محمد حسن نجفی
فائل:صاحب جواهر.jpg | |
کوائف | |
---|---|
تاریخ وفات | شعبان ۱۲۶۶ق |
علمی معلومات | |
اجازہ روایت از | سید محمد جواد عاملی و شیخ جعفر کاشف الغطاء |
تالیفات | نجاۃ العباد، جواہر الکلام |
خدمات |
محمد حسن شریف اصفہانی (1202۔1266 ھ)، صاحب جواہر و محمد حسن نجفی دے نام توں مشہور، تیرہويں صدی دے نجفی شیعہ اصولی، فقہا وچوں سن ۔ آپ دی تالیفات وچ سب توں اہم جواہر الکلام نامی کتاب اے۔ اسی کتاب دی وجہ توں آپ شیعہ فقہا دے درمیان صاحب جواہر دے نام توں مشہور ہوگئے۔ آپ سید محمد جواد عاملی (صاحب مفتاح الکرامہ) و شیخ جعفر کاشف الغطاء دے شاگرد سن ۔ شریف العلماء مازندرانی دے بعد آپ دا درس حوزہ علمیہ نجف دے اہم دروس وچوں شمار ہُندا سی ۔ بہت سارے علما اس وچ شرکت کردے سن ۔ آپ دے کہنے اُتے شیخ انصاری نے زعامت تے شیعاں دی مرجعیت نوں سنبھال لیا۔
سوانح عمری
[سودھو]ولادت تے وفات
[سودھو]آپ دی تاریخ ولادت دا علم نئيں اے ؛ لیکن بعض قرائن و شواہد دے مطابق تقریبا 1202 ھ نجف وچ متولد ہوئے نيں تے بروز بدھ 1 شعبان 1266 ھ نوں نجف اشرف وچ وفات پائی تے آپ دی قبر نجف دے محلہ عمارہ وچ واقع اے۔[۱]
حسب و نسب
[سودھو]صاحب جواہر دے اجداد اصفہان وچ رہندے سن ۔ آپ دے تیسرے جد شیخ عبد الرحیم شریف اصفہان توں نجف چلے گئے تے اوتھے سکونت اختیار کيتی۔ آپ دے والد محمد باقر نجفی تے آپ دی والدہ شیخ ابو الحسن فتونی عاملی دی نسل توں سن۔ عذاری سادات جو آل حجاب توں مشہور نيں، انہاں توں منسوب نيں۔ آپ دا پورا خاندان اہل علم سی ۔[۲]
زوجہ تے اولاد
[سودھو]شیخ محمد حسن نجفی نے اپنی عمر دے آخری ایام وچ سید رضا بحر العلوم دی بیٹی توں شادی کيتی۔[۳]آپ دی اولاد وی باپ دے نقش قدم اُتے چلی۔ انہاں وچوں شیخ محمد جو شیخ حُمید دے نام توں مشہور نيں؛ شیخ عبد الحسین جو علامہ دے نام توں مشہور نيں؛ شیخ حسین ادیب تے شیخ حسن[۴] معروف نيں۔ سانچہ:شجرہ نامہ جواہری خاندان
حصول علم
[سودھو]محمد حسن نجفی نے مندرجہ ذیل اساتذہ توں کسب فیض کیتا:
- شیخ حسن آل محی الدین
- شیخ قاسم آل محی الدین
- سید حسین شقرایی عاملی
ان دے بعد اس دور دے نجف دے بزرگ علما دے شاگرد رہے تے اجتہاد دے درجے اُتے فائز ہوئے تے جواہر الکلام لکھنے لگے۔ آپ دے اساتذہ وچ انہاں بزرگاں نوں ذکر کیتا جا سکدا اے:[۵]
- سید محمد جواد عاملی (صاحب مفتاح الکرامہ)
- شیخ جعفر نجفی (صاحب کشف الغطاء)
- شیخ موسی کاشف الغطاء
شیخ محمد حسن نجفی نے سید محمد جواد عاملی تے شیخ جعفر کاشف الغطاء توں روایت کيتی اجازت حاصل کيتی۔[۶]
شاگرد
[سودھو]محمد شریف مازندرانی دی وفات اُتے حوزہ علمیہ کربلا دی رونق ختم ہوئی تے شیخ محمد حسن نجفی دے درس دی شہرت نے شریف العلماء دے شاگرداں نوں اپنی طرف کھچ لیا۔[۷]اس وجہ توں حوزہ علمیہ نجف وچ اک بار پھر توں رونق آگئی۔ سید حسن صدر کہندے نيں کہ آپ دے انداز بیان تے درس دینے دا اسلوب اِنّا اچھا سی کہ 400 توں زیادہ علما آپ دے درس وچ حاضر ہونے لگے۔[۸]تے انہی شاگرداں وچوں بعض آپ دے بعد مرجعیت تک پہنچے تے مسند فتوی اُتے بیٹھ گئے۔[۹]انہاں وچوں بعض اہم شخصیتاں دے نام مندرجہ ذیل نيں:[۱۰]
- زین العابدین مازندرانی[۱۱]
- سید حسین کوہ کمرہای
