت دے لئی تشریف لے گئے مولوی صاحب توں ملے تے دونے دی اکھاں وچ آنسو ں جاری ہوئے گئے مولانا نے فرمایا کہ چلئے ہن ہماریا وقت وی نیڑے اے۔ مولوی صاحب دی وفات تیسرے ہی دن ہوئے گئی تے مولانا دی تقریباََ پنج ماہ دے بعد وفات ہوئی۔ آپ سال وفات وچ جدوں لوکاں توں ملدے سب توں ایداں دے کلمے کہندے جس توں معلوم ہُندا ہن ایہ آخری ملاقات اے۔ جنہاں جن تھاںواں اُتے تشریف لئی جاندے با چشم گریاں واپس ہُندے تے کِسے نے کچھ وی کہیا فوراََ آنسو نکل آندے لڑکے تنظیم دیاں نظماں پڑھدے ہوئے نکلدے جدوں آپکو دیکھیا جاندا کہ اکھاں توں آنساں جاری رہندے سن ۔ رمضان وچ معتکف ہوئے تاں بعض مخلصین توں فرمایا کہ سرور عالم ﷺ دی عمر 63برس دی ہوئی سی تے میری عمر بھی63 سال دی ہوئے چکی اے ہن ارادہ اے حجاز دا کاش خدا اس سفر وچ ایہ سنت نوں پوری کرا دے۔ عید دے بعد اکثر لوکاں اصرار کرنے اُتے وکھ وکھ تھانواں اُتے لیگئے سن ۔ جتھے جتھے وعظ فرماندے ایسا وعظ فرماندے جس توں معلوم ہُندا کہ مولا نا دے واعظ توں دنیا ہن جلد محروم ہونے والی اے 15شوال نوں آبائی وطن رسڑا گئے تے اوتھے دے لوکاں نال ملاقات کر کے 21شوال نوں واپس بہرائچ پہنچے۔ 22شوال نوں جمعہ دا دن سی آپ توں عرض کیتا گیا کہ بازار دی مسجد وچ نماز ادا فرمائے لیکن آپ نے فرمایا کہ نئيں مینوں تمام لوکاں نال ملاقات کرنا اے وچ جامع مسجد وچ نماز پڑھاں گا آپ توں لوکاں نے اصرار کیتا کہ اوتھے تشریف نہ لے جائے مگر آپ نے بار بار ایہی فرمایا کہ مینوں بوہت سارے لوکاں توں ملنا اے چنانچہ اوتھے تشریف لے گئے۔ جمعہ بعد اک مختصر سا وعظ فرمایا تے جو گل پہلے اشارۃ فرماندے سن اسنوں آپ نے صراحتہََ فرما دتا کہ صاحباں ایہ میرا آخری وعظ اے اس دے بعد وچ غالباََ آپ توں نہ مل سکےآں اس لئی جے میرے توں کِسے نوں کِسے قسم دی تکلیف پہنچی ہوئے یا ميں نے کِسے دی غیبت دی ہوئے تاں خدا دے لئی مینوں معاف کر دتیاں۔ آپ نے اس آخری وعظ وچ استقامت علی الدین خلوص اتحاد و اتفاق تنظیم و اصلاح دے متعلق مختصر لفظاں وچ فرمایا ۔
آخری سفر حج
[سودھو]24شوال نوں روانگی حج دا دن سی علی الصباح درگاہ حضرت سید سالار مسعود غازیؒ [۱] تشریف لے گئے ،راہ وچ حافظ حیرت شاہ وارثی ؒ (بہرائچ دے اک مجذوب بزرگ سن )نال ملاقات ہوئی کچھ دیر گفتگو ہوئی، درگاہ جا کے فاتحہ پڑھی فیر حافظ حیرت شاہ ؒ نال ملاقات ہوئی تے تقریباََ 5یا 6منٹ تک آپس وچ ایسی گلاں ہوئی کہ سوائے آپ دونے حضرات دے حاضرین وچ کوئی نہ سمجھ سکیا 1بجے ظہر دی نماز پڑھ کر اسٹیشن دی جانب روانگی ہوئی روانگی دا منظر عجیب منظر سی ۔ یوتاں بہرائچ وچ بیساں جلوس نکلے ہون گے مگر ایہ جلوس جس نوعیت دا سی اس دی کیفیت ہی وکھ سی۔ ہزاراں دا مجمعہ سی جلوس سادہ سی حسن عقیدت دے پھُل نچھاور کیتے جا رہے سن ۔ جلوس وچ شامل لوکاں دیاں اکھاں اشک با رسی۔ مولانا نور محمد بہرائچ دی تنظیم کمیٹی دے صدربھی سن ۔ کمیٹی نے اپنے صدر نے اپنے صدر دے الوداعی جلوس دے لئی تمام رضاکاراں نوں جمع کر ليا سی ۔ رضا کار الودعی نظماں پڑھ رہے سن بیک لمحہ ہزاراں زباناں توں اللہ اکبر دی صدا بلند ہوکے فضا وچ گونج رہی سی۔ مولا نا جلوس دے حلقہ وچ سن آپ اُتے استغراق دی کیفیت طاری سی تے سر جھکا ہواسی ۔ جلوس جدوں مولانا نعیم اللہ شاہؒ بہرائچی دے مزار دے سامنے پہنچیا تاں اوتھے رک کر آپ نے فاتحہ پڑھیا اسٹیشن تک مجمع بہت ودھ گیا سی ۔ پلیٹ فارم اُتے انسانی سراں دا اک جنگل نظر آ رہیا سی ،مولانا نوں اک کرسی اُتے بیٹھیا دتا گیا۔ تما م لوک اپنی اپنی جگہ اُتے زمین اُتے بیٹھ گئے سن ۔ اہل شہر بہرائچ دی طرف توں اک الودعی نظم پڑھی گئی نظم پڑھنے دے دوران وچ مولانا خود وی رو رہے سن تے اکثر حاضرین وی رو اے سن ۔ الوداعی نظم اس طرح سی۔ الوداعی نظم ہونے دے بعد مولانا نور محمد صاحب دی طرف توں اک تحریر پڑھ کر سنائی گئی جس وچ آپ نے آخری بار اوام توں خطاب کیتا سی ۔ جس وچ آپ نے اسلامی طور طریقہ توں زندگی گزارنے دی تلقین دی سی تے نصیحتے فرمائی سی۔ تحریر سنانے دے بعد آپ نے الوداعی مصافحہ کیتا۔ ہر شخص آپ توں مصافحہ دے لئی بیتاب سی ۔ فیر ٹرین وچ سوار ہوئے تے سفر حج دے لئی روانہ ہوئے مگر ایہ سفر حقیقت وچ خدا دی طرف روانگی دا سی ۔
وفات
[سودھو]آپ سفر حج دے لئی روانہ ہوئے مگر ایہ سفر حقیقت وچ خدا دی طرف روانگی دا سی ۔ ٹرین وچ سفر دے دوران ہی غفلت شروع ہوئی۔ اگلے اسٹیشن اُتے آپکو لٹادتا گیا پانی دے چھنیٹے وغیرہ دتے گئے۔ پہلے نبض بہت آہستہ آہستہ چل رہی سی لیکن فیر نبض دی رفتار وی اچھی ہوئے گئی سی ،مگر گونڈہ تک طبیعت تے زیادہ بگڑ گئی ،شب وچ ڈاکٹر تے طبیب نے معائنہ کیتا تے دسیا کہ فالج دا اثر اے مولانا جدوں توں غافل ہوئے تکلم نہ فرما سکے محض رات وچ 9بجے اک بار اللہ زبا ن توں نکلیا تے کلمہ شہادت دی انگلی اٹھی۔ اسٹیشن توں بڑگائاں بازار وچ لیایا گیا اوتھے توں صبح 8بجے موٹر لاری توں بہرائچ لیانے دے لئی سوار ہوئے ،آپ دا پورا خاندان ايسے وچ موجود سی ۔ کوڑیا دے مقام توں اگے نکل آئے سن کہ دوبار آپکو چھینک آئی نبض دیکھی گئی تاں ساقط ہوئے چکی سی ،تے آپ دتی روح 15 مارچ 1931ءکو اس عالم فانی توں کوچ کر گئی تے آپ دتی وفات دی خبر بجلی دی طرح سارے شہر وچ پھیل گئی سی تے مولانا دے مکان اُتے امڈ پيا سی ۔ شہر دی تمام دوکاناں بند سی۔ دوسرے دن جدوں جنازہ دا جلوس نکلیا اس جنازہ وچ دس بارہ ہزار آدمی سن ۔ ہر شخص دی آرزو سی کہ جنازہ نوں کندھا دو۔مولانا شاہ نعیم اللہ بہرائچی دے مزار دے مغربی جانب آپکو دفن کیتا گیا جتھے اج آپ دی مزار اے آپ دی وفات دے بعد ضلع تے بیرون ضلع وچ ایصال ثواب کیتا گیا مولانا ابراہیم بلیاوی نے آپ دے صاحب زادہ نوں اپنے تعزیت نامہ وچ ایہ اطلاع دتی سی کہ دارالعلوم دیوبند وچ وی آپ دے لئی ایصال ثواب ہويا ۔
الوداعی نظم
[سودھو]نظم دے فرز ند محمد احسان الحق مہتم جامعہ مسعودیہ نورالعلوم بہرائچ نے لکھی سی۔ مختصرحالات حضرت مولانا الحاج شاہ نور محمد رسڑاوی ثم بہرائچی از مرتب حکیم عبد القادیر خان تے محفوظ الرحمن نامی
ُ[۱]الوداع اے زائر کوے محمد الوداع | الوداع اے عاشق روئے محمد الوداع | |
الوداع اے ہادی دین محمد الوداع | الوداع اے مولوی نور محمد الوداع | |
الوداع اے عازم حج و زائر ارض حرم | الوداع اے پیر ودین شہ خیر الانم | |
کیا کلام اس وچ کہ اے ارض حرم اوہ سرزمین | جس جگہ پیدا ہوئے سن رحمت للعالمین | |
سچ اے دنیا وچ کوئی ودھ کے جگہ اس توں نئيں | شکر رب العالمین کہ آپ جاندے نيں ونيں | |
التجا ایہ ساڈی آپ توں سے سن لیجئے | اسيں غریباں دے لئی جا کے دعایءں کیئجے | |
ہم گنہگاراں دے حق وچ ایہ دعا فرمائے | از طفیل سرور عالم خدایا بخشدے | |
گوہر ہر مقصود توں دامن ساڈے اُتے کرے | زندگی بھر اسيں حمایت وچ رہیاں تنظیم کے | |
درد ہر دل وچ ہوئے ساڈے اک فقط اسلام دا | مردے دم تک ورد ہوئے دل توں خدا دے ناں کا | |
سانوں اوہ قوت عطا کرہے خدا ئے ذوالکرم | صفحہ ہستی توں باطل نوں مٹائاں یک قلم | |
خدمت اسلام وچ اسيں سب رہیاں ثابت قدم | سرگاں ہونے نپائے دین احمد دا علم | |
مشرق توں تا مغرب ہن سکہ چلے اسلام دا | سارے عالم وچ بجے ڈنکا خدا دے ناں کا | |
قادر مطلق نئيں کوئی وی اے تیرے سوا | عاجز ناچار نيں اسيں سب ترے ور دے گدا | |
اے خدائے دو جتھے صدقہ رسول پاک دا | اسيں گنہگاراں دی وی مقبول ہویہ التجا | |
جب تلک زندہ رہیاں قائم رہیاں اسلام اُتے | ہاں عمل پیرا ہمیشہ اسيں تیرے احکام پر | |
بعد حج ارضِ حرم توں سوئے طیبہ جایئے | جایئے ہا ن شوق توں شہر مدینہ جایئے | |
روضۂاطہر پہ وی جاکے دعا فریئے | بینواواں دی طرف توں التجا فرمایئے | |
اے حبیب کبریا اے سرور خیرالاناں | یہ دتا اے شہر بہرائچ دے مسلم نے پیام | |
الصلوۃ والسلام اے رحمتہ للعالمین | اصلواۃ والسلام اے قبلہ حاجات دین | |
