تہذیب الاحکام (کتاب)
موضوع | اعتقادات،احکم،اخلاق، آداب،.... |
---|---|
ناشر | دار التعارف للمطبوعات بیروت لبنان۔ |
متن | [[s:{{{Wikisource}}}|تہذیب الاحکام (کتاب)]] ویکی ماخذ اُتے |
تہذیب الاحکم شیخ الطائفہ دے لقب توں مشہور ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (د۴۶۰ق /۱۰۶۸م) دے حدیثی مجموعے دا نام اے ۔اس کتاب نوں امامیہ دی کتب اربعہ وچوں شمار کیتا جاندا اے ۔شیخ طوسی نے اسنوں الاستبصار توں پہلے لکھیا۔اس مجموعے وچ صرف فقہی احکم توں متعلق احادیث بیان کيتیاں گئیاں نيں۔
تعارف
[سودھو]تہذیب الاحکم نوں شیعہ مسلک دی معتبر حدیثی کتاباں وچوں ہی نئيں بلکہ کتب اربعہ وچوں گنا جاندا اے ۔ہر زمانے وچ علمائے تشیع تے فقہا اس کتاب دی اہمیت دے قائل رہے نيں ۔اس کتاب وچ فقہی احکم توں متعلق اہل بیت اطہار توں مروی روایات نوں ذکر کیتا گیا اے ۔شیخ طوسی نے اس کتاب نوں شیخ مفید دی کتاب المقنعہ دی توضیح وچ لکھیا۔یہ کتاب فقہی روایات دے بیان دے نال نال اصولی،رجالی تے انہاں دے علاوہ مفید ابحاث اُتے مشتمل اے ۔
شیخ طوسی نے اس کتاب وچ اصول دین توں مربوط ابحاث دی طرف اشارہ نئيں کیتا اے بلکہ اول توں لے کے آخر تک فروع دین توں متعلق یعنی طہارت توں کتاب دیات تک دے احکم دے متعلق احادیث آئمہ طاہرین توں ذکر کيتیاں نيں ۔اس کتاب دے عناوین دی ترتیب شیخ مفید دی کتاب المقنعہ دے مطابق اے .شیخ طوسی نے اس کتاب وچ قرآنی آیات ،احادیث متواتر ،قرائن قطعیہ اُتے مشتمل احادیث تے اجماع مسلمین توں استدلال کیتا اے تے اصحاب دے درمیان مشہور روایات نوں وی ذکر کیتا اے ۔ ہور مخالف روایات ، انہاں دی جمع ،روایات دے ضعف سند تے عمل اصحاب نوں وی ذکر کیتا اے ۔ایہ کتاب ۳۹۳ ابواب و ۱۳۵۹۰ احادیث اُتے مشتمل اے .
کتاب دے آخر وچ شیخ طوسی نے مشیخہ ذکر کیتا اے جس وچ انہاں کتاباں دی سند ذکر کيتی اے اے جنہاں توں اس کتاب وچ احادیث نقل ہوئی نيں۔اس مشیخہ دی شروحات لکھی گئی نيں جداں کہ سید ہاشم توبلی نے تنبیہ الاریب وتذکرۃ اللبیب فی ایضاح رجال التہذیب دے نام توں شرح لکھی۔
وقت تالیف
[سودھو]شیخ مفید دے بارے وچ کتاب دے مقدمے ،پہلی جلد تے دوسری جلد دے آغاز وچ "ایده اللہ" دی تعبیر استعمال کرنے توں معلوم ہُندا اے کہ اس کتاب دی تالیف دا کم شیخ مفید دے زمانۂ حیات وچ شروع ہويا تے 413 ھ وچ شیخ مفید دی وفات دے بعد کتاب دے تکمیل ہونے تک جاری رہیا ۔[۱]
غرض تالیف
[سودھو]تہذیب الاحکم دے مقدمے[۲] دے مطابق شیخ دے اک دوست نے شیعہ احادیث دے مآخذاں وچ متعارض روایات دی موجودگی دے متعلق گل کیتیی تے مخالفین دی شدید تنقید تے بعض شیعاں دے جدا ہو جانے دا تذکرہ کیتا تے آپ توں تقاضا کیتا کہ شیخ مفید دی کتاب المقنعہ اُتے اک بسیط شرح لکھی جائے کہ جس وچ ہر مسئلہ دی قطعی ، مستند تے مشہور دلیلاں بیان ہاں ہور باہم مخالف روایات تے انہاں دی جمع دا ذکر وی کیتا جائے تے متعارض احادیث دا ضعف وی بیان ہو ۔پس تہذیب الاحکم حقیقت وچ اس درخواست دے جواب وچ لکھی گئی اے ۔ [۳]
