عبد الملک میمونی
| عبد الملک میمونی | |
|---|---|
| جم | سنہ 797 |
| وفات | سنہ 887 (89–90 سال) |
| شہریت |  خلافت عباسیہ
|
| مذہب | اسلام |
| فرقہ | اہل سنت |
| فقہی مسلک | حنبلی |
| والد | میمون بن مہران رقی |
| عملی زندگی | |
| استاذ | احمد بن حنبل |
| تلمیذ خاص | احمد بن شعیب النسائی ، ابو عوانہ |
| پیشہ | محدث ، فقیہ |
| پیشہ ورانہ زبان | عربی |
| شعبۂ عمل | فقہ ، علم حدیث |
 باب اسلام
| |
ترمیم  | |
عبد الملک بن عبد الحمید بن میمون بن مہران میمونی رقی، ابو الحسن کنیت اے، عالم، محدث تے فقیہ سن، امام احمد بن حنبل دے شاگرد سن، کبار ائمہ وچ شمار ہُندا اے، انہاں دے دادا میمون بن مہران رقی جزیرۃ العرب دے شیخ منے جاندے سن ۔[۱][۲]
استاداں[سودھو]
- اسحاق بن یوسف ازرق
- حجاج بن محمد
- محمد بن عبید طنافسی
- روح بن عبادہ
- مکی بن ابراہیم
- عبد اللہ قعنبی[۲]
تلامذہ[سودھو]
- امام نسائی
- ابو عوانہ اسفرائینی
- ابو بکر بن زیاد نیساپوری
- ابو علی محمد بن سعید حرانی
- محمد بن منذر شکر
- ابراہیم بن محمد بن متویہ [۲]
علما دی آرا[سودھو]
ذہبی لکھدے نيں : «عبد الملک میمونی رقہ دے وڈے عالم تے اس زمانے دے مفتی سن »۔[۲]
ابو بکر خلال فرماندے نيں: « عبد الملک میمونی امام احمد دے جلیل القدر تلامذہ وچوں سن، وفات دے وقت انہاں دی عمر سو سال توں کم سی زبردست فقہ دے مالک سن، امام احمد انہاں دا خوب احترام کيتا کردے سن، انہاں دے نال وکھ انداز توں پیش آندے سن ۔
میمونی نے میرے توں کہیا: وچ انہاں (امام احمد) دے نال مستقل سنہ 250 توں تقریباً 27 سالاں تک رہیا ہوݨ، فیر اس دے بعد وی وقتاً فوقتاً حاضر ہُندا رہندا سی، امام احمد مینوں ودھ سوال کرنے دی وجہ توں ابن جریج توں مثال دتا کردے سن تے میرے توں کہندے کہ وچ تواڈا دوسرےآں توں ودھ خیال رکھدا ہوݨ، امام احمد دے بوہت سارے مسائل تقریباً سولہ 16 اجزاء وچ انہاں دے پاس موجود سن، دو جز تاں کافی وڈے سن »۔[۳]
وفات[سودھو]
ربیع الاوّل دے مہینہ وچ سنہ 274 ہجری وچ وفات پائی۔[۳]
