مناجات

مناجات، شاعری دی اک قِسم اے تے جُزوی طَور تے عقیدتی گِیت نیں، جیہناں نُوں خاص طَور تے عبادت یا دعا دے مقصد لئی لِکھیا جان٘دا اے۔ عمُومن خدا یا کِسے برگزیدہ شخصیت یا شخصیات نُوں مخاطب کیتا جان٘دا اے۔ مناجات طلب نجات لئی خدا دی بارگاہ وچ دعا، التجاء تے فریاد اے۔ ایہدے وچ خدا دی تعریف تے اپݨی عاجزی دا اظہار کرکے دُعا کیتی جان٘دی اے۔

مناجات زیادہ تر نظم دی صُورت وچ یا کدی نثر دی صُورت وچ، خدا دی بارگاہ وچ شکرانہ بجا لیاؤن٘دے ہوئے اپݨی حاحات پیش کرن نُوں کہیا جان٘دا اے، بَعض دفعہ توبہ تے ترک گناہ نُوں وی مناجات کہیا جان٘دا اے۔ سورہ توبہ دی آیت نمبر 78 وچ نجوی توں مراد دُوری لئی جان٘دی اے، چون٘کہ مناجات کرن والا خدا نال راز و نیاز دی خاطر لوکاں توں دُوری اختیار کردا اے۔