نجاست
فائل:رساله عملیه.jpg | |
نماز | |
---|---|
واجب نمازاں | یومیہ نمازاں • نماز جمعہ • نماز عید • نماز آیات • نماز میت |
مستحب نمازاں | نماز تہجد • نماز غفیلہ • نماز جعفر طیار • نماز امام زمانہ • نماز استسقاء • نماز شب قدر • نماز وحشت • نماز شکر • نماز استغاثہ • ہور نمازاں |
ہور عبادات | |
روزہ • خمس • زکات • حج • جہاد امر بالمعروف تے نہی عن المنکر • تولی • تبری | |
احکام طہارت | |
وضو • غسل • تیمم • نجاست • مطہرات | |
مدنی احکام | |
وکالت • وصیت • ضمانت • کفالت • ارث | |
عائلی احکام | |
شادی بیاه • متعہ • تعَدُّدِ اَزواج • نشوز طلاق • مہریہ • رضاع • ہمبستری • استمتاع | |
عدالدی احکام | |
قضاوت • دیّت • حدود • قصاص • تعزیر | |
اقتصادی احکام | |
خرید تے فروخت (بیع) • اجارہ • قرضہ • سود | |
ہور احکام | |
حجاب • صدقہ • نذر • تقلید • کھانے پینے دے آداب • وقف • اعتکاف | |
متعلقہ موضوعات | |
بلوغ • فقہ • شرعی احکام • توضیح المسائل واجب • حرام • مستحب • مباح • مکروہ | |
نجس اک فقہی اصطلاح اے تے انہاں چیزاں اُتے اطلاق ہُندا اے جو شریعت دی نگاہ وچ ناپاک (غیرطاہر) ہون۔ اوہ چیزاں جو نجس شمار ہُندیاں نيں، انہاں دی دو قسم نيں: اک اوہ چیزاں جو اصالدا نجس ہیس (نجاست دہگانہ) جنہاں نوں عین نجس کہیا جاندا اے ؛ جدوں کہ دوسری قسم اوہ چیزاں نيں جو خود توں تاں پاک نيں لیکن کسی نجس چیز دے نال ملنے دی وجہ توں نجس ہوئے گئیاں نيں جنہاں نوں اصطلاح وچ (مُتَنَجِّس) کہیا جاندا اے۔ نجاست دے بارے وچ مختلف تکلیفی تے وضعی احکام پائے جاندے نيں؛ مثلا ایہ کہ انہاں دا کھانا پینا حرام اے یا ایہ کہ نمازگزار دا لباس نجس نہ ہوئے وغیرہ۔
مفہوم شناسی
[سودھو]فقہ دی اصطلاح وچ نجس انہاں چیزاں نوں کہیا جاندا اے جو شرعی طور اُتے پاک نئيں نيں۔حوالےدی لوڑ؟اسی لئے انہاں دے بارے وچ کچھ احکام دی رعایت کرنا مسلماناں اُتے لازم اے ؛ جداں نجس چیز دا کھانا حرام اے ۔حوالےدی لوڑ؟نجس دا معنی طاہر تے ناپاک دا متضاد اے گندگی دا متضاد نئيں ايسے لئے ممکن اے کہ اک چیز گندی ہوئے تے شرعی لحاظ توں پاک ہوئے یا اس دے برعکس اک چیز صاف ہوئے لیکن شرعی اعتبار توں نجس ہو۔حوالےدی لوڑ؟
یہ لفظ؛ "نَجِس"، "نَجَس" تے "نَجْس" تن طریقےآں توں استعمال ہويا اے۔[۱] لیکن "نَجَس" دا لفظ صرف دس عین نجاست دے لئی استعمال ہُندا اے لیکن "نَجِس" اعیان نجسہ دے لئی وی تے انہاں چیزاں دے لئی وی استعمال ہُندا اے جو متنجس ہون۔ [۲]
یہ لفظ قرآن وچ صرف اک بار استعمال ہويا اے جس وچ مشرکاں نوں اس لفظ دے نال یاد کيتا گیا اے: یا أَیہا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکونَ نَجَسٌ فَلَا یقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِہمْ ہٰذَا۔۔۔[۳] ترجمہ:اے ایمان والو! مشرکین ناپاک نيں سو اوہ اس سال (سنہ ۹ ہجری) دے بعد مسجد الحرام دے نیڑے نہ آنے پاواں۔[نوٹ ۱]
عین نجس تے متنجس