- ملا علی کنی (صاحب ایضاح المشتبہات و توضیح المقال)
- محمد ایروانی
- شیخ جعفر شوشتری
- شیخ جواد (صاحب شرح اللمعتین)
- شیخ محسن خنفر
- شیخ محسن اعسم (صاحب کشف الفلام)
- سید اسد اللہ اصفہانی
- شیخ العراقین
- محمد حسن مامقانی
- سید حسین آل بحر العلوم
- سید محمود بروجردی
- ملا علی خلیلی
- سید ابراہیم شریعت مدار سبزواری
حالات زندگی
[سودھو]منقول اے کہ آپ مرفہ زندگی گزارتے سن تے بعض لوگاں دے لئی ایہی سوال دا باعث بنا سی ۔ اسی لئے شیخ انصاری توں سوال ہويا کہ آپ کیوں زاہدانہ زندگی بسر کردے نيں جدوں کہ آپ دے استاد، صاحب جواہر وڈی شان و شوکت دی زندگی بسر کردے نيں؟ شیخ انصاری نے جواب وچ کہیا:
- «ساڈے استاد نے شریعت دی عزت و وقار نوں ظاہر کرنے دا ارادہ کیتا اے تے وچ شریعت دے زہد نوں ظاہر کرنا چاہندا ہوں»۔[۱۲]
شیخ محمد رضا مظفر کہندے نيں کہ جو چیز شیخ دی حقیقی زندگی نوں آشکار کردی اے اوہ عثمانی حکومت دے سامنے الہی افراد دی عظمت دکھانا اے جس حکومت نے عراق اُتے اپنا کنٹرول کیتا سی ۔ جدوں عثمانی حکومت نے ایران توں شکست کھادی، تو شیخ جعفر کاشف الغطاء دی وساطت تھوڑا بہت ایران دا دباؤ کم ہويا۔ اس وجہ توں عثمانی حکومت وچ شیعہ علماء دی اِنّی عظمت بڑھی کہ اوہ شیعہ علماء دے نال زیادہ توں زیادہ رابطے وچ رہنے دی کوشش کردے سن ۔[۱۳]
ان تمام اوصاف دے باوجود شیخ محمد حسن دا شیعاں دے نال برتاؤ مختلف سی ۔ تاریخی حوالے توں معلوم ہُندا اے آپ ہر عام و خاص دے نال خوش اخلاقی تے نیک رفتار توں پیش آندے سن ۔ محمد رضا مظفر اس بارے وچ لکھدے نيں کہ لوگاں دے نال مہربان باپ دی طرح، شاگرداں دے سامنے تواضع تے انکساری تے بزرگاں دے سامنے شکستہ نفسی دے نال پیش آنا آپ دا وطیرہ سی ۔ منقول اے کہ ہمیشہ کہیا کردے سن کہ جے کتاب کشف اللثام نہ ہُندی تو وچ جواہر الکلام نئيں لکھ پاندا، یا آرزو کیتا کردے سن کہ جواہر دے بدلے ازریہ دے مشہور قصیدے قصیدۂ ہاییہ دا ثواب انہاں دے نامۂ اعمال وچ لکھ دتا جاندا۔[۱۴]
سماجی خدمات
[سودھو]صاحب جواہر اپنی پوری عمر فقیر تے نادار لوگاں دی مدد کردے تے لوگاں وچ گھل مل کر رہندے سن تے عام المنفعت کماں وچ پیش پیش ہُندے سن ۔ انہاں دی خدمات وچوں بعض درج ذیل نيں:
- نجف تے کوفہ وچ دو کنويں کھود کر عوام دے لئی وقف کرنا۔
- مسجد کوفہ دے مینار بنانا۔
- مسلم بن عقیل دا حرم تے صحن بنانا۔
- نجف وچ پانی دی کمی دے پیش نظر فرات توں نجف تک اک نہر کھودنا؛ جو لوگ اس کم اُتے آنے والی لاگت اُتے اعتراض کردے سن انہاں دے جواب وچ آپ نے کہیا: «جے اس نہر توں نکلنے والے ریت دے ذرات دے برابر سونا خرچ کرنا پڑے تب وی ایہ کم انجام پائے گا۔» اگرچہ ایہ نہر بعد وچ لوگاں دی کوتاہی توں ختم ہوگئی۔[۱۵]
تالیفات
[سودھو]شیخ محمد حسن دی بعض تالیفات جو باقی نيں درج ذیل نيں:[۱۶]
جواہر الکلام آپ دی سب توں اہم تے موثر تالیف اے۔ ایہ کتاب فقہ دے استنباط وچ سب توں اہم مآخذ تے منبع سمجھی جاندی اے جس دی نظیر ہن تک کوئی کتاب نئيں لکھی گئی اے۔ فقہا دے اقوال تے نظریات نوں بیان کرنا تے اہم نکات توں استدلال کرنا کتاب جواہر دی خصوصیات وچوں اے۔[۱۷]یہ کتاب فقہ دے تمام فروعات بیان کرنے دے حوالے توں علامہ مجلسی دی کتاب بحار الانوار دی طرح اے۔ شیخ محمد حسن نے 25 سال دی عمر توں لکھنا شروع کیتا تے تقریبا 30 سال اس کتاب نوں لکھنے وچ لگایا تے اسی وسیع تالیف کيتی وجہ توں آپ شیخ الفقہاء دے نام توں ملقب ہوئے۔[۱۸]تے آخرکار سنہ ۱۲۵۷ ھ وچ کتاب مکمل ہوئی۔[۱۹]
