شاہ زمان درانی
زمان شاہ درانی | |||||
---|---|---|---|---|---|
افغانستان دا بادشاہ | |||||
زمان شاہ دا سکیچّ | |||||
معیاد عہدہ | درانی بادشاہ: 1793–1800 | ||||
پیشرو | تیمور شاہ درانی | ||||
جانشین | محمد شاہ درانی | ||||
| |||||
شاہی خاندان | درانی راجٹبر | ||||
والد | تیمور شاہ درانی | ||||
پیدائش | 1770 | ||||
وفات | 1844 |
زمان شاہ درانی، زماں شاہ درانی)، (c. 1770–1844) درانی بادشاہی دا تیجا بادشاہ سی جس نے 1793 توں 1800 اس دا راج سمبھالیا۔ اوہ احمد شاہ درانی دا پوتا اتے تیمور شاہ درانی دا پنجواں پتر سی۔ اوہ اپنے پیؤ دی طرحاں ہی بھارت دے قبضہ کرنا چاہندا سی پر سکھاں نے اس دے منصوبے تے پانی پھیر دتا۔ اس دا انگریزا نال وی جھگڑا رہا۔[۱]
شاہ زمان خان یا زمان شاہ درانی(شاه زمان سدوزی) ((پیدائش: 1770ء– وفات: 10 ستمبر 1845ء)) 1793ء توں 1801ء تک درانی سلطنت دا حکمران سی۔ اوہ احمد شاہ درانی دا پوتا تے تیمور شاہ درانی دا پنجواں بیٹا سی۔
زمان شاہ درانی ، (سن 1770–1844) درانی بادشاہت نے تیسرا بادشاہ سی، جس نے سن 1793 توں 1800 تک درانی سلطنت اُتے حکومت کیتی سی۔ اوہ احمد شاہ درانی دا پوتا تے تیمور شاہ درانی دا پنجواں بیٹا سی۔ اوہ اپنے والد دی طرح ہندوستان اُتے وی قبضہ کرنا چاہندا سی لیکن سکھاں نے اس دے منصوبے نوں ناکام بنا دتا۔ اس دا انگریزاں توں وی جھگڑا ہويا۔ [۲]
شخصیت
[سودھو]شاہ زمان خان تیمور شاہ دا بیٹا، عظیم قومی افغان ہیرو تے شاہ احمد شاہ دا پوتا سی، جو 1770 عیسوی وچ پیدا ہويا۔ ایہ مشہور شہنشاہ 1793ء وچ اپنے والد تیمور شاہ دی وفات دے بعد افغانستان دا بادشاہ بنیا۔ احمد شاہ بابا دے بعد ، عظمت شاہ زمان ملکی تریخ دی اک روشن شخصیت نيں۔ جے شاہ زماں دیاں مشکلاں نہ ہُندیاں تاں نہ صرف اس نے افغانستان دی حفاظت ہُندی بلکہ اس نے ہندوستان نوں برطانوی تسلط توں بچایا ہُندا۔
افغانستان دی سیاسی صورتحال
[سودھو]شاہ زمان افغان قومی تریخ وچ اک باشعور ، امید مند ، سیاستدان تے بہادر رہنما دے طور اُتے جانیا جاندا اے۔ ساڈی قومی تریخ وچ ایہ دور نمایاں اے ، کیونجے ساڈے دو دشمن متحد ہوجاندے نيں تے زیادہ تر افغانستان چھوٹا ہُندا جاندا اے۔ ایہ نوٹ کرنا ضروری اے کہ جے کسی افغان بچے وچ ہمت دی خواہش اے تاں ، انہاں عوامل دی نشاندہی کرنا ضروری اے۔ جدوں عظمت شاہ زمان شاہ ہويا تاں بیرونی تے داخلی صورتحال بہت خطرناک سی۔ بیرون ملک ، انگریزاں نے ہندوستان دے بیشتر حصے اُتے قبضہ کیتا۔
ایران وچ وی قاجار حکومت قائم ہوئی سی۔ افغانستان دے مغربی صوبےآں مثلا نیشا پور ، مشہد تے ہرات اُتے قبضہ کرنے دے لئی ، ایران نے روسیاں دی مدد لی تے سن 1800 وچ گریٹر افغانستان دے خلاف برطانویاں دے نال معاہدہ کیتا تے کھلے دل توں اعتراف کیتا کہ جے عظمت شاہ زمان ہندوستان دی طرف بڑھدا اے تاں ، ایران مغربی صوبےآں اُتے حملہ کريں گا تے جے عظمت شاہ زمان ایران دی طرف ودھے تاں انگریز مشرقی صوبےآں وچ واپس آجائے گا۔ اک غیرملکی مصنف دا کہنا اے کہ انہاں دی عظمت شاہ زمان دی سلطنت اس دے اُتے توں گزری کیونجے اوہ ہمیشہ حرکت وچ رہندے سن ۔ اوہ خراسان تے ہندوستان دے وچکار دوڑ رہیا سی تے اس دی بادشاہت اس حقیقت دا عمدہ ثبوت اے کہ اک وقت وچ دونے فریقاں دا مقابلہ کرنا مشکل سی۔ شاہ زمان جو کہ بہت تیز آدمی سی ، ہر طرف توں گرما گرم ہوگیا۔