[سودھو]وہ چیز جس دی نجاست ذاتی ہوئے عین نجس کہلاندی اے ؛ یعنی جدوں تک اس چیز دی ذات باقی اے نجاست وی باقی اے جداں سور، کتا تے خون وغیرہ دس چیزاں نيں جنہاں دی ذات ہی نجس اے تے انہاں نوں دس نجاست کہلاندے نيں۔
مذکورہ دس نجاست دے علاوہ باقی اشیاء ذاتی طور اُتے تاں پاک تے طاہر نيں لیکن جے نجاست وچوں کسی اک دے نال اس طرح ملاقات کرے کہ اک دی رطوبت دوسرے وچ منتقل ہوئے جائے تاں ایہ طاہر تے پاک چیز وی نجس ہوئے جاندی اے مثلا خون توں آلودہ ہتھ، اس چیز نوں متنجس کہیا جاندا اے۔
عین نجس تے متنجس وچ اہم ترین فرق ایہ اے کہ عین نجس ہرگز پاک نئيں ہوئے سکدا؛ لیکن متنجس چیز مطہرات دے استعمال توں دوبارہ پاک تے طاہر ہوئے سکدی اے۔[۴]
دس نجاست
[سودھو]شیعہ فقہ دے مطابق کچھ چیزاں ایسی نيں جنہاں دی نجاست ذاتی اے ؛ یعنی ہر حال وچ اوہ نجس نيں تے انہاں نوں پاک نئيں کيتا جاسکدا اے۔ جداں سور، کتا تے خون وغیرہ۔ انہاں نوں عین نجاست کہیا جاندا اے اکثر شیعہ فقہاء دس چیزاں نوں عین نجس قرار دیندے نيں جنہاں نوں اعیان نجسہ یا عین نجاست کہیا جاندا اے۔
خون | پیشاب | پاخانہ | مَنی | مردار | کتا | سور | کافر | شراب | فُقّاع |
۱۔ خون
[سودھو]انسان تے ہر اس حیوان دا خون نجس اے خون جہندہ رکھدا اے۔[۵] پس ایداں دے جانوراں مثلاً مچھلی تے مچھر دا خون جو اچھل کر نئيں نکلدا پاک اے۔[۶] لیکن اہل سنت وچوں مالکی،شافعی تے حنفی تمام حیواناں توں جاری ہونے والے خون نوں نجس سمجھدے نيں چاہے خون جہندہ رکھدا ہوئے یا نہ رکھدا ہوئے۔[۷]
۲-۳۔پیشاب تے پاخانہ
[سودھو]انسان تے ہر اس حیوان دا پیشاب (بول) تے پاخانہ (غائط) نجس اے جو حرام گوشت تے خون جہندہ رکھدا ہوئے۔ لیکن حرام گوشت پرندے جداں "کوا" دا پاخانہ نجس ہونے وچ اختلاف نظر اے۔ ۔[۸] لیکن شافعی تے حنفی حلال گوشت حیوانات دے پاخانے نوں وی نجس سمجھدے نيں لیکن پرندےآں دے بارے وچ کچھ تے تفصیل دے قائل نيں۔[۹]
۴۔ منی
[سودھو]انسان تے خون جہندہ رکھنے والے تمام حیوانات دی مَنی نجس اے۔[۱۰]
اہل سنت دے درمیان منی دی نجاست مودر اختلاف اے شافعی تے حنبلی اسنوں پاک سمجھدے نيں۔[۱۱]
۵۔ مردار
[سودھو]خون جہندہ رکھنے والے تمام حیوانات دی لاش نوں مردار یا میتہ کہیا جاندا اے تے نجس اے۔ مردہ انسان دا بدن وی غسل میت دینے توں پہلے نجس اے تے موت واقع ہونے دے بعد توں بدن دے ٹھنڈا ہونے تک انسان دی لاش دے نجس ہونے دے بارے وچ ففہاء دے درمیان اختلاف پایا جاندا اے [۱۲]؛ اوہ حلال گوشت حیوانات جنہاں نوں شریعت دے مطابق ذبح کيتا گیا ہوئے اوہ پاک نيں۔ لیکن جے حلال گوشت جانوراں نوں شریعت دے مطابق ذبح نہ کيتا گیا ہوئے تاں انہاں دا گوشت، کھل، ہڈی تے ایداں دے جانور توں بننے والی جیلاٹین نجس نيں۔ لہذا غیر مسلم ملکاں وچ تیار ہونے والی چمڑے دی چیزاں بھانويں حلال گوشت جانوراں؛ جداں گائے ای بھیڑ وغیرہ دے چمڑے توں ہی کیوں نہ بنائی گئی ہون، نجس نيں کیونجے انہاں نوں شریعت دے مطابق ذبح نئيں کيتا گیا اے۔[۱۳]
