حدیث جابر، اوہ حدیث نبوی اے کہ جسنوں شیعہامامت دے اثبات تے اماماں دی شناخت دے لئی استعمال کردے نيں۔ اس حدیث دے راوی جابر بن عبداللہ انصاری نيں۔ حضور(ص) نے اس حدیث وچ شیعاں دے بارہ اماماں دے ناں تے ايسے طرح پنجويں امام دے لقب نوں بیان فرمایا اے۔
آیت اطاعت[۱] دے نازل ہونے دے بعد جابر بن عبداللہ انصاری نے حضور(ص) توں پُچھیا: "یا رسول اللہ، اساں خدا تے اس دے رسول نوں پہچان لیا اے، کيہ ضروری اے کہ اولی الامر دی شناخت وی حاصل کرن." حضور(ص) نے اس دے جواب وچ فرمایا: "وہ میرے جانشین تے میرے بعد مسلماناں دے امام نيں کہ انہاں وچوں پہلے علی بن ابی طالب(ع) نيں تے انہاں دے بعد ترتیب توں حسن، حسین، علی بن حسین، محمد بن علی جو کہ تورات وچ باقر توں مشہور اے تے تسيں بڑھاپے وچ انہاں نوں دیکھو گے تے جس وقت وی انہاں نوں دیکھنا، میرا سلام پہچانیا۔ محمد بن علی دے بعد ترتیب توں جعفر بن محمد، موسی بن جعفر، علی بن موسی، محمد بن علی، علی بن محمد، حسن بن علی تے انہاں دے بعد انہاں دا فرزند میرا ہم ناں تے ہم کنیت اے۔ اوہ اے جو لوکاں دی نظراں توں غائب ہوئے گا تے اس دی غیبت بہت طولانی ہوئے گی ایتھے تک کہ فقط جنہاں افراد دا ایمان سچا ہوئے گا اوہی اپنے عقیدے اُتے باقی رہن گے۔ [۲]
اس حدیث نوں جابر بن عبداللہ انصاری نے رسول خدا(ص) توں نقل کيتا اے، ايسے لئے حدیث جابر توں پہچانی جاندی اے . حدیث جابر وچ شیعہ دے بارہ اماماں دی امامت تے انہاں دے ناواں نوں بیان کيتا گیا اے . حضور(ص) نے ناں لیندے وقت شیعاں دے پنجويں امام دے لئی، اس دے لقب (باقر) دی طرف اشارہ کيتا اے تے جابر توں کہیا اے کہ جدوں امام باقر(ع) نال ملاقات کرو، تاں میرا سلام اسنوں پہچانیا. ايسے طرح اس حدیث وچ شیعاں دے بارہويں امام دی غیبت تے اس دے طولانی ہونے دی طرف اشارہ کيتا اے تے غائب امام نوں بادل دے پِچھے غائب سورج توں تشبیہ دتی اے .[۳]
یہ حدیث شیعہ دے بعض منابع جداں کفایۃ الاثر،[۴] کمال الدین[۵] تے بحار الانوار [۶] تے ايسے طرح اہل سنت دے بعض منابع جداں ینابیع المودہ [۷] وچ ذکر ہوئی اے تے بعض شیعہ مفسرین نے اسنوں آیت اطاعت دے تھلے بیان کيتا اے .[۸]
↑يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً ﴿۵۹ نساء﴾؛ اے ایمان والو، اللہ دی فرمانبرداری کرو تے رسول دی فرمانبرداری کرو تے انہاں لوکاں دی جو تسيں وچوں حاکم ہون، فیر جے آپس وچ کِسے چیز وچ جھگڑا کرو تاں اسنوں اللہ تے اس دے رسول دی طرف لاؤ جے تسيں اللہ اُتے تے قیامت دے دن اُتے ایمان رکھدے ہو، ایہی گل اچھی اے تے انجام دے لحاظ توں بہت بہتر اے .