اس وقت تک انگریز دہلی پہنچ چکے سن ، تے سکھاں نوں قائد ملیا سی۔ لیکن سب توں مشکل حصہ سلطان محمود دا بھائی سی ، جسنوں شاہ محمود سدوزئی دے ناں توں جانیا جاندا اے۔ وزیر فتح خان ، اس دے چچا تے وزیر اعلیٰ ، اک بے چین تے غدار آدمی سن ۔ کچھ خاندانی مورخین نے عظمت شاہ زمان اُتے ایہ کہندے ہوئے اعتراض کیتا اے کہ "آپ نے شاہ محمود نوں دو بار گرفتار کیتا سی۔ آپ نے اسنوں کیوں نئيں ماریا؟" غیر ملکی مورخین نے استدلال کیتا اے کہ شاہ زمان نوں پہلے ایران دے نال اپنا معاہدہ ختم کرنا چاہیدا سی تے فیر ہندوستان دا رخ کرنا چاہیدا سی۔ سارا ہندوستان شاہ زمان نوں انگریزاں توں آزاد کرانے دے منتظر سی۔ شاہ زمان نوں آزادی دا ہیرو سمجھیا جاندا سی تے میسور توں اک ہندوستانی ایلچی ہندوستان اُتے حملہ کرنے آیا سی۔ اس دوران ہندوستانی عوام نے شاہ زمان دی طرف نگاہ پائی۔ انگریزاں دے پاس ایران دی قاجر حکومت توں مدد لینے دے سوا کوئی چارہ نئيں سی۔ ایران دے قاصر بادشاہ آغا محمد خان قاجار اک بہت ہی ظالم انسان سن ۔ اُتے ، ایرانیاں نے اس دی مدد توں صوبہ خراسان اُتے قبضہ کیتا۔ برطانوی سفیر دا وی ایہی نظریہ اے جو "دارالزماں" نامی کتاب وچ ایران گئے سن ۔ زمان شاہ ، افغانستان دا سلطان ، مینوں ہندوستان وچ اک طاقتور دشمن دے طور اُتے جانیا جاندا اے۔ زمان شاہ بغیر کسی بیرونی امداد دے کسی وقت وی ہندوستان اُتے حملہ نئيں کرسکدا سی۔
زمان شاہ نوں اس وقت روکیا گیا جدوں انہاں نے اپنے ملک وچ منافقت نوں اکسایا۔ زمان شاہ دا دور اقتدار قومی تریخ وچ بہت اہم اے ، جتھے توں افغانستان یا عظیم تر افغانستان دی سلطنت منہدم ہوگئی۔ شاہ زمان خود اک قومی ہیرو نيں ، لیکن انہاں دے اخلاق ایداں دے سن کہ بعد وچ انہاں دے اخلاق دا الزام لگیایا گیا۔ ہن جدوں ایہ عمل لکھیا گیا اے ، آپ ، پڑھنے والے نوں خود ہی فیصلہ کرنا ہوئے گا کہ اسنوں کیتا کرنا چاہیدا سی۔ اس توں پہلے ، ميں نے ہائی ہنس شاہ زمان دے قومی ہیرو تے دارالزمان وچ ایرانی حکومت دے نال انہاں دے معاملات دے بارے وچ لکھیا سی۔ سن 9 ہجری وچ شاہ زمان ہندوستان تے پنجاب وچ تھا۔آغا محمد خان قاجار زیارت دے بہانے مشہد وچ داخل ہوئے۔ افغانستان دی طرف ، شاہ رخ نے اوتھے حکمرانی کيتی ، اس نے اسنوں مار ڈالیا ، اس دا بیٹا نادر مرزا کابل آیا۔ آقا محمد شاہ ، جو شاہ زمان توں خوفزدہ سن ، اپنے نمائندے ، محمد حسین خان قراقزو نوں ، بہت ساری دولت تے تحائف دے نال شاہ زمان دے دربار وچ بھیجیا۔ اس وچ دو خوبیاں سن اک ایہ کہ اس نے مشہد دے خراج دے برابر اک تحفہ تن سال دے لئی بھیجیا ، تے دوسرا ایہ کہ اس نے کہیا ، وچ بخارا اُتے قبضہ کرنا چاہندا ہون۔ افغان ہیرو شاہ زمان نے ایرانی سفیر نوں قبول کرنے توں پہلے اسنوں دکھایا کہ اوہ ہندوستان نوں فتح کرنا چاہندے نيں تے انگریزاں نوں ملک توں بے دخل نئيں کرنا چاہندے نيں۔ چنانچہ اس نے ایرانی سفیر نوں اپنی فوجی پریڈ دا مظاہرہ کیتا۔ جدوں ایرانی سفیر نے آغا محمد قاجر نوں افغان فوج دی نوعیت دی وضاحت کيتی تاں اوہ سمجھ گیا تے خراسان دی سرحداں توں اپنی فوج نوں مکمل طور اُتے واپس لے لیا۔ شاہ زمان نے اپنا سفیر ، گدا محمد ، جو گدو خان دی نگرانی وچ سی ، نوں تہران بھیجیا۔ جدوں آغا محمد خان قاجار اس وقت دے رسم و رواج دے مطابق درار اُتے آئے تاں "امین خلوت" وزیر بطور وزیر ، گدا محمد نے اسنوں کھو دتا ، اس نے آقم محمد قاجر نوں دسیا۔ درانی کنگ دے سفیر گدا محمد قدم بوسی ایتھے انہاں دے پیر چومنے آئے نيں۔ افغان سفیر ناراض ہوئے گیا ، امین خلوت دا ہتھ تھپڑ ماردے ہوئے کہیا چٹائٹ دا ایہی مطلب اے۔ آقا محمد قاجر حیرت زدہ ہويا تے امین خلوت توں کہیا کہ کوئی وی اس طرح دی عظیم ریاست دے سفیر نوں متعارف نئيں کريں گا۔ ہن دیکھو شاہ محمود سدوزئی تے وزیر فتح خان ، ماما تے کھوڑی کیتا کر رہے نيں؟ سن 9 ہجری وچ ، جدوں آقا محمد قاجر نوں قتل کیتا گیا ، فتح علی شاہ قاجر اس دے بعد تہران دے تخت اُتے فائز ہويا۔ شاہ محمود سدوزئی تے وزیر فتح خان فتح علی شاہ قجر دے دربار وچ جاندے نيں ، صوبہ خراسان انہاں دے حوالے کردیندے نيں تے شاہ زمان دی مدد کيتی لسٹ وچ شامل ہُندے نيں۔ یعنی اس دے بھائی دے خلاف۔ شاہ زمان تے شاہ محمود دونے تیمور شاہ درانی دے بیٹے نيں۔ جدوں شاہ زمان آندے نيں ، شاہ محمود نوں مسابقت دی طاقت نظر نئيں آندی اے ، لہذا انہاں دی والدہ ، جو سردار پائینڈا خان دی بہن سن ، شاہ زمان نوں قرآن بھیجتی نيں۔ شاہ محمود دی والدہ نے پگڑی پھیلائی تے اس اُتے قرآن رکھیا۔ شاہ زمان نے عذر قبول کیتا ، لیکن ملک نوں اک بہت وڈا نقصان ہويا۔ کیتا شاہ زمان نوں ایہ قبول نئيں کرنا چاہیدا سی؟ کیونجے اوہ جاندا سی کہ اسلام تے پشتونولی صرف خود نوں آزاد کررہے نيں۔ تاں اسنوں اس طرف نئيں دیکھنا چاہیدا سی۔ ملک برباد ہوچکيا سی۔ فیصلہ کرنا مشکل اے۔ اک بار فیر بو توں فیصلہ کرنا! کیونجے سیاست اک برا فن اے ، لہذا اخلاقیات تے ایمانداری اس وچ فٹ نئيں بیٹھدی اے۔ سن 1809 وچ شاہ محمود بننے دے بعد ، قاجاریاں نے بغیر کسی ہچکچاہندے ہوئے افغانستان دے صوبہ خراسان اُتے قبضہ کرلیا۔ ایہ صوبہ 1809 تک سفاریاں ، غزنویاں ، غوریاں تے ابدالیون دے زیر قبضہ رہیا۔ ذاتی تے خانہ جنگی دی وجہ توں دادی کھو گیا تے قاجاریاں نوں یقین نئيں آیا ۔انھاں نے فتح علی شاہ قاجر ، محمد شاہ قجر تے ناصرالدین شاہ قجر اُتے بار بار حملہ کیتا تے ہرات نے سخت مزاحمت کيتی۔ . صوفی اسلام نوں وی ہرات دے تحفظ وچ شہید کیتا گیا۔ اس دے بعد سکھاں نے پنجاب تے عظیم تر افغانستان وچ قدم رکھ دتا ، تے اس دے نتیجے وچ کِسے نوں قومی مفاد دا پتہ نہ چل سکیا تے بارکزئی سرداراں نے کوئی سمجھوتہ قبول نئيں کیتا۔ اوہی شاہ محمود تے وزیر فتح خان شاہ شجاع تے شاہ زمان دے ہتھوں وچ آگئے ، لیکن انھاں معاف کردتا گیا تے اوہ دوبارہ فرار ہوکے ایران وچ پناہ لے گئے تے قاجاریاں نے انہاں دی دوبارہ مدد کيتی۔
شاہ زمان توں متعلق غیر ملکیوں دے خیالات
[سودھو]فریئر اپنی کتاب افغانستان وچ لکھدے نيں شاہ زمان اک دانا ، بہادر ، ذہین تے متحرک آدمی سی۔ اوہ ہمیشہ اک جنگ توں دوسری جنگ تک اپنے گھوڑے اُتے سوار ہُندا سی۔ افغانستان دے عوام تیمور شاہ دے دوسرے بیٹےآں توں زیادہ اس دا احترام کردے نيں۔ “سر ولیم جان کہندے نيں ہندوستان وچ انگریزاں دے تمام دشمناں نے کابل دی طرف دیکھیا تے شاہ زمان نوں ہندوستان آنے دی دعوت دتی۔ وزیر علی ، سلطان ٹیپو تے جوناگڑھ دے راجا سبھی افغانستان دے بادشاہ توں ہندوستان آنے تے افغان فوج دے تمام اخراجات ادا کرنے دی درخواست کردے نيں۔ ایتھے تک کہ رام پور دے نواب غلام محمد خود شاہ زمان دے دربار وچ حاضر ہوئے۔ انیہويں صدی وچ افغانستان "تریخ گواہ اے تے غیر ملکی مصنفاں سب متفق نيں کہ شاہ زمان دا اک عمدہ منصوبہ سی۔ اوہ احمد شاہ بابا دی سلطنت نوں زندہ کرنا چاہندا سی ، لیکن اوہ اک مضبوط ریاست دے قیام دی بنیاد اُتے ملک اُتے قبضہ کرنے اُتے راضی نئيں سی ، تے اوہ افغانستان نوں اک طاقتور تے مہذب ریاست وچ تبدیل کرنا چاہندا سی۔ سیاسی تے فوجی طاقت نوں ظاہر کرنا چاہیدا ، لیکن تعلیم ، سبھیاچار تے رہتل دے مرکز نوں وی مشرق وچ تسلیم کرنا چاہیدا۔ بدقسمتی توں ، اس بدنام زمانہ افغان لیڈر نوں شدید داخلی تناؤ دا سامنا کرنا پيا اے تے اسنوں شاہ ، اس دے بھائی تے محمد زیان نے ماریا پیٹا اے۔ برطانوی تے ایرانی اس دے حملےآں توں چھٹکارا پاواں تے شاہ زمان دے لئی مشکلات پیدا کردتیاں
شاہ زمان دی ہندوستان اُتے لشکرکشی