بعض حرام گوشت حیوانات جنہاں نوں جے شریعت دے مطابق ذبح کیتے جاواں تاں اوہ انہاں دی کھل تے بال وغیرہ پاک ہونگے ورنہ نجس نيں۔[۱۴]
٦-٧۔ کتا تے سور
[سودھو]خشدی ميں رہنے والے کتا تے سور دے تمام اعضاء حتی لعاب دہن وی نجس اے۔[۱۵]
اہل سنت وچوں مالکی, تمام زندہ حیوانات حتی کتے تے سور نوں پاک جاندے نيں جدوں کہ حنفی صرف خنزیر نوں نجس جاندے نيں۔[۱۶]
۸۔ کافر
[سودھو]فقہ وچ جس کافر دی نجاست دی گل ہُندی ہی اس توں مراد غیر مسلمان نيں۔ شیعہ فقہاء ست گروہ نوں کافر تے نجس (البتہ بعض موارد وچ اختلاف دے نال) سمجھدے نيں:
- خدا دا منکر
- مشرکین (یعنی اوہ لوک جو خدا دے لئی کسی نوں شریک قرار دیندے نيں۔)
- ضروریات دین نوں جاندے ہوئے انہاں وچوں کسی اک دا جان بجھ کر انکار کرنے والا
- اوہ لوک جو حضرت محمدؐ دی نبوت نوں قبول نہ کردے ہون۔
- اوہ لوک جو ائمہ معصومینؑ نوں گالی گلوچ کردے ہاں یا انہاں نال دشمنی رکھدے ہاں؛ جداں خارجی تے ناصبی۔
- غالی (یعنی اوہ لوک جو ائمہؑ وچوں کسی اک نوں خدا قرار دے خدا دا انہاں وچ حلول کرنے دا عقیدہ رکھے۔
- تحریف شدہ آسمانی ادیان دے مننے والے جداں یہودی تے عیسائی (البتہ اس بارے وچ اختلاف نظر پایا جاندا اے )[۱۷]
۹۔ شراب
[سودھو]شیعہ فقہاء دی نظر وچ شراب تے ہر اوہ مایع چیز جو خود توں مایع ہوئے تے انسان نوں مست کرے تاں نجس اے۔[۱۸] تے انہاں دا کھانا پینا حرام اے۔[۱۹]
طبی تے صنعتی الکل دی نجاست دے بارے وچ اختلاف نظر پایا جاندا اے۔[۲۰]
انگور تے اس دا رس ابلنے دے بعد دوتہائی حصہ سُک نہ جائے تب تک نجس اے چاہے خوبخود ابلنے لگے یا حرارت دے ذریعے ابالا جائے ايسے طرح مست کنندہ ہوئے یا نہ ہوئے ہر صورت وچ نجس اے۔[۲۱]
۱۰۔ فقاع
[سودھو]فُقّاع یا جَو دا پانی وی نجس اے۔[۲۲]
دوسرے موارد
[سودھو]بعض فقہاء ہور موارد نوں وی نجس جاندے نيں:
- حرام طریقے توں جنب ہونے والے شخص دا پسینہ۔[۲۳]
- اس حلال گوشت حیوان دا پسینہ جو انسان دا پاخانہ کھانے دا عادی بن چکيا ہوئے ۔[۲۴]
اہل سنت قے نوں وی نجس سمجھدے نيں۔ [۲۵] وذی تے مذی نوں حنفی، مالکی تے شافعی جدوں کہ انسان تے حرام گوشت حیوان دی وذی تے مذی نوں حنبلی نجس سمجھدے نيں۔[۲۶]
پاک چیزاں دا نجس ہونا
[سودھو]ان دس نجاست دے علاوہ باقی تمام چیزاں خود توں پاک نيں؛ لیکن جے ایہ پاک چیزاں انہاں دس نجاست وچوں کسی توں ملیاں تاں اوہ پاک چیز وی نجس ہوئے گی تے ایسی صورت وچ اس نجس ہونے والی چیز نوں متنجس (یعنی اوہ چیز جو نجس ہوئی اے۔) کہیا جاندا اے۔ البتہ نجاست اس صورت وچ منتقل ہوئے گی کہ عین نجس توں تری پاک چیز تک پہنچی ہو؛ جداں خون آلودہ ہتھ۔ لہذا جے خشک چیز کتے دے جسم توں لگ جائے تاں اوہ چیز نجس نئيں ہوئے گی۔ نجس شدہ چیز نوں مطہرات دے ذریعے توں پاک کيتا جاسکدا اے (یعنی انہاں توں نجاست نوں دور کيتا جائے) تاں ایہ چیز فیر توں پاک ہوئے گی۔ مثلا جس کپڑے اُتے خون لگیا اے جے اسنوں شرعی طریقے توں پانی دے ذریعے دھویا جائے تاں دوبارہ توں اوہ کپڑا پاک ہوئے گا۔