سرداب غیبت
سرداب غیبت اس مقام نوں کہیا جاندا اے جو عراق دے شہر سامرا وچ روضۂ امام علی نقی تے امام حسن عسکری (حرم عسکریین) دے شمال غرب وچ موجود اے ۔ اس مقام دے متعلق کہندے نيں کہ ایہ جگہ گرمی دے موسم وچ امام علی نقی تے امام حسن عسکری دے رہنے تے عبادت کرنے دی جگہ سی ۔روایات دے مطابق امام مہدی نوں انہاں دے والد دے زمانے وچ تے انہاں دے بعد اس جگہ دیکھیا گیا ۔اسی وجہ توں اسنوں سرداب غیبت دا نام دتا گیا۔
بعض اہل سنت مؤلفین ادعا کردے نيں کہ شیعہ معتقد نيں کہ مہدی پیدائش دے بعد اسی تہہ خانہ وچ مخفی ہوئے تے اسی جگہ توں انہاں دی غیبت دا دور شروع ہويا تے غیبت دے زمانے وچ وی اسی جگہ رہندے نيں ہور اسی تہہ خانے توں اوہ ظہور کرے گا لیکن شیعہ دے مآخذاں وچ ایسا اعتقاد مذکور نئيں اے ۔
تاریخچہ
[سودھو]سرداب وچ امام زمانہ دی غیبت توں متعلق خبر دا قدیمی ترین مآخذ بلخی (موت:٦۵۸ق) دا قول مذکور اے۔لیکن اس نے اس دے نقل دا مآخذ ذکر نئيں کیتا ۔زیادہ احتمال ایہ اے کہ علمائے اہل سنت وچوں ذہبی(۷۴۸ق) نے لکھیا : فرزند امام حسن عسکری(ع) نو سال دی عمر یا اس توں کم سن وچ سال۲٦۵ق. نوں غائب ہويا، اس زمانے وچ اوہ سامرا دی سرداب وچ داخل ہويا پھر اس دے بعد اسنوں دیکھیا نئيں گیا ۔ذہبی نے عام لوگاں دے امامیہ دے بارھواں امام دے سرداب وچ غائب ہونے دے اعتقاد دی بنا اُتے اس خبر نوں نقل کیتا اے ۔ ایہ عقیده پنجويں صدی دے بعد شائع ہويا تے اسکے بعد ابن خلدون ورگے اہل سنت دے بعض دانشمنداں دے توسط توں شائع ہويا.[۱]
پہلی مرتبہ خلفائے عباسی وچوں الناصر لدین الله دے توسط توں اس سرداب وچ مرمت دا کم انجام پایا تے ایتھے منصوب کتبے اُتے شیعاں دے بارہ آئمہ دے اسما تحریر لکھوائے ۔[۲]
محل وقوع
[سودھو]ایہ سرادب حرم عسکریین(ع) دے صحن دی مغرب دی طرف سمت شمال وچ واقع اے تے طول تاریخ وچ ایتھے کئی مرتبہ تعمیرات دا کم ہويا بلکہ حرم عسکریین(ع) دی تعمیر و مرمت دے موقع اُتے اس وچ ہمیشہ ایتھے تعمرات ہوئیاں ۔گذشتہ زمانے وچ حضرت نرجس خاتون دے مرقد دے پاس توں سرداب نوں جاندے سن ایہ صورت حال سال ۱۲۰۲ ق. تک باقی رہی ۔ مذکورہ سن وچ احمد خان دنبلی نے سرداب وچ جانے دے لئی اک جدا راستہ شمال دی طرف توں بنوایا ،روضۂ عسکریین توں جانے والے راستے نوں بند کروایا تے سرداب دا اک علیحدہ صحن بنوایا جس دا طول و عرض ٦۰ میٹر تے ۲۰ میٹر سی ۔
بہرحال ایہ سرداب طول تاریخ وچ اس قدر لوگاں دے درمیان اک قابل اہمیت دے طور اُتے مورد توجہ رہی کہ ہنرمنداں نے آئینہ بندی تے قیمتی و نفیس لکڑی دے ذریعے آراستہ و پیراستہ کیتا کہ جس دے آثار دوران عباسیاں دی خلافت تک باقی رہے ۔
کھوہ
[سودھو]تہہ خانے وچ موجود چھوٹے جہے کمرے دے اک کونے وچ کنواں(کھوہ) موجود اے کہ جس دے متعلق شیعہ معتبر منابع وچ کنواں یا امام مہدی دے مقام غیبت دے طور اُتے کسی قسم دا کوئی اشارہ موجود نئيں اے تے نہ ہی شیعہ بزرگ علما اس دے متعلق کوئی اعتقاد رکھدے نيں ۔
اس مقام اُتے امام علی نقی تے امام عسکری دے وضو کرنے دا اک حوض موجود سی تے شیعہ زائرین اس مقام توں بطور تبرک اس جگہ مٹی اٹھاندے سن جو آہستہ آہستہ گہرا ہوندا گیا ایہی مقام بعد وچ غیبت دے کنواں دے نام توں معروف ہو گیا ۔
