مردار
فائل:رساله عملیه.jpg | |
نماز | |
---|---|
واجب نمازاں | یومیہ نمازاں • نماز جمعہ • نماز عید • نماز آیات • نماز میت |
مستحب نمازاں | نماز تہجد • نماز غفیلہ • نماز جعفر طیار • نماز امام زمانہ • نماز استسقاء • نماز شب قدر • نماز وحشت • نماز شکر • نماز استغاثہ • ہور نمازاں |
ہور عبادات | |
روزہ • خمس • زکات • حج • جہاد امر بالمعروف تے نہی عن المنکر • تولی • تبری | |
احکام طہارت | |
وضو • غسل • تیمم • نجاست • مطہرات | |
مدنی احکام | |
وکالت • وصیت • ضمانت • کفالت • ارث | |
عائلی احکام | |
شادی بیاه • متعہ • تعَدُّدِ اَزواج • نشوز طلاق • مہریہ • رضاع • ہمبستری • استمتاع | |
عدالدی احکام | |
قضاوت • دیّت • حدود • قصاص • تعزیر | |
اقتصادی احکام | |
خرید تے فروخت (بیع) • اجارہ • قرضہ • سود | |
ہور احکام | |
حجاب • صدقہ • نذر • تقلید • کھانے پینے دے آداب • وقف • اعتکاف | |
متعلقہ موضوعات | |
بلوغ • فقہ • شرعی احکام • توضیح المسائل واجب • حرام • مستحب • مباح • مکروہ | |
مَیتَہ یا مُردار، یعنی انسان دا جسم یا اس حیوان دا جسم جو خون جہندہ رکھدا اے چاہے اوہ خود مرا ہوئے ہو یا کسی نے اسنوں ماریا ہوئے یا ایہ دے شرعی طریقے توں ذبح نہ کيتا گیا ہوئے۔ فقہ وچ ميں مردار دے سلسلے وچ ميں کچھ احکام پائے جاندے نيں جداں نجاست، گوشت دا حرام ہوئے جانا، اس دی خرید و فروش یا اس دا استعمال حرام ہونا۔
مردار دا مفہوم
[سودھو]اسلامی فقہ وچ بے انسان دی لاش نوں یا اس حیوان دی لاش نوں مردار کہیا جاندا اے جو خون جہندہ رکھدا ہو؛ اوہ حیوان خود ہوامرا ہوئے یا کسی نے اسنوں ماریا ہوئے یا ایہ کہ شرعی اعتبار توں ذبح نہ ہويا ہوئے۔[۱] میتہ دی اصطلاح، مُذَکّیٰ (ذبح شدہ)کے مقابل وچ اے۔
شرعی آثار
[سودھو]فقہ وچ انہاں حیواناں دے مردار دے سلسلے وچ کچھ احکام پائے جاندے نيں جو خون جہندہ رکھدے ہون۔ ایہ ہوااحکام انہاں حیواناں دے اُتے جاری نئيں ہون گے جنہاں وچ خون جہندہ نہ پایا جاندا ہو:
نجاست
[سودھو]دس نجاستاں وچوں اک مردار وی اے۔ تے ہر جاندار دا مردار نجس ہُندا اے چاہے اوہ انسان ہوئے یا یا غیر انسان ہوئے حلال گوشت ہوئے یا حرام گوشت ہوئے۔ ایہ نجاست انہاں اجزاء نوں شامل نئيں ہُندی اے جنہاں وچ زندگی نہ پہنچی ہوئے جداں توں اون، بال، پر، ہڈی، دانت، ناخون، پنجہ، کھر تے اوہ انڈا جس دے اُتے دا چھلکا بند ہو، چاہے ایہ کسی حلال گوشت دے ہاں تے چاہے کسی حرام گوشت دے ہون۔ البتہ جو حیوانات نجس العین نيں جداں کتا تے سور تاں انہاں دے جسم دے تمام اجزاء نجس نيں چاہے اوہ وچ زندگی نہ پہنچی ہوئے۔ ہوئے ايسے طرح نہ اوہ جسم دے حصے توں جو کسی زندہ انسان توں یا زندہ حیوان توں وکھ ہوئے گئے ہاں تاں جے انہاں وچ زندگی پہنچ چکی ہوئے تاں نجس ہون گے۔[۲]