[۲۷] جس طرح توں عین نجس توں نجاست منتقل ہُندی اے ايسے طرح نجس ہونے والی چیز (متنجس) توں وی نجاست منتقل ہوسکدی اے یعنی جو چیز نجس ہوئی اے اوہ کِسے پاک چیز توں (اس طرح سے) لگ جائے کہ تری تے رطوبت اس توں پاک چیز تک متنقل ہوجائے تاں پاک چیز نجس ہوئے گی۔[۲۸] بھانويں فتوے دے مطابق تیسرے واسطے توں نجس ہونے والی متنجس چیز کسی تے چیز نوں نجس نئيں کرسکدی اے۔[۲۹]
احکام نجاست
[سودھو]فقہ وچ نجاست دے بارے وچ بعض احکام پائے جاندے نيں جنہاں وچوں اہم احکام مندرجہ ذیل نيں:
- نجس ہونے والی چیزاں نوں پاک کرنے توں مربوط قواعد دے مطابق دس نجاست ذاتی طور اُتے نجس نيں تے انہاں نوں پاک نئيں کيتا جاسکدا اے لیکن جو جو چیز نجس ہوئی اے اسنوں مطہرات وچوں کسی دے ذریعے توں دوبارہ پاک کيتا جاسکدا اے۔
- نجاست کھانا حرام اے۔ لیکن نجس ہونے والی چیز نوں پاک کرنے دے بعد کھایا جاسکدا اے۔
- نجاست دا کھانا حرام اے۔
- نماز یا طواف دے وقت بدن تے لباس دا نجاست توں پاک ہونا ضروری اے۔
- وضو تے غسل دا پانی پاک ہونا چاہیے۔
- قرآن تے مسجد نوں نجس کرنا حرام اے تے انہاں نوں فوری طور اُتے پاک کرنا واجب اے۔ [۳۰]
شیعہ تے اہل سنت مذاہب وچ نجاست دا تقابلی جایزہ
[سودھو]شیعہ تے اہل سنت مذاہب دے درمیان نجاست دے احکام وچ کچھ تفاوت پایا جاندا اے اوہ درج ذیل نيں:
عنوان | شیعہ | مالکی | شافعی | حنفی | حنبلی |
---|---|---|---|---|---|
کتا تے سور | نجس اے | نجس نئيں اے | نجس اے | نجس اے | نجس اے |
جس برتن وچ کتے دا لعاب دہن گرا ہوئے اس دی تطہیر دے لئی | اک مرتبہ خاک مالی تے دو مرتبہ پانی دے نال دھویا جائے | تعبدی طور اُتے ست مرتبہ پانی دے نال دھویا جائے | اک مرتبہ خاک مالی تے 6 مرتبہ پانی دے نال دھویا جائے | --- | اک مرتبہ خاک مالی تے 6 مرتبہ پانی دے نال دھویا جائے[۳۱] |
جس برتن وچ سور دا لعاب دہن گرا ہوئے اسنوں پاک کرنے دے لئی | ست مرتبہ پانی توں دھونا | تعبدی طور اُتے ست مرتبہ پانی توں دھویا جائے | اک مرتبہ خاک مالی تے 6 مرتبہ پانی دے نال دھویا جائے | --- | اک مرتبہ خاک مالی تے 6 مرتبہ پانی دے نال دھویا جائے[۳۲] |
مردار | مسلمان میت غسل میت توں پہلے، نجس تے غسل میت دے بعد پاک ہوئے جاندی اے | انسان دی میت پاک اے | انسان دی میت پاک اے | انسان دی میت نجس اے تے غسل میت توں پاک ہوئے جاندی اے | انسان دی میت پاک اے [۳۳] |
شہید دا خون | نجس اے | پاک اے | پاک اے | پاک اے | پاک اے۔[۳۴] |
منی | انسان تے خون جہندہ رکھنے والے حیوان دی منی نجس اے | انسان تے مطلقا ہر حیوان دی منی نجس اے | انسان تے ہر حیوان دی منی نجس اے سوائے کتا تے سور دی منی، | --- | انسان تے حلال گوشت حیوانات دی منی پاک اے۔[۳۵] |
پیپ | پاک اے | نجس اے | نجس اے | نجس اے | نجس اے۔[۳۶] |
