اصحاب شمال
| معاد |
اصحاب شمال یا اصحاب مشئمہ، اوہ گروہ اے جو قیامت دے دن اپنے نامہ اعمال نوں کھبے ہتھ وچ دریافت کرے گا تے انہاں دی جگہ جہنم وچ اے۔ قرآن دی آیات دے مطابق، انہاں دی خصوصیات، خدا اُتے ایمان نہ رکھنا، کبیرہ گناہاں دا تکرار کرنا، آرام طلبی تے قیامت دا انکار کرنا اے۔ قرآن نے انہاں دا ذکر اصحاب یمین دے نال کيتا اے تے قیامت دے دن اصحاب شمال دے شدید عذاب دے بارے وچ خبر دتی اے۔
ناں[سودھو]
اصحاب شمال، قرآنی اصطلاح اے جس دا معنی "الٹا راستہ" اے تے اس دے مقابلے وچ اصحاب یمین جس دا معنی "سیدھا راستہ" اے۔[۱] قول مفسرین دے مطابق، قیامت دے دن اس گروہ نوں انہاں دے نامہ اعمال الٹے ہتھ وچ دئیے جاواں گے تے انہاں دی عاقبت جہنم اے۔[۲] مفسرین معتقد نيں کہ اصحاب شمال اوہی اصحاب مشئمہ نيں۔[۳] تے انہاں دے مقابلے وچ اصحاب یمین (اصحاب میمںہ) نيں کہ جنہاں دے نامہ اعمال سجے ہتھ وچ دئیے جاواں گے۔[۴]
"اصحاب شمال" دے ناں دی وجہ کيتا اے اس بارے وچ دو نظریے بیان ہوئے نيں:
- اس دی وجہ ایہ اے کہ قیامت دے دن انہاں دے نامہ اعمال کھبے ہتھ وچ دئیے جاواں گے۔
- اس دی وجہ ایہ اے کہ قیامت دے دن "اصحاب شمال" کھبے طرف تے "اصحاب یمین" سجے طرف کھڑے کيتے جاواں گے۔[۵]
خصوصیات[سودھو]
قرآن دی نگاہ وچ ، اصحاب شمال دی بعض دنیوی تے اخروی خصوصیات تھلے لکھے نيں:
- ایہ دنیا وچ اللہ تعالیٰ اُتے ایمان نئيں رکھدے، [۶] قیامت دا انکار کردے نيں [۷]اور کبیرہ گناہاں دا تکرار کردے نيں۔[۸]
- سورہ مدثر وچ آیا اے کہ جدوں اصحاب یمین، اصحاب شمال توں انہاں دے جہنمی ہونے دی وجہ پوچھاں گے تاں اوہ جواب دین گے کہ اسيں دنیا وچ نماز نئيں پڑھدے سن، غریباں نوں کھانا نئيں کھلاندے سن، گمراہاں دے نال رہندے تے قیامت دا انکار کردے سن ۔[۹]
انجام[سودھو]
سورہ حاقہ دی آیات دے مطابق، قیامت دے دن جدوں اصحاب شمال اپنے نامہ اعمال نوں دریافت کرن گے، تاں موت دی آرزو کرن گے تے کدرے گے کاش کدی وی اپنے نامہ اعمال نوں نہ دیکھدے۔[۱۰] قیامت دے دن، اللہ تعالیٰ دے حکم توں اس گروہ نوں غل و زنجیر وچ جھکڑاجائے گا، اگ وچ ڈالیا جائے گا، تے انہاں دی غذا جہنمیاں دے بدن دی پگھلی ہوئی چربی ہوئے گی۔[۱۱]اسی طرح سورہ واقعہ وچ آیا اے کہ ایہ دوزخ دی لپیٹ تے کھولدے ہوئے پانی وچ تے سیاہ دھوئيں دے سائے وچ قرار دئیے جاواں گے۔[۱۲]
حوالے[سودھو]
- ↑ فرہنگ بزرگ سخن، ذیل واژه اصحاب شمال.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳٧۴ش، ج۲۳، ص۲۲۸.
- ↑ خرم شاہی، دانش نامہ قرآنی، ۱۳٧٧ش، ج۱، ص۲۳۶.
- ↑ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱٧ق، ج۱۹، ص۱۲۳.
- ↑ خرمشاہی، دانشنامہ قرآنی، ۱۳٧٧ش، ج۱، ص۲۳۶.
- ↑ سوره حاقہ، آیہ۳۳.
- ↑ سوره واقعہ، آیہ۴٧.
- ↑ سوره واقعہ، آیہ۴۶.
- ↑ سوره مدثر، آیہ۴۳-۴۶؛ دایرةالمعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۴۱۴.
- ↑ سوره حاقہ، آیہ۲۵-۲۸.
- ↑ سوره حاقہ، آیہ۳۰-۳۶.
- ↑ سوره واقعہ، آیہ۴۱-۴۴؛دایرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۴۱۴.
مآخذ[سودھو]
- قرآن کریم.
- خرم شاہی، بہاء الدین، دانشنامہ قرآنی، تہران، نشر دوستان و ناہید، ۱۳٧٧ش.
- دایرة المعارف قرآن کریم، تدوین مرکز فرہنگ و معارف قرآن، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۲ش.
- طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱٧ق.
- فرہنگ بزرگ سخن، بہ سرپرستی حسن انوری، تہران، انتشارات سخن، ۱۳۹۰ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونہ، تہران، دار الکتب الاسلامیہ، ۱۳٧۴ش.
| ||||||||||||||||||||||||||