اصحاب الرس توں مراد قوم ثمود دے باقی ماندہ لوک نيں جو عذاب دے بعد باقی رہے، ضحاک وغیرہ مفسرین نے انہاں دا قصہ ایہ لکھیا اے کہ جدوں حضرت صالح علیہ السلام دی قوم (ثمود) اُتے عذاب آیا تاں انہاں وچوں چار ہزار آدمی جو حضرت صالح (علیہ السلام) اُتے ایمان لا چکے سن اوہ عذاب توں محفوظ رہے، ایہ لوک اپنے مقام توں منتقل ہو کے حضرموت وچ جا کے مقیم ہو گئے، حضرت صالح (علیہ السلام) وی انہاں دے نال سن، اک کنويں اُتے جا کے ایہ لوک ٹھہر گئے تے حضرت صالح (علیہ السلام) دی وفات ہو گئی، اسی لئی اس جگہ دا ناں حضرموت (یعنی موت حاضر ہو گئی) اے، ایہ لوک ایتھے رہ پئے، فیر انہاں دی نسل وچ بت پرستی شروع ہو گئی، انہاں دی اصلاح دے لئی حق تعالیٰ نے اک نبی نوں بھیجیا، جس نوں انہاں نے قتل کر ڈالا، انہاں اُتے خدا تعالیٰ دا عذاب آیا، انہاں دا کنواں جس اُتے انہاں دی زندگی دا انحصار سی اوہ بیکار ہو گیا تے عمارتاں ویران ہوگئياں، قرآن کریم نے اسی دا ذکر دو بار فرمایا اے۔[۱]
رس عربی زبان وچ مختلف معنی دے لئی آندا اے، مشہور معنی ایہ نيں کہ کچے کنويں نوں رس کہیا جاندا اے، جو اِٹ پتھر وغیرہ توں پختہ نہ کیتا گیا ہوئے۔