پہلی تالیف
[سودھو]تہذیب الاحکم شیخ طوسی دی پہلی تالیف اے چونکہ اس کتاب وچ کسی جگہ انہاں نے اپنے کسی اثر دا نام نئيں لیا جدوں کہ اس دے برعکس دوسری تالیفات وچ اس تالیف دا نام لیا اے [۴]
استبصار[۵] وچ انہاں دی تحریر دے مطابق تہذیب الاحکم دی تالیف تے انتشار دے بعد استبصار دی تالیف دا کم شروع کیتا اسی طرح العُدّة فی اصول الفقہ وچ انہاں دونے کتاباں دا ذکر کیتا اے ۔[۶] اس توں ظاہر ہُندا اے کہ مذکورہ دونے کتاباں دی تالیف دے بعد عدہ دی تصنیف دا آغاز کیتا .[۷]
تعداد ابواب
[سودھو]شیخ طوسی اپنی کتاب الفہرست[۸] وچ اپنے حالات دے ذیل وچ تہذیب دے ۲۳ ابوابِ اصلی ذکر کردے نيں ہور کہندے نيں کہ استبصار تے نہایہ وی انہی ابحاث اُتے مشتمل نيں لیکن شہادات و اطعمہ و اشربہ تہذیب وچ مستقل عنوان دے تحت بیان نئيں ہوئے نيں جدوں کہ باب زیارات تہذیب وچ صرف ذکر ہويا اے .اس بنا اُتے تہذیب ۲۱ فقہی کتاباں نوں شامل اے ۔
نجف توں چاپ ہونے والی تہذیب الاحکم ۴۰۹ ابواب اُتے مشتمل اے کہ جس وچ تن جلداں دے 28ابواب تکراری نيں تے احادیث دی تعداد۱۳۹۸۸ اے ۔لیکن محدث نوری،[۹] دے مطابق ابواب دی تعداد۳۹۳ تے احادیث دی تعداد ۱۳۵۹۰ اے . ایہ تعداد دا اختلاف حقیقت وچ بعض ابواب نوں مستقل یا غیر مستقل شمار دی وجہ توں پیدا اے ۔
روش تألیف
[سودھو]ابتدائی طور اُتے ایہ کتاب مقنعہ دی اک کامل شرح دے عنوان توں جس وچ قرآن،احادیث متواتر یا قطعی قرائن دے نال احادیث،اجماع تے امامیہ دے درمیان مشہور احادیث تے متعارض احادیث دی تاویل تے ضعف دے بیان کيتی ترتیب دے مطابق لکھی گئی [۱۰]طہارت دی بحث دا بیشتر حصہ اسی طرز اُتے لکھیا گیا ۔کدی کدی متاخرین دی اصطلاح دے مطابق اجماع مرکب ،اقوال مشائخ تے عقلی صورتاں توں وی استناد کیتا گیا اے [۱۱]۔اہل سنت دی احادیث مرسلہ صورت وچ ذکر ہوئی نيں [۱۲] اس کتاب وچ مختلف ابحاث جداں قرآنی، ادبی (صرف ، نحو تے لغت) ہور اصولی ابحاث بہت نمایاں نيں ۔[۱۳]
روش وچ تبدیلی
[سودھو]اس روش دے مطابق کتاب دا حجم بہت ودھ رہیا سی ہور کتاب حدیثی روش توں دور ہو رہی سی لہذا مؤلف نے اپنی روش تحریر تبدیلی اختیار کيتی تے صرف شیعہ دی متعارض احادیث دے ذکر اُتے اکتفا کیتا ۔ پھر ارادہ کیتا کہمقنعہکی ابحاث دا لحاظ کيتے بغیر فقہی احادیث نوں ذکر کراں ایہی وجہ اے کہ پہلی 3 جلداں وچ زیارات دے ابواب دا اضافہ کیتا اے [۱۴] ۔ہس اس بیان ککی روشنی وچ کہیا جا سکدا اے کہ تہذیب الاحکم دو مختلف روشاں دے تحے لکھی گئی اے .[۱۵]
اہمیت
[سودھو]تہذیب الاحکم زیادہ تر فقہی احادیث اُتے مشتمل ہونے دی وجہ توں دوسری کتاباں وچ اک مخصوص حیثیت رکھدی اے ۔
اہم حدیثی کتاباں | مؤلف | متوفا | تعداد احادیث | توضیحات |
---|---|---|---|---|
المحاسن | احمد بن محمد برقی | 274ق | 2604 | مختف عناوین دا مجموعۂ احادیث |
کافی | محمد بن یعقوب کلینی | 329ق | 16000 | اعتقادی ،اخلاقی آداب تے فقہی احادیث |
من لا یحضر الفقیہ | شیخ صدوق | 381ق | 6000 | فقہی |