- نجاۃ العباد
- رسالۃ فی الزکاۃ والخمس
- نجاۃ العباد فی یوم المعاد (رسالہ عملیہ و فقہی فتوے)
- ہدایۃ الناسکین (حج دے بارے وچ اک رسالہ)
- ارث وچ اک رسالہ
صاحب جواہر دے بعد مرجعیت
[سودھو]رجب ۱۲۶۶ ھ وچ صاحب جواہر دی بیماری شدید ہوگئی، نجف دے بزرگ علماء، صاحب جواہر دی دعوت اُتے انہاں دے گھر اُتے جمع ہوئے۔ صاحب جواہر ملیا مرتضی نوں وی بلانے دا حکم کردے نيں تے اس مجلس وچ صاحب جواہر ملیا مرتضی دی طرف دیکھدے ہوئے وصیت کردے نيں:
- اوہ دینی امور جو میرے توں مربوط سن اپنے بعد آپ دے سپرد کردا ہاں تے ایہ الہی امانت آپ دے سپرد کردا ہاں تے میرے بعد آپ شیعاں دے مرجع تقلید نيں۔[۲۰]
محمدرضا مظفر اس مرجعیت دے منتقل کرنے دے بارے وچ لکھدے نيں کہ« جدوں مجلس وچ داخل ہويا تو اس وقت ملیا مرتضی سن تے مجلس توں نکلتے ہوئے شیخ مرتضی انصاری بن کر نکلے» تے انہاں دا گمان سی کہ صاحب جواہر نے شیخ مرتضی انصاری نوں اگرچہ بعض سرشناس افراد دی نسبت ناشناختہ سن لیکن اعلمیت تے تقوی دی وجہ توں انہاں نوں مرجعیت تک پہنچادتا۔»[۲۱]
ولايت فقيہ
[سودھو]صاحب جواہر نے جواہر الکلام دے مختلف ابواب وچ فقیہ دے اختیارات تے ذمہ داریاں دے بارے وچ خامہ فرسائی دی اے تے اس ولایت دے بارے وچ انہاں دا کہنا اے:
- جے ولايت عامہ فقيہ نہ ہو تو شیعاں توں مربوط بہت سارے کم تعطل دے شکار ہونگے۔[۲۲]
صاحب جواہر انہاں لوگاں دی مذمت کردے نيں جو ولایت فقیہ دے بارے وچ تذبذب دے شکار نيں تے لکھدے نيں:
حوالے
[سودھو]- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، ص۲؛ قمی، الفوائد الرضویہ، ج۲، ص۷۲۶؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۶ و ۱۸۲۸؛ آقا بزرگ طہرانی، طبقات، ج۲، ص۳۱۳؛ مدرس تبریزی، ریحانہ الادب، ج۳، ص۳۵۸؛ خوانساری نے تاریخ وفات نوں ۱۲۶۸ھ کہیا اے تے ایہ صحیح نئيں اے، خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۰۵۔
- ↑ مراجعہ کراں: نجفی، جواہر الکلام، ج۱، مقدمہ، ص۷؛ صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۴؛ قمی، الفوائد الرضویہ، ج۲، ص۷۲۸؛ آقا بزرگ طہرانی، طبقات، ج۲، ص۳۱۰؛ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، ص۴؛ اسلامی، صاحب جواہر (فقیہ جاودانہ)، ص۱۸؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۷۔
- ↑ مراجعہ کراں: صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۸؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۸۔
- ↑ اسلامی، ص۱۰۷؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۸-۱۸۳۲؛ مراجعہ کراں: صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۷۔
- ↑ صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۵؛ قمی، الفوائد الرضویہ، ج۲، ص۷۲۴؛ آقا بزرگ، ج۱۰، ص۳۱۰؛ مدرس تبریزی، ریحانہ الادب، ج۳، ص۳۵۷؛ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، مقدمہ، ص۲۲۔
- ↑ صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۵۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، مقدمہ، ص۹۔