الصلوۃ والسلام اے نور رب العالمین | الصلوۃ والسلام اے شافع یوم الیقین | |
الصلوۃ اے سرور عالم محمدؐالسلام | الصلوۃ اے رہبر عالم محمدؐالسلام | |
حال دل کِداں سنائاں تسيں توں کوساں دور نيں | درد دل توں اپنے اے آقا بہت مجبور نيں | |
شرم آندی اے کدرے اسيں آپ توں کیتا اے شہا | یہ دعا کیجئے کہ بس ہن رحم فرمائے خدا | |
کیجئے للہ عنایت اے شہ ہر دوسرا | ہتھ اٹھا کے آپ کہدیجے کہ اے بار خدا | |
حال ابتر ہوچکيا اے امت مرحوم دا | کچھ نئيں باقی رہیا اے اس حسرت دے سوا | |
بارش ابر ہوئے جائے انہاں اُتے اک بار | پہلی سی غرت انھاں دے اے مرے پروردگار | |
حضرت صدیقؓسا صدق وصفا پیدا ہويا فیر | حضرت فاروقؓسا عدل ووفا پیدا ہويا پھر | |
حضرت عثمانؓ دا علم وسخا پیدا ہويا فیر | تے دنیا وچ کوئی شیر خدا پیدا ہوئے ا پھر | |
تاکہ فیر شاداب ہوئے گلشن تیرے اسلام کا | ہر مسلما ن فیر بنے شیدائی تیرے ناں کا | |
ہے یقین سانوں خدا توں آپ گر کہدیجئے | کم بن جان ساڈے جِنّے نيں بگڑے ہوئے | |
ہم بھلے نيں یا برے نيں ناں لیوا آپ دے | کیوں تباہی وچ پڑاں اسيں آپ دے ہُندے ہوئے | |
آپ فرماداں تاں جہ گر تاں بیڑا پار اے | اک سہارا آپ ہی دا بس سانوں درکار اے | |
حضرت صدر مکرم کر چکے اسيں عرض حال | اساں جو کچھ وی کہیا اے اسنوں رکھیئگا خیال | |
آپ دتی فرقت دا اے ہر قلب بہحد ملال | اب ایہ آخرماں دعا اے اے خدا ئے ذوالجال | |
عا فیت توں اس سفر توں آپ دتی ہوئے واپسی | جلد ہی فیر ہوئے قدم بوسی میسر آپ کی |
قطعات موت تریخ
[سودھو]قطعہ از منشی عبد الغفار شہرتؔ بہرائچی
ستم اے فلق تونے ڈھایا ایہ کیواں دا غبار اپنے دل توں کڈیا ایہ کدوں کا نہ آنا سی کچھ رحم آیا نہ تینوں بنایا سانوں تیر غم دا نشانا ہويا چاک چاک اپنا دل فرط غم توں جگر وی الم توں ہويا پارہ پارا ہوئی زندگی تلخ ظالم ساڈی دتا تونے سانوں اوہ جانکاہ صدمہ جدا ہوگئے اسيں توں نور محمد تینوں اے ستمگر فلک مل گیا کیا روانہ ہوئے سن اوہ بیت الحرم نوں مگر اپنے پاس انہاں نوں حق نے بلایا الٰہی کدھر طالب دید جان نظر آئے گا ہن کتھے انہاں دا جلوا یہ سال وٖفات انہاں دا اے عیسوی خدا دا عاشق محمدؐ دا شیدا 1931ءہور ویکھو
[سودھو]- سید امیرماہ بہرائچی
- سید اجمل شاہ بہرائچی
- سید بڈھن شاہ بہرائچی
- شاہ نعیم اللہ بہرائچی
- شاہ بشارت اللہ بہرائچی
- محفوظ الرحمن نامی
- سید حمید الدین
- محمد سلامت اللہ بیگ
- جامعہ مسعودیہ نور العلوم بہرائچ
حوالے
[سودھو]- مختصرحالات حضرت مولانا الحاج شاہ نور محمد رسڑاوی ثم بہرائچی از مرتب حکیم عبد القادیر خان تے محفوظ الرحمن نامی شائع 1931