تہذیب الاحکم | شیخ طوسی | 460ق | 13600 | فقہی احادیث |
الاستبصار فیما اختلف من الاخبار | شیخ طوسی | 460ق | 5500 | اھادیث فقہی |
الوافی | فیض کاشانی | 1091ق | 50000 | حذف مکررات دے نال کتب اربعہ دی احادیث دا مجموعہ تے بعض احادیث دی شرح |
وسائل الشیعہ | شیخ حر عاملی | 1104ق | 35850 | کتب اربعہ تے اس دے علاوہ ستر ہور حدیثی کتب توں احادیث جمع کيتیاں گئیاں نيں |
بحار الانوار | علامہ مجلسی | 1110ق | 85000 | مختلف موضوعات توں متعلق اکثر معصومین دی روایات |
مستدرک الوسائل | مرزا حسین نوری | 1320ق | 23514 | وسائل الشیعہ دی فقہی احادیث دی تکمیل |
سفینہ البحار | شیخ عباس قمی | 1359ق | 10 جلد | بحار الانوار دی احادیث دی الف با دے مطابق موضوعی اعتبار توں احادیث مذکور نيں |
مستدرک سفینہ البحار | شیخ علی نمازی | 1405ق | 10جلد | سفینۃ البحار دی تکمیل |
جامع احادیث الشیعہ | آیت اللہ بروجردی | 1380ق | 48342 | شیعہ فقہ دی تمام روایات |
میزان الحکمت | محمد ری شہری | معاصر | 23030 | غیر فقہی 564 عناوین |
الحیات | محمد رضا حکیمی | معاصر | 12 جلد | فکری تے عملی موضوعات دی 40 فصل |
فقہی اہمیت
[سودھو]یہ کتاب فقہی اعتبار توں اک فقیہ نوں دوسری کتاباں توں بے نیاز کردی اے ۔[۱۶] جدوں کہ ہور کتب اس خصوصیت توں خالی نيں .[۱۷] ابن طاووس[۱۸] نےکافی و تهذیب نوں فقہی لحاظ توں بزرگترین کتاباں وچوں شمار کیتا اے جدوں کہ علامہ حلّی[۱۹] نے اسنوں علم فقہ دا اصل مآخذ تے اسنوں مقنعہ دے ہمراہ اک بہت وڈا ذخیرہ قرار دتا اے کہ جس توں فقیہ فائدہ حاصل کردا اے۔
فقہی کتاباں وچ شیخ دی تہذیب وچ نظر نوں بعنوان فتوا بہت زیادہ نقل کیتا جاندا اے تے اسکے متعلق بہت بحث و تمحیص کيتی جاندی اے ۔[۲۰] تہذیب وچ شیخ طوسی دے بعض فتاوا دے قائلین بہت کم نيں [۲۱] بلکہ بعض اوقات تو تہذیب تے استبصار دے بعض فتاوا انہاں دی دوسری کتاباں توں باہمی اختلاف رکھدے نيں .[۲۲]
حدیثی اہمیت
[سودھو]تہذیب الاحکم فقہی لحاظ دے علاوہ حدیثی لحاظ توں وی نہایت اہم دی حامل اے ۔ فہارس دی کتب وچ وچ اس دا تعارف کرواندے ہوئے اوہدی اس خصوصیت کيتی جانب اشارہ کیتا جاندا اے ،[۲۳] بعد وچ لکھے جانے والی حدیثی کتب وچ احادیث ذکر کرنے دے بعد اس کتاب نوں بطور اصل ماخذ دے نقل کردے نيں [۲۴]اس کتاب دی بہت زیادہ احادیث ابن طاووس دی کتب وچ دیکھنے نوں ملدی نيں .[۲۵]ابن ادریس[۲۶] نے اوہدی اک قابل توجہ تعداد نوں انتخاب کرکے السرائر سرائر دے آخر وچ ذکر کیتا اے ۔
بعض اخباری علما شیخ طوسی دی العُدّة فی اصول الفقہ[۲۷] ذکر کرنے والی گل دے حوالے توں تہذیب الاحکم دی تمام روایات نوں دوسری کتب اربعہ دی مانند درست تے صحیح مندے نيں ،[۲۸] لیکن اس گل دی جانب توجہ کردے ہوئے کہ شیخ طوسی نے خود تہذیب الاحکم وچ روایات متعارض دے متعلق ضعیف دا حکم بیان کیتا اے ،اخباریاں دا ایہ کہنا درست نئيں اے ۔[۲۹]
ضعف روایت دے اسباب
[سودھو]- حدیث دا ظاہر قرآن و احادیث متواتر دے مخالف ہونا[۳۰]