- ↑ صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۵۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، طبقات، ج۲، ص۳۱۲؛ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، مقدمہ، ص۱۸-۱۹۔
- ↑ آقا بزرگ طہرانی، طبقات، ج۲، ص۳۱۲؛ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، مقدمہ، ص۱۸-۱۹۔
- ↑ آقا بزرگ، طبقات، ج۱، ص۸۰۵؛ امین، اعیان الشیعہ، ج۷، ص۱۶۷۔
- ↑ امین، اعیان الشیعہ، ج۹، ص۱۴۹۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، مقدمہ، ص۲۱-۲۲۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، مقدمہ، ص۲۱-۲۲۔
- ↑ صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۸؛ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، ص۱۱و ۲۱۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، ص۸؛ آقا بزرگ، الذریعہ، ج۵، ص۲۷۵، ج۱۱، ص۲۱۴، ج۱۲، ص۴۳، ج۲۴، ص۵۹ ؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۸؛ قمی، الفوائد الرضویہ، ج۲، ص۷۲۶۔
- ↑ آقا بزرگ، الذریعہ، ج۵، ص۲۷۵۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، ص۳؛ صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، ص۱۶؛ مدرس تبریزی، ریحانہ الادب، ج۳، ص۳۷۵۔
- ↑ رکـ: صدر، تکملہ امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ قمی، الفوائد الرضویہ، ج۲، ص۷۲۵۔
- ↑ آل محبوبہ، ماضی النجف، ج۲، ص۱۳۴۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۱، ص۱۹۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۲۱، ص۳۹۷۔
- ↑ نجفی، جواہر الکلام، ج۲۱، ص۳۹۷۔
مآخذ
[سودھو]- آقا بزرگ طہرانی، الذریعہ، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۰۳ق.
- طبقات اعلام الشیعہ الکرام البررہ فی القرن الثالث بعد العشرہ، تعلیقات سید عبد العزیز طباطبایی، در المرتضی للنشر، مشہد، ۱۴۰۴ق.
- آل محبوبہ، جعفر بن باقر، ماضی النجف و حاضرہیا، دار الاضواء، بیروت، ۱۹۸۶ع
- اسلامی، ابراہیم، صاحب جواہر (فقیہ جاودانہ)، بیجا، سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۳ش.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعہ، بیروت، دار المتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۳ق.
- حبیب آبادی، محمد علی، مکارم الآثار در احوال رجال دو قرن ١٣ و ١۴ ہجری، نفایس مخطوطات اصفہان، اصفہان، ١٣۶۴ ش.
- خوانساری، محمد باقر بن زین العابدین، روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات، اسماعیلیان، قم.
- صدر، حسن، تکملہ امل الآمل، تحقیق حسین علی محفوظ، عدنان دباغ، عبد الکریم دباغ، دار المورخ العربی، بيروت.
- قمی، عباس، الفواید الرضویہ فی احوال علماء المذہب الجعفریہ، تحقیق ناصر باقری بیدہندی، بوستان کتاب، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزہ علمیہ قم، قم، ١٣٨۵ ش.
- مدرس تبریزی، محمد علی، ریحانہ الادب فی تراجم المعروفین بالکنیہ او اللقب، کتاب فروشی خیام، تہران، ١٣۶٩ش.
- نجفی، محمد حسن، جواہر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تحقیق عباس قوچانی، دار الکتب الاسلامیہ، تہران، ۱۳۶۷ش.