[سودھو]عظمت شاہ زمان 1797 دے شروع وچ اک وڈی فوج دے نال ہندوستان دی طرف مارچ کیتا تے سیدھا لاہور دا رخ کیتا۔ جدوں شاہ زمان لاہور پہنچے تاں ہندوستان دے مسلماناں تے انہاں تمام لوکاں وچ اک عجیب و غریب پڑھنے ، شور تے ہنگامہ آرائی ہوئے رہی سی جو جاندے سن کہ انگریزی دکانداراں نے انہاں دے ملک اُتے قبضہ کرلیا اے ، تے محترمہ شاہ زمان دے افغان نعرے پورے ہندوستان وچ سنے گئے۔ افغان ریسکیو شاہ شاہ زمان دے لاہور پہنچنے دا انتظار کر رہے نيں۔ ایتھے تک کہ مراٹھاں تے دوسرے ہندوواں نے وی اس بار خوشی منائی کہ انگریزاں نوں انہاں دی سرزمین توں کڈ دتا جائے گا۔ انگریز خوفزدہ سن تے شمالی ہندوستان وچ افغان حکمرانی نوں تسلیم کرنے دے لئی تیار سن ، لیکن صرف اس شرط اُتے کہ اوہ فرانس تے روس نوں روکاں ، جو اس وقت ہندوستان تک پہنچنا چاہندے سن ۔ کہیا جاندا اے کہ نپولین بوناپارٹ دا اک نمائندہ وی شاہ زمان دے پاس آیا ، لیکن بدقسمتی توں عظمت شاہ شاہ زمان دا بھائی محمود ، جو ہرات دا گورنر سی ، قندھار آیا ، اس نے خود بادشاہ دا اعلان کیتا تے کابل چلا گیا۔ مشرقی تے مغرب ، روس تے برطانیہ توں خوف زدہ اپنے دانشور بھائی دی حمایت کرنے دے بجائے ، بخارا ، ایران تے ہندوستان دے بادشاہاں نے اس دا وجود خطرے وچ دیکھیا۔ ایرانیاں دی مدد توں ، اوہ اس دا تختہ الٹنے دی حمایت کردے نيں تے انہاں نوں قومی شعور نئيں اے۔ افغانستان تے اس دی افواج ایشیاء دا واحد ملک اے جو انگریزاں نوں ہندوستان توں بے دخل کرسکدا اے تے محترم شاہ شاہ زمان ايسے ارادے توں ہندوستان گئے نيں۔ ہن ہر افغان نوں شاہ زمان دے مقام نوں دیکھنا چاہیدا ، انہاں نوں کیتا کرنا چاہیدا؟ جدوں ایرانی بادشاہ دی مدد توں محمود نشا پور ، مشہد تے ہور مغربی علاقےآں وچ تجارت کررہے نيں ، ہزاراں افغانیاں دا خون اوتھے بہایا گیا اے۔ ایہ قوم دی تریخ دا اک بہت ہی مشکل دور اے ، جس دی وجہ توں لکھاں افغان تے پشتون برباد ہوئے نيں۔ ہائی ہنس شاہ زمان نے ہندوستان دے لکھاں لوکاں دی امیداں نوں وی پامال کیتا (بعض جاہل تے نادان افغاناں دے گمراہ کن اقدامات دی وجہ سے) تے اوہ واپس کابل تے قندھار دی طرف جارہے نيں ، لیکن انہاں وچ عظمت شاہ زمان وی اک اے۔ ہار نئيں مننا۔ انہاں لوکاں نے اپنا عزم ترک نئيں کیتا - ایتھے تک کہ جے بخارا دے بادشاہ نے خونی شیر دی طرح شمالی علاقےآں اُتے حملہ کیتا سی ، لیکن بادشاہ نے بخارا دے تمام بادشاہاں ، ایران دے بادشاہاں تے سکھاں نوں شکست دتی سی ، تے انہاں وچوں کچھ اس دے خوف توں بادشاہ دے پاس گئے سن ۔
جوان مردانگی تے نادانیت
[سودھو]جب محمود نے قندھار اُتے قبضہ کیتا تاں ، شازمان نے قندھار دا پِچھا کیتا ، لیکن محمود پِچھے ہیرات چلا گیا۔ شاہ زمان ہرات چلا گیا ، محمود نے اپنے آپ نوں قلعہ ہرات وچ بند کر ليا ، اپنی والدہ دے توسط توں شاہ زمان نوں توبہ دا خط بھجوایا تے معذرت نئيں مانی۔ شاہ عظمت شاہ زمان نے محمود دی والدہ ، جو انہاں دی اہلیہ وی نيں ، دا معافی قبول کیتا ، تے محمود نوں معاف کردتا تے اسنوں دوبارہ ہرات دا گورنر مقرر کیتا۔ اُتے ، بعد وچ محمود نے کابل اُتے قبضہ کرنے دی کوشش وچ قجر حکومت توں مدد طلب کيتی۔ مورخ غلام محمد غبار کہندے نيں: کیوں قومی عظمت دے مقابلے وچ شاہی شاہ زمان نے ذاتی تے خاندانی جذبات نوں زیادہ اہمیت دی؟ جے اس نے محمود تے اس دی والدہ دا عذر قبول نہ کیتا ہُندا تے محمود نوں گرفتار کرلیا ہُندا تاں گریٹر افغانستان تباہ نہ ہُندا! لیکن خواتین نوں گلے لگیانا تے بدعت نوں قبول کرنا وی پشتوناں دی خصوصیت اے ، لیکن جوانی تے نادانیت دو مختلف چیزاں نيں۔ یقینا ایہ قومی تریخ دی اک بہت وڈی غلطی سی۔ پوری قومی تریخ وچ ، نصیر خان بلوچ نے احمد شاہ بابا دے خلاف بغاوت دی ، لیکن جدوں نصیر خان بلوچ پختہ ہوئے تاں ، نہ صرف نصیر خان بلوچ خود انہاں دے کلام توں وفادار رہے ، بلکہ انہاں دی اولاداں وی وفادار رنيں۔ نہ صرف نصیر خان ہی وفادار رہے ، ایتھے تک کہ نصیر خان نے ہندوستان وچ اپنے جنگی سفر دے دوران ایسی حرکدیاں کيتیاں کہ جے اوہ صلح نہ کردے یا احمد شاہ بابا نے انہاں دی صلح نوں قبول نہ کیتا ہُندا تاں قومی تریخ نوں بہت وڈا نقصان پہنچکيا۔ اس وقت ، انگریز وی پادریاں دی آڑ وچ افغانستان آرہے سن تے میا میا محمد جداں ہندوستانی میاگن نے افغانستان اُتے اسلام دا پردہ پھیلا دتا سی۔ مورخین دا کہنا اے کہ شاہ زمان مرکزی حکومت نوں مضبوط بنانا ، قبائلی عمائدین دی خدمات حاصل کرنا تے ہنر مند لوکاں نوں نوکری دینا چاہندے سن ۔ اس موقع اُتے ، کچھ قبائلی رہنماواں نے شاہ زمان دی جگہ افغانستان دے بادشاہ دے نال ملنے دا فیصلہ کیتا۔ لیکن انہاں رہنماواں نے اپنے ذاتی مفادات دی بنیاد اُتے اس صورتحال دی پیمائش دی تے انہاں تبدیلیاں نوں نئيں سمجھیا جو ہندوستان ، ایران تے یورپ وچ رونما ہوئے سن ، لہذا انہاں نے ایسا خطرناک اقدام اٹھایا۔ دوسرے لفظاں وچ ، قومی شعور کمزور سی۔ جدوں شاہ زمان دے خلاف سازش دا پتہ چلا تاں اس دے رہنماواں نوں پھانسی دے دتی گئی ، انہاں وچ سردار پایندہ خان وی شامل نيں۔ بعد وچ ، پینڈا خان دے بیٹے ، خاص طور اُتے وزیر فتح خان ، جو اک چالاک تے بےایمان آدمی سن ، نے تیمور شاہ دے بیٹےآں نوں بادشاہی دی امید وچ استعمال کیتا تے اپنے بھائیاں دے نال لڑے جس دے نتیجے وچ محمدزو دا بدنام زمانہ خانہ بن گیا۔ انہاں وچوں اک یا دو اچھے لوک ہون گے۔ سن 1793 وچ ، اک تجربہ کار ، جوان تے مردانہ آدمی ، ناصر خان بلوچ بوڑھا ہويا۔ شاہ زمان پشاور گیا تے سنیا کہ اس دے دوسرے بھائی ہمایوں نے قندھار اُتے حملہ کیتا اے۔ بخارا دا امیر شاہ مراد ، بلخ وچ داخل ہويا ، جدوں شاہ زمان قندھار واپس آیا ، ہمایوں فرار ہوکے ہرات چلا گیا تے اک ہور باغی شہزادہ ، محمود وچ شامل ہوگیا۔ جدوں شاہ زمان کابل پہنچے تاں بخارا سفیر معذرت کرنے آیا۔ ہائی ہنس شاہ زمان نے دو سالاں وچ گریٹر افغانستان نوں محفوظ کرلیا۔ 1795 وچ ، ہز ہائینس شاہ زمان اک بار فیر انگریزاں نوں ملک بدر کرنے دے لئی ہندوستان چلا گیا۔تب ایہ اطلاع ملی کہ آغا محمد خان قاجار ایرانی بادشاہ نیشا پور تے مشہد وچ داخل ہويا اے ، لہذا اسنوں واپس جانا پيا۔ اوہ 1796 وچ پشاور لُٹیا۔ ايسے سال لاہور وچ داخل ہونے اُتے ، شاہ زمان ايسے سال لاهور وچ سی ، جدوں اسنوں ہندوستان دے بادشاہ شاہ عالم دا خط موصول ہويا ، جس نے اسنوں ہندوستان آنے دی دعوت دتی۔ شاہ زمان نے انگریزاں نوں اطلاع دتی کہ اوہ اک لکھ جواناں دی فوج دے نال ہندوستان وچ داخل ہونا چاہندا اے ، لہذا اوہ شاہ دے پاس چلے جاواں۔ بدقسمتی توں ، ایداں دے تاریخی لمحے اُتے ، افغانستان توں اوہی خبر آئی جو محمود نے بغاوت کر دتی سی۔ اس موقع اُتے ، شاہ زمان نوں احساس ہويا کہ جے اس نے پہلے تے اپنی والدہ دے عذراں نوں قبول نہ کیتا ہُندا ، تاں سانحہ پیش نہ آندا۔ چنانچہ شاہ زمان نے تمام ہندوستانی لوکاں دی امیداں نوں چکنا چور کردتا جو انگریزی دے جال وچ پھنس گئے سن تے اپنے بے وقوف بھائی تے دوسرے غداراں نوں راضی کرنے دے لئی واپس آئے سن ۔ اس وقت ، ایران دے بادشاہ آغا محمد خان قاجر فوت ہوگئے تے انہاں دے بعد انہاں دے بیٹے فتح علی شاہ نے انہاں دا مقابلہ کیتا۔ محمود تے اس دے بیٹے کامران نے ایران وچ پناہ لی ، جتھے ایران دے بادشاہ نے انہاں دا استقبال کیتا۔