- علمائے امامیہ دے اجماع دا کسی حدیث اُتے عمل نہ کرنا[۳۱]
- اک راوی دی خبر دا اک یا زیادہ افراد دی خبر توں متعارض ہونا [۳۲]
- کسی حدیث دا آئمہ طاہرین تے یقینی حکم شرعی دے مخالف ہونا [۳۳]
- اضطراب حدیث یعنی راوی کسی حدیث نوں مختلف طرح توں نقل کرے[۳۴]
- اک راوی دا دوسرے راوی توں مختلف روایت نقل کرنا[۳۵]
تہذیب وچ ضعیف روایات دی اقسام
[سودھو]اسناد
[سودھو]شیخ طوسی نے تالیف کيتی روش تبدیل کرنے دے بعد اسناد نوں کتاب وچ اصل مآخذی کتاب دے مصنف دے نام توں شروع کیتا تے اس تک اپنے سلسلے نوں مکمل کرنے دے لئی مشیخہ دے عنوان نوں کتاب دے آخر وچ اضافہ کیتا اے تے اوہدی ہور تفصیل دی صورت وچ اپنی کتاب فہرست دی طرف ارجاع دتا اے [۴۲] ابتدائی طور اُتے ایہ محسوس ہُندا اے کہ شیخ طوسی نے بلا واسطہ کتاب دے راوی توں نقل کیتا اے اس توں حدیث نوں لیا اے لیکن بوہت سارے قرائن توں پتہ چلدا اے کہ شیخ طوسی نے اک واسطے توں یا اک توں واسطےآں دے ذریعے قدیمی کتاباں توں احادیث نقل کيتیاں نيں تے مصادر دے مشہور ہونے دی وجہ توں انہاں دا نام لئے بغیر ذکر کیتا اے ۔
مصادر کتاب
[سودھو]- تہذیب الاحکم دے اہمترین مصادر تے مآخذاں وچوں کلینی دی کافی اے .کلینی دے نام توں شروع ہونے والی احادیث دے علاوہ بہت سی احادیث کلینی دے مشائخ توں کسی واسطے دے بغیر یا کلینی دے واسطے دے نال یاکافی دی اسناد وچ موجود افراد توں احادیث نقلکيتیاں نيں .[۴۳]
- شیخ صدوق دی کتاب من لایحضره الفقیہ دوسرا مآخذ اے .[۴۴]
تہذیب الاحکم تے الاستبصار دا باہمی موازنہ
[سودھو]شیخ طوسی نے تہذیب الاحکم دے بعد کتاب الاستبصار فیما اختلف من الاخبار لکھی اے لیکن استبصار تے تہذیب چند جہت توں آپس وچ مختلف نيں :
- ظاہری طور اُتے متعارض روایات جمع دی گئ نيں لیکن اس کتاب دی ترتیب تہذیب توں کوئی فرق نئيں رکھدی اے .
- اک لحاظ توں استبصار دی تمام روایات تہذیب وچ مذکور ہوئی نيں ۔لیکن دونے کتاباں دی روایات دی اسناد وچ تفاوت موجود اے :
- استبصار دی پہلی جلد وچ 200 توں زیاد احادیث منقول نيں کہ جنکی اسناد مکمل طور اُتے تہذیب وچ ذکر ہوئی اے لیکن استبصار وچ سند دے بغیر ذکر ہوئی نيں [۴۵]
- تہذیب دی پہلی جلد اکثر شیخ مفید توں احادیث منقول نيں جدوں کہ استبصار وچ متعد روات توں مذکور نيں خاص طور اُتے جے شیخ مفید دے طریق وچ کسی قسم دی کمی مثلا واسطہ یا تعدد راویان وغیرہ پایا جاندا اے .[۴۶]
- استبصار دی احادیث دے بیشتر مآخذ اوہی تہذیب الاحکم دے مآخذ نيں تے بہت کم موارد وچ تہذیب دے علاوہ ہور مآخذ آئے .[۴۷]
استبصار وچ توضیح یا تفسیر حدیث تے رفع تعاراض دی روش تہذیب الاحکم دی طرح ہی اے ہر چند اس کتاب وچ تہذیب دی نسبت تعبیراں مختلف استعمال ہوئی نيں ۔[۴۸]
ہور کتب حدیث توں مقائسہ
[سودھو]اہم حدیثی کتاباں | مؤلف | متوفا | تعداد احادیث | توضیحات |
---|---|---|---|---|
المحاسن | احمد بن محمد برقی | 274ق | 2604 | مختف عناوین دا مجموعۂ احادیث |
