انوری
انوری | |
---|---|
جم | سنہ 1126 |
وفات | سنہ 1190 (63–64 سال)[۱] |
طرز وفات | خودکشی |
شہریت | ایران |
عملی زندگی | |
پیشہ | شاعر |
پیشہ ورانہ زبان | تاجک |
ترمیم |
انوری ابی وردی (پیدائش: ۱۱۲۶ء— وفات: ۱۱۸۹ء) ایشیا دے اک نہایت مشہور فارسی گو شاعر سن جنہاں دا تخلص انوری جدوں کہ ناں ’’محمد بن محمد‘‘ یا ’’علی بن محمد‘‘سی۔ علوم مختلفہ اُتے فاضلانہ دسترس رکھنے دی وجہ توں ’’ اوحدالدین‘‘ (یکتا و بے مثل) دا لقب پایا۔ جائے پیدائش خادران اے۔ ايسے مناسبت توں پہلے اپنا تخلص خادری رکھیا مگر اپنے استاد عماد ثانی دے کہنے اُتے اسنوں بدل کے انوری رکھ دتا۔ مدرسہ منصوریہ وچ پڑھیا اس زمانہ دے تمام حکما تے فلاسفہ اُتے غالب آ کے حکیم اوحد الدین دے ناں توں مشہور ہوئے۔ عالم ہونے دے باوجود دنیوی زر و مال توں نادار سن ايسے وجہ توں اپنی عمر فکر و فاقہ وچ بسر کردے سن ۔
اک دفعہ حسب اتفاق سلطان سنجر سلجوقی تے ابو الفرح سنجری ملک الشعراء دا لشکر مقام زاکان وچ جو مشہور مقدس دے نیڑے واقع اے آنکر ٹھہرا اس دی شان و شوکت دیکھ کے ارادہ کيتا کہ زمانہ دی رفتار دے موافق منطق و فلسفہ توں باز آ کے شعر و سخن اُتے مائل ہو چنانچہ اس شب نوں سلطان سنجر سلجوقی دی شان وچ قصیدہ لکھیا جس اُتے بہت کچھ انعام و اکرام ملیا . ایتھے تک کہ خود بادشاہ اس دے گھر اُتے آیا اہل سخن اسنوں پیغمبر سخن مندے نيں .
علم نجوم دا دعویٰ
[سودھو]حکیم انوری نوں نجوم دا وی دعویٰ سی چنانچہ اس نے سلطان طغرل شاہ سلجوقی دے عہد وچ دعوے توں کہیا کہ فلاں روز مثل طوفان نوح اک طوفان باد آئے گا مگر اوہ دعوے غلط نکلیا پس حکیم انوری بادشاہ دے خوف توں بھج کے بلخ پہنچیا۔ بلخ والےآں دی بد سلوکی دیکھ کے انہاں دی ہجو کہی اوہ اس دے دشمن ہو گئے تے اک اوڑھنی اس دے سر اُتے ڈال کے خوب رسوا کيتا قاضی حمید الدین فاضل بلخ نے اس دی حمایت کیتی انوری نے ڈر کے بلخ والےآں دی حمایت وچ وی اک قصیدہ لکھ دتا مگر اس دا کچھ اثر نہ ہويا تے آخر وچ بلخیاں نے قاضی دی بے خبری وچ انوری نوں قتل کر ڈالیا ۵۸۲ ہجری وچ ایہ واقعہ پیش آیا تے ايسے شہر وچ حکیم انوری نوں احمد خضرویہ دے پہلو وچ سلایا[۲] .
حوالے
[سودھو]- ↑ http://books.google.com/books?id=SSdCL2ZfflIC&pg=PA35
- ↑ فرہنگ آصفیہ
ہور ویکھو
[سودھو]
|