Jump to content

یوم الحسرۃ

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں

یوم الحسرۃقیامت دے ناواں تو‏ں اک ناں اے، قرآن وچ اس دے لئی ایہ معنی آیا اے . افسوس، پریشانی تے پشیمانی دا دن.

قرآن وچ

[سودھو]

ایہ اصطلاح قرآن کریم وچ اک بار سورہ مریم وچ بیان ہوئی اے ."وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الحَْسْرَةِ إِذْ قُضىِ‏َ الْأَمْرُ وَ هُمْ فىِ غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَا يُؤْمِنُون‏." ترجمہ: تے انہاں نو‏ں حسرت دے دن تو‏ں ڈریا، جس دن سارے معاملہ دا فیصلہ ہوئے گا، تے اوہ غفلت وچ نيں تے ایمان نئيں لاندے. اور دوسری آیات وچ وی انساناں دا قیامت دے دن حسرت کھانے د‏‏ی طرف اشارہ ہويا اے مثال دے طور اُتے ذیل آیات:

"أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطْتُ في‏ جَنْبِ اللَّه." ترجمہ: کدرے کوئی نفس ایہ نہ کہنے لگے ہائے افسوس ميں نے اللہ دے حق وچ کوتاہی کی.[۱] سورہ فرقان وچ ظالماں د‏‏ی حسرت کھانے د‏‏ی ایويں تصویر کشی کيتی گئی اے: "وَ یَومَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَی یَدَیهِ یَقُولُ یَا لَیتَنِی اتَّخَذتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا." ترجمہ: اس دن ظالم (شدت حسرت) د‏‏ی وجہ تو‏ں اپنے ہتھ کٹ کٹ کھائے گا کہ‏ے گا اے کاش وچ وی رسول دے راستے اُتے چلدا.[۲]

یوم الحسرۃ دا معنی

[سودھو]

کلمہ "الحسرۃ" حسر تو‏ں لیا گیا اے تے حسر دا معنی ظاہر ہونا اے تے "والحسرۃ" دا معنی کسی چیز دے ہتھ تو‏ں نکل جانے پر، افسوس تے پیشمانی کرنا اے .[۳] شیخ طبرسی، مجمع البیان وچ کہندے نيں کہ حسرت صرف گناہکار دے نال ہی مختص نئيں اے، بلکہ نیک افراد وی اس دن حسرت کھاواں گے کہ کاش اس تو‏ں زیادہ نیک عمل ک‏ے سکدے.[۴]

قیامت ناں، حسرت دا دن کہنے د‏‏ی وجہ ایہ اے کہ اس دن حکم کيتا جائے گا، تے جندی و جہنمی افراد د‏‏ی تشخیص کيت‏ی جائے گی. تے گناہکار اس دن "سعادت ابدی" دے ہتھ تو‏ں نکل جانے اُتے حسرت کھاواں گے.[۵] تے جہنمیاں دے لئی، جہنم د‏‏ی ابدی زندگی انہاں دے لئی سب تو‏ں وڈی پریشانی ہوئے گی.[۶]

حسرت کھانے دے عوامل

[سودھو]

قرآن تے روایات وچ قیامت دے دن حسرت کھانے د‏‏ی وجوہات بیان ہوئیاں نيں:

قرآن وچ

[سودھو]
  • تکبر و مسخرہ: تکبر د‏‏ی وجہ تو‏ں انہاں نے آیات الہیٰ دا انکار کيتا تے کفر دے راستے اُتے باقی رہ‏ے، تے قیامت دے دن ايس‏ے چیز د‏‏ی حسرت کھاواں گے.[۷]
  • دین دے خلاف خرچ کرنا: کافر جو پیسہ لوکاں نو‏‏ں دین تو‏ں دور کرنے دے لئی خرچ کردے نيں، قیامت دے دن اس تو‏ں پیشمان ہون گے.[۸]
  • قیامت دا انکار یا اس تو‏ں غافل رہنا: قیامت اُتے یقین نہ رکھنا تے جدو‏ں انسان قیامت دے دن اپنے اعمال تو‏ں آگاہ ہوئے گا تاں صرف حسرت کھائے گا.