کافی | محمد بن یعقوب کلینی | 329ق | 16000 | اعتقادی ،اخلاقی آداب تے فقہی احادیث |
من لا یحضر الفقیہ | شیخ صدوق | 381ق | 6000 | فقہی |
تہذیب الاحکم | شیخ طوسی | 460ق | 13600 | فقہی احادیث |
الاستبصار فیما اختلف من الاخبار | شیخ طوسی | 460ق | 5500 | اھادیث فقہی |
الوافی | فیض کاشانی | 1091ق | 50000 | حذف مکررات دے نال کتب اربعہ دی احادیث دا مجموعہ تے بعض احادیث دی شرح |
وسائل الشیعہ | شیخ حر عاملی | 1104ق | 35850 | کتب اربعہ تے اس دے علاوہ ستر ہور حدیثی کتب توں احادیث جمع کيتی گئی نيں |
بحار الانوار | علامہ مجلسی | 1110ق | 85000 | مختلف موضوعات توں متعلق اکثر معصومین دی روایات |
مستدرک الوسائل | مرزا حسین نوری | 1320ق | 23514 | وسائل الشیعہ دی فقہی احادیث دی تکمیل |
سفینہ البحار | شیخ عباس قمی | 1359ق | 10 جلد | بحار الانوار دی احادیث دی الف با دے مطابق موضوعی اعتبار توں احادیث مذکور نيں |
مستدرک سفینہ البحار | شیخ علی نمازی | 1405ق | 10جلد | سفینۃ البحار دی تکمیل |
جامع احادیث الشیعہ | آیت اللہ بروجردی | 1380ق | 48342 | شیعہ فقہ دی تمام روایات |
میزان الحکمت | محمد ری شہری | معاصر | 23030 | غیر فقہی 564 عناوین |
الحیات | محمد رضا حکیمی | معاصر | 12 جلد | فکری تے عملی موضوعات دی 40 فصل |
شروحات تے حواشی
[سودھو]آقا بزرگ طہرانی نے تہذیب الاحکم دی سولہ (16) شرحاں تے ویہہ (20) حاشیاں نوں ذکر کیتا اے [۴۹]
دوسری کتب وچ انہاں دے علاوہ تے کتاباں دے نام وی مذکور ہوئے نيں جداں حواشی شیخ احمد احسائی[۵۰] کتب اربعہ اُتے حواشی میرداماد [۵۱] تے جامع الحواشی.[۵۲]
تہذیب دے مشیخے اُتے یا من لایحضره الفقیہ دے ہمراہ شروح وی لکھی گئياں جداں حدیقۃ الانظار اثر محمدعلی بن قاسم آل کشکول.[۵۳] رسالۃ فی الجمع بین احادیث باب الزیادات من التہذیب جو شیخ احمد احسائی دی تالیف ہور اک طرح دی شرح اے .[۵۴]
ان شروح تے حواشی وچوں صرف ملاذالاخیار کہ جو اثر علامہ مجلسی اے اوہ سولہ (16) جلداں وچ چھپا اے اوہ تہذیب اُتے اک مکمل شرح ھے .[۵۵] اس شرح وچ بوہت سارے مطالب دوسری شروحات مثلا شرح محمدتقی مجلسی و عبداللہ تستری، نقل ہوئے نيں.[۵۶]
ترجمے تے خلاصے
[سودھو]- ترجمۂ تہذیب الاحکم :مترجم محمدتقی گیلانی[۵۷]
- ترجمۂ تہذیب الاحکم:مترجم محمدیوسف گورکانی[۵۸]
- مختصر مزار کتاب التہذیب: اثر محمد جاوجانی[۵۹]
- گزیده تہذیب:(خلاصۂ تہذیب) تالیف محمدباقر بہبودی
- تنبیہ الاریب و تذکرة اللبیب فی ایضاح رجال التہذیب: اثر سید ہاشم بحرانی
- انتخاب الجید من تنبیہات السید: خلاصۂ تہذیب تالیف حسن دمستانی[۶۰]
- رسالہ فی اسانید التہذیب: اثر فخرالدین طُرَیحی[۶۱]
- تصحیح الاسانید: اثر میرزا محمد بن علی اردبیلی (مؤلف جامع الرواة)[۶۲]
- ترتیب اسانید کتاب التہذیب: تالیف آیت اللہ حاج آقاسید حسین طباطبائی بروجردیاہم ترین تالیف اے جس دے خطاط دا نام حسن نوری ہمدانی اے جسکی پہلی تحریر بنام تنقیح اسانید التہذیب چاپ ہوئی اے .
