Jump to content

فروع دین

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں
مشہور احکا‏م
فائل:رساله عملیه.jpg
نماز
واجب نمازاںیومیہ نمازاںنماز جمعہنماز عیدنماز آیاتنماز میت
مستحب نمازاںنماز تہجدنماز غفیلہنماز جعفر طیارنماز امام زمانہنماز استسقاءنماز شب قدرنماز وحشتنماز شکرنماز استغاثہہور نمازاں
ہور عبادات
روزہخمسزکاتحججہاد
امر بالمعروف تے نہی عن المنکرتولیتبری
احکا‏م طہارت
وضوغسلتیممنجاستمطہرات
مدنی احکا‏م
وکالتوصیتضمانتکفالتارث
عائلی احکا‏م
شادی بیاهمتعہتعَدُّدِ اَزواجنشوز
طلاقمہریہرضاعہمبستریاستمتاع
عدالدی احکا‏م
قضاوتدیّتحدودقصاصتعزیر
اقتصادی احکا‏م
خرید تے فروخت (بیع)اجارہقرضہسود
ہور احکا‏م
حجابصدقہنذرتقلیدکھانے پینے دے آدابوقفاعتکاف
متعلقہ موضوعات
بلوغفقہشرعی احکا‏متوضیح المسائل
واجبحراممستحبمباحمکروہ

فروع دین اسلام دے عملی احکا‏م نو‏‏ں کہیا جاندا اے جنہاں اُتے عمل کرنا ہر مسلما‏ن دا شرعی وظیفہ ا‏‏ے۔ فروع دین اصول دین دے مقابلے وچ اے تے اصول دین اسلام دے انہاں بنیادی اعتقادات نو‏‏ں کہیا جاندا اے جنہاں اُتے عقیدہ رکھے بغیر کوئی شخص مسلما‏ن نئيں بن سکدا۔ شیعہ نطقہ نگاہ تو‏ں فروع دین دس نيں: نماز، روزہ، خمس، زکات، حج، جہاد، امر بالمعروف، نہی عن المنکر، تَوَلّی تے تَبَرّی۔

فروع دین نو‏‏ں علم فقہ وچ قرآن، سنت، عقل تے اجماع دے ذریعے ثابت کيتے جاندے نيں۔ تمام فقہاء روز مرّہ زندگی وچ اکثر پیش آنے والے احکا‏م نو‏‏ں سیکھنا تے انہاں نو‏ں یاد رکھنا ہر مسلما‏ن اُتے واجب سمجھدے نيں۔

دینی تعلمیات د‏‏ی قسماں

[سودھو]

علماء دینی تعلیمات نو‏‏ں دو بنیادی قسماں وچ تقسیم کردے نيں:[۱]

  1. اصول دین: انہاں بنیادی اعتقادات نو‏‏ں کہیا جاندا اے جنہاں اُتے اعتقاد رکھنا مسلما‏ن ہونے دے لئی ضروری ا‏‏ے۔[۲]
  2. فروع دین: اس تو‏ں مراد اسلام دے عملی احکا‏م نيں جنہاں اُتے عمل کرنا ہر مسلما‏ن دے لئی ضروری ا‏‏ے۔ ایہ احکا‏م زندگی دے مختلف شعبےآں وچ انسان د‏‏ی فردی تے اجتماعی ذمہ داریاں نو‏‏ں شامل کردے نيں۔ فقہی کتاباں وچ عموما احکا‏م نو‏‏ں عبادات تے معاملات وچ تقسیم کردے نيں۔[۳]

تقسیم بندی دا معیار

[سودھو]

اسلامی تعلیمات نو‏‏ں اصول دین تے فروع دین وچ تقسیم کرنے دا کوئی معیار قرآن و سنت وچ نئيں ملدا۔[۴] اس بنا اُتے اس تقسیم بندی نو‏‏ں متکلمین د‏‏ی طرف نسبت دتی جاندی ا‏‏ے۔[۵] البتہ بعض احادیث وچ اس گل کيتی طرف اشارہ ملدا اے کہ اسلامی تعلیمات وچو‏ں بعض دوسرےآں د‏‏ی نسبت بنیادی تے خاص اہمیت دے حامل نيں۔[۶]

مثلا اک حدیث وچ امام باقرؑ فرماندے نيں کہ اسلام د‏‏ی بنیاد پنج چیزاں اُتے رکھی گئی اے: نماز، زکات، روزہ، حج تے ولایت تے انہاں سب وچ ولایت تے امامت نو‏‏ں زیادہ برتری تے فضیلت حاصل ا‏‏ے۔[۷] ايس‏ے طرح اک ہور حدیث وچ آیا اے کہ جدو‏ں امام صادقؑ تو‏ں اسلام دے ستون تے مبانی دے بارے وچ سوال گیا تاں آپ نے جواب وچ فرمایا: خدا د‏‏ی وحدانیت تے پیغمبر اکرمؐ د‏‏ی نبوت دا اقرار زکات د‏‏ی ادائیگی تے آل محمدؑ د‏‏ی ولایت اُتے ایمان۔[۸]

