عبد اللہ بن عفیف
عبد اللہ بن عفیف | |
---|---|
معلومات شخصیت | |
جم |
|
وفات |
|
وجہ وفات | قتل |
مدفن | كوفہ |
مؤثر | علی بن ابو طالب |
عسکری خدمات | |
وفاداری | خلافت راشدہ |
ترمیم |
عبداللہ بن عفیف الازدی، تے اوہ عبداللہ بن عفیف الغامدی الازدی نيں، غامد توں، جو علی بن ابی طالب دے اصحاب وچوں سن، تے انہاں دی کھبے اکھ جنگ جمل وچ تے سجے اکھ صفین وچ شہید ہوئی۔جدوں اوہ علی بن ابی طالب دی صفاں وچ لڑ رہے سن ۔[۱][۲] یہ روایات اہل سنت والجماعت دے نزدیک معتبر نئيں نيں کیونجے ایہ ہشام کلبی تے المہلوف توں منقول نيں۔کلبی تاں علما جرح و تعدیل دے نزدیک کذاب تے روایتاں گھڑنے والا شخص سی جدوں کہ المہلوف دے مصنف اک شیعہ نيں۔
شہادت
[سودھو]
حیات
علمی ورثہ
فضائل
اصحاب |
واقعہ کربلا وچ امام حسین دے قتل دے بعد امیر کوفہ عبید اللہ بن زیاد نےمسجد کوفہ وچ لوکاں نوں جمع کيتا تے منبر اُتے چڑھ کر کہیا: "الحمد للہ! اس خدا دا شکر اے جس نے حق تے اس دے اہل لوکاں نوں ظاہر کیتا، امیر المومنین (یزید لعین) تے اس دی جماعت دی مدد کيتی، تے جھوٹھے باپ دے جھوٹھے بیٹےحسین بن علی تے اس دے پیروکاراں نوں قتل کر دتا۔
عبداللہ بن عفیف جو نابینا سن لوکاں وچوں اٹھے تے چلا کے کہیا: اے ابن زیاد، تو تے تیرا باپ تے تیرا ولی تے اس دا باپ، جھوٹھا تے جھوٹھے دا پُتر اے، اے دشمن خدا، کيہ تو انبیاء دے بیٹےآں نوں قتل کردا اے تے فیر مومنین دے منبراں اُتے ایسی گلاں کردا اے ؟
ابن زیاد نوں غصہ آیا ایتھے تک کہ اس دی گردن دی رگاں پھُل گئياں تے جو لوک مسجد وچ سن اوہ سپاہیاں نال لڑنے تے عبداللہ بن عفیف دی گرفتاری نوں روکنے دے لئی اٹھ کھڑے ہوئے، چنانچہ عبداللہ بن عفیف اپنے گھر دی طرف بھجیا، لیکن اوہ ہور بچ نہ سکا، چنانچہ ابن زیاد دے سپاہیاں نے پِچھا کر کے اس دے گھر توں اسنوں گرفتار کر ليا تے اس دی دھی تے اس دے شوہر نوں شہید کر دتا۔ تے عبد اللہ نوں ابن زیاد دے پاس لے آئے جس دے حکم توں انہاں دا سر قلم کر کے مصلوب کر دتا گیا۔[۳][۴]
حوالے
[سودھو]- ↑ هشام بن الكلبي۔ نسب معد واليمن الكبير۔ https://archive.org/details/1_20200220_20200220_1833/%D9%86%D8%B3%D8%A8%20%D9%85%D8%B9%D8%AF%20%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%8A%D9%85%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A8%D9%8A%D8%B1%202/page/n50/mode/1up روابط خارجية في
|عمل=
(معاونت) - ↑ خالد بن علي المرضي۔ قبيلة غامد انسابها و تاريخها
- ↑ اللہوف علی قتلی الطفوف/ابن طاووس/71-73
- ↑ الارشاد/شیخ مفید/جزء دوم/116-117
|