جب شاہ زمان ہرات پہنچے تاں ایرانیاں نے خراسان ، مشہد تے نشا پور نوں آزاد کرا لیا سی۔ شاہ زمان نے افغانستان توں دوبارہ حکمران مقرر کیتے۔ اوہ خود ہندوستان منتقل ہونے دے لئی کابل واپس آئے۔ جدوں اوہ محمود نے 10،000 ایرانی فوجیاں تے ہور ناراض باراکزئی تے الکوز دی مدد توں ہرات تے فرح اُتے حملہ کیتا تاں اوہ کابل ہی وچ سی۔ لیکن قیصر تے زمان خان دی سربراہی وچ ہرات دے محافظاں نے انہاں نوں شکست دتی۔ اس بار محمود بخارا بھج گیا تے اوتھے پناہ لئی۔ اوتھے توں اوہ خوارزم تے واپس ایران چلے گئے جتھے انہاں دا استقبال کیتا گیا۔ اس دا مطلب ایہ اے کہ عظمت شاہ زمان نوں ایران ، انگریزاں تے سکھاں نے بیک وقت آپریشن تے جارحیت دا سامنا کیتا۔ گھریلو صوابدیدی تے لاعلمی نے بدترین تے خطرناک صورتحال پیدا کردتی۔ ہائی ہنس شاہ زمان اٹھ سال تک گھوڑے اُتے سوار پنجاب توں نیشا پور سوار ہويا۔اس طرح دا مضبوط کمانڈ تے کنٹرول تریخ وچ بے مثال اے۔ قومی تریخ عظیم تر افغانستان وچ امن تے سلامتی لیانے دے لئی انہاں دی کوششاں دی تعریف کردی اے تے اپنے گھریلو مخالفین اُتے لعنت بھیجتی اے۔ اکتوبر 1798 وچ شاہ زمان واپس لاہور آگیا۔ اس بار سکھاں نے وی منیا۔ اک برطانوی مندوب ، مرزا مہدی علی نے برطانوی حکومت نوں لکھیا: "ایران دی مدد توں ، اساں شاہ زمان نوں اِنّا مصروف رکھیا اے کہ اوہ گھٹ توں گھٹ تن سال تک ہندوستان اُتے حملہ نئيں کرسکن گے۔" شاہ فتح علی شاہ تے محمود ایران دے صوبہ خراسان وچ دوبارہ داخل ہوئے۔ 1799 دے اوائل وچ شاہ زمان لاہور توں ایران دا دفاع کرنے پشاور آیا سی۔ ایرانیاں دے پاس باقاعدہ دستے تے اچھے ہتھیار نئيں سن ، لیکن شاہ زمان دے پاس باقاعدہ دستے ، توپ خانے تے اچھے ہتھیار موجود سن ۔برطانوی اپنے مشیر ایران بھیجے سن تے انہاں نے اس حملے دی حوصلہ افزائی دی سی۔ افغان فوج نے ایران دے بادشاہ نوں اک بار فیر شکست دتی۔ میا غلام محمد ہندی قندھار وچ اسلام دی آڑ وچ رہندے سن تے داناں دا اک خفیہ آدمی سی۔ اوہ شاہ زمان دے خلاف اک ہور سازش کرنے دی کوشش کر رہیا سی۔ پیمانہ بارکزئی ، عظیم الکوزی ، نور اللہ بابری ، اسلام پوپل زئی ، حکمت سرکانی ، سلطان نورزئی ، کھدر علی زئی ، زمان پوپل زئی ، جوانشیر ارسلان ، جعفر جوانشیر ، شریف قزلباش نے میا زمان محمد ہندی دے گھر وچ شاہ زمان نوں معزول کرنے دی سازش کيتی۔ انہاں افغاناں نے ہندوستان دے لوکاں نوں آزاد کرنے ، اک عظیم تر افغانستان تے ایران دی سازشاں نوں محفوظ بنانے دے بارے وچ سوچیا ہی نئيں سی تے اک متحرک تے ناقابل معافی بادشاہ دے خلاف اٹھیا کھڑے ہوئے سن ۔ انگریزی سر جان میلکم ایران وچ سی تے شاہ ایران دا مشیر سی۔ شاہ زمان سازشی کار نوں پھانسی دے رہیا اے شہزادہ میلکم خان ارمانی لکھدے نيں: جے ایہ افغانستان نہ ہُندا ، جو افغانستان نوں خون وچ ڈُبیا دیندا ، تے جے ایران انگریزاں دی چالاں نوں سمجھدا تاں ہندوستان تے مشرق برطانوی قبضے توں آزاد ہوجاندے تے شاہ زمان غیر ملکی امداد دے بغیر رہندے۔ ایہ خود انگریزاں دیاں بنیاداں بچھانے دے قابل سی۔ مذکورہ متن تے ہور انگریزی شواہد قاضی عطا اللہ دی کتاب ، "دی ہسٹری آف دتی پشتون" وچ موجود نيں ، جتھے توں غبار ، فرہنگ ، رشتیہ تے ہور مصنفاں نے اقتباست لئے نيں۔ میلکلم نے اپنے خطوط وچ خوشی دا اظہار کیتا کہ میا قبائلی رہنماواں نوں میا غلام محمد ہندی دی سازش دے نتیجے وچ قتل کیتا گیا سی ، تے ہن تمام متعلقہ شاہ زمان دے خلاف اٹھیا کھڑے ہوئے نيں۔ میلکم اک خط وچ لکھدا اے: انگریزاں دے مفاد دے لئی ، خراسان صوبہ خود مختار ہونا چاہیدا ، تے جے ایہ افغانستان یا ایران دے زیر اقتدار اے تاں ، ایران افغانستان توں بہتر اے ، کیونجے ایران دے بادشاہ دی طاقت افغانستان دے بادشاہ دی طاقت توں بہتر اے۔ بوہت گھٹ. اک ہور خط وچ ، اوہ لکھدے نيں: شاہ زمان ہندوستان وچ برطانوی حکمرانی دا اک مضبوط دشمن اے تے اوہ غیر ملکی مدد دے بغیر ہندوستان وچ داخل ہوسکدا اے۔ اک ہور خط وچ ، اوہ لکھدے نيں: "شاہ زمان نوں ہندوستان اُتے قبضہ کرنے توں کوئی چیز نئيں روک سکدی ، جدوں تک کہ اس دے ملک وچ منافقت نہ ہوئے تے شاہ زمان نوں انگریزاں نوں ہندوستان توں بے دخل کرنے دا موقع نہ ملے۔" ). کدرے وی ، اوہ لکھدے نيں: "افغانی کسی دوسرے ایشین توں زیادہ مغرور ، بزدل تے نفرت انگیز نيں۔" اُتے ، چونکہ محمود خراسان توں قندھار منتقل ہويا تے قندھار دے آس پاس دے علاقے اُتے قبضہ کرلیا ، مایوس درانی رہنما محمود وچ شامل ہوگئے تے شاہ زمان سردیاں دی برف باری توں قندھار نئيں جاسکے۔ ایران دے بادشاہ نے وعدہ کیتا اے کہ جدوں تک بادشاہ مصروف رہندا اے تے ہندوستان نوں حملہ کرنے دا موقع نئيں دیندا اے تب تک خراسان اُتے حملہ کريں گا۔ درانی رہنماواں وچ منافقت تے تنازعات نے ایران نوں افغان خراسان اُتے قبضہ کرنے دے لئی چنگا وقت فراہم کیہ اے۔ قومی تریخ دے قارئین ہن سمجھ سکدے نيں کہ قومی مفاد نوں سمجھنا کتنا خطرناک اے تے اساں اسنوں کِداں تباہ کیتا !!! انہاں واقعات توں پہلے شہزادہ ہمایوں نے وی مرکزی حکومت کیتی مخالفت تے بغاوت دی وجہ توں اَنھّا کردتا سی۔ اگرچہ ناصر خان بلوچ نے انہاں دی طرف توں شفاعت دی تے شاہ زمان نوں معاف کردتا ، فیر وی اس نے سرکشی کيتی۔ 1796 وچ ، دہلی دے سفیر ، سید محمود شاہ زمان تشریف لیائے تے شاہ زمان نے دہلی دے بادشاہ دی اک پرفارمنس دا مشاہدہ کیتا تے اس عمل وچ ہندوستان دے ولی عہد شہزادے دی تصدیق کيتی۔ اس وقت ، سردار پائینڈا خان دا بیٹا فتح خان ایران فرار ہوگیا تے باغی محمود وچ شامل ہوگیا۔ سردار پائیندا خان نوں میاں غلام محمد ہندی دی سازش وچ پھانسی دے دتی گئی۔ ملکہ دی فوج وچ 100،000 گھڑسوار تے پیتادہ دستےآں اُتے مشتمل سی۔ بظاہر عظیم تر افغانستان ایشیاء ، برطانیہ ، ایران ، شہزادےآں تے سربراہان دی عظیم طاقتاں دا مذموم نشانہ اے۔
"..." نہ ہی وزیر فتح خان ، نہ ہی وزیر محمد خان عامر بدبیر ، تے نہ ہی عبدالرحمن خان سیاستدان سن ۔ سب کچھ عجیب و غریب مخلوق سن۔ قومی تریخ ہر اس شخص دی مذمت کرے گی جو سیاسی اقتدار اُتے قبضہ کرنے دے لئی بیرونی ملکاں توں مدد منگے۔ شاہ زمان نے اپنے سفیر نوں ایران دے بادشاہ نوں بھیجیا تاکہ اوہ محمود تے ہور شہزادےآں دی حمایت بند کرداں ، تے ایران دے بادشاہ نے اس اُتے اتفاق کیتا ، کیوں کہ وزیر رحمت اللہ خان (وافر خان) نے کہیا سی کہ افغان فوج کسی وی واقعے توں نمٹے گی۔ آپ تیار نيں شاہ زمان ہرات توں قندھار تے کابل واپس آئے۔ کابل وچ ایہ اطلاع ملی سی کہ محمود تے مفرور درانی سردار ایران دی مدد توں خراسان تے ہرات جانے دے بغیر ، ترشیش دے راستے فرح آئے تے فیر قندھار دے نیڑے منتقل ہوگئے۔ آپ باہر چلے گئے تے اِنّی سخت جنگ کيتی کہ ویہہ دن تک غدار فوج نے اپنے آپ نوں روک لیا۔ لیکن شہر دے اندر روشن لوک سن ۔ مہر علی خان نے قندھار توں رخصت ہونے توں پہلے ہی دو غداراں ، حسن خان تے امام بخش نوں پھانسی دے دی۔ شاہ زمان نے قندھار اُتے مارچ کیتا ، لیکن انگریزاں تے ایرانی جاسوساں نے پروپیگنڈا پھیلیانا شروع کر دتا۔دوسری طرف ، محمود دی فوج زیادہ توں زیادہ متحد ہوگئی سی کیوں کہ پائیندا خان دے قتل دے بعد درانی سردار محمود دے اتحادی سن ۔ انہاں سرداراں نوں ایہ احساس نئيں سی کہ قومی سطح اُتے اپنے اقدامات دے نتیجے وچ اوہ کِنے خطرناک سن ۔ اوہ وہ شخص سی جس نے شاہ زمان نوں واپس پشاور لیایا سی تاکہ پشاور جاکے اک اچھی فوج تیار کرو۔ چنانچہ شاہ زمان ، اک باشعور تے وسائل والا آدمی ، بوہت گھٹ آدمیاں دے نال پشاور روانہ ہويا۔ جدوں اوہ شنواری پہنچیا تاں اوہ ملیا عاشق دے قلعے وچ رہیا جو اک بہت وڈا قلعہ سی۔ شاہ زمان نے دیکھیا کہ غدار دا عاشق قلعے وچ قید سی تے بندوق والے لوک اس قلعے دے پِچھے کھڑے نيں۔ ايسے لمحے ، محمود کابل پہنچیا تے شاہ زمان دی گرفتاری دا پتہ چلا۔ محمود نے لوکاں نوں کابل توں بھیجیا۔اس دی عظمت نے اس دا سانس لے لیا۔اس نے پہلے اس اُتے اکھاں اُتے پٹی بنھ دتی تے فیر اسنوں قید کردتا۔ گریٹر افغانستان وچ اندھیرا سی۔شاہ دی اکھاں دی روشنی توں گریٹر افغانستان دا وہم کھڑا ہوگیا۔ فتح کابل دا اختتام محمود تے درانی نے نیشاپور ، مشہد، اسفزار تے دوسرے علاقےآں وچ کیہ جو ایران نوں پيا سی۔ احمد شاہ ابدالی دی روح تے اخلاق دا نال ایہ پہلی وڈی غداری سی۔
