صالح بن احمد بن حنبل
| صالح بن احمد بن حنبل | |
|---|---|
 |
|
| جم | سنہ 818 |
| وفات | سنہ 879 (60–61 سال) |
| مدفن | اصفهان |
| شہریت |  خلافت عباسیہ
|
| مذہب | اسلام |
| فرقہ | اہل سنت |
| فقہی مسلک | حنبلی |
| والد | احمد بن حنبل |
| بہن/بھائی | |
| عملی زندگی | |
| استاذ | احمد بن حنبل، علی بن مدینی |
| تلمیذ خاص | ابو القاسم بغوی، ابن ابو حاتم |
| پیشہ | الٰہیات دان، فقیہ، محدث، قاضی |
| پیشہ ورانہ زبان | عربی |
| شعبۂ عمل | فقہ، علم حدیث |
 باب اسلام
| |
ترمیم  | |
صالح بن احمد بن حنبل، اصفہان دے قاضی سن ۔ پورا ناں صالح بن احمد بن محمد بن حنبل بن ہلال بن اسد اے، امام احمد بن حنبل دے سب توں وڈے صاحبزادہ سن، ابو الفضل کنیت سی۔ بغداد وچ سنہ 203 ہجری مطابق 818 عیسوی وچ پیدا ہوئے، اپنے والد امام احمد بن حنبل دی نگرانی وچ پرورش پائی تے انھاں توں علم حاصل کیا، فیر اصفہان وچ قاضی بنے تے اوتھے وفات پائی۔[۱]
استاداں[سودھو]
تلامذہ[سودھو]
- ابو بکر بن ابو عاصم
- بغوی
- ابن صاعد
- محمد بن مخلد
- حسن حصائری
- محمد بن جعفر خرائطی
- عبد الرحمن بن ابی حاتم
- احمد بن محمد بن یحییٰ قصار
مناقب[سودھو]
ابو بکر خلال فرماندے نيں:
| ” | کہ سانوں محمد بن عباس نے محمد بن علی دے حوالہ توں دسیا کہ: جدوں صالح اصفہان تشریف لے گئے تاں اوتھے جامع مسجد وچ جاکے خوب روئے حتی کہ بعض شیوخ وی رونے لگے، جدوں مسجد توں فارغ ہوئے تاں لوک انھاں دعوت دینے لگے تے کہنے لگے کہ ساڈے شہر دا ہر شخص آپ دے والد محترم نال محبت کردا اے۔ صالح نے فرمایا: اس حالت وچ میری تنہائی تے ویرانی نے مینوں رلا دتا، انہاں دے بدن اُتے کالی چادر سی۔ فیر فرمایا: میرے والد دے پاس جدوں کوئی زاہد تے بزرگ آندا تاں اوہ میرے پاس گھلدے تاکہ وچ انہاں توں کچھ حاصل کراں، میرے والد چاہندے سن کہ وچ اس بھیجے ہوئے زاہد دی طرح بناں، لیکن اللہ خوب جاندا اے کہ اس معاملہ وچ (قضا) وچ صرف تے صرف اس وجہ توں داخل ہويا ہاں کہ مجھ دین تے کثرت عیال نے مجبور کيتا۔ | “ |
وفات[سودھو]
صالح بن احمد بن حنبل نے اصفہان وچ سنہ 265 ہجری مطابق 878 عیسوی وچ وفات پائی۔[۲]
