ام فروہ بنت قاسم بن محمد بن ابی بکر
ام فروہ زوجہ امام محمد باقر(ع) فاطمہ یا قریبہ | |
---|---|
آرامگاه | جنت البقیع، امام صادق (ع) دے پہلو وچ |
محل زندگی | مدینہ |
ام فروہ بنت قاسم بن محمد بن ابی بکر، امام محمد باقر علیہ السلام دی زوجہ تے امام جعفر صادق علیہ السلام دی والدہ نيں۔ آپ اک نیک خاتون سن تے آپ دے والد قاسم امام سجاد علیہ السلام دے مورد اطمینان اصحاب وچوں سن ۔ ام فروہ نوں انہاں دی وفات دے بعد مدینے دے بقیع نامی قبرستان وچ انہاں دے بیٹے امام صادق ؑ دے پہلو وچ دفن کيتا گیا۔ انہاں دا شمار روات حدیث وچ کیتا گیا اے۔
تعارف
[سودھو]ام فروہ حضرت امام صادق ؑ دی والدہ تے حضرت امام محمد باقر ؑ دی زوجہ سن۔ انہاں دے والد دا ناں قاسم بن محمد بن ابی بکر سی۔[۱] اوہ حضرت امام سجاد ؑ دے مورد اطمینان اصحاب وچوں شمار ہُندے سن [۲] تے اہل حجاز دے فقیہ دے ناں توں شہرت رکھدے سن ۔[۳] ۔
ام فروہ دا ناں فاطمہ یا قریبہ تے کنیت ام فروہ یا ام قاسم سی۔[۴] ام فروہ دی والدہ دا ناں اسماء بنت عبد الرحمن بن ابو بکر سی۔[۵] حضرت امام جعفر صادق ؑ دا سلسلہ نسب دو طریق یعنی ام فروہ تے انہاں دی والدہ دے ذریعے ابوبکر تک پہنچنے دی وجہ توں اس قول ولدنی ابو بکر مرتین یعنی وچ ابو بکر توں دو بار متولد ہويا ہون، نوں حضرت امام جعفر صادق ؑ توں منسوب کيتا جاندا اے۔
ولدنی ابو بکر مرتین دی حقیقت
[سودھو]- شیعہ مآخذ وچوں اربلی نے کشف الغمہ وچ ولدنی ابوبکر مرتین دے لفظاں امام جعفر صادق دے حوالے توں نقل کيتے اے:
- عبد العزیز جنابذی کہندے نيں : ابو عبد اللہ جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن أبى طالب عليہم السلام الصادق نيں، انہاں دی والدہ ام فروہ اے تے انہاں دا ناں قریبہ بنت قاسم بن محمد بن ابی بکر اے تے ام فروہ دی والدہ دا ناں اسماء بنت عبد الرحمن بن ابی بکر صدیق اے۔ ايسے وجہ (یعنی ماں تے نانی دی طرف توں ابو بکر تک نسب پہنچنے دی وجہ) توں جعفر صادق نے کہیا :ولقد ولدنی ابو بکر مرتین۔سائیٹ غلطی: بند کردا </ref> ؛ <ref> دا گھاٹا ٹیگ
ایہ روایت کسی سند دے بغیر مرسلہ صورت وچ منقول اے کیونجے
- عبد العزیز جنابذی 524 ھ وچ پیدا تے 611 ھ وچ فوت ہويا۔[۶] اس نے سند دے بغیر امام جعفر صادق توں نقل کيتا اے لہذا ایہ روایت مرسلہ اے۔
- ایہ سنی مسلک اُتے کار بند سی۔ اس دی واضح دلیل کشف الغمہ دی روایت وچ جنابذی دی طرف توں ابو بکر دے لئی لفظ صدیق دا استعمال کرنا اے جدوں کہ شیعہ حضرات دے نزدیک ایہ لقب حضرت علی ؑ توں مخصوص اے۔ ہور ذہبی دا اسنوں اپنے شیوخ وچوں شمار کرنا اس دی تائید کردا اے۔[۷]
- کشف الغمہ دے علاوہ شیعہ دے ہور مصادر وچ اس دا تذکرہ موجود نئيں اے۔
- اہل سنت مآخذ وچ ذہبی، مزی تے ابن عساکر نے اسنوں نقل کيتا اے لیکن