حیوانات دا فضلہ | صرف خون جہندہ رکھنے والے حرام گوشت حیوانات دا فضلہ نجس اے بقیہ حیوانات دا فضلہ پاک اے | حلال گوشت حیوانات دا فضلہ پاک تے خون جہندہ رکھنے والے حرام گوشت حیوانات دا فضلہ نجس اے | تمام حیوانات دا فضلہ نجس اے | غیر پرندگان ہور پرندےآں دا فضلہ جدوں زمین اُتے گرا ہويا ہوئے یا ہويا وچ ہوئے تاں نجس اے بقیہ حیوانات دا فضلہ پاک اے | حلال گوشت حیوانات دا فضلہ پاک جدوں کہ حرام گوشت خون جہندہ رکھنے والے حیوانات دا فضلہ نجس اے [۳۷] |
قے | پاک اے | نجس اے | نجس اے | نجس اے | نجس اے۔[۳۸] |
مذی تے وذی | پاک اے | نجس اے | نجس اے | نجس اے | جے حلال گوشت حیوان توں خارج ہوئے تاں پاک اے لیکن جے حرام گوشت حیوان توں خارج ہوئے تاں نجس اے [۳۹] |
حیوان دا جھوٹھا | کتا تے سور دا جھوٹھا نجس اے بقیہ حیوانات تے انسان دا پاک اے | تمام حیوانات تے انسان دا جھوٹھا پاک اے | کتا تے سور دا جھوٹھا نجس اے تے بقیہ پاک اے | کتا، سور، شرابخوار، چوہا کھادی ہوئی بلی تے وحشی حیوانات دا جھوٹھا نجس تے بقیہ پاک اے | کتا تے سور دا جھوٹھا نجس تے بقیہ پاک اے [۴۰] |
متعلقہ صفحات
[سودھو]نوٹ
[سودھو]- ↑ اس آیہ وچ "نجس" دا لفظ حکمِ شرعی دی طرف اشارہ کردا اے یا مشرکین دی باطنی پلیدی دی طرف، اس وچ اختلاف نظر پایا جاندا اے۔:(محمد حسن زمانی، طہارت و نجاست اہل کتاب و مشرکان در فقہ اسلامی، قم: دفتر تبليغات اسلامی حوزہ علميہ قم، 1378)
حوالے
[سودھو]- ↑ طریحی، مجمع البحرین، تحقیق:سید احمد حسین، ج ۴،ص۱۱۰، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، تہران، ۱۳٧۵ ش؛ فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ج ۲،ص۲۵۳،دار الاحیاء التراث العربی، بیروت۔
- ↑ جزیری, الفقہ علی المذاہب الاربعہ، ج۱، ص٦۸
- ↑ سورہ توبہ آیہ 28
- ↑ طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، تہران، ص۵۵؛ امام خمینی، تحریر الوسیلہ، ص۱۰٧ – ۱۰۲
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۹٦۔
- ↑ رسالہ توضیح المسائل مراجع، م۹٦
- ↑ جزیری، الفقہ علی المذاہب الاربعہ، ج۱، ص٧۳
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۸۴۔
- ↑ جزیری, الفقہ علی المذاہب الاربعہ، 1419ھ ج۱، ص٧۴
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۸٧
- ↑ جزیری، الفقہ علی المذاہب الاربعة، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص٧۵
- ↑ طباطبایی حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۳۳٦۔
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۸۸
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱،ص۴٦۱ و ۵٧۰٫
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۰۵
- ↑ جزیری, الفقہ علی المذاہب الاربعہ، ج۱، ص٧۲
- ↑ راشدی، رسالہ توضیح المسائل نہ مرجع، ص٧۱ – ٧۳، پیام عدالت، چاپ اول، ۱۳۸۵ ش۔
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱،ص۸۰م ۱۱۱٫