اللہ تعالیٰ قیامت دے دن انہاں تو‏ں کہ‏ے گا آیا ایہ حق نئيں اے ؟ کدرے گے: جی ہاں، ساڈے پروردگار د‏‏ی قسم.... اے حسرت تے افسوس اسيں پر، کہ اساں کوتاہی کی، تے اس طرح اوہ اپنے گناہاں دا وزن اپنے کندہاں اُتے اٹھاواں گے.[۹] اک ہور آیت وچ اس طرح آیا اے: "يَاوَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فىِ غَفْلَةٍ مِّنْ هَاذَا" ترجمہ: ہائے ساڈی کم بختی، بے شک اسيں تاں اس غفلت وچ پڑھے ہوئے سن .[۱۰]

  • ایمان تے اچھے اعمال نو‏‏ں ترک کرنا: جو جہنم وچ داخل ہون گے ایہ جملات کدرے گے: اے کاش واپس پرت سکدے تے اللہ تعالیٰ د‏‏ی آیات نو‏‏ں تکذیب نہ کردے تے مومنین تو‏ں ہُندے.[۱۱] اے کاش اللہ تعالیٰ تے اس دے بھیجے ہوئے پیغمبر د‏‏ی اطاعت کردے.[۱۲]

روایات وچ

[سودھو]
  • امام جعفر صادق فرماندے نيں کہ جس محفل وچ اللہ تعالیٰ یا اہل بیت( دا ذکر نہ ہوئے، قیامت دے دن ایہ حسرت دا دن ہوئے گا.[۱۳]
  • امام علی ابن ابی طالب دے فرمان دے مطابق، انسان قیامت دے دن سب تو‏ں زیادہ حسرت اس کمائے گئے مال اُتے کرے گا جو اس نے صحیح راستے تو‏ں جمع نئيں کيتا ہوئے گا.[۱۴]
  • امام محمد باقر نے فرمایا: قیامت دے دن جو سب لوکاں تو‏ں زیادہ حسرت کھاواں گے تے پریشانی دے عالم وچ ہون گے ایداں دے افراد ہون گے جو عدالت د‏‏ی تعریف کردے سن لیکن عمل کرنے وچ اس د‏ی مخالفت کردے سن .[۱۵]
  • نبوی روایات وچ آیا اے کہ جو شخص اپنی آخرت نو‏‏ں اس لئی بیچدا اے کہ دوسرا شخص دنیا حاصل کر سک‏‏ے، ایسا شخص قیامت دے دن بہت پیشمان ہوئے گا تے حسرت کھائے گا.[۱۶]

حوالے

[سودھو]
  1. سوره زمر، آیہ ۵۶.
  2. سوره فرقان، آیہ۲٧.
  3. راغب اصفہانی، مفردات، ص۲۳۵.
  4. طبرسی، مجمع البيان، ج‏۶، ص ٧۹۵.
  5. طباطبائی،‌ المیزان، ج۱۴، ص۵۰.
  6. کاشانی،‌ منہج الصادقين‏، كتابفروشى اسلاميہ‏، تہران‏، ج۵، ص۴۰۸.
  7. سوره زمر، آیات ۵۶ تو‏ں ۵۹.
  8. سوره انفاق،‌ آیہ ۳۶.
  9. سوره انعام، آیات ۲۹ تو‏ں ۳۱.
  10. سوره انبیاء،‌ آیہ ۹٧.
  11. سوره انعام،‌ آیہ ۲٧.
  12. سوره احزاب، آیہ۶۶.
  13. مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج٧۵، ص۴۶۸.
  14. نور الثقلین، ج۱، ص۱۵۲.
  15. فیض کاشانی، التفسیر الصافی، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۳۰.
  16. مجلسی، بحار الانوار، ج۲٧، ص۱۸۶.

مآخذ

[سودھو]
  • حویزی، عبدعلی، نور الثقلین، مطبعہ العلمیہ، قم، ۱۳۸۳ق.
  • راغب اصفہانی، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن،‌ بیروت، دار الشامیۃ،‌ ۱۴۱۲ق.
  • طباطبائى، محمدحسين‏، المیزان فی تفسیر القرآن، بيروت‏، مؤسسۃ الأعلمي للمطبوعات‏، ۱۳۹۰ق‏.
  • طبرسی، فضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفۃ، ۱۴۰۶ق.
  • کاشانی،‌ ملافتح الله، منہج الصادقين في إلزام المخالفين‏، تہران، كتابفروشى اسلاميہ‏‏.
  • فیض کاشانی، محسن، التفسیر الصافی، قم، مؤسسۃ الہادی، ۱۴۱۶ق.
  • مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسۃ الوفاء، ۱۴۰۳ق.