محدث نوری صاحب مستدرک کہندے نيں : ایتھے موجود خدّام نے اپنے ذاتی مادی تے دنیاوی مقاصد دے تحت اس خرافہ نوں رواج دتا تے اس مقام نوں چاہ غیبت دے نام توں معروف کیتا ۔ اوہ خادمین ایتھے آنے والے زائرین توں پیسے لے کے اس جگہ دی خاک انہاں نوں دیندے ۔
شیخ العراقین نے اس نادرست اقدام نوں روکنے دے لئی اس کنواں نوں پر کروا کے بند کردتا تے اسدے دروازے نوں بند کر دتا لیکن خدام نے بعد وچ پھر اسنوں کھول دتا ۔[۳]
بم باری
[سودھو]۱۳۸۴شمسی دی سوم اسفند(بمطابق 22 فروری2006 عیسوی) تے ۱۳۸٦شمسی دی ۲۳ خرداد(بمطابق 13 جون2007عیسوی) نوں ایتھے بم باری کيتی گئی جس دے نتیجے وچ سرداب دا اک حصہ منہدم ہو گیا ۔
اہل سنت دے نزدیک سرداب
[سودھو]اہل سنت دے بعض مؤلفین شیعاں دی طرف نسبت دیندے نيں :شیعہ معتقد نيں کہ مہدی موعود اس سرداب وچ پنہاں اے اسی مقام توں ظہور کرے گا ہور گھڑسواراں دی اک جماعت ایتھے کھڑے نيں تے مہدی دے باہر آنے دے منتظر نيں ۔ [۴]
علامہ سید مرتضی عسکری اس سرداب غیبت دے متعلق کہندے نيں : مصری عالم دین شیخ محمود ابوریہ کہ جو کتاب عبدالله سبا دے مطالعے دے بعد شیعہ ہويا تو اس نے مینوں مصر توں خط وچ لکھیا :تسیں شیعہ حضرات ہر جمعہ دے عصر دے وقت گھوڑےآں اُتے سوار ہتھواں وچ شمشیر سونتے ہوئے سرداب غیبت دے دروازے دے سامنے کھڑے ہوندے ہوئے کہندے ہوئے : یابن الحسن! ظہور کرو تے خروج کرو۔ميں نے اس دے جواب وچ لکھیا : میں بغداد وچ پیدا ہويا ہاں تے اک مدت تک سامرا وچ مقیم رہیا ہاں ميں نے تو اوتھے ایسی کوئی چیز نئيں دیکھی ۔ایسی کوئی گل سچائی اُتے مبنی نئيں اے ۔
آیت اللہ لطف اللہ صافی گلپائگانی ہور اسدے بارے وچ لکھدے نيں ؛ایہ افتراپردازی تے بہتان ابن خلدون تے ابن حجر ورگے اہل سنت دی جانب توں جعل کردہ نيں تے شیعہ دشمنی ،اہل بیت توں انحراف بنی امیہ تے خاندان رسالت دی طرف جھکاؤ دی بنیاد اُتے نيں .ایہ تے انہاں دے بعد آنے والے مصنفین شیعہ کتب توں انہاں دے عقائد تے شیعہ نظریات بیان کرنے دی بجائے جعل تے افترا پرادازی دا سہارا لیندے نيں یا اپنے توں پہلے مؤلفین دی دروغگوئیاں نوں شیعاں دی نسبت ملاک تے معیار قرار دیندے نيں اس طرح خود تے دوسریاں نوں گمراہ کردے نيں ۔
شیعاں وچ کسی نے وی ایہ نئيں کہیا :امام مہدی سامرا دی سرداب وچ غائب اے بلکہ تمام شیعہ تالیفات تے کتب اس واقعے دی تکذیب کردیاں نيں ۔
بلکہ شیعہ اعتقاد رکھدے نيں کہ قیام امام زمانہ مکہ وچ کعبہ دے پاس توں ہوئے گا۔ [۵]
ہور پڑھو
[سودھو]حوالے
[سودھو]منابع
[سودھو]- امین، سید محسن، أعیان الشیعہ، دارالتعارف، بیروت، ۱۴۰۳ق.
- مصطفیٰ قبادی، موعود، آبان ۱۳۸۷، شماره ۹۳.
- لغتنامہ دہخدا.
- علامہ مجلسی، بحارالانوار، چاپ اسلامیہ.
- نوری، میرزاحسین، کشف الأستار، نشر مؤسسہ نور، بیروت، ۱۴۰۸ق.
- تاریخ ابن خلدون، شرکت انتشارات علمی و فرہنگی، ۱۳۷۵ش.
- ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، مقدمہ ابن خلدون، کوشش: مصطفیٰ شیخ مصطفیٰ، دمشق، مؤسسہ الرسالہ ناشرون، ۱۴۲۸ق/۲۰۰۷م.
- شمس الدین ذہبی، سیر اعلام النبلاء، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷ق.
- حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدہم(عج)، ترجمہ سیدمحمدتقی آیت اللہی، تہران: امیرکبیر، ۱۳۸٦ش.
- نعمانی، محمد بن ابراہیم، الغیبہ، نشر صدوق، تہران، ۱۳۹۷ق.
|