- ذہبی نے اسنوں کسی سند دے بغیر ذکر کيتا اے۔[۸]
- مزی نے رہتل الکمال وچ سند دے نال ذکر کيتا اے۔[۹] لیکن اس سند وچ حفص بن غیاث مذکور اے جس دی روایات نوں کتاب تعدیل و تراجیح وچ قبول نئيں کيتا گیا اے۔[۱۰]
- ابن عساکر اسنوں اس اسماعیل بن محمد بن فضل توں نقل کردا اے [۱۱] کہ جس دے متعلق ذہبی نے کہیا اے کہ ابن عساکر نے جدوں اسماعل نوں دیکھیا تاں اوہ بوڑھا ہوئے چکيا سی تے اس دا حافظہ چنگا کم نئيں کردا تھا[۱۲] ہور ابن عساکر دی سند وچ معاذ بن مثنی اے جس دی عدالت احمد بن حنبل دے نزدیک ساقط اے۔[۱۳] ۔
پس انہاں وجوہات دے پیش نظر اس روایت کيتی بنا اُتے ایہ نئيں کہیا جا سکدا کہ امام جعفر صادق اپنے نسب وچ ابوبکر دا ناں دو دفعہ آنے دی وجہ توں فخر کيتا کردے سن ۔
فضائل
[سودھو]امام صادق ؑ اپنی والدہ دے بارے وچ فرماندے نيں: میری والدہ مؤمنہ، متقی تے اک نیک خاتون سن تے خدا نیک لوکاں نوں دوست رکھدا اے۔[۱۴] مسعودی نے انہاں نوں اپنے زمانے دی پرہیزگار ترین خواتین وچوں شمار کيتا اے۔[۱۵] مامقانی نے وی انہاں نوں متقی تے اک نیک صالح خاتون کہیا اے۔[۱۶]ام فروہ دے فضائل اس قدر سن کہ بعض نے امام صادق ؑ نوں انہاں دی والدہ دے انہاں فضائل دی بنا اُتے ابن المکرمہ کہیا اے۔[۱۷]
نقل حدیث
[سودھو]برقی نے ام فروہ نوں حضرت امام صادق ؑ دے راویاں وچوں شمار کيتا اے۔[۱۸] مسعودی دے بقول ام فروہ علی بن الحسین توں روایت نقل کردیاں نيں[۱۹] ہور مامقانی نے انہاں دی وثاقت دی تائید کيتی اے۔[۲۰]
امام صادق ؑ فرماندے نيں: میری والدہ میرے والد توں نقل کردیاں نيں کہ اے ام فروہ! وچ دن تے رات وچ ہزار بار اپنے شیعاں دے لئی خدا توں انہاں دے گناہاں دی طلب مغفرت کردا ہاں کیونجے اسيں مشکلات تے مصائب دے مقابلے وچ صبر کردے نيں جنہاں دے ثواب دا سانوں علم ہُندا اے جدوں کہ ساڈے شیعہ کسی علم دے بغیر صبر کردے نيں۔[۲۱]
ام فروہ دی اک کنيز سعیدہ دے ناں توں سی جو اپنے فضل تے عبادت دی وجہ توں مشہور سی۔[۲۲]
مجلس عزائےامام حسین ؑ
[سودھو]شاعرِ اہل بیت ابو محمد سفیان بن مصعب عبدی نقل کردا اے کہ اک دن وچ حضرت امام جعفر صادق ؑ دی خدمت وچ سی۔ امامؑ نے میرے توں حضرت امام حسین ؑ دی مصیبت دے بارے وچ اشعار پڑھنے دا تقاضا کيتا۔ اس توں پہلے کہ میں اشعار دا آغاز کراں، امام جعفر صادق نے فرمایا: ام فروہ نوں کہو کہ اوہ آئے تے اپنے جد اُتے نازل ہونے والے مصائب نوں سنے۔ ام فروہ آئیاں تے پردے دے پِچھے تشریف فرما ہوئیاں تاں امام نے فرمایا: ہن ساڈے لئے اشعار پڑھو۔[۲۳]
مقام دفن
[سودھو]ام فروہ نوں مدینے وچ موجود قبرستان بقیع وچ اپنے بیٹے امام جعفر صادق ؑ دے پہلو وچ دفن کيتا گیا اے۔[۲۴]
حوالے
[سودھو]- ↑ مفید، ۱۳۸۰ه.ش.ص۵۲٦.