خطی نسخہ جات
[سودھو]- اس دا اصلی ترین خطی نسخہ آپ دے پوتاں آل طاؤوس دے اختیار وچ سی .[۶۳]
- مؤلف دے ہتھ دا لکھیا ہويا نسخہ جسنوں بیٹے نے باپ دے پاس قرآت کیتا اوہ علی بن محمد بیاضی دے پاس سی .[۶۴]
- تہذیب دے پہلے جزو دا خطی نسخہ کتابخانۂ علامہ سید محمدحسین طباطبائی وچ محفوظ سی اس نسخے دے مالکان وچ اک شیخ بہائی دا ہمعصر سی ،شیخ بہائی اسنوں مؤلف دے ہتھ دا لکھیا ہويا سمجھدے سن .[۶۵]
- تہذیب دے بوہت سارے خطی نسخے اسلامی کتابخاناں وچ موجود نيں .[۶۶]
قدیمی ترین نسخہ
[سودھو]تہذیب دا قدیمی ترین خطی نسخہ جس دی تاریخ کتابت : ۵۷۵ اے۔ اوہ ایران دے شہر قم وچ آیت اللہ سید محمد رضا گلپائیگانی دے کتابخانے وچ موجود اے ۔ ایہ نسخہ چوتھی تے پنجويں جلد دے کچھ حصے اُتے مشتمل اے .[۶۷]
طباعت
[سودھو]کتاب تہذیب الاحکم پہلی مرتبہ دو رحلی جلداں وچ احمد شیرازی و باقر قوچانی دی تصحیح دے نال ۱۳۱۷ و ۱۳۱۸ شمسی چھپی ۔
وزیری سائز دے اندر دس (10جلداں) وچ اک مرتبہ سیدحسن موسوی خرسان دی تصحیح دے نال نجف توں چھپی ہور محمدجعفر شمس الدین دی تصحیح دے نال چاپ بیروت اے ۔ہور علی اکبر غفاری دی تصحیح دے نال چاپ تہران اے .
حوالے
[سودھو]- ↑ شبیری، مصادر...، ص۱۸۶
- ↑ ج۱، ص۲ـ۳
- ↑ عابدی، ص۳۳ ـ ۳۵
- ↑ طوسی، النہایہ، ص۲۳۵، ۲۴۳؛ طوسی، الجمل والعقود، ص۱۶۰؛ طوسی، کتاب الخلاف، ج۴، ص۱۵، ۱۱۰؛ طوسی، المبسوط، ج۱، ص۳۵۶، ج۷، ص۱۲۳؛ طوسی، التبیان، ج۳، ص۱۲۱؛ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱، ص۲، ۱۰، ۱۴، ۱۳۳، ۱۳۷، ۱۵۵، ۱۷۵
- ↑ ج ۱، ص۲ـ۳
- ↑ طوسی، العده، ج۱، ص۱۳۷
- ↑ مدیر شانہ چی، ص۱۴۰
- ↑ الفہرست، ص۴۴۷
- ↑ نوری، ج۶، ص۴۱۵
- ↑ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱، ص۳
- ↑ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱، ص۲۵، ۲۹، ۷۵، ۹۵، ۲۹۰، ۲۹۴
- ↑ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱، ص۶۳، ۸۳ ـ ۸۴، ۹۶
- ↑ شبیری، مصادر...، ص۱۷۹ـ۱۸۷
- ↑ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱۰، مشیخہ، ص۴
- ↑ شبیری، چہارمقالہ، ص۱۸۱ـ۱۸۴
- ↑ ج ۳، ص۲۲۹
- ↑ نوری، ج۳، ص۱۶۹، ج۶، ص۱۳؛ جزائری، عبداللہ، ص۲۱۵
- ↑ فتح الابواب، ص۲۹۲
- ↑ مختلف الشیعہ، ج۲، ص۳۵۵
- ↑ ابن ادریس حلّی، ج۱، ص۳۳۴ـ ۳۳۵؛ نیلی، ص۹، ۱۱؛ محقق حلّی، ج۱، ص۳۴، ۴۳، ۵۵؛ آبی، ج۱، ص۴۸، ۶۰، ۱۰۸؛ حلّی، منتہی المطلب، ج۱، ص۲۹، ۵۶؛ حلی، تذکرة الفقہا، ج۲، ص۳۲۵، ج۴، ص۱۳۰؛ شہید اول، الدروس، ج۱، ص۱۰۳، ۲۰۱