شاہ زمان دا تازہ ترین احوال
[سودھو]اب اک بار فیر عظمت شاہ زمان نوں دیکھو ، فیر اسنوں نظرانداز کرن۔ 1808 وچ ، فائنسٹائن دی سربراہی وچ اک بہت وڈا برطانوی وفد ، فخر افغان بادشاہ نال ملن دے لئی دہلی توں پشاور گیا (کاش اوہ آخر تک فخر کردا) تے نپولین دے منصوبےآں اُتے تبادلہ خیال کرنے دے لئی۔ ایسا کرنے دے لئی. جدوں تک ایہ وفد گریٹر افغانستان دی حدود وچ داخل ہويا ، صرف خراسان صوبہ ہی گم ہوئے گیا سی تے باقی امارات حالے وی موجود نيں ، شاه شجاع دا پہلا دور۔ بادشاہ وی پشاور وچ اے۔ الفسانات لکھدے نيں: 10 جولائی 1809 نوں اسيں شاہ زمان توں ملے۔ شاہ زمان دا دورہ ساڈے لئے بادشاہ دے دورے توں کم دلچسپ نئيں سی۔ شاہ زمان کدی ہندوستان تے فارس وچ گھریلو ناں سی۔ اساں اسنوں قالین تے چونے والے خیمے وچ دیکھیا۔ شاہ زمان وڈے کوچ اُتے بیٹھیا ہويا سی۔ اسيں اس دے سامنے کھڑے رہے ایتھے تک کہ اس نے سانوں بیٹھنے دتا۔ اس نے کڑھائی ہوئی ریشم دے پھُلاں دے نال اک سادہ ، بغیر آستین والا کوٹ پہنا سی۔ اس دے سر اُتے کالی پگڑی سی۔ اس دا چہرہ نہایت عمدہ سی ، اس وقت اس دی عمر چالیس سال سی۔ اس دی آواز تے نقل و حرکت بلند تے منظم سی۔ اس دا لمبا لمبا چہرہ تے خوبصورت داڑھی سی۔ اس دا چہرہ کسی طرح وی اک نابینا نئيں سی ، تے اگرچہ اس دی اکھاں زخمی ہوگئياں ، فیر وی اوہ سیاہ تے تروتازہ سن ۔ جدوں کوئی اس توں گل کردا تاں اوہ اس دا رخ اس دی طرف موڑ دیندا۔ اس دا چہرہ افسردہ تے افسردہ سی۔ جدوں اسيں بیٹھے تاں وڈی خاموشی چھائی رہی۔ لیکن اس نے خود خاموشی توڑ دتی تے شاہ شجاع دی بدقسمتی دی گل کيتی تے امید دی کہ معاملات بہتر ہوجاواں گے۔ ایہ آخری تصویر سی جو اساں مشہور بادشاہ دی دیکھی۔ شاہ زمان دے آخری لفظاں ، جو بُڈھے ، اندھے تے نااہل سن : "بادشاہی تلوار دے بغیر نئيں تے تلوار بے مقصد نئيں اے۔" گریٹر افغانستان دے نامور شہنشاہ عظمت شاہ زمان دا 1844 وچ انتقال ہوگیا تے انہاں نوں سرہند وچ دفن کیتا گیا۔
شاہی القاب | ||
---|---|---|
پیشرو تیمور شاہ درانی |
امارت افغانستان 18 مئی 1793 – 25 جولائی 1801 |
جانشین محمود شاہ درانی |
حوالے
[سودھو]{{حوالے}
- en:Zaman Shah Durrani
- قدرت اللہ حداد (فرہاد) ، افغان قومی تریخ ، ص 4-5 ، 6 ، 7 ، 8-8 ، صافی سنٹر فار پشتو ریسرچ اینڈ ڈویلپمنٹ ، تیسرا ایڈیشن۔
باہرلے جوڑ
[سودھو]وکیمیڈیا کامنز چ مورتاں: Zaman Shah Durrani |
- The British Library – Chronology: from the emergence of the Afghan Kingdom to the Mission of Mountstuart Elphistone, 1747–1809 Archived 2007-07-13 at the وے بیک مشین
- Encyclopædia Britannica – Zaman Shah (1793–1800)
- Zaman Shah Durrani's invasion of India and Tipu Sultan (1793–1800)
|
|
شاہی القاب | ||
---|---|---|
پیشرو تیمور شاہ درانی |
افغانستان دا بادشاہ 1793–1801 |
جانشین محمد شاہ درانی |
- ویکیپیڈیا مضامین مع VIAF شناخت کنندگان
- ویکیپیڈیا مضامین مع LCCN شناخت کنندگان
- ویکیپیڈیا مضامین مع GND شناخت کنندگان
- 1770 دے جم
- 1844 دیاں موتاں
- درانی خاندان
- پشتون شخصیتاں
- امیران افغانستان
- کامنز گٹھ جس دا ربط ویکی ڈیٹا اُتے اے
- افغان شخصیتاں
- بھارت دے بادشاہ
- افغان بادشاہ
- جم 1770
- موت 1844
- بادشاہ
- مضامین جنہاں وچ اردو بولی دا متن شامل اے