Jump to content

جون بن حوی

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں
جون بن حوی
تاریخ پیدائش

تاریخ وفات سنہ 680   ویکی ڈیٹا اُتے (P570) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن

عملی زندگی
پیشہ غلام ،  فوجی   ویکی ڈیٹا اُتے (P106) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن
عسکری خدمات
لڑائیاں تے جنگاں کربلا دی لڑائی   ویکی ڈیٹا اُتے (P607) د‏‏ی خاصیت وچ تبدیلی کرن
باب اسلام
بسم الله الرحمن الرحیم
170بك

مضامین بسلسلہ اہل تشیع:
اہل تشیع
کوئی جوان نہیں سوائے علی کے اور کوئی تلوار نہیں سوائے ذو الفقار کے

جون بن حوی(عربی: جون بن حوي)(پورا ناں: جوْنِ بْنِ حُوَیِّ بن قتادة بن اعور بن ساعدة بن عوف بن کعب بن حویّ) سوڈان تے مصر دے وچکارلے علاقے دا رہن آلا اک سابق عیسائی تے آزاد کردہ غلام سی ، جو 10 محرم 61ھ (680ء) نوں کربلا دی لڑائی چ امام حسین ولوں لڑدے ہوئے شہید ہوئے ۔ جون ابو ذر غفاری دے سابق غلام سن ، جدوں حضرت ابو ذر نوں خلیفہ عثمان نے مدینہ بدر کیتا اوہ علی ابن ابی طالب کول چلے گئے ، جنہاں نے جون نوں اپنے کول رہن لئی آکھیا سی ۔ علی ابن ابی طالب دی شہادت مگروں جوں امام حسن مجتبی کول رہے تے فیر امام حسین دی خدمت چ رہے ۔ جدوں امام حسین نے مدینہ چھڈیا ،جون نے اینہاں دی ہمراہی لئی اصرار کیتا ۔[۱]

ناں

[سودھو]

اوہناں دے جریره، جریر، جون بن جوی، جون بن حریّ، جویره، جوین بن ابی مالک، حرز، حرّه و حریره، حویّ و خون بن حوی وغیرہ کئی دوجے ناں وی ملدے نیں ۔..[۲]


مالک

[سودھو]

جون بن جوی سیاہ فام غلام اهل نوبه وچوں سن . علی بن ابی طالب نے اوہناں نوںفضل بن عباس بن عبدالمطلب کولوں مبلغ ۱۵۰ دینار چ خرید کے حضرت ابوذر هدیه کردتا. اوہ ابوذر غفاری نال جلاوطنی جنگل کنارے(ربذه) چ رہے . حضرت ابوذر دی وفات سال ۳۲ هجری جون بن جوی مگروں آپ مدینه آگئے تے خدمت علی بن ابی طالب چ تے خدمت حسن مجتبی تے حسین بن علی تے آخر چ علی بن حسین (سجاد) دی خدمت چ رہے .

کربلا دے میدان چ جون ہمیشہ امام حسین دے نال نال رہے ۔ اوہ کالے رنگ تے سرمئی گھنگھریالے والاں والے بڈھے آدمی سن ۔ اوہناں دے علم تے چنگے برتاؤ پاروں اوہناں دی بوہت عزت سی ۔ عاشورہ دی رات امام حسین نے ا وہناں نوں جان بچان لئی چلے جان دا آکھیا تے کہیا تسیں سارے رستے ساڈا ساتھ دتا لیکن ہن تسیں جا سکدےاوتے جون نے جواب دتا ایہ کِنّا صحیح ہوئے گا کہ میں تواڈی میزبانی تے صحبت توں فیض اُٹھاواں تے تواڈی مشکل ویلے توانوں چھڈ جاواں؟ [۳]

جون نے عاشورہ دی رات اپنی تلوار تیز کردیاں لنگھائی ۔ اگلے دن سویرے اوہناں یزید لعین دی فوج دے دو حملے روکن چ مدد کیتی ۔ دوپہر ویلے ، ظہر دی نماز توں مگروں ، جون امام حسین علیہ سلام کول آئے تے چپ کر کے کھڑے ہو گئے ۔ امام حسین نے جون ول دیکھیا تے کہیا،جون میں جاندا واں کہ تسیں میرے کولوں جنگ دے میدان چ جان دی اجازت لین آئے او۔ تسیں اک چنگے تے قابل بھروسہ دوست او ۔ میں توانوں اسلام لئی شہادت توں نئیں روکاں گا جون خوشی نال مسکرائے ۔ اوہناں دشمن دا ساہمنا کیتا تے ایہ رجز پڑھیا:

كيف تَرى الفُجّارُ ضَربَ الأسْودِ بالمـشـرفـيِّ القـاطعِ المُـهنَّدِ
أحمـي الخيـارَ مِن بنـي محمّدِ أذُبُّ عنـهم بـاللـسـانِ واليـدِ
أرجو بذاك الفـوزَ عندَ المـوردِ مِـن الإلهِ الـواحدِ المـوحَّدِ

میں اللہ لئی مرنا چاہنا واں
تے میری تلوار دشمناں دے خون دی پیاسی اے
مرن توں پہلاں میں اللہ دے دشمناں نال لڑاں گا
اپنی تلوار تے زبان نال میں رسول دے نواسے دی خدمت کراں گا

I am a soul willing to die for Allah,
and have a sword thirsty of the blood of his enemies
Before I die I shall fight the enemies of Allah,
with my sword and my tongue serve the grandson of his prophet [۴]

جون رجز پڑھدے ہوئے لڑدے رہے ۔ اوہناں نوں کئی مہلک زخم آئے پراوہ رجز پڑھدے رہے ۔ جون گھوڑے اُتوں ڈگ پئے پر فیر وی زبان نال جنگ کردے رہے ۔ تے فیر کجھ گھڑسوار آئے جتھے جون ڈگے سن تے جون شہادت پا گئے ۔

جون نے دشمن دے 25 فوجی جہنم واصل کیتے .[۵]

قبره تےزيارت

[سودھو]

آپ کربلا معلی چ باقی شہداء نال دفن نیں ، آپ دا ذکر المهدي عجل الله فرجه نے زيارت ناحيہ مقدسہ چ کیتا اے:

«اَلسَّلَامُ عَلَى جَوْنٍ مَوْلَى أَبِي‌ ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ».

ایہ وی ویکھو

[سودھو]

ہور ویکھو

[سودھو]

باہرلے جوڑ

[سودھو]

حوالے

[سودھو]
  1. «Hazrat John bin Huwai». Theinfallibles.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰۱۲-۰۵-۲۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۴-۲۳.
  2. محمد الريشهري ،الصّحيح من مقتل سيّد الشّهداء و أصحابه عليهم السّلام ، الجزء : 1 صفحة : 713.
  3. «Lesson from Kerbala - 1». Duas.org. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۴-۲۳.
  4. «The Companions of Imam Husayn» (PDF). coolteachersite.weebly.com. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۰۱۴-۱۰-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۹-۱۹.سانچہ:Unreliable source?
  5. ذخيرة الدارين فيما يتعلق بمصائب الحسين(ع) ، الجزء : 1 صفحة : 389.