- ↑ حلی، مختلف الشیعہ، ج۱، ص۳۳۹، ج۲، ص۳۸، ج۳، ص۳۱۰؛ فخرالمحققین، ج۱، ص۷۳
- ↑ حلی، مختلف الشیعہ، ج۱، ص۴۰۸ـ۴۰۹
- ↑ طوسی، الفہرست، ص۴۴۷
- ↑ طبرسی، ج۱، ص۱۳۲، ۱۳۷
- ↑ کولبرگ، ص۵۵۰
- ↑ ج ۳، ص۶۲۸ـ۶۳۲
- ↑ ج ۱، ص۱۳۷
- ↑ فیض کاشانی، ج۱، ص۲۳ـ۲۴
- ↑ خویی، ج۱، ص۹۵ ـ ۹۷
- ↑ ج ۴، ص۱۷۶ـ۱۷۷
- ↑ ج ۱، ص۱۵۷، ۲۱۹
- ↑ ج ۱، ص۲۴۲، ج۲، ص۱۷۸
- ↑ ج ۱، ص۹۳ـ۹۴، ج۴، ص۱۷۶
- ↑ ج ۱، ص۲۰۱، ج۲، ص۲۱۳
- ↑ ج ۲، ص۷۵، ج۷، ص۲۷۸
- ↑ ج ۱، ص۱۶
- ↑ ج ۸، ص۴، ۳۱
- ↑ ج ۱، ص۳۵
- ↑ ج ۱، ص۱۹۶
- ↑ ج ۱، ص۱۸
- ↑ ج ۴، ص۳۱۶ و ج۷، ص۱۰۱ و ج۹، ص۲۰۴
- ↑ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱۰، مشیخہ، ص۸۸
- ↑ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱۰، ص۲ـ۳
- ↑ طوسی، تہذیب الاحکم، ج۱، ص۴۵۹ـ۴۶۰، ج۲، ص۱۱۳ـ ۱۱۴، ۱۹۵، ۳۶۴، ج۴، ص۱۷۱، ج۵، ص۴۴۰ـ۴۴۱، ج۷، ص۱۵۵
- ↑ طوسی، استبصار، ج۱، ص۱۶، حدیث ۱، ص۱۷
- ↑ استبصار، ج۱، ص۷۳
- ↑ طوسی، استبصار، ج۳، ص۱۳
- ↑ طوسی، استبصار، ج۱، ص۱۴ـ۱۶
- ↑ ج ۱، ص۳۰۷، ج۴، ص۵۰۵ ـ۵۰۷، ج۶، ص۵۱ـ۵۳، ۲۵۷، ج۱۳، ص۱۵۶ـ۱۵۹، ج۱۶، ص۱۸
- ↑ بحرانی، علی ص۴۱۲
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۱۰، ص۴
- ↑ آقابزرگ طہرانی، ج۵، ص۵۱
- ↑ حسینی اشکوری، اجازات الحدیث...، ص۱۵۷
- ↑ آقابزرگ طہرانی، ج۱۱، ص۱۶۴
- ↑ آقابزرگ طہرانی، ج۲۲، ص۱۹۱
- ↑ مجلسی، ملاذ الاخیار، ج۱، ص۴۳
- ↑ مجلسی، حیدرعلی، ص۲۶۷
- ↑ آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۹۲
- ↑ آقابزرگ طهرانی، ج۲۰، ص۲۰۸
- ↑ مدیرشانہ چی، تاریخ حدیث، ص۱۴۶
- ↑ آقابزرگ طهرانی، ج۱۱، ص۶۴
- ↑ آقابزرگ طہرانی، ج۴، ص۱۹۳
- ↑ ابن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنہ، ص۲۵
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۷، ص۲۲۳
- ↑ طوسی، الجمل و العقود، ص۳۹۰ـ۳۹۳
- ↑ شہرستانی، ص۱۰۴ـ۱۱۳
- ↑ مدیرشانه چی، ص۱۴۵
کتابیات
[سودھو]- آبی، حسن بن ابی طالب، کشف الرموز فی شرح المختصر النافع، چاپ علی پناه اشتہاردی و حسین یزدی، قم، ۱۴۰۸ـ۱۴۱۰ق.
- آقابزرگ طہرانی، الذریعہ
- ابن ادریس حلّی، کتاب السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، ۱۴۱۰ـ۱۴۱۱ق.
- ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنہ چاپ فضل اللہ نوری، چاپ افست، ۱۳۶۷ ش.
- ایضا، فتح الابواب بین ذوی الالباب و بین رب الارباب فی الاستخارات، چاپ حامد خفاف، قم، ۱۴۰۹ق.