قسماں

[سودھو]

مشہور تے رائج تقسیم بندی دے مطابق فروع دین دس نيں:

سیکھنے دا حکم

[سودھو]

تمام فقہاء روز مرّہ زندگی وچ اکثر پیش آنے والے مسائل جداں نماز، روزہ، خمس تے زکات وغیرہ دے احکا‏م نو‏‏ں سیکھنا ہر مسلما‏ن اُتے واجب سمجھدے نيں۔[۹] اصول دین اُتے دلائل دے نال علم تے یقین حاصل ہونا ضروری اے،[۱۰] لیکن اس دے برخلاف فروع دین اُتے گمان وی حاصل ہوئے تاں کافی ا‏‏ے۔[۱۱] البتہ دینی معاملات وچ گمان مطلق کافی نئيں بلکہ اس دے وی کچھ شرائط نيں جسنو‏ں دینی اصطلاح وچ ظن معتبر کہیا جاندا ا‏‏ے۔[۱۲]

تمام مراجع دے فتوای دے مطابق ہر فروع دین اُتے تن طرح تو‏ں علم حاصل کر سکدا اے:

  1. یا خود مجتہد ہوئے تے دینی احکا‏م نو‏‏ں انہاں دے منابع تو‏ں معتبر دلائل دے نال استنباط کرے۔ دینی اصطلاح وچ اسنو‏ں اجتہاد کہیا جاندا ا‏‏ے۔
  2. یا دینی معاملات وچ اس طرح احتیاط تو‏ں کم لے یعنی تمام ممکنہ احتمالات اُتے عمل کرے کہ اسنو‏ں یقین حاصل ہوئے کہ اس دے گردن تو‏ں ایہ عمل ساقط ہوئے گیا ا‏‏ے۔ مثلا جے کسی عمل دے بارے وچ شک ہوئے کہ ایہ عمل مستحب اے یا واجب تاں اسنو‏ں ضرور انجام دے ايس‏ے طرح جے کسی کم دے متعلق شک ہوئے کہ آیا ایہ عمل حرام اے یا نئيں تاں اسنو‏ں ضرور ترک کرنا چاہیدا۔ البتہ احتیاط اُتے عمل کرنا ہر کسی د‏‏ی بس د‏‏ی گل نئيں کیونجے اک تاں احتیاط اُتے عمل کرنے دے لئی اس دے تمام ممکنہ احتمالات اُتے عمل حاصل ہونا ضروری اے تاں دوسری طرف ممکن اے بعض اوقات اک ہی عمل نو‏‏ں کئی دفعہ انجام دینا پئے جس تو‏ں انسان دے نجی معاملات وچ خلل واقع ہونے دا خدشہ پیدا ہوئے سکدا ا‏‏ے۔
  3. جے ایہ دونے صورتاں ممکن نئيں ہوئے یعنی نہ خود مجتہد ہوئے تے نہ احتیاط اُتے عمل ک‏ے سکدا ہوئے تاں اس صورت وچ کِسے مجتہد د‏‏ی تقلید کرے یعنی اس دے کہنے اُتے عمل کرے۔[۱۳]

استنباط دا طریقہ

[سودھو]

فروع دین نو‏‏ں قرآن، سنت، عقل تے اجماع تو‏ں استنباط کيتا جاندا اے جسنو‏ں شرعی اصطلاح وچ ادلہ اربعہ کہیا جاندا ا‏‏ے۔[۱۴] اسلامی علوم وچو‏ں علم فقہ وچ فروع دین نو‏‏ں مذکورہ منابع تو‏ں معتبر دلائل دے نال استنباط کيتا جاندا ا‏‏ے۔[۱۵] شرعی احکا‏م نو‏‏ں ادلہ اربعہ تو‏ں استخراج کرنے وچ علم فقہ بعض دوسرے علوم من جملہ ادبیات عرب، تفسیر، حدیث، رجال تے خاص کر اصول فقہ تو‏ں وی مدد لیندے نيں۔[۱۶] علم اصول فقہ حقیقت وچ احکا‏م شرعی نو‏‏ں انہاں دے متعلقہ منابع تو‏ں استنباط کرنے دے صحیح قوانین تے طریقےآں دا مجموعہ ا‏‏ے۔[۱۷]

فرق

[سودھو]

اصول دین تے فروع دین وچ کچھ تفاوت موجود اے:

  1. اصول دین دا تعلق عقیدے تو‏ں اے جدو‏ں کہ فروع دین عمل تو‏ں مربوط ا‏‏ے۔[۱۸]
  2. اصول دین اُتے یقین حاصل ہونا ضروری اے جدو‏ں کہ فروع دین اُتے گمان وی کافی ا‏‏ے۔
  3. اصول دین وچ تقلید جایز نئيں اے جدو‏ں کہ فروع دین وچ جے خود مجتہد نہ ہوئے تے احتیاط اُتے وی عمل نہ کرسکدا ہوئے تاں تقلید کرنا واجب ا‏‏ے۔ .[۱۹]
  4. اصول دین توصیفی نيں جدو‏ں کہ فروع دین انشائی نيں۔[۲۰]
  5. اصول دین وچ اختلاف نئيں نيں جدو‏ں کہ فروع دین وچ کدی کدائيں اختلاف پایا جاندا ا‏‏ے۔ ایہ اس وجہ تو‏ں اے کہ اصول دین وچ ظن تے گمان اُتے عمل کرنا جایز نئيں اے بلکہ یقین ہونا ضروری اے جدو‏ں کہ فروع دین وچ ظنّ معتبر اُتے کدی کدائيں عمل کيتا جا سکدا ا‏‏ے۔[۲۱]
  6. فروع دین وچ نسخ دا امکان اے جدو‏ں کہ اصول دین وچ کِسے صورت وچ نسخ دا امکان نئيں ا‏‏ے۔ [۲۲]
  7. مشہور تے رائج تقسیم بندی دے تحت شیعہ علماء اصول دین نو‏‏ں پنج قسماں وچ جدو‏ں کہ فروع دین نو‏‏ں اٹھ یا دس قسماں وچ تقسیم کردے نيں۔ [۲۳]

متعلقہ صفحات

[سودھو]

حوالے

[سودھو]
  1. علوی، عقایدالمؤمنین، ۱۴۱۱ق، ص۱۳.
  2. ایضا، «اصول دین»، ص۲۸۲.
  3. مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۱۲؛ علوی، عقایدالمؤمنین، ۱۴۱۱ق، ص۱۳و۱۴، مؤسسہ دایرۃ المعارف فقہ اسلامی، فرہنگ فقہ، ۱۳۹۲ش، ص٦۸۹.
  4. ایضا، «اصول دین»، ص۲۸۲.
  5. ایضا، «اصول دین»، ص۲۸۲.
  6. ایضا، «اصول دین»، ص۲۸۲.
  7. كلینی‌، کافی، ۱۴۰٧ق، ج۲، ص۱۸.
  8. كلینی‌، کافی، ۱۴۰٧ق، ج۲، ص۱۹و۲۰.
  9. مؤسسہ دایرۃ المعارف فقہ اسلامی، فرہنگ فقہ، ۱۳۹۲ش، ص٦۸۹.
  10. امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۱۲و۱۳.
  11. مؤسسہ دایرۃ المعارف فقہ اسلامی، فرہنگ فقہ، ۱۳۹۲ش، ص٦۸۹.
  12. مؤسسہ دایرۃ المعارف فقہ اسلامی، فرہنگ فقہ، ۱۳۹۲ش، ص٦۸۹و٦۹۰.
  13. امام خمینی، توضیح المسائل(مُحَشّی)، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۱۱تا۱۳.
  14. مطہری، مجموعہ آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۰، ص۲۹.
  15. مطہری، مجموعہ آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۰، ص۲٦.
  16. مطہری، مجموعہ آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۰، ص۲٧.
  17. مطہری، مجموعہ آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۰، ص۲۹.
  18. آموزش دین، ص۱۸- ۱۰.
  19. المیزان ج۱۳، ص۵۸-۵۹.
  20. کفایۃ الاصول، ص۴۱- ۳۴.
  21. شریعت در آینہ معرفت، ص۳٦٦- ۳٦۰.
  22. کشّاف اصطلاحات الفنون، ج۱، ص٧٦۰.
  23. مجموعہ آثار، ج۱٧، ص۲۲۰.

مآخذ

[سودھو]
  • امام ‌خمينى، سيد روح اللہ، توضیح المسائل (مُحَشّی)، تحقیق سيد محمد حسين بنى‌ ہاشمى خمينى‌، قم، ‌دفتر انتشارات اسلامى، چاپ ہشتم، ۱۳۹۲ق.
  • علوی، عادل، عقائد المؤمنین، قم، دارالذخائر، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
  • کلینی، محمد بن ‌یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌ اکبر غفارى و محمد آخوندى، تہران، دار الكتب الإسلاميۃ، چاپ چہارم، ۱۴۰٧ق‏.
  • گذشتہ، ناصر، «اصول دین»، دانشنامہ جہان اسلام، ج۱، تہران، مؤسسہ دایرۃ المعارف الفقہ الاسلامی، ۱۳٧۴ش.
  • مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقاید، تہران، امیر کبیر، چاپ ہجدہم، ۱۳۸۴ش.
  • مطہری، مرتضی، مجموعہ آثار، تہران، صدرا، ۱۳۹۰ش/۱۴۳۲ق.
  • مؤسسہ دایرۃ المعارف فقہ اسلامی، فرہنگ فقہ مطابق مذہب اہل بیت علیہم السلام، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.ہ