Jump to content

افشاری سلطنت

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں
خاندان افشار
Afsharid dynasty
افشاریان
Afsharian.
1736–1796
پرچم Persia
نشان Persia
جھنڈا نشان
خاندان افشار نادر شاہ دے تحت اپنے عروج تے[۱][۲]
خاندان افشار نادر شاہ دے تحت اپنے عروج تے[۱][۲]
راجگڑھمشہد
عمومی زباناںفارسی زبان (سرکاری زبان; درباری زبان; شہری تے حکومتی اخراجات نال متعلقہ انتظامیہ) [۳][۴]
ترک زباناں (فوج انتظامیہ)[۵]
حکومتمطلق شہنشاہیت
شہنشاہ 
• 1736–1747
نادر شاہ
• 1747–1748
عادل شاه افشار
• 1748
ابراہیم شاہ افشار
• 1748–1796
شاہ رخ شاہ افشار
تاریخ 
• قیام
22 جنوری 1736
• خاتمہ
1796
رقبہ
۴٬۵۰۰٬۰۰۰ کلومیٹر2 (۱٬۷۰۰٬۰۰۰ مربع میل)
کرنسیتومان[۶]
ماقبل
مابعد
صفوی سلطنت
ہوتدی سلطنت
درانی سلطنت
Kingdom of Kartli-Kakheti
خاندان زند
قاجار خاندان
موجودہ حصہ ازبکستان
 ایران
 ترکمانستان
 تاجکستان
 کرغیزستان
 قازقستان
 آذربائیجان
 جارجیا
 آرمینیا
 افغانستان
 پاکستان
 بھارت
 عراق
 کویت
 ترکی
 چین
 روس
 عمان
 متحدہ عرب امارات
 بحرین

خاندان افشار (Afsharid dynasty) (فارسی: افشاریان‎) اک ترک النسل مقامی ایرانی شاہی خاندان سی۔ [۷] خاندان دی بنیاد نادر شاہ جو عظیم عسکری صلاحیتاں دا مالک سی نے رکھی۔ نادر شاہ صفوی سلطنت دے آخری رکن نوں معزول کر کے خود نوں بطور شاہ ایران اعلان دتا۔ ساسانی سلطنت دے بعد ایران نادر شاہ دے دور حکومت وچ اپنے عروج نوں پہنچیا۔ اس دی سلطنت وچ عصر حاضر دا ایران، آرمینیا، جارجیا، آذربائیجان، شمالی قفقاز، داغستان، کباردینو بلکاریہ تے چیچنیا، افغانستان، بحرین، ترکمانستان، ازبکستان، پاکستان، عراق، ترکی، شمالی ہند، عمان دے بعض حصے شامل سن۔

ہورویکھو

[سودھو]

حوالے

[سودھو]
  1. "NĀDER SHAH – Encyclopaedia Iranica" 
  2. Soucek, Svat (2000). A History of Inner Asia. Cambridge University Press, 179. ISBN 978-0-521-65704-4. “In 1740 Nadir Shah, the new ruler of Iran, crossed the Amu Darya and, accepting the submission of Muhammad Hakim Bi which was then formalized by the acquiescence of Abulfayz Khan himself, proceeded to attack Khiva. When rebellions broke out in 1743 upon the death of Muhammad Hakim, the shah dispatched the ataliq’s son Muhammad Rahim Bi, who had accompanied him to Iran, to quell them.” 
  3. Katouzian, Homa (2003). Iranian History and Politics. Routledge, 128. ISBN 0-415-29754-0. “Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time. At the same time, the official language was Persian, the court literature was in Persian, and most of the chancellors, ministers, and mandarins were Persian speakers of the highest learning and ability.” 
  4. "HISTORIOGRAPHY vii. AFSHARID AND ZAND PERIODS – Encyclopaedia Iranica"۔ Afsharid and Zand court histories largely followed Safavid models in their structure and language, but departed from long-established historiographical conventions in small but meaningful ways. 
  5. Axworthy, Michael (2006). The Sword of Persia. I.B. Tauris, 5, 45, 70, 80, 157, 279. ISBN 1-84511-982-7. 
  6. علی‌اصغر شمیم، ایران در دوره سلطنت قاجار، ته‍ران: انتشارات علمی، 1371، ص 287
  7. Stokes, Jamie (2010). Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East. Infobase, 11. 

بیرونی جوڑ

[سودھو]