- بحرانی، علی بن حسن، انوارالبدرین فی تراجم علماء القطیف و الاحساء و البحرین، چاپ محمدعلی محمدرضا طبسی، چاپ افست قم، ۱۴۰۷ق.
- جزایری، عبداللہ، الاجازة الکبیرة، چاپ محمد سمامی حائری، قم، ۱۴۰۹.
- حسینی اشکوری، اجازات الحدیث التی کتب ہا شیخ المحدثین و محیی معالم الدین المولی محمدباقر المجلسی الاصبہانی، قم، ۱۴۱۰ق.
- حلّی، تذکرة الفقہاء، قم، ۱۴۱۴ق.
- ایضا، مختلف الشیعہ فی احکم الشریعہ، قم، ۱۴۱۷ـ۱۴۱۹ق.
- ایضا،منتہی المطلب فی تحقیق، مشہد، ۱۴۱۲ق.
- خوئی، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۳ق.
- شبیری، محمدجواد، چہار مقالہ، در مقالات فارسی،ش ۵۵، کنگره جہانی ہزاره شیخ مفید، قم، ۱۳۷۲ ش.
- شبیری، محمدجواد، مصادر الشیخ الطوسی فی کتابہ تہذیب الاحکم، علوم الحدیث، سال ۳،ش ۶.
- شہرستانی، نسخہ ہای خطی مؤلفات شیخ طوسی در کتابخانہ ملی ملک، در یادنامہ شیخ طوسی، ج۱، دانشگاه مشہد، مشہد، ۱۳۴۸ ش.
- شہیداول، الدروس الشرعیہ فی فقہ الامامیہ، قم، ۱۴۱۲ـ۱۴۱۴ق.
- طبرسی، مکارم الاخلاق، چاپ علاء آل جعفر، قم، ۱۴۱۶ق.
- طوسی، الاستبصار فیما اختلف من الاخبار، چاپ حسن موسوی خرسان، تہران، ۱۳۹۰ق.
- ایضا، التبیان فی تفسیر القرآن، چاپ احمد حبیب قصیرعاملی، بیروت.
- ایضا، تہذیب الاحکم، چاپ حسن موسوی خرسان، نجف، ۱۳۷۸ـ۱۳۸۲ق.
- ایضا، الجمل و العقود فی العبادات، چاپ محمد واعظ زاده خراسانی، مشہد، ۱۳۴۷ش.
- ایضا، العدة فی اصول الفقہ، چاپ محمدرضا انصاری قمی، قم، ۱۳۷۶ ش.
- ایضا، کتاب الخلاف، قم، ۱۴۰۷ـ۱۴۱۷ق.
- ایضا ،المبسوط فی فقہ الامامیہ، چاپ محمدتقی کشفی، تہران، ۱۳۸۷ش.
- النہایہ فی مجردالفقہ و الفتاوی، بیروت، ۱۳۹۰ق.
- عابدی، شیوه شیخ طوسی در تہذیب الاحکم، آینہ پژوہش، سال ۹،ش ۱.
- فخرالمحققین، ایضاح الفوائد فی شرح اشکالات القواعد، چاپ حسین موسوی کرمانی، علی پناه اشتہاردی، و عبدالرحیم بروجردی، قم، ۱۳۸۷ـ۱۳۸۹.
- فیض کاشانی، کتاب الوافی، چاپ ضیاءالدین علامہ اصفہانی، اصفہان، ۱۳۶۵ـ۱۳۷۴ ش.
- کولبرگ، کتابخانہ ابن طاووس و احوال و آثار او، ترجمہ علی قرائی و رسول جعفریان، قم، ۱۳۷۱ ش.
- مجلسی، حیدرعلی، رسالہ انساب خاندان مجلسی، چاپ علی دوانی، تہران، ۱۳۷۰ ش.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تہران، ۱۳۸۰ش.
- مجلسی، ملاذالاخیار فی فہم تہذیب الاخبار، چاپ مهدی رجائی، قم، ۱۴۰۶ـ۱۴۰۷ق.
- محقق حلّی، المعتبر فی شرح المختصر، قم، ۱۳۶۴ ش.
- مدیرشانہ چی، تاریخ حدیث، تہران، ۱۳۷۷ ش.
- نجاشی، فہرست اسماء مصنّفی الشیعہ معروف بنام رجال النجاشی، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم، ۱۴۰۷ق.
- نوری، خاتمہ مستدرک الوسائل، قم، ۱۴۱۵ـ۱۴۲۰ق.
- نیلی، نزہہ الناظر فی الجمع بین الاشباه و النظائر، چاپ احمد حسینی و نورالدین واعظی، نجف، ۱۳۸۶ق.
باہرلے جوڑ
[سودھو]
|