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱،ص۸۱؛ آیت اللہ زنجانی:اگر کوئی مایع دی زیادہ مقدار مست کرنے والی ہوئے تاں اس دی کم مقدار وی نجس اے ؛ آیت اللہ بہجت (رہ): شراب تے ہر اوہ چیز جس دی زیادہ مقدرا مست کردی ہوئے تے اوہ خود توں مایع ہوئے تاں نجس تے اس دا کھانا پینا حرام اے بھانويں اس دی مقدار کم تے مستی بوہت گھٹ ہی کیوں نہ ہوئے۔
- ↑ ۔ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱، ص۸۰ و۸۱،م ۱۱۲
- ↑ ۔ الطباطبائی الیزدی، سید محمد کاظم؛ العروۃ الوثقی، تہران، المکتبۃ العلمیۃ الإسلامیۃ، بیتا، المجلد الاوّل،ص۵۵۔
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۱۵
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۱٦
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۲۰
- ↑ جزیری، الفقہ علی المذاہب الاربعة، ۱۴۱۹ھ ج۱، ص٧٦
- ↑ مغنیہ، محمد جواد، الفقہ على المذاہب الخمسۃ، ج 1، ص 24 – 27، دار التیار الجدید، دار الجواد، بیروت، چاپ دہم، 1421ق۔
- ↑ طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، المکتبة العلمیة الإسلامیة، ص۵۵؛ امام خمینی، تحریر الوسیلہ، ص۱۰٧-۱۰۲
- ↑ حائری بیارجمندی، مدارک العروة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۱۹۰
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج۱،ص۸۸ با استفادہ از سؤال ۱٧٦۹ (سایت اسلام کوئست:۱٧۵۴)
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، م۱۳۵ و م۹۰۰
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲۴
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲۴
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲۴
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲۴
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲۵
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲۵
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲٦
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲٦
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲٦
- ↑ الفقہ علی المذاہب الخمسہ، ج۱، ص۲٧
منابع
[سودھو]- الفقہ علی المذاہب الاربعہ، عبدالرحمان جزیری، دارالثقلین، بیروت
- توضیح المسائل مراجع، دفتر انتشارات اسلامی
- الشہید الاول (محمد بن جمال الدین مکّی العاملی)؛ الروضہ البہیہ فی شرح اللمعۃ الدمشقیہ، بیروت – لبنان،دار احیاء الثراث الإسلامی
- مشفقی پور، محمد رضا؛ روشی نوین در بیان احکام، تہران، مؤسسہ فرہنگی انتشاراندی راستان، چاپ اول ۱۳٧٦
- طریحی، مجمع البحرین، تحقیق:سید احمد حسین، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، تہران، ۱۳٧۵ ش؛
- فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط،دار الاحیاء التراث العربی، بیروت۔
- الطباطبائی الیزدی، سید محمد کاظم؛ العروۃ الوثقی، تہران، المکتبۃ العلمیۃ الإسلامیۃ، بیتا
- بیارجمندی، یوسف، مدارک العروہ، بیتا، چاپ نعمان، نجف اشرف
- رسالہ توضیح المسائل نہ مرجع، تدوین و تطبیق راشدی
|