یوم الحسرۃ
یوم الحسرۃقیامت دے ناواں توں اک ناں اے، قرآن وچ اس دے لئی ایہ معنی آیا اے . افسوس، پریشانی تے پشیمانی دا دن.
قرآن وچ
[سودھو]ایہ اصطلاح قرآن کریم وچ اک بار سورہ مریم وچ بیان ہوئی اے ."وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الحَْسْرَةِ إِذْ قُضىَِ الْأَمْرُ وَ هُمْ فىِ غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَا يُؤْمِنُون." ترجمہ: تے انہاں نوں حسرت دے دن توں ڈریا، جس دن سارے معاملہ دا فیصلہ ہوئے گا، تے اوہ غفلت وچ نيں تے ایمان نئيں لاندے. اور دوسری آیات وچ وی انساناں دا قیامت دے دن حسرت کھانے دی طرف اشارہ ہويا اے مثال دے طور اُتے ذیل آیات:
"أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ في جَنْبِ اللَّه." ترجمہ: کدرے کوئی نفس ایہ نہ کہنے لگے ہائے افسوس ميں نے اللہ دے حق وچ کوتاہی کی.[۱] سورہ فرقان وچ ظالماں دی حسرت کھانے دی ایويں تصویر کشی کيتی گئی اے: "وَ یَومَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَی یَدَیهِ یَقُولُ یَا لَیتَنِی اتَّخَذتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا." ترجمہ: اس دن ظالم (شدت حسرت) دی وجہ توں اپنے ہتھ کٹ کٹ کھائے گا کہے گا اے کاش وچ وی رسول دے راستے اُتے چلدا.[۲]
یوم الحسرۃ دا معنی
[سودھو]کلمہ "الحسرۃ" حسر توں لیا گیا اے تے حسر دا معنی ظاہر ہونا اے تے "والحسرۃ" دا معنی کسی چیز دے ہتھ توں نکل جانے پر، افسوس تے پیشمانی کرنا اے .[۳] شیخ طبرسی، مجمع البیان وچ کہندے نيں کہ حسرت صرف گناہکار دے نال ہی مختص نئيں اے، بلکہ نیک افراد وی اس دن حسرت کھاواں گے کہ کاش اس توں زیادہ نیک عمل کے سکدے.[۴]
قیامت ناں، حسرت دا دن کہنے دی وجہ ایہ اے کہ اس دن حکم کيتا جائے گا، تے جندی و جہنمی افراد دی تشخیص کيتی جائے گی. تے گناہکار اس دن "سعادت ابدی" دے ہتھ توں نکل جانے اُتے حسرت کھاواں گے.[۵] تے جہنمیاں دے لئی، جہنم دی ابدی زندگی انہاں دے لئی سب توں وڈی پریشانی ہوئے گی.[۶]
حسرت کھانے دے عوامل
[سودھو]قرآن تے روایات وچ قیامت دے دن حسرت کھانے دی وجوہات بیان ہوئیاں نيں:
قرآن وچ
[سودھو]- تکبر و مسخرہ: تکبر دی وجہ توں انہاں نے آیات الہیٰ دا انکار کيتا تے کفر دے راستے اُتے باقی رہے، تے قیامت دے دن ايسے چیز دی حسرت کھاواں گے.[۷]
- دین دے خلاف خرچ کرنا: کافر جو پیسہ لوکاں نوں دین توں دور کرنے دے لئی خرچ کردے نيں، قیامت دے دن اس توں پیشمان ہون گے.[۸]
- قیامت دا انکار یا اس توں غافل رہنا: قیامت اُتے یقین نہ رکھنا تے جدوں انسان قیامت دے دن اپنے اعمال توں آگاہ ہوئے گا تاں صرف حسرت کھائے گا.