کتے تے سور دے علاوہ اوہ باقی تمام احرام گوشت جانوراں دا تذکیہ کيتا جاسکدا اے تے تذکیہ دے ذریعے توں اوہ پاک ہوجاندے نيں۔[۳] البتہ آیت اللہ مکارم دی نظر وچ جو اے انہاں خود توں مر گیا ہاں اوہ تے اس وچ خون جہندہ پایا جاندا اے ہوئے تاں اوہ نجس اے لیکن جے اگر غیر شرعی طریقے توں ذبح کيتا گیا ہوئے تاں اوہ پاک اے لیکن مستحب اے کہ اس توں پرہیز کيتا جائے ۔ ايسے طرح مردار دے دانت، ہڈی تے سنگ وچوں توں انہاں حصے دے پاک ہونے وچ اشکال اے جنہاں وچ ميں زندگی پہنچ چکی ہوئے تے جے اس وچ کوئی چوٹ لگے تاں حیوان نوں تکلیف ہُندی ہوئے۔[۴] ايسے طرح اوہ جیلیٹن اے جو کتے تے سور دے علاوہ دوسرے حرام گوشت جانوراں دی ہڈیاں توں بنائی گئی ہوئے تاں جے انہاں دے اجزا دے اُتے اُتے بہت زیادہ تبدیلیاں انجام پائی ہاں تے فیر جا دے جیلیٹن وچ تبدیل ہوئی ہوئے تاں اس اُتے استحالہ دا حکم لگے گا تے اوہ پاک تے حلال اے۔
مردہ انسان دا بدن وی غسل میت توں پہلے نجس ہُندا اے۔ البتہ فقہاء دے درمیان اس بارے وچ اختلاف اے کہ مرنے دے بعد توں ٹھنڈا ہونے تک دے درمیان بدن نجس ہُندا اے یا پاک ہُندا اے۔[۵]
گوشت دا حلال نہ ہونا
[سودھو]مردار دا گوشت کھانا حرام اے۔ حلال گوشت جانوراں دا گوشت تذکیہ کرنے دے بعد حلال ہوئے جاندا اے لیکن حرام گوشت جانوراں دا گوشت تذکیہ کرنے توں حلال نئيں ہُندا اے۔ جنہاں حلال گوشت جانوراں وچ خون جہندہ نئيں پایا جاندا جداں مچھلی جے اوہ خود مر جائے تاں حلال نئيں اے بھانويں پاک اے لیکن انہاں دا کھانا حلال نئيں اے۔[۶] سورہ مائدہ دی تیسری آیت وچ تذکیہ نہ ہونے والے جانوراں دا گوشت کھانا حرام کر دتا گیا اے ۔[نوٹ ۱]
لین دین تے استعمال کیتی حرمت
[سودھو]مشہور فقہاء دی نظر دے مطابق انہاں حیواناں دے مردار دی خرید و فروش یا اس دا استعمال کرنا حرام اے جنہاں دے اندرہر خون جہندہ پایا جاندا اے، ايسے طرح انہاں دے اجزاء دا استعمال تے خرید و فروخت حرام اے جنہاں وچ زندگی پائی جاندی اے کیونجے ایہ نجس ہُندے نيں تے انہاں نوں اکیلا یا حلال گوشت دے نال ملیا کے استعمال کرنا حرام اے۔[۷] بعض فقہاء نے انہاں جگہاں اُتے مردار دے استعمال کیتی اجازت دتی اے جتھے شریعت دے اعتبار توں طہارت دی شرط نئيں اے۔[۸] کچھ دوسرے بہانے ميں نے کہیا اے کہ جے نجس چیزاں دے لین دین وچ کوئی عقلائی منفعت ہوئے تاں معاملہ صحیح اے بھانويں اوہ منفعت حرام ہی کیوں نہ ہوئے۔[۹]
متعلقہ صفحات
[سودھو]
حوالے
[سودھو]- ↑ طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص۵۸-٦۰.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص۵۸و۵۹.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص۱۵۰؛ مسخ شدہ حیوانات جداں بندر یا دریائی حرام گوشت جانور دا تذکیہ ہوسکدا اے یا نئيں اس وچ اختلاف۔ پایا جاندا اے۔ دیکھئے: نجفی، جواہر الکلام، ۱۴۰۴ھ، ج۳٦، ص۱۹۲-۲۰۱.
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ھ، ج۱، ص٧۰.
- ↑ شیخ انصاری، کتاب الطہارۃ، ۱۴۱۵ھ، ج۵، ص۴۴و۴۵؛ طباطبایی حکیم، مستمسک العروۃ الوثقی، ۱۴۱٦ھ، ج۱، ص۳۳٦.
- ↑ بنیہاشمی خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ھ، ج۲، ص۵٦۸و۵٦۹.
- ↑ شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ھ، ج۱، ص۳۱.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروۃ الوثقی، ۱۴۰۹ھ، ج۱، ص٦۲و٦۳.
- ↑ یثربی، مدارج الفقہیۃ المکاسب المحرمۃ، ۱۴۲۸ھ، ج۱، ص۴۸و۸۰.
- ↑ سورہ مائدہ، آیہ ۳؛ حُرِّمَتْ عَلَيْکُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَکَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَکَّيْتُمْ وَ…: ترجمہ: تواڈے اُتے حرام کردتا گیا اے مردار -خون - سور دا گوشت تے جو جانور غیر خدا دے ناں اُتے ذبح کيتا جائے اورمنخنقہ تے موقوذہً تے متردیہ تے نطیحہ تے جس نوں درندہ کھا جائے مگریہ کہ تسيں خود ذبح کرلو۔۔۔
مآخذ
[سودھو]- بنیہاشمی خمینی، سید محمدحسین، توضیح المسائل (محشّٰی)، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۴ق (رسالہ آیتاللہ خمینی، ہمراہ با فتاوای آیات: خوئی، گلپایگانی، اراکی، فاضل، بہجت، تبریزی، سیستانی، خامنہای، صافی، مکارم، زنجانی و نوری).
- شیخ انصاری، مرتضی ، کتاب الطہارۃ، قم، کنگرہ جہانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری، چاپ اول، ۱۴۱۵ھ۔
- شیخ انصاری، مرتضی، کتاب المکاسب المحرمۃ و البیع و الخیارات، قم، کنگرہ جہانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری، چاپ اول، ۱۴۱۵ھ۔
- طباطبایی حکیم، سید محسن، مستمسک العروۃ الوثقی، قم، چاپ اول، مؤسسۃ دار التفسیر، ۱۴۱٦ھ۔
- طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، العروۃ الوثقی فیما تعم بہ البلوی، بیروت، مؤسسۃ الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۹ھ۔
- مکارم شیرازی، ناصر، استفتائات جدید، قم، انتشارات مدرسہ امام علی بن ابی طالب(ع)، چاپ دوم، ۱۴۲٧ھ۔
- نجفی، محمدحسن، جواہر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، مصحح: عباس قوچانی و علی آخوندی، بیروت، دار إحیاء التراث العربیی، چاپ ہفتم، ۱۴۰۴ھ۔
- یثربی، سیدمحمد، مدارج الفقہیۃ المکاسب المحرمۃ، چاپ اول، ۱۴۲۸ق/۱۳۸٦ش.
|