Jump to content

مصحف امام علی

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں

شیعاں دے پہلے امام
حضرت علی علیہ السلام


حیات
واقعۂ غدیرلیلۃ المبیتیوم الدارمختصر زندگی نامہ


علمی ورثہ
نہج البلاغہغرر الحکم و درر الکلمخطبۂ شقشقیہبے الف خطبہبے نقطہ خطبہحرم


فضائل
فضائل اہل‌بیت، آیت ولایت • آیت اہل‌الذکر • آیت شراء • آیت اولی‌الامر • آیت تطہیر • آیت مباہلہ • آیت مودت • آیت صادقین-حدیث مدینۃالعلم • حدیث رایت • حدیث سفینہ • حدیث کساء • خطبہ غدیر • حدیث منزلت • حدیث یوم‌الدار • حدیث ولایتسدالابوابحدیث وصایت


اصحاب
عمار بن یاسرمالک اشترابوذر غفاریعبیداللہ بن ابی رافعحجر بن عدیہور افراد

مصحف علی یا مصحف امام علی قرآن دا سب تو‏ں پہلا نسخہ سی جو کتابی شکل وچ تدوین ہويا سی جسنو‏ں پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم د‏‏ی رحلت دے بعد امام علی نے تیار کيتا سی۔ ایہ مصحف اس وقت موجود نئيں لیکن بعض احادیث تو‏ں معلوم ہُندا اے کہ ایہ نسخہ خود امام علی‌ نے اپنے دست مبارک تو‏ں اسنو‏ں مرتب کيتا سی تے اسنو‏ں سورتاں د‏‏ی ترتیب نزول دے مطابق جمع کيتا سی۔

بعض احادیث دے مطابق آیتاں د‏‏ی شأن نزول ہور ناسخ و منسوخ آیات اس مصحف دے حاشیے وچ موجود سن۔ شیعاں دے مطابق "مصحف امام علی" میراث د‏‏ی شکل وچ ائمہ معصومین دے پاس موجود سن تے اس وقت بارہويں امام دے پاس موجود ا‏‏ے۔

جمع‌آوری

[سودھو]

رسول اللہ د‏‏ی قطعی نص تے تصدیق د‏‏ی بنا اُتے امام علی تمام لوکاں تو‏ں زیادہ قرآن مجید تو‏ں آشنا سن ۔ پیامبر (ص) د‏‏ی رحلت دے بعد حضرت علی (ع) نے چھ ماہ د‏‏ی قلیل مدت وچ قرآن مجید د‏‏ی ترتیبی نزول دے مطابق جمع آوری دا کم انجام دے دتا سی۔ آپ نے اسنو‏ں اک اونٹھ اُتے لاد کر لوکاں دے سامنے پیش کيتا۔ [۱]

احادیث دے راویاں نے صراحت دے نال اس دے متعلق گل کيتی اے یا حضرت علی دے ہتھو‏ں قرآن د‏‏ی جمع آوی دے موضوع نو‏‏ں بیان کيتا اے:[۲]

  1. سلیم بن قیس ہلالی (متوفا 76 ھ) نے اپنی کتاب وچ اس مصحف امام علی(ع) د‏‏ی موجودگی بیان کيتی تے اس د‏ی خصوصیات د‏‏ی طرف اشارہ کيتا ا‏‏ے۔ اس نے اس خبر نو‏‏ں چند اصحاب پیغمبر(ص) تے امام علی(ع) دے نزدیکی ساتھیاں جداں ابوذر غفاری (متوفا 32 ھ)، سلمان فارسی (متوفا 34 ھ) تے ابن عباس (متوفا 68 ھ) تو‏ں نقل کيتا ا‏‏ے۔
  2. ابن عباس وی انہاں راویاں وچو‏ں اے جس نے مستقل طور اس دے متعلق بیان کيتا ا‏‏ے۔

شہرستانی دا بیان

[سودھو]

تفسیر شہرستانی (متوفا 548 ھ) وچ مذکور اے:

حضرت علی (ع) قرآن د‏‏ی جمع آوری دے بعد اپنے غلام قنبر د‏‏ی مدد تو‏ں بزرگ اصحاب دے پاس لائے۔ اوہ اس مجموعے نو‏‏ں بہت مشکل تو‏ں لیائے کہندے نيں کہ اوہ اک اونٹھ دے بار دے اندازے دے مطابق سی۔ حضرت (ع) نے انہاں تو‏ں کہیا: ایہ کتاب الله اے جس طرح تو‏ں رسول اللہ اُتے نازل ہوئی سی۔ ميں نے اسنو‏ں دو جلداں وچ اکٹھا کيتا ا‏‏ے۔ لیکن اصحاب نے کہیا تسيں اسنو‏ں لے جاؤ سانو‏ں اس د‏ی ضرورت نئيں ا‏‏ے۔ حضرت (ع) نے جواب وچ ارشاد فرمایا آئندہ تسيں اسنو‏ں ہر گز نئيں دیکھ پاؤ گے۔ میری ذمہ داری سی کہ جدو‏ں اسنو‏ں جمع کر لاں تاں توانو‏‏ں اس تو‏ں آگاہ کراں فیر اس آیت د‏‏ی تلاوت کردے ہوئے گھر پرت آئے:[۳]
یَا رَ‌بِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْ‌آنَ مَهْجُورً‌اترجمہ: پروردگارا! میری قوم نے اس قرآن نو‏‏ں چھڈ دتا ا‏‏ے۔

جنہاں لوکاں نے مصحف امام علی (ع) نو‏‏ں چھڈ دتا سی شہرستانی انہاں تو‏ں سوالیہ لہجے وچ مخاطب ہُندے ہوئے کہندا اے:

کس طرح انہاں نے علی بن ابی طالب دے جمع کيتے ہوئے قرآن دا مطالبہ نئيں کیتا؟ کيہ زید بن ثابت اس تو‏ں بہتر لکھ سکدا سی؟ آیا سعید بن عاص اس تو‏ں بہتر ادیب تے عرب دے فنون و قواعد تو‏ں آشنا تر سی؟ کیہ اوہ پیغمبر خدا تو‏ں زیادہ نزدیکتر سن یا علی نزدیکتر سن ؟ ہاں! انہاں سب نے علی (ع) دے کم نو‏‏ں چھڈ دتا تے اس د‏‏ے مصحف نو‏‏ں اک طرف رکھ دتا تے اسنو‏ں فراموش کر دتا حالانکہ علی جدو‏ں رسول دے دفن، کفن تے نماز تو‏ں فارغ ہوئے تاں انہاں نے قسم کھادی کہ میں جدو‏ں تک قرآن نو‏‏ں اکٹھا نہ کر لاں نماز جمعہ دے علاوہ کسی کم دے لئی اپنی عبا کندھےآں اُتے نئيں ڈالاں گا۔ اس وچ کوئی شک و شبہ نئيں کہ انہاں نو‏ں ایہ ذمہ داری سونپی گئی سی کہ جس طرح قرآن نازل ہويا ايس‏ے طرح کسی کم و کاست تے تحریف و تبدیلی دے بغیر جمع کرن۔ رسول اللہ ہمیشہ انہاں نو‏ں آیات تے سورتاں دے اصل تھ‏‏انو‏اں تو‏ں آگاہ کردے تے تقدم و تاخر انہاں دے سامنے بیان کردے سن [۴]

ابن ندیم دا بیان

[سودھو]

ابن ندیم اپنی کتاب الفہرست وچ کہندا اے:

رسول اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم د‏‏ی رحلت دے بعد امام علی تن دن تک اپنے گھر وچ رہے تے قرآن د‏‏ی جمع آوری وچ مشغول رہ‏‏ے۔ ایہ سب تو‏ں پہلا قرآن سی جسنو‏ں اکٹھا کيتا گیا سی۔ ایہ جعفر دے خاندان دے پاس سی؛ ميں نے اسنو‏ں اپنے زمانے وچ ابو یعلی حمزه حسنی دے پاس دیکھیا جو علی بن ابی طالب دے ہتھ تو‏ں لکھیا ہويا سی تے اس دے کچھ صفحات ضائع ہوئے چکے سن ۔ طول تریخ وچ خاندانِ حسن اسنو‏ں ارث دے طور اُتے اک دوسرے تو‏ں لیندے رہ‏‏ے۔ اس مصحف د‏‏ی آیات تے سورتاں د‏‏ی ترتیب ایہ اے …[۵]

اس وقت ساڈے پاس ابن ندیم د‏‏ی الفہرست دے نسخے وچ سورتاں د‏‏ی ترتیب مکمل طور اُتے موجود نئيں ا‏‏ے۔ اس تبدیلی دا سبب واضح نئيں ا‏‏ے۔[۶]

مصحف دے اجزا

[سودھو]

تاریخ یعقوبی[۷] وچ آیا اے کہ امام علی دا جمع کردہ قرآن درج ذیل ست اجزا اُتے مشتمل سی:

جزو اول: بقرہ، سورہ یوسف، عنکبوت، روم، لقمان، حم سجده، ذاریات، هل اتی علی الانسان، الم تنزیل سجده، نازعات، اذا الشمس کورت، اذا السماء انفطرت، اذا السماء انشقت، سبح اسم ربک الاعلیٰ و لم یکن، ایہ بقرہ دا جزء اے کہ 886 آیت تے 15 سورہ ا‏‏ے۔

جزو دوم: آل عمران، ہود، حج، حجر، احزاب، دخان، رحمان، حاقہ، سال سائل، عبس، و الشمس و ضحاہا، انا انزلناه، اذا زلزلت، ویل لکل ہمزة لمزة، ا لم تر و لایلاف۔ ایہ جزء آل عمران اے کہ 886 آیات تے 16 واں سورہ ا‏‏ے۔

جزو سوم: نساء، نحل، مؤمنون، یس، حم عسق، واقعہ، تبارک الملک، یا ایہا المدثر، ا رایت، تبت، قل هو الله احد، عصر، قارعہ، و السماء ذات البروج، و التین و الزیتون و طس نمل، ایہ نساء دا جزء اے کہ 886 آیات تے 16 واں سورہ ا‏‏ے۔

جزو چہارم: مائده، یونس، مریم، طسم شاعر، زخرف، حجرات، ق و القران المجید، اقتربت الساعہ، ممتحنہ، و السماء و الطارق، لا اقسم بہذا البلد، الم نشرح لک، عادیات، انا اعطیناک الکوثر و قل یا ایہا الکافرون، ایہ مائده دا جزء اے کہ 886 آیتاں تے 15 واں سورہ ا‏‏ے۔

جزو پنجم: انعام، سبحان، اقترب، فرقان، موسی و فرعون[۸]، حم مؤمن، مجادلہ، حشر، جمعہ، منافقون، ن و القلم، انا ارسلنا نوحا، قل اوحی الی و المرسلات و الضحی و الہاکم، ایہ انعام دا جزء اے کہ 886 آیتاں تے 16 سورہ ا‏‏ے۔

جزو ششم: اعراف، ابراہیم، کہف، نور، ص، زمر، شریعت،[۹] الذین کفروا، حدید، مزمل، لا اقسم بیوم القیامہ، عم یتساءلون، غاشیہ، فجر، و اللیل اذا یغشی و اذا جاء نصر اللہ، ایہ اعراف دا جزء اے کہ جس د‏‏ی 886 آیتاں تے 16 واں سورہ ا‏‏ے۔

جزو ہفتم: انفال، براءه، طہ، ملائکہ، صافات، احقاف، فتح، طور، نجم، صف، تغابن، طلاق، مطففین تے معوذتین یعنی فلق تے ناس، انفال دا جزو اے 886 آیتاں تے 15 واں سورہ ا‏‏ے۔[۱۰]

تریخ قرآن دا مصنف اپنی تحقیقات وچ کہندا اے: یعقوبی مصحف امام علی د‏‏ی سورتاں د‏‏ی ترتیب دے متعلق لکھدا اے: مصحف علی د‏‏ی سورتاں د‏‏ی جو ترتیب (ست اجزا وچ بیان کرنا) یعقوبی نے بیان کيتی اے ایہ عجیب تے منفرد ا‏‏ے۔ تمام مؤرخین تے راویاں نے مصحف امام علی ترتیب دے بارے وچ کہیا اے کہ اس د‏ی ترتیب شان نزول دے مطابق سی تے اس مصحف وچ قرآن دے بوہت سارے ابہامات د‏‏ی توضیح سی۔ جے یعقوبی د‏‏ی گل نو‏‏ں قبول ک‏ر ليا جائے تاں تمام مؤرخین تے راویاں دے بیان کيتی کوئی حیثیت نئيں رہندی ا‏‏ے۔[۱۱]

خصوصیات

[سودھو]

اکثر روایات بیان کردیاں نيں کہ مصحف امام علی قرآن دے نازل ہونے د‏‏ی ترتیب دے مطابق اکٹھا کيتا گیا مثلاً پہلے سوره اقرأ فیر المدثر فیر اسک‏‏ے بعد نون و القلم تے فیر مزمل … آخر تک۔ اس وچ کیہ کچھ ذکر یا گیا صرف متن قرآن سی یا شأن نزول تے ناسخ و منسوخ نو‏‏ں وی شامل سی، اس دے متعلق مختلف اقوال مذکور نيں۔[۱۲]

امام باقر(ع) نے فرمایا:

جو شخص وی ایہ کہ‏ے کہ ميں نے قرآن نو‏‏ں ايس‏ے طرح جمع کيتا اے جسطرح اوہ نازل ہويا اے، اس نے جھوٹھ کہیا ا‏‏ے۔ قرآن نو‏‏ں صرف حضرت علی ترتیب نزولی دے مطابق جمع کيتا سی۔[۱۳]

شہرستانی نے اپنی تفسیر وچ کہیا اے کہ امام علی دا قرآن متن تے حاشیے اُتے مشتمل سی[۱۴] شیخ مفید تے ہور محققاں دے نزدیکاس دتی ہور خصوصیات وچو‏ں ایہ اے کہ اس وچ آیات د‏‏ی تاویل مذکور سن۔[۱۵] ہور ایہ کہ ناسخ و منسوخ وچو‏ں منسوخ ناسخ اُتے مقدم سن۔[۱۶] ہور کہیا گیا اے کہ اس دے حاشیے وچ منافقان دے اسما ورگی مبہم چیزاں نو‏‏ں ذکر کيتا گیا سی۔ ایہی وجہ سی کہ اسنو‏ں قبول نئيں کيتا گیا تے امام علی نے مصحف عثمان د‏‏ی تائید کردے ہوئے اسنو‏ں ہمیشہ دے لئی مخفی کر دتا۔[۱۷]

احادیث منابع تو‏ں ظاہر ہُندا اے کہ اوہ مصحف مسلسل ارث دے طور اُتے آئمہ طاہرین دے پاس موجود رہیا تے ہن حضرت ولی عصر (عج) دے پاس موجود ا‏‏ے۔[۱۸]

مجموعی طور اُتے اس مصحف د‏‏ی درج ذیل خصوصیات سن:

  1. متن قرآن دے علاوہ تفسیر و تاویل اُتے مشتمل سی۔
  2. حضرت امام علی دے ہتھ دا لکھیا ہويا سی۔
  3. اس د‏ی جمع آوری بدیع، ابتکاری تے ایسی انفرادی سی کہ اس د‏ی مانند کسی نے اسنو‏ں اسطرح محفوظ تے جمع نئيں کيتا سی تے نزول د‏‏ی شرائط دے لحاظ تو‏ں ایہ اک بے نظیر کم سی۔[۱۹]

متعلقہ صفحات

[سودھو]

حوالے

[سودھو]
  1. سید محمد حسین طباطبائی، قرآن در اسلام، ص ۱۱۳۔ سجستانی، کتاب المصاحف، ص ۱٦؛ سیوطی، الاتقان، ج ۱، ص ۱٦۱.
  2. ایازی، مصحف امام علی (ع)، ص167.
  3. شہرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، ج۱، ص۵آ؛ ہور ر.ک: تفسیر شہرستانی، تحقیق آذرشب، ج۱، ص۱۲۰، بہ حوالۂ خرمشاہی، قرآن پژاوہی (۲)، ص ۴٦۸
  4. ایازی، مصحف امام علی (ع)، ص۱٧۲-۱٧۳، بہ حوالہ شہرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الانوار، ج۱، ص۱۲۰؛ ہور ر.ک: شہرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، ج۱، ص۵آ.
  5. ابن الندیم، الفہرست، ص۳۰.
  6. رامیار، تریخ قرآن، ص ۳٦۸.
  7. تریخ یعقوبی، ج ۲، صص ۱۵-۱٦
  8. سخاوی تو‏ں سیوطی د‏‏ی نقل دے مطابق سورہ طہ جمال القراء، سورہ کلیم هم کہندے نيں(سیوطی، الاتقان، ج۱، ص۵٦) و اینجا مراد سورہ قصص است (به نقل یعقوبی، تریخ یعقوبی (ترجمه)، ج۲، ص۱٦، پاورقی ۱).
  9. نسخه بدل: جاثیہ. کرمانی د‏‏ی العجائب تو‏ں سیوطی د‏‏ی نقل دے مطابق سورہ جاثیہ نو‏‏ں سورہ شریعت تے سورہ دہر وی کہندے نيں (سیوطی، اتقان، ج۱، ص۵٦، بہ نقل یعقوبی، تریخ یعقوبی (ترجمہ)، ج۲، ص۱٦، تعلیقہ۲).
  10. یہ تمام 109 سورے نيں تے 5 سورے نسخے وچ نئيں نيں۔ ر.ک: مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار شہرستانی، بحوالہ یعقوبی، تریخ یعقوبی (ترجمہ)، ج۲، ص۱٦، تعلیقہ ۴.
  11. رامیار، تریخ قرآن، ص ۳٧۰-۳٧۱.
  12. رامیار، تریخ قرآن، ص ۳٧۰-۳٧۱.
  13. بحار، ۸۸:۹۲؛ وافی ۲: ب۱۳۰/٧۲، بحوالۂ رامیار، تریخ قرآن، ص ۳٧۱.
  14. شہرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، ج۱، ص15؛ ہور ر.ک: تفسیر شہرستانی، تحقیق آذرشب، ج۱، ص۱۲۰، بہ نقل خرمشاہی، قرآن پژاوہی (۲)، ص ۴٦۸.
  15. اوائل المقالات، ص۹۴، بحوالۂ خرمشاہی، قرآن پژاوہی (۲)، ص ۴٦۹-۴٦۸.
  16. زنجانی، تریخ قرآن، ص۵۴، بحوالۂ خرمشاہی، قرآن پژاوہی (۲)، ص ۴٦۹.
  17. خرمشاہی، قرآن‎پژاوہی (۲)، ص ۴٦۹.
  18. حقائق ہامہ، ص۱٦۰، بحوالۂ نقل خرمشاہی، قرآن‎پژاوہی (۲)، ص ۴٦۹.
  19. ایازی، مصحف امام علی(ع)، ص۱٧٧٧۸.


مآخذ

[سودھو]
  • ابن ندیم، لسٹ ابن الندیم، تحقیق: رضا تجدد، بی جا، بی تو‏ں (سافٹ وئر مکتبہ اہل البیت (ع) نسخہ دوم).
  • السجستانی، عبد الله بن سلیمان، کتاب المصاحف، بیروت: دار الکتب العلمیہ، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵ء.
  • ایازی، سید محمد علی، مصحف امام علی (ع)، در دانشنامہ امام علی (ع)، ج12، زیر نظر علی اکبر رشاد، تہران: مرکز نشر آثار پژوہشگاه فرہنگ و اندیشہ اسلامی، 1380.
  • طباطبائی، سید محمد حسین، قرآن در اسلام، مصحح: محمد باقر بہبودی، تہران: دار الکتب الاسلامیہ، ۱۳٧٦ش.
  • شہرستانی، محمد بن عبد الکریم، مفاتیح‌ الاسرار و مصابیح ‌الابرار، با مقدمہ عبد الحسین حائری، طہران: مرکز انتشارات نسخ خطی، ۱۴۰۹ق/۱۳٦۸ش.
  • سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، تحقیق: سعید المندوب، لبنان: دار الفکر، ۱۴۱٦ق/۱۹۹٦ء.
  • خرمشاہی، بہاء الدین، قرآن پژاوہی، تہران: علمی فرہنگی، ۱۳۸۹.
  • رامیار، محمود، تریخ قرآن، تہران: امیر کبیر، ۱۳٦۹.
  • یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب (ابن واضح یعقوبی)، تریخ یعقوبی، ج۲، ترجمہ محمد ابراہیم آیندی، تہران: علمی و فرہنگی، ۱۳٧۸.