- ↑ الأنوار البہیہ،ص:۲۲۹
- ↑ بحار الأنوار، المجلسی، ج۴۲،ص:۱٦۲
- ↑ کافی،ج۱، ص۴٧۲
- ↑ الکلینی، ۱۳۸۸، ج۱،ص۳۹۳، باب مولد أبی عبد اللہ جعفر بن محمد علیہ السلام
- ↑ ذہبی، سیر اعلام النبلاء ج 22 ص31۔
- ↑ ذہبی، سیر اعلام النبلاء ج 22 ص31۔
- ↑ سیر أعلام النبلاء، ج ٦،ص۲۵۵
- ↑ رہتل الکمال،المزی، ج۵، ص٧۱
- ↑ التعدیل و الترجیج، ج۱، ص۵۱۳
- ↑ تریخ مدینہ دمشق، ج۴۴، ص۴۵۳-۴۵۴
- ↑ سیر اعلام النبلاء،ج۲۰،ص۸٦
- ↑ المقصد الأرشد فی ذکر اصحاب الامام احمد، ج۳، ص۳۵
- ↑ کافی،ج۱،ص۴٧۲.
- ↑ مسعودی، ص۱۵۲
- ↑ مامقانی، ج۳، ٧۳
- ↑ رجال الکشی، ص:۲۱۲.الأنوار البہیہ، ص۲۲۹
- ↑ برقی، ص٦۲
- ↑ مسعودی، ص۱۵۲
- ↑ مامقانی، ج۳، ٧۳
- ↑ کافی، ج۱ص ٧۲۔مسعودی، ص۱۵۳
- ↑ الأنوار البہیہ، ص:۲۳۰ پاورقی۔
- ↑ الغدیر،ج۴،ص:۱٦۸
- ↑ کافی،ج۱، ص۴٧۲
مآخذ
[سودھو]- ابن عساکر، تریخ مدینہ دمشق، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.
- اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمہ، مکتبہ بنی ہاشمی، تبریز، ۱۳۸۱ق.
- برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، رجال برقی، نسخہ خطی، شمار ۱۸/٦۹۵۵، کتابخانہ مرکزی ۴۹ دانشگاه تہران، و انتشارات دانشگاه تہران، شماره۸۵٧، ہمراه رجال ابن داوود، ۱۳۴۲ش.
- ذہبی، محمد بن احمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، مؤسسہ الرسالہ، بیروت، ۱۴۰۵ق.
- شہیدی، سید جعفر، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد (ع)، تہران: دفتر نشر فرہنگ اسلامی، ۱۳۸۴ش.
- قمی، شیخ عباس، انوار البہیہ، مترجم محمدی اشتہاردی، ناصر، قم، ۱۳۸۰ق، چاپ سوم.
- کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی (اختیار معرفہ الرجال)، دانشگاه مشہد، ۱۳۴۸ش
- کلینی، محمد بن یعقوب، اصول الکافی، ج۱، مصصح علی اکبر الغفاری، صححہ و قابلہ الشیخ نجم الدین العاملی، طہران: المکتبہ الاسلامیہ، ۱۳۸۸ق.
- مامقانی، عبدالله بن محمد بن حسن، تنقیح المقال فی علم الرجال، نجف، ۱۳۵۲ق.
- مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۱۰، مؤسسہ الوفاء بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
- مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیہ للامام علی بن ابی طالب، نجف، مکتبہ مرتضویہ، بیتا.
- مفید، الارشاد، ترجمہ و شرح فارسی: محمد باقر ساعدی، تصحیح: محمد باقر بہبودی، بیجا، انتشارات اسلامیہ، ۱۳۸۰ش.
|
|
|