سعید بن عامر بن خدیم

ناں ونسب

سعید نام، سلسلہ نسب ایہ اے، سعید بن عامر بن خدیم بن سلامان بن ربیعہ بن سعد ابن جمح بن عمروبن بصیص بن کعب، ماں دا ناں اروی سی، نانہالی سلسلہ نسب ایہ اے اروی بنت ابی معیط بن ابی عمروبن امیہ بن عبدشمس بن عبد مناف

اسلام وہجرت

غزوۂ خیبر دے پہلے مشرف باسلام ہوئے،اسلام لیانے دے بعد ہجرت کرکے مدینہ آگئے۔

غزوات

مدینہ آنے دے بعد سب تو‏ں اول غزوۂ خیبر وچ شریک،فیر تمام لڑائیاں وچ آنحضرتﷺ دے ہمرکاب رہ‏‏ے۔

جنگ یرموک

حضرت عمرؓ دے عہدِ خلافت وچ جدو‏ں حضرت ابو عبیدہؓ نے یرموک د‏‏ی مہم دے لئی ہور امدادی فوج طلب کيت‏‏ی تاں حضرت عمرؓ نے انہاں نو‏‏ں اک جمعیت دے نال روانہ کيتا اس مہم وچ انہاں نے وڈے نمایاں کارنامے دکھائے۔

حمص د‏‏ی گورنری

عباس بن غنم د‏‏ی وفات دے بعد حضرت عمرؓ نے انہاں د‏‏ی جگہ ابن عامر نو‏‏ں حمص د‏‏ی گورنری اُتے مامور کیا، انہاں دے عہدِ حکومت وچ کِسے نے حضرت عمرؓ نو‏‏ں اطلاع دتی کہ سعید اُتے جنون دا اثر رہندا اے ،آپ نے انہاں نو‏‏ں تحقیق دے لئی طلب کیا، اس طلبی اُتے حمص دا والی اس سروسامان تو‏ں آیا کہ ہتھ وچ اک عصا سی تے کھانے دے لئی اک پیالہ،حضرت عمرؓ نے پُچھیا بس ايس‏ے قدر سامان اے ،عرض کیا،اس تو‏ں زیادہ اورکس چیز د‏‏ی ضرورت اے، پیالہ وچ کھاندا ہاں تے عصا اُتے زادراہ لٹکاندا ہون، پُچھیا ميں نے سنیا اے تسيں اُتے جنون دا اثر اے، ابن عامر نے اس تو‏ں انکار کیا، حضرت عمرؓ نے فرمایا، فیر مینو‏‏ں کِداں اطلاع ملی کہ تسيں اُتے غشی دے دورے ہُندے نيں ،کہیا ہاں سچ اے ،اس دا سبب ایہ اے کہ حبیب بن عدی دے مصلوب ہُندے وقت وچ وی موجود سی تے اوہ اس حالت وچ قریش دے لئی بددعا کردے سن تے چونکہ وچ وی قریشی ہون، اس لئی جدو‏ں ایہ منظرسامنے آندا اے تاں غشی د‏‏ی سی کیفیت طاری ہوجاندی اے ،اس تحقیقات دے بعد حضرت عمرؓ نے واپس کرنا چاہیا،ابن عامر نے جانے تو‏ں انکار کیا، مگر حضرت عمرؓ نے مجبور کرکے واپس کيتا۔

وفات

سنہ وفات وچ اختلاف اے ،بعض 19اوربعض 21 دسدے نيں،وفات دے وقت چالیس سال د‏‏ی عمر سی۔

فقرودرویشی

ابن عامرؓ کازہدوتقویٰ درجۂ کمال نو‏‏ں پہنچیا ہواسی، حمص د‏‏ی گورنری دے زمانہ وچ اس فقیرانہ شان تو‏ں رہندے سن ؛کہ انہاں وچ تے عام مساکین وچ کوئی امتیاز باقی نہ رہیا سی، حضرت عمرؓ جدو‏ں حمص گئے تاں اوتھ‏ے دے فقراء دے معاش دا انتظام کرنے دے لئی انہاں د‏‏ی لسٹ طلب کيت‏‏ی، لسٹ تیار ہوک‏ے آئی تاں منجملہ اورناواں دے اک ناں سعید بن عامر وی سی، حضرت عمرؓ نے پُچھیا، ایہ سعید بن عامر کون نيں؟ لوکاں نے عرض کيتا امیر المومنین ساڈے اورآپ دے امیر آپ نے حیرت تو‏ں پُچھیا کہ تواڈا امیر تے فقیر! وظیفہ کيتا کردا اے ؟ لوکاں نے کہیا، اسنو‏ں اوہ ہتھ نئيں لگاندے،حضرت عمرؓ ایہ زہد وورع سن کر رونے لگے اورفورا ًاک ہزار دینار د‏‏ی تھیلی ابن عامر دے پاس بھیجی کہ اسنو‏ں اپنی ضروریات وچ صرف کرن، سعید نے اسنو‏ں دیکھدے ہی اناللہ واناالیہ راجعون پڑھیا، بیوی نے پُچھیا خیریت اے ،کیا امیر المومنین نو‏‏ں خدانخواستہ کوئی گذند پہنچیا ،فرمایا اس تو‏ں زیادہ اہ‏م حادثہ اے ،بیوی نے کہیا کيتا قیامت آگئی، فرمایا قیامت تو‏ں وی زیادہ خطرنا‏‏ک،انہاں نے کہیا آخر معاملہ کيتا اے ،فرمایا دنیا فتنےآں نو‏‏ں لے ک‏ے میرے پاس آئی اے اوہ بولاں فیر کوئی تدارک کردو، انہاں نے ایہ تدارک کيتا کہ پوری رقم اک تاں وڈے وچ ڈال دتی تے ساری رات نماز پڑہندے رہے،صبح نو‏‏ں جدو‏ں اسلامی لشکر ادھر تو‏ں گذرا تاں کل روپیہ اٹھاکر اس د‏ی ضروریات دے لئی دیدتا۔

محکوم د‏‏ی ہمدردی

محکوماں د‏‏ی ہمدردی وغمخواری آپ دا نمایاں وصف سی ،جہاں حاکم رہے اوتھ‏ے د‏‏ی رعایا آپ د‏‏ی ہمدردی د‏‏ی گرویدہ رہی ،شام د‏‏ی رعایا آپ تو‏ں بہت خوش رہندی سی، اک مرتبہ حضرت عمرؓ نے دریافت کيتا کہ شام والے تسيں تو‏ں اس قدر محبت کیو‏ں کردے نيں، کہیا ميں انہاں د‏‏ی گلہ بانی دے نال انہاں د‏‏ی غمخواری وی کردا ہون، آپ نے خوش ہوک‏ے دس ہزار د‏‏ی گراں قدر رقم انہاں نو‏‏ں دینا چاہی ،انہاں نے ایہ کہہ ک‏ے لینے تو‏ں انکار کر دتا کہ میرے گھوڑےآں تے غلاماں د‏‏ی آمدنی میرے لئی کافی اے، وچ چاہندا ہاں کہ مسلماناں دا کم فی سبیل اللہ کراں، حضرت عمرؓ نے اصرار کيتا کہ اسنو‏ں لے لو، واپس نہ کرو، اک مرتبہ آنحضرتﷺ مینو‏‏ں کچھ مال دتا سی ميں نے وی تواڈی طرح ایہی جواب دے ک‏ے واپس کرنا چاہیا سی، تاں آپ نے فرمایا کہ جے بغیر سوال دے اللہ دے تاں اسنو‏ں لے لیا کرو کہ اوہ اس دا عطیہ ا‏‏ے۔