اللہ تعالیٰ قیامت دے دن انہاں توں کہے گا آیا ایہ حق نئيں اے ؟ کدرے گے: جی ہاں، ساڈے پروردگار دی قسم.... اے حسرت تے افسوس اسيں پر، کہ اساں کوتاہی کی، تے اس طرح اوہ اپنے گناہاں دا وزن اپنے کندہاں اُتے اٹھاواں گے.[۹] اک ہور آیت وچ اس طرح آیا اے: "يَاوَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فىِ غَفْلَةٍ مِّنْ هَاذَا" ترجمہ: ہائے ساڈی کم بختی، بے شک اسيں تاں اس غفلت وچ پڑھے ہوئے سن .[۱۰]
- ایمان تے اچھے اعمال نوں ترک کرنا: جو جہنم وچ داخل ہون گے ایہ جملات کدرے گے: اے کاش واپس پرت سکدے تے اللہ تعالیٰ دی آیات نوں تکذیب نہ کردے تے مومنین توں ہُندے.[۱۱] اے کاش اللہ تعالیٰ تے اس دے بھیجے ہوئے پیغمبر دی اطاعت کردے.[۱۲]
روایات وچ
[سودھو]- امام جعفر صادق فرماندے نيں کہ جس محفل وچ اللہ تعالیٰ یا اہل بیت( دا ذکر نہ ہوئے، قیامت دے دن ایہ حسرت دا دن ہوئے گا.[۱۳]
- امام علی ابن ابی طالب دے فرمان دے مطابق، انسان قیامت دے دن سب توں زیادہ حسرت اس کمائے گئے مال اُتے کرے گا جو اس نے صحیح راستے توں جمع نئيں کيتا ہوئے گا.[۱۴]
- امام محمد باقر نے فرمایا: قیامت دے دن جو سب لوکاں توں زیادہ حسرت کھاواں گے تے پریشانی دے عالم وچ ہون گے ایداں دے افراد ہون گے جو عدالت دی تعریف کردے سن لیکن عمل کرنے وچ اس دی مخالفت کردے سن .[۱۵]
- نبوی روایات وچ آیا اے کہ جو شخص اپنی آخرت نوں اس لئی بیچدا اے کہ دوسرا شخص دنیا حاصل کر سکے، ایسا شخص قیامت دے دن بہت پیشمان ہوئے گا تے حسرت کھائے گا.[۱۶]
حوالے
[سودھو]- ↑ سوره زمر، آیہ ۵۶.
- ↑ سوره فرقان، آیہ۲٧.
- ↑ راغب اصفہانی، مفردات، ص۲۳۵.
- ↑ طبرسی، مجمع البيان، ج۶، ص ٧۹۵.
- ↑ طباطبائی، المیزان، ج۱۴، ص۵۰.
- ↑ کاشانی، منہج الصادقين، كتابفروشى اسلاميہ، تہران، ج۵، ص۴۰۸.
- ↑ سوره زمر، آیات ۵۶ توں ۵۹.
- ↑ سوره انفاق، آیہ ۳۶.
- ↑ سوره انعام، آیات ۲۹ توں ۳۱.
- ↑ سوره انبیاء، آیہ ۹٧.
- ↑ سوره انعام، آیہ ۲٧.
- ↑ سوره احزاب، آیہ۶۶.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج٧۵، ص۴۶۸.
- ↑ نور الثقلین، ج۱، ص۱۵۲.
- ↑ فیض کاشانی، التفسیر الصافی، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۳۰.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ج۲٧، ص۱۸۶.
مآخذ
[سودھو]- حویزی، عبدعلی، نور الثقلین، مطبعہ العلمیہ، قم، ۱۳۸۳ق.
- راغب اصفہانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت، دار الشامیۃ، ۱۴۱۲ق.
- طباطبائى، محمدحسين، المیزان فی تفسیر القرآن، بيروت، مؤسسۃ الأعلمي للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
- طبرسی، فضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفۃ، ۱۴۰۶ق.
- کاشانی، ملافتح الله، منہج الصادقين في إلزام المخالفين، تہران، كتابفروشى اسلاميہ.
- فیض کاشانی، محسن، التفسیر الصافی، قم، مؤسسۃ الہادی، ۱۴۱۶ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسۃ الوفاء، ۱